Na het EK bij de vrouwen (zondag finale Turkije – Servië) is in de voorbije dagen het EK voor mannen opgestart. De Red Dragons hebben in Italië al twee duels afgewerkt. Met in de rangen de 32-jarige set-up en strateeg Stijn D’Hulst, stuurman van Knack Roeselare.
Alle fans mogen zich in de handen wrijven. Hij is de volgende twee seizoenen nog te bewonderen bij de Knackies. “Ik heb getekend tot einde 2025. Als het aan mij ligt, zullen enkele campagnes extra volgen. Ik ben geen seconde bezig met het plannen van mijn ‘fin de carrière’”, etaleert de Kortrijkzaan zijn gedrevenheid.
Op 30 juni 2023 schonk zijn partner Daniëlle hem zoontje Paulo. Die naam verwijst naar Stijns veel te jong overleden papa Pol (55) in oktober 2019 na een slepende ziekte. “Hij volgde me nauwgezet op de voet als mijn grootste fan. Eerst in mijn prille jeugdjaren, daarna bij VT Kortrijk (met de gebroeders Vandecaveye) en bij VT Marke-Webis. Van mijn schooljaren op de Topsportschool in Vilvoorde herinner ik me klasgenoten Dries Heyrman en Kris van Walle, de broer van Gert en Tom.”
Bij wijze van intro kunnen we er niet naast kijken. Vanuit de Vlaamse Beloften koos je als 19-jarige voor professioneel volleybal.
Stijn D’Hulst: “Met Knack won ik in twee fases opgesplitst acht landstitels en zes bekers: 14 prijzen in het totaal. Met bovenop een aantal Supercups en brons en zilver in de CEV Cup. Ik speelde drie seizoenen in het buitenland, eentje in de Duitse Bundesliga bij SWD Powervolleys Düren, waar me een fijne ervaring gegund werd. De Bundesliga is gespekt met Berlin Recycling Volleys, VfB Friedrichshafen en andere taaie suptoppers. Het Duitse niveau ligt hoger dan in België.”
Van 2018 tot 2020 scheerde je de hoogste toppen met Cucine Lube Civitanova in Italië. Met als maats wereldkleppers Bruno Rezende, Osmany Juantorena, Yoandy Leal en Robertlandy Simon.
“In 2019 pakte ik zo de Italiaanse titel in de finale tegen Perugia, voorts goud in de Champions League tegen Zenit Kazan (Rus) en weer goud op het WK voor clubs tegen het Braziliaanse Sada Cruzeiro. In 2020 volgde de Italiaanse beker, opnieuw tegen Perugia. Tot COVID-19 alles lamlegde. Een vreselijke periode. Italië paste de strengste regels toe. Ik zat 40 dagen in eenzame quarantaine. Buiten komen mocht ik in een straal tot 100 meter. Zonder de pandemie en het heengaan van mijn vader had ik wellicht nog in Italië gespeeld. Spijtig dat het zo gelopen is. Maar oké: ik opteerde in 2020, tien jaar na mijn eerste seizoen in Roeselare (2010-2011) voor een vernieuwde samenwerking met Knack. In 2021 werd ik verkozen tot ‘Speler van het jaar’. Dan volgden in dat referendum twee tweede plaatsen in 2022 en 2023.”
Vergelijk even Cucine Lube Civitanova met onze Belgische topploegen. Wat is herkenbaar, wat is het verschil?
“Herkenbaar is de ‘drive’, de vechtlust, de intensiteit om te winnen. Het grootste verschil legt het probleem van de veel lagere Belgische budgetten bloot. Geld is een motor die veel sporten (voetbal, tennis, wielrennen) niveau en aanzien bezorgt. Op dat punt staat ons landje niet denderend geklasseerd, als ik dat vergelijk met Italië, Rusland, Polen of Turkije. Zelfs Bulgarije investeert momenteel heel sterk, zodat we dreigen overvleugeld te raken.”
Wie is jouw meest merkwaardige ploegmaat ooit? Naar welke spelverdeler kijk je op?
“Dan schuif ik in één move de Braziliaanse spelverdeler Bruno Rezende naar voor. Een bron van inspiratie qua werkethiek, mentaliteit, kameraadschap en winning spirit. Op technisch vlak verkies ik de Amerikaanse spelverdeler Mica Christenson. Het moet voor Sam Deroo immens prettig zijn om met die mens samen te spelen bij Zenit Kazan.”
We schakelen over naar jouw prestaties op verscheidene EK’s. Tien jaar geleden in 2013 debuteerde je bij de Red Dragons. Tien lijkt wel een magisch getal. Toen wonnen de Yellow Tigers de ongeëvenaarde bronzen medaille op het EK in de Max Schmeling-Halle in Berlijn.
“Ik heb inderdaad al enkele EK’s achter de kiezen. Ik herinner me de vierde plaats in 2017 in Polen. Onder leiding van Vital Heynen. We verloren de troosting tegen Servië. In 2019 finishten we negende in eigen land. In 2021 verloren we al vroeg in Polen. Net als voor de Tigers bleek Oekraïne ons zwarte beest.”
Vorig jaar liep je er bij de Red Dragons niet bij? Nu ben je helemaal terug?
“Dat ik niet aantrad, had te maken met een onverkwikkelijke ingreep aan de lies. Die liesbreuk heeft me een hele tijd parten gespeeld. Maar oké, ik heb mijn topvorm opnieuw te pakken.”
Je voelt je zo goed dat je nog een heel eind wil doorgaan.
“Ja, klopt. Er is nog altijd die kleine kloof tussen het opkomend talent en de oudere garde. De Red Dragons kunnen zo rekenen op mijn ervaring. De jeugd kan die opdoen in de leerschool van de European Golden League. De ‘anciens’ krijgen zo enige ruimte om te recupereren van hun clubcampagne. Met mijn specifieke stijl kan ik nog altijd resultaatbepalend zijn. Pas op: ik lever na de geboorte van mijn zoontje zware inspanningen, omdat ik na de training in Leuven meestal naar huis terugkeer. De afstanden en de files kruipen in de kleren. Maar ik heb genoeg gretigheid op overschot om dat er bij te nemen. En onze jongere set-ups Seppe Van Hoyweghen (Decospan Menen) en Robbe Ponseele (Lindemans Aalst) wil ik de kneepjes van het vak aanleren.”
Bondscoach Emanuele Zanini heeft het niet onder markt. Hij kan op het EK in zijn vaderland niet met de beste manschappen aantreden? O.a. Deroey, Coolman en Van den Dries hebben zich niet gemeld. En jullie kampen met andere kopzorgen?
“Ja, het is een dubbele spijtige vaststelling. Wat zich voordoet… we worden geconfronteerd met extreem blessureleed en ten tweede … met te weinig opties op de middenpositie.”
Kan je dat even toelichten?
“Qua blessures: Tomas Rousseaux (rug), Basil Dermaux (knie/vele maanden out) zijn onbeschikbaar. Libero Martin Perin sukkelt met de knie, Lennert Van Elsen loopt er niet bij, Mathijs Desmet revalideert wegens zijn enkel. Net als Matthijs Verhanneman. Het drietal Perin, Desmet en Verhanneman raakte speelklaar. Maar zullen ze honderd procent fit zijn? Indien niet, dan hebben we een huizenhoog probleem. In België manifesteert zich een opvallend gebrek aan valabele middenmannen. Heel vervelend. Gelukkig is de pink van Wout D’Heer weer oké. Toch moet headcoach Zanini improviseren met jongens als Robbe Van de Velde (Lindemans Aalst) en Michiel Fransen (Tectum Achel). Op receptie-hoek lijkt alles wel goed te komen dankzij Sam Deroo, Seppe Rotty en het duo Verhanneman en Desmet. Samengevat: ik denk dat het voor Zanini in zijn tweede campagne als bondscoach zwaar puzzelen wordt. Er waren tal van hindernissen, noem het beperkingen, in de vertegenwoordiging van de beste Dragons, gespreid over de zomertrainingen.”
Dat manco aan de ideale bezetting heeft voor jou gevolgen?
“Ja, dat is wennen, omdat bijv. Van de Velde en Fransen in hun club op een andere positie aantreden. Het is wel zo, dat ik de gave heb om me snel aan te passen. Iedereen wil de pass op zijn specifieke manier aangeleverd krijgen. Dat lukt me heel aardig.”
Jullie staan wellicht voor een zeer lastig EK. België is FIVB-23 in de wereld. Niet zo geweldig. Drie van vijf tegenstanders staan een eind beter geklasseerd. Die kloppen zou jullie veel rankingpunten kunnen opleveren.
“Dat is inderdaad de enige weg naar een betere positie op de ranking. Iedereen beseft dat.”
Na twee verloren duels, respectievelijk tegen het ongenaakbare Italië (0-3, 11.000 kijkers) en Servië (1-3) weten jullie al meer. Jij kan al die ‘oude bekenden’ goed inschatten?
“Yep. Tegen gastland Italië (FIVB-3), Europees en wereldkampioen en topfavoriet, legden we logisch de duimen tegen een pleiade van sterren: Simone Giannelli (Perugia), Roberto Russo (Perugia), Daniele Lavia (Trentino), Yuri Romano (Piacenza), Alesssandro Miichieletto (Trentino) en Gianluca Galassi (Monza). Het was een beetje proefstomen voor ons. Met coach Fernando Di Giorgi aan het Italiaanse roer. Hij was mijn trainer bij Civitanova. Een warme persoon, een steengoede T 1, enorm gepassioneerd.”
Servië was ook te zwaar kaliber?
“Ja, akkoord. Ook te hoog gegrepen. Maar goed voor enige groei in het toernooi. We rukten op naar 22-20 in de eerste set en paken de tweede fase: 1-1. Tegen klinkende namen: Kovacevic, hardhitter Atanasijevic, Liburic, Lisinac en Podrascanin.”
Nu volgt het goede nieuws: jullie vinden drie haalbare landen op het menu? Vooreerst onze Duitse buren. Zie je een zege zitten? De druk om te winnen gaat nu zeer drastisch omhoog. Do or die, met het mes op de keel?
“Dat zou best kunnen. We mogen Duitsland – elfde op de Volley Nations League – niet onderschatten. Hun Poolse trainer Michal Winiarski pakt uit met een rist doorzetters: Christian Fromm (Boekarest, Roe), Denys Kaliberda (Cisterna, Ita), de nog steeds fitte 38-jarige György Grözer (hij maakt zijn comeback na twee jaar pauze), middenman Anton Brehme (Modena), kapitein en set-up Lukas Kampa (Trefl Gdansk, Pol) en twee jongens die net als Grözer terugkeren: Moritz Karlitzek (Olsztyn, Pol)en Julian Zenger (Padova, Ita). Zo barst de Duitse Mannschaft van een brok internationale ervaring. Kansen dienen zich misschien aan, omdat de Duitsers vaker stil dreigen te vallen bij de kaap van twintig punten.”
We gooien je dan Estland voor de voeten? En tot slot Zwitserland.
“Die hardnekkige Esten…. Oei, alweer een hele uitdaging. Ik verwacht ze bijzonder sterk met Henri Treial (nieuwkomer bij Knack), Renet Vanker (VC Greenyard Maaseik), superboy Märt Tammearu (ex-Roeselare), Alex Saarema (Lindemans Aalst), Andri Aganits, Markkus Keel, Timo Tammemaa, Renee Teppan, Oliver Venno en Stefan Kaibald, die nieuwe receptie-hoek wordt bij VHL Haasrode Leuven.
Bij de Zwitsers doet alleen hun opposite Anes Perezic (2m03, UVC Holding Graz/Oos) een lampje branden. Zij zijn het laagst ingeschaald in onze poule. Een ideaal scenario zou winst zijn tegen de Zwitsers, Duitsland en Estland. Drie op drie. Het EK-format verloopt idem als bij de Yellow Tigers. Bij de top-vier wacht de achtste finale. Beter doen dan vierde in de groep, is voordelig, omdat de knock-outronde dan lichter kan uitvallen.”
De volleybalzomer is na het EK nog niet voorbij. Er volgt een laatste grote kaalslag: de olympische kwalificatie in Xian in China (30 september tot 10 oktober). Valt in Azië iets te rapen voor jullie?
“Dat wordt een uitermate moeilijk toernooi voor ons. Als FIVB-23 moeten we tweede eindigen tegen Polen (FIVB-1), Argentinië (FIVB-7), Nederland (FIVB-11), Canada (FIVB-16), Mexico (FIVB-17), Bulgarije (FIVB-29) en China (FIVB-26). Vijf van de acht landen hebben een betere ranking. Maar in sport geldt een onberekenbare factor: dus ‘zeg nooit, nooit.’ Enkele stuntresultaten afboeken… en dan wenkt (whisful thinking) Parijs 2024..”
Na Xian begint de interclub in eigen land. Kan het nieuwe Knack je bekoren?
“Het bestuur heeft hard gewerkt. Met vijf toptransfers, vijf dubbele meters. Maar ik weet niet of zij het exit van Tammearu, Fasteland en krachtpatser Kukartsev kunnen compenseren. In Europa willen we ‘comme toujours’ alles inzetten op de tweede ronde in de Champions League of een nieuwe finale in de CEV Cup.”
Programma Red Dragons
IN ANCONA
3/9 21u00 België-Duitsland
5/9 18u00 België-Estland
6/9 18u00 België-Zwitserland
Reeds gespeeld
België-Italië 0-3 (17-25, 18-25, 15-25)
België-Servië 1-3 (22-25, 25-18, 20-25, 20-25)
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: archief, CEV, Jan Vanmedegael
