Hoe zou het zijn met onze goeie vriend Julien Van de Vyver? Een leuke vraag, omdat hij al een tijdje uit beeld was. En daarom grepen we naar onze gsm. We hadden Julien bij zijn nieuwe Roemeense Ligaploeg CSU Medicina Targu Mures snel te pakken.
De 66-jarige Wase trainer-coach vertrok na vier seizoenen bij LVL Ladies Volley Limburg Genk. Hij hapte gretig toe, toen een manager hem belde en peilde naar zijn interesse om in Roemenië als trainer-coach aan de slag te gaan. Van het een kwam het ander. Julien versierde een contract 1 + 1 (vast jaar + optie), stapte in zijn eigen wagen en overbrugde bijna 2.000 km naar zijn nieuwe thuis CSU Medicina in Targu Mureș, een stad van 120.000 inwoners, bijna 360 km ten noorden van hoofdstad Boekarest.
Het vliegtuig nemen kan ook. Zeer vlot vanaf de luchthaven in het nabij gelegen Cluj-Napoca. Dochter en ex-Yellow Tiger Ilka speelt ook in RoemenIë bij CSO Voluntari 2005, in een voorstad van Boekarest. Maar zij heeft geen echte rol gespeeld in de keuze van haar papa, die duidelijk zegt: “Ik vind het een leuk gegeven dat ik mijn dochter mag bekampen. We hebben veel contact. Samen actief zijn in hetzelfde land geeft een extra vibe om in mijn opdracht bij CSU mijn uiterste best te doen.”
In het verre en nabije verleden trainde Julien Van de Vyver topteams Pardaf Kruibeke, Opel Lennik, Everbeur, Zonhoven, PNV Waasland, Asterix Kieldrecht, Oudegem en het Nederlandse Talentteam in Papendal Arnhem. Ook in de vorming van een hele pleiade Belgische nationale jeugdploegen op de Topsportschool in Vilvoorde droeg hij zijn steentje meer dan bij. Hij gaat prat op een zeer uitgebreid palmares. Gegarneerd met olympische kwalificaties en tal van medailles.
Van de Vyver: “Dat palmares kan nog worden aangevuld. Ik voel me geen 66 jaar oud of jong (kies maar), ik ben lang niet uitgeblust. Het is een trend dat veel volleybaltrainers langer werken dan de pensioengerechtigde leeftijd. Ik spiegel me aan de roemruchte Roemeen Stelian Moculescu (73), die furore maakte bij het Duitse VfB Friedrichshafen. De onverslijtbare Moculescu is nu aan de slag bij het Roemeense topteam Dinamo Boekarest. Dat wordt een hartelijk weerzien en bovendien een heel speciale confrontatie.”
We gaan even terug naar uw vorige club: ligaploeg LVL Genk. Jouw vertrek na vier seizoenen is een verrassing voor de buitenwereld. Iedereen dacht: Julien zit gebeiteld in Genk voor nog een pak seizoenen. Maar dat is niet zo. Hoe loopt het daar nu in Genk?
“Vraag het me niet, dat zijn (voorlopig) mijn zaken niet meer. Maar inderdaad: mijn T 2 Robbe Schmidt heeft in mijn spoor afgehaakt. Ook scouter Ramon Van der Linden hield het voor bekeken. De kern moet dringend worden uitgebreid. Een heel zware opdracht. Gelukkig heeft LVL met Audry Frankart (41) een goeie nieuwe trainer kunnen vinden. De man deed ervaring op bij Gembloux (Sacha Koulberg is er nu T 1, nvdr.), Axis Guibertin B, Richa Michelbeke, VDK Gent en Barbar Ixelles. Hij moet van ver komen, dat is een tikje een probleem, maar het is een man met kennis van zaken, heel goed beslagen. Hij heeft al veel strepen achter zijn naam.”
Klap op de vuurpijl, je hebt het wellicht zelf vernomen. Freya Aelbrecht werd door LVL Genk met enige bombarie als een soort van reddende opvolger aangekondigd. Maar ze heeft haar engagement vrij snel afgebroken? Het einde van de club?
“Tja, waarom Freya na een maand afhaakt – nog voor alles moest beginnen – en uit het technisch kader stapt bij LVL, dat zou je aan haar moeten vragen. Ze zou de Volley-Academy begeleiden. Ze zal zich ter elfder ure bedacht hebben. Dat kan en dat mag. Ik ken totaal de details niet van haar afzegging. Mogelijk wil zij als 33-jarige na een bewuste periode van rust er nog enkele seizoenen bijdoen. No problem, hoor. Iedereen is vrij om te doen of te laten wat hij of zij wil.
Zelf heb ik bij LVL toegezegd om vanop afstand als technisch directeur te fungeren, omdat ik om de zes tot acht weken voor een paar dagen naar België terugkeer. Maar, er is één grote ‘maar’: dit staat helemaal niet op papier. De functie is niet onderhandeld. Het hoe en wat moet allemaal afgestemd worden. De bevoegdheden zijn absoluut niet uitgepraat. Ik sta niet weigerachtig tegenover het voorstel van LVL in verband met die functie van TD. Er zit overigens geen tijdsdruk achter om die rol uit te lijnen. Het kan er voor mij van komen, maar op dit moment is er geen zekerheid. Ik wil duidelijke garanties. Zo eenvoudig is het. Alles uitgeschreven in een valabel document.”
Oké Julien. Wat moeten we ons voorstellen bij jouw nieuwe Roemeense ploeg? Een straffe beslissing?
“Op dat aanbod van mijn manager kon ik echt geen ‘neen’ zeggen. Ik krijg al vele jaren aanbiedingen uit het buitenland, die ik meestal afwimpelde. Hoewel het soms een beetje pijn deed: had ik dit toch moeten doen? Maar in dit geval kon ik niet anders, al heb ik er zeer lang over nagedacht eer ik akkoord ben gegaan. Ik heb een goede naam over de grenzen. En wie me beter kent: ik blijf gigantisch ambitieus.
Bekijk het zo: 66 oud/jong is maar een getal hé. Aan mijn pensioen denk ik geen seconde. CSU Medicina is een geesteskind van de universiteit in Targu Mures. Heel fascinerend. De club is heel bekend van hoog gewaardeerde medische opleidingen. CSU staat voor Club Sportiv Universitar, met verscheidene sporttakken onder haar hoede. Da’s heel tof. Dat imago gaf toch wel de doorslag.”
CSU Medicina Targu Mures is zoveel als een omnisportclub, met allerlei vertakkingen als o.a. karate of mountainbiken, zoals je dat vaker ziet in het buitenland?
“Ja, zo’n brede ‘omnisportclub’ is een interessante formule. In zo’n vereniging zit veel beweging en kan je visies via kruisbestuiving met andere sporttakken langs elkaar leggen. Het budget ligt veel hoger dan in België. De universiteit detacheert een viertal mensen naar de volleybalploeg. Full time, in vast dienstverband. Zoiets is ondenkbaar in België. De speelsters zijn ofwel professional of wel studente. Ik krijg een zeer aantrekkelijke gage, bijna het dubbele, opnieuw vergeleken met België. Het aanbod is bijzonder aanlokkelijk.
Ik mag werken met een groep van 24 speelsters: zowat 12 routiniers en 12 jonge talenten van 16 of 17 jaar. Het organigram van CSU staat stevig op zijn poten. Niets is uit de lucht gegrepen, zoals het op sommige plaatsen gaat. De club heeft een uitgekiende financiële onderbouw via de universiteit, de stad, de regio en private sponsoring. Dat zit helemaal snor.”
Zo krijg jij naar wens veel ruimte en alle kansen om jouw ding vakkundig te doen?
“Dat klopt. Ja, ik ben heel gecharmeerd. CSU was gedegradeerd, maar gaat nu, na een zeer late ultieme promotie, dan toch weer van start in de hoogste Roemeense Liga. Net daar ligt voor mij de uitdaging: vernieuwde ambities omzetten in sportieve successen, gekoppeld aan het opzetten van een goed doordachte onderbouw, zodat de club nooit in zwaar weer terecht komt, maar nieuwe topspeelsters kan genereren. Ik voel me heel goed in die aanpak. Dat plaatje past meer dan perfect bij mijn visie. Het doet me namelijk denken aan mijn opdracht met jonge Nederlandse talenten in Papendal in Arnhem. Voor mij op maat geknipt.”
Je wordt in Roemenië naar eigen zeggen uitstekend opgevangen?
“Ja, ik heb bijvoorbeeld de goede beslissing genomen met mijn eigen auto naar hier te komen. Mijn auto is mijn vrijheid, zo luidt toch de bekende slogan. Zo kan ik soms naar Ilka in Boekarest rijden en voorts ook de omgeving verkennen. Ik heb een appartement in de nabijheid van de sporthal. Die hal is bereikbaar voor mij te voet of met de fiets. Verplaatsingen naar wedstrijden doen we met een drietal busjes. Voor verre uitmatchen trekken we al een dag eerder op hotel. Ook dan heb ik niet specifiek een auto nodig. En Targu Mures is een moderne omgeving hoor. Je zou versteld staan, met heel gezellige straten en leuke horeca. Ik bedoel terrasjes en cafeetjes. ‘Come and see’. Ik zit dus niet in de ‘middle of nowhere’, integendeel.”
Jij runt buitenuit een eigen volleybalbedrijf: VOLLEYPLUS. Hoe gaat dat verder?
“VOLLEYPLUS met zijn Volley-Academy staat totaal los van LVL Genk en van Targu Mures. Ik ben CEO en ik leid de zaken in goede banen vanuit Roemenië. Met een bekwame schare aan trainers. In België word ik ondersteund via mij dochter Jutta, spelverdeelster bij de Yellow Tigers en bij Charleroi. En via harde werker Luc Fermont. Ik wil Luc speciaal vermelden, hij verdient dat. Die Academy biedt meer dan twintig speelsters per vestiging kansen om buiten hun club extra trainingen te volgen.
Het format slaat aan, ik verzorg de begroting, we hebben er echt veel succes mee. Maar het staat allemaal los van LVL Genk. Mijn Volley-Academy organiseert die trainingen in meer dan één regio. Bijvoorbeeld in Moorsele, Gullegem, Maaseik, Vlaamse Ardennen, Beveren en ook in Genk. Die speciale momenten staan open voor alle geïnteresseerde meisjes en jongens, los van hun club, die vaak maar twee trainingen regelt. We pakken het niet amateuristisch aan. We organiseren vooraf intake-gesprekken, we peilen naar de motivatie, we testen de fysieke kwaliteiten, we gaan niet over één nacht ijs. Nu Freya Aelbrecht wegvalt, zal ik wel een andere invulling moeten vinden voor Limburg, maar geen nood. Dat lukt wel.”
De Roemeense topliga vrouwen omvat twaalf ploegen. Een heel mooi geheel. Met een viertal zeer ambitieuze ploegen in en rond Boekarest?
“Hoe en wat het in de competitie ‘Divizia A1’ zal worden, dat zal later moeten blijken. Veel ploegen zijn nog onvolledig, er moeten nog veel speelsters ingevuld en geplaatst worden. Eén ding is zeker: bij VC Alba Blaj valt libero en Yellow Tiger Britt Rampelberg te bewonderen. Samen met de Nederlandse opposite Anneclaire Ter Brugge. Goeie keuze van Rampelberg: VC Alba Blaj is al vele jaren de topfavoriet en titelhouder en zo één van de beste clubs van het land. Een andere titelkandidaat is Rapid Boekarest, al is het daar koffiedik kijken.
Ik denk dat CSO Voluntari van mijn dochter Ilka ook hoge toppen zal scheren. Voor mijn nieuwe ploeg predik ik eerst de wederopbouw en geen voorbarige euforie. Maar de club weet wel hoe een en ander werkt. Ze hebben een Europees verleden. Ze speelden ooit tegen Kieldrecht, dat ook al het pad van het taaie Roemeense VC Lugoj kruiste. Ja, ik voel dat er veel ambitie is om op termijn weer de hoogste trede van de ladder te bestormen. Voorts flirten teams als CSM Boekarest, Pitesti en Stiinta Bacau met de top voor een dichte ereplaats.”
Jij bent een doorgewinterde volleybalfreak. Hopelijk heb je mooie voorwaarden gekregen?
“Dat mag je gerust stellen. Je hoort me niet klagen. Ik heb lang gewikt en gewogen om naar Roemenië te vertrekken. Ik heb mijn vriendin hier niet bij me. Maar alles is waterdicht geregeld. Ze kan vlot naar hier komen en bovendien reis ik om de zoveel weken voor drie dagen naar de heimat. Hier maak ik zelf mijn ontbijt klaar. Dat kan iedereen, zo moeilijk is dat niet. De club zorgt dan voor tweemaal warm eten per dag. Ik mag gaan eten op bepaalde adressen of via afhaal. Dat is echt dik in orde. CSU wordt via de universiteit zeer professioneel geleid.
Dat was één van mijn voorwaarden om in het project te stappen. Het niveau is bij de top zes van de Liga alleszins hoger dan in België. Aweer een gegeven dat me zeker kan prikkelen. We gaan van start op 7 oktober, ik popel als een tiener van ongeduld. In elk geval zijn de trainingen heel goed afgestemd. Drie keer in de week oefenen we tweemaal per dag, twee dagen is er één training. De sportieve staff is volledig Roemeens. Engels is de voertaal. Maar Roemenen beheersen veel beter de Engelse taal dan in tal van andere Europese landen. Die kennis van goed Engels wordt door het Roemeense onderwijs erin gehamerd en gepromoot. Ze beseffen heel goed dat talenkennis een internationale joker is. Een poort naar het buitenland.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Julien Van de Vyver en archief
