Wie kent Fien Callens niet in het volleybalwereldje? Zij wordt al vele jaren op handen gedragen als trainster. En nog altijd. Passie en gedrevenheid zijn haar handelsmerk. Tijdens dit seizoen leidt zij de U17, de jongste meisjes aan de Topsportschool in Vilvoorde. Via een duojob samen met haar collega Yorick Vande Velde. Fien komt twee dagen per week, maandag en woensdag , in actie met het kruim van de Vilvoordse jeugd, Yorick staat drie keer in de week aan het commando. Op dinsdag, donderdag en vrijdag. Hij fungeert bovendien als coach van dat team U17 van de Topsportschool in Nationale 3.
Want daarvoor heeft Fien geen tijd in het weekend. Met haar aanstekelijk enthousiasme staat ze als eerste op de barricaden bij topklasser VCO Oudegem, waar ze haar vijfde seizoen als headcoach zal volmaken. Met haar man Dries Koekelkoren woont Fien nog altijd in Vilvoorde. De ritjes van drie kwartier (goeie 40 km) naar Oudegem zijn voor haar momenten van relatieve rust in de auto.
De aandacht voor Oudegem is meer dan verdiend. Het gedreven VCO is een vaste waarde in ons land. Het team haalt al vele jaren de play-offs. Meestal top drie. Het bestuur vaart een behoedzame maar toch kwalitatief hoge koers. “Met als piek onze bekerwinst tegen VDK Gent in 2022”, stelt Fien Callens. “Als speelster won ik eerder twee Belgische bekers in 2013 (met Oudegem) en in 2018 (met Asterix Avo Beveren), twee keer onder hoede van coach Sacha Koulberg.”
Op donderdag 9 wacht in de Europese CEV Cup de thuismatch tegen VC Porto (Portugal). Maar we kiezen eerst voor een aanloopje. Hoe vergaat het jullie momenteel in de Liga?
Fien Callens: “Door het forfait van Ladies Volley Genk hebben we tot vandaag slechts twee interclubmatchen afgewerkt. Tegen Noorderkempen (3-0-winst) en tegen Tchalou (3-2-winst). Dat is bitter weinig op dit moment. We speelden ook twee keer in de beker. We hadden dan de pech afgelopen weekend meteen in de kwartfinales, net als vorig seizoen, op Asterix Avo Beveren te stuiten.”
Oei, alweer tegen Asterix Avo?
“Die topmatch kwam voor ons veel te vroeg. In de zestiende finales van de Beker van België wonnen we eerst zeer vlot in Wellen. Maar in de kwartfinales (1 match) moesten we het ticket voor de halve finales aan Asterix laten. Pech, maar dat is eenmaal het gevaar bij elke lottrekking dat je te vroeg tegen een topteam moet opboksen. We werden geklopt (3-1). Niks aan te doen.”
De verklaring ligt een beetje voor de hand. In vergelijking met Asterix, dat al vaker speelde, met o.a. een fikse ‘boost’ in de voorronde van de Champions League, hebben jullie op dit eigenste moment te weinig ritme in de benen, ja?
“Inderdaad. We zitten nog in een leerfase qua teamopbouw en automatismen. Zo was het tegen het al goed gerodeerde Asterix alles of niks. Ik hoopte een eerste verrassende voetafdruk na te laten, maar dat is niet gelukt. Asterix draait al op een hoger niveau. Dankzij de Champions League. En ja, heel knap dat ze zich nu kunnen meten met Conegliano (Ita), Rzeszow (Pol) en Stuttgart (Dui). Vergeet niet dat wij set-up Elise Van Sas (naar het Franse Terville), middenspeelster Bente Daniëls (Noorderkempen) en receptie-hoek Nina Coolman (gestopt, zwanger, proficiat Nina) hebben verloren. Drie kleppers van onze basis. Sterkhoudsters dus.”
Maar het bestuur heeft goed geanticipeerd op die gang van zaken.
“Heel zeker. Dat trio werd vervangen door Lotte De Quick (VDK Gent, pass), die zeer complementair is met de andere set-up Charlotte Coppin. Voorts konden we Marlies Janssens (VDK Gent, mid) en Julie Smeets (ook VDK Gent, receptie-hoek) aantrekken. Maar voor een concrete inschatting van onze sterktes en onze gebundelde kracht als team is het duidelijk te vroeg. Het is toch wat schuiven met belangrijke pionnen op sleutelposities. De automatismen, weet je wel. Zo is het afwachten wat het nieuwe team op termijn in zijn mars heeft. Ik ben heel benieuwd.”
In de beker vielen nog enkele verrassingen te noteren?
“Jazeker: opvallend is de gestage opkomst van Tchalou, dat VDK Gent in eigen vesting heeft uitgeschakeld in de BvB (2-3) en zowaar kans maakt op een trip naar het Sportpaleis in de dubbele halve finale heen en terug tegen de buren uit Charleroi. Er zit dus al zeker één francofone ploeg in de bekerfinale! Tegenstander wordt wellicht Asterix Avo Beveren, tenzij nieuwkomer Bevo Roeselare een ongelooflijke verrassing uit de mouwen schudt. Ook hier speelde het lot weer effe mee. Bevo zou om te beginnen in de beker opboksen tegen LVL Genk, maar zoals bekend gaf Genk forfait. Zo ging Bevo automatisch door naar de volgende ronde. Je moet soms het gemakkelijkste strootje trekken. Dat voordeel hadden wij voor de tweede keer op een rij helemaal niet.”
Jij bent met VCO Oudegem al vanaf seizoen 2021-2022 present in Europa. Zie je kansen tegen FC Porto? De tegenstander teert op een zeer rijk palmares.
“We debuteerden Europees in het seizoen 21-22. Eerst tegen AO Thiras Santorini (Gri). Heen: 3-0 verlies, terugmatch: forfait wegens corona van de Griekse ploeg. We waren gekwalificeerd door dat forfait en speelden dan twee keer op verplaatsing in Jekaterinburg (Rus): we verloren er telkens met 3-0. Vorig seizoen kruisten we Socuellamos (Spa). Uit verloren we met 3-0, thuis met 2-3. Over de huidige kansen spreek ik me voorlopig niet uit. Het wordt alleszins een heel zware dobber. FC Porto prijkt op de eerste plaats en beschikt over een pleiade aan buitenlandse vedetten.”
Ja, het is bijna om bang van te worden als je hun teamlijst bestudeert. Porto is een ploeg met een overdonderend imago. De kern is riant uitgebouwd. De weelde in het potentieel valt echt op. Dat zie je niet in ons land?
“Het gaat vooral om Amerikanen en Brazilianen. De Amerikaanse opposite Lauren Matthews werd vorig jaar kampioen in Thailand. In het Collegevolleybal in eigen land was zij een middenspeelster. Op receptie-hoek is de Amerikaanse Kyra Ciara Holt de topscorer van de vorige Challenge Cup. De Braziliaanse Victoria Pinto werd op die positie twee jaar geleden uitgeroepen tot beste scorer in de Portugese competitie.”
Daarmee houdt het niet op. Er zit nog meer vuur en kracht in de zuiderse formatie.
“Het middencompartiment kleurt volledig Amerikaans met Lauren Page (ex-Nancy en ex-Potsdam) en met Taylor Sandbothe, die tijdens de vorige jaren altijd in Puerto Rico heeft gespeeld en er twee jaar geleden de titel verwierf van MVP. Hun setter Aline Renata Delsin (Braz) is van 1991, dus iemand met bakken ervaring. Hun libero Joana Resende is wel een Portugese. Zij werd al gehuldigd als beste ‘receiver’ in de Challenge Cup. Het zijn absoluut geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken. FC Porto is budgettair een zeer rijke club die enorm veel power, lengte (soms bijna 2m00) en een explosieve sprongkracht etaleert. De vraag is hoe we die machine kunnen stoppen? Hoe steken we zand in de raderen van deze op papier machtige opponent. Het hinterland van de club is enorm groot. De stad Porto heeft meer dan tweehonderdduizend inwoners, dat kan tellen.”
Jullie worden bovendien niet gediend door het programma dat op korte termijn voorligt?
“Goh, we werken in twee weken vier wedstrijden af: we ontmoeten tweemaal Asterix Avo Beveren en tweemaal FC Porto. Ach, of eerst thuis voor eigen publiek aantreden een voordeel oplevert, weet ik niet. Misschien moeten we ons verweer heel tactisch op een andere manier organiseren. Ik zal een grondige analyse maken om ons vel zo duur mogelijk te verkopen.”
Je wederhelft Dries Koekelkoren weet misschien raad?
“(Lacht) Wie weet, hé. Alle advies is zeer welkom. Maar hij is alleen mijn assistent op de wedstrijden, niet op training. Dries is druk bezig bij Volley Vlaanderen als beachcoördinator. Met die taak heeft hij meer dan zijn handen vol.”
Dat Dries je assistent is op wedstrijden levert wel een leuk familiaal voordeel op.
“Ja, hij brengt onze kinderen mee naar de matchen. Dochter Jade (7) zit in het tweede leerjaar, zoontje Jaak (5) in de derde kleuterklas. Zij worden altijd fijn onthaald door al onze tegenstanders. Dat vinden wij als ouders zo leuk. En vroeg geleerd is oud gedaan. We krijgen van onze kids al een beetje hulp. Als ballenraper of om te vegen. Tjak, zo is het een beetje ‘quality time’ voor alle partijen. Want we leiden allebei een intensief bestaan. Het zijn mooie koestermomenten als we met ons vieren samen zijn.”
Programma:
CEV Cup heen 1/16de finales: 9 november
20u00 VCO Oudegem-FC Porto (In sporthal Sint-Gillis in Dendermonde)
CEV Cup terug 1/16de finales: 14 november
21u00 FC Porto-VCO Oudegem (In de Dragão Arena in Porto)
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: archief, Bart Vandenbroucke en Rudy Pollé
Libero Nel Demeyer: “Bij winst staan paar flessen porto klaar”
In hetzelfde jaar als Fien Callens vond libero Nel Demeyer (22) uit Deinze onderdak bij VCO. “In de volleybalsport heb ik mijn dada gevonden. Naar het voorbeeld van mijn vader. Eerst testte is allerlei sporten uit. Daarna ben ik op 12-jarige leeftijd een beetje laat met volleybal begonnen. Ik koos in het middelbaar drie jaar ‘4-5-6’ voor de Topsportschool. Met als trainers Robin De Bont, Fien Callens en Frauke Dirickx. Ideaal voor de perfecte opleiding.”
Met haar topsportstatuut aan UGent kan Nel haar studie Handelswetenschappen een beetje spreiden. Zij woont nog altijd in het ouderlijk huis, nauw verbonden met haar familie. “Ik verwerk ietsje minder studiepunten per jaar. Toch hoop ik over twee jaar mijn masterdiploma te bekomen. Mijn dagen zijn goed gevuld: vaak in de aula’s en nog meer in vele sporthallen.”
Wat is de sterkte van VCO?
Nel Demeyer: “We spelen altijd met de volle grinta. Gebaseerd op onze ongelooflijk sterke teamspirit. Die kwaliteit is ons op het lijf geschreven. Dauke Vreys bijvoorbeeld zorgt mee voor een unieke sfeer. Het is niet alleen zij die de rol van sfeeraanjager op zich neemt. We zijn allemaal behoorlijk gezegend met een hevig sportief temperament en we versterken elkaar daarin. De beleving is zeer intens. Ook bij onze fans. Met tribunes die ‘roos’ kleuren, passend bij onze wedstrijdoutfit ‘en rose’. We geven ons nooit gewonnen, we blijven knokken tot de laatste bal. Met de komst van Julie Smeets op receptie-hoek en onze vaste opposite Nikita De Paepe lijkt het team me beter dan vorig seizoen. Aan ons om dat in de verf te zetten.”
En wat is jouw inbreng in het concept?
“Ik ga uit van mijn aanpak in de verdediging. Ik heb er geen moeite mee om me tot in alle hoeken van het achterveld naar een smash te smijten. Ik heb blijkbaar soepele spieren. Ik moet hout vasthouden, maar ik ben niet blessuregevoelig. Dat is een groot pluspunt. Ik ga zonder nadenken tot het uiterste.”
Bijna dus als een kamikaze?
“Ja, ik verdedig, al zeg ik het zelf, dat het een lieve lust is. Anderzijds moet ik mijn focus houden voor een optimale receptie. We spelen een systeem waarbij ik een grotere zone moet afdekken. Zo worden mijn ploegmaats ontlast en kunnen ze zich beter concentreren op hun slagrichtingen en keuzes in de aanval.”
Heb je al veel Europese ervaring?
“Toch wel. Zelfs in de wereld. Ik zat in tal van selecties met de Yellow Tigers. Ik speelde de Volley Nations League in Rimini (Ita), de Filippijnen, Canada en Turkije. Ik was erbij op het WK in Nederland, het EK in Servië, het EK in eigen land en op de olympische kwalificatie in de Japanse hoofdstad Tokio, waar we ons best hebben gedaan en waar we mét Britt Herbots erbij (helaas geblesseerd) een heel eind verder hadden kunnen komen.”
Denk je dat VCO de CEV-Cup een ronde kan overleven?
“Daar ben ik hyperbenieuwd naar. FC Porto steunt op een enorm fysiek vermogen. Iets wat in ons land niet voorkomt. Net daarom vind ik het boeiend om tegen zo’n ploeg te spelen. Het wordt gegarandeerd een heuse krachtmeting.”
Bij winst zal zeker een toast volgen?
“De drank (ik drink met mate hoor, versta me niet verkeerd) … dat is in dit geval een heel gemakkelijke keuze. We zullen zorgen dat een paar flessen lekkere porto op de perfect gechambreerde temperatuur klaar staan.”
(LP)
