Er schijnt weer licht na de duisternis. Het is namelijk lang stil geweest rond de Red Dragons (CEV – 14). Te lang en te stil. Maar sinds vorige zomer waait er een nieuwe wind door onze nationale mannenploeg. Daar zit de aanstelling van coach Emanuele Zanini zeker voor iets tussen, maar misschien nog het belangrijkste om te onthouden uit alle positieve signalen aan de vooravond van het EK: hij is terug!
En met ‘hij’ bedoelen we natuurlijk Sam Deroo, de onverstoorbare krachtpatser van Zenit Kazan, het boegbeeld van onze nationale ploeg en de stormram die de Dragons op sleeptouw kan nemen naar betere tijden. Met de dubbel in Rusland op zak en groeiend naar zijn beste vorm staat Deroo in elk geval te popelen om de jonge garde mee klaar te stomen tegen gastland en wereldkampioen Italië (CEV – 1), Servië (CEV – 4), Duitsland (CEV – 6), Zwitserland (CEV – 19) en Estland (CEV – 21).
De 31-jarige receptie-hoek uit Beveren is zo iemand die steeds op zoek is naar opportuniteiten, dat zal u verder in deze reportage nog wel duidelijk worden. Zo kwam er vorige zomer een unieke kans om tegen de stroom in te gaan richting Rusland. Zotjes? In de nog steeds zeer precaire omstandigheden misschien wel, maar Deroo doet niets onberedeneerd. Geflankeerd door een ijzersterk team met vedettes zoals de Amerikaanse topsetter Micah Christenson en één van de beste hoofdaanvallers ter wereld, de olympisch kampioen en Rus Maksim Mikhaylov, kon hij er geduldig naar zijn beste vorm groeien. Want zijn laatste blessure, een zwaar knieletsel, deed hem lang twijfelen. Al ging dat vooral over het feit of hij ooit nog wel op topniveau zou komen en gelukkig niet over zijn engagement voor de Red Dragons. Net op tijd dus, want de Dragons kunnen Sam Deroo op dit EK goed gebruiken, al zou dat natuurlijk voor de meeste landen gelden.
Vooraleer we het hebben over het EK, toch nog eerst dit: hoe was het om met Zenit Kazan de dubbel te vieren? Kon er een feestje vanaf?
Sam Deroo: “Dat zal wel zijn, want ik heb geweldige ploegmaats. Zowel collectief als persoonlijk heb ik er echt van genoten. Ik heb echt wel een enorme ontlading gevoeld. Na die zware blessure heb ik vorig jaar een hele zomer keihard gewerkt om er terug te staan. Ik heb heel lang met een constante twijfel in mijn hoofd gezeten. Die onzekerheid of ik ooit nog wel fit ging geraken, weet je wel? En dan was er nog de vrees of ik wel in Rusland zou geraken. Het was een zomer vol zorgen, maar door stap voor stap verder te werken ben ik gelukkig naar mijn topniveau kunnen groeien. De connectie met de ploegmaats is er daardoor alleen maar beter op geworden.”
Wie zijn jouw maatjes bij Kazan?
“Ik kom erg goed overeen met Christenson, een mythische speler, en gewoon een topkerel. Maar ook de Russen zijn toffe gasten, zeker nu ik ook al wat Russisch praat. Je merkt gewoon dat het allemaal zotte professionals zijn. We zijn gelijkgestemde zielen en dat schept een intense band. Na het volleybal trekken we dus veel samen op om te chillen.”
Wanneer is voor jou dan de zogenaamde déclic gekomen na jouw vervelende knieblessure?
“Ik had geen schrik om te hervallen, maar ik heb wel erg lang veel pijn gehad. De grootste uitdaging was om elke dag tegen en over die pijngrens te werken. Gelukkig heb ik een groot deel van mijn revalidatie bij ‘Move to cure’ van Lieven Maesschaelck afgewerkt. Ook toen ik begin september naar Kazan trok, hadden we nog dagelijks contact.
In de loop van oktober was ik eindelijk pijnvrij, maar dan was de vorm natuurlijk nog niet wat ze moest zijn. Toen we de bekerfinale in Sint-Petersburg tegen Novyi Urengoy wonnen, op kerstdag, was ik eindelijk op niveau en had ik voor het eerst het gevoel dat ik een meerwaarde kon zijn voor de ploeg. Ook al was mijn sprongkracht nog altijd niet wat het moest zijn. Vanaf februari dit jaar begon alles in zijn plooi te vallen. Tijdens de play-offs voelde ik me echt top en kon ik op offensief vlak eindelijk brengen wat ik al lang in mijn hoofd had.”
Zo te horen heeft Kazan jou echt goed gedaan?
“Het is een ongelooflijke meerwaarde om elke dag samen te werken met mannen als Christenson, Mikhaylov, Volvich en noem maar op. Het niveau op training ligt geweldig hoog, maar ook tijdens wedstrijden heb ik enorm veel opgepikt. Als je in de tiebreak van de finale van de play-offs met een 12-9-achterstand Mikhaylov naar de servicelijn ziet gaan en hij daar in opperste concentratie zijn tijd neemt om een bom af te steken, dat is ongelooflijk om mee te maken. Op zo’n moment zo’n zotte focus aan de dag leggen en kunnen visualiseren waar de bal moet komen, dat geeft geweldig veel inspiratie. Die fases, waarbij iedereen voorbij de 100 km/u serveert, die zijn next level en zullen me nog heel lang bijblijven.”
En dan kom je bij de Dragons waar de meerderheid een jump-float of hybrid hanteert, dat is toch aanpassen?
“De mindset is zeker niet te vergelijken, ook al is er bij de Dragons echt wel veel talent aanwezig. We werken gewoon anders. De focus bij de nationale ploeg ligt op de evolutie van de jonge spelers en de algemene mentaliteit. Uiteindelijk gaan we toch naar een belangrijk toernooi. We komen nu in die laatste fase en we moeten voorlopig roeien met de riemen die we hebben, maar we proberen ons zo goed mogelijk klaar te stomen.”
Ook wij hoorden heel wat positieve signalen begin deze zomer, maar ondertussen heeft de kern al met wat blessureleed te maken gekregen. Vooral op jouw positie, de receptie-hoek.
“Het gevoel rond al die blessures is eerder negatief. Tomas Rousseaux is waarschijnlijk langere tijd out door zijn rug (hernia). En dan zijn er nog Matthijs Desmet en Mathijs Verhanneman: allebei door de enkel gegaan. Zij gaan mee. Hopelijk kunnen zij tijdens het toernooi in optimale conditie gebracht worden.”
Laat ons ook de onfortuinlijke Basil Dermaux niet vergeten. De 20-jarige hoofdaanvaller scheurde de voorste kruisband van zijn knie en kan nu al een kruis maken over zijn seizoen.
“Een enorme aderlating voor de ploeg. Ik was echt onder de indruk van die jongen. Hij bracht ons zeker iets bij en was de perfecte wissel, want hij heeft een kanon van een opslag. Echt jammer voor hem, want hij zal lang moeten revalideren. Toen ik hoorde van zijn blessure was ik er niet goed van. Een jonge gast met veel talent en die krijgt dan zo iets voor…“
Hier en daar horen we dat er onder Zanini te hard en te veel getraind wordt?
“Zanini, hij doet zijn reputatie zeker alle eer aan (lacht). Hij werkt graag veel en hard, dat is zeker waar. Anderzijds staat hij ook open voor dialoog. Ik kan alleen maar bevestigen dat er goede communicatie is en dat hij open staat voor feedback.”
Zanini zal op dat vlak wel tevreden zijn met jouw aanwezigheid?
“Hij miste dat inderdaad bij de jongeren, denk ik, maar op zich is het logisch dat zij nog niet zo mondig zijn. Kijk, Zanini heeft het volleybalhart op de juiste plaats en loopt over van kennis en ervaring. Al ben ik wel benieuwd hoe hij zal zijn op een groot toernooi en welke beslissingen hij tijdens belangrijke fases gaatl nemen.”
De oefenwedstrijden tegen Bulgarije en Novosibirsk liepen nog stroef, de dubbele oefenpot tegen Nederland ging wel de goede richting uit. Wat zijn jouw conclusies in functie van de start van het EK?
“Eerst en vooral wil ik benadrukken dat Bulgarije zwaar onderschat wordt. Zij stonden compleet met hun beste setters en veel talent op de hoeken. Ik vond dat oefenpotje dan ook zeer nuttig, vooral omdat het ook het soort volleybal is dat we op het EK zullen meemaken.”
In de laatste oefenwedstrijd tegen Nederland (1-3-winst) was Rotty de grote uitblinker en stonden jullie gewoon sterk in elk onderdeel: van aanval en receptie tot blok-verdediging en service. Waar zie jij nog werkpunten?
“Deze jonge groep heeft nog een pak uitdagingen aan te gaan. In de eerste plaats is er het fysieke aspect. Ik ben bijvoorbeeld de enige speler bij de Dragons die meer dan 100 kg weegt. Op zich wil dat niet alles zeggen, want in Kazan bijvoorbeeld zit ik daarmee in de middenmoot. Op de tweede plek heb je nog de combinatie van leeftijd en ervaring. Zo moet je als speler verschillende stressmomenten meer dan eens hebben meegemaakt. Natuurlijk zijn dit zaken die niet op één of twee weken weggewerkt zijn. Bij de Dragons is er zeker potentieel op fysiek vlak hoor. Ik zie sterke jumpers en goede schouders en er is veel technische bagage. Het komt er nu vooral op aan om te leren omgaan met mindere fases in een set.”
Daarom is de ervaring van jongens als Stijn D’Hulst en Jolan Cox mooi meegenomen?
“Inderdaad. Samen kunnen we ervoor zorgen dat we collectief beter presteren door op de juiste momenten te focussen of te ontspannen.”
Kortom, het potentieel lijkt aanwezig om een goed EK te draaien?
“Zeker, maar dan moet het er wel voor de volle 100% uitkomen. We gaan niet naar het EK om te winnen hé, dat is te hoog gegrepen. We zitten ook echt veruit in de zwaarste poule. De groep overleven, zou al een prestatie op zich zijn.”
Het is al veel gezegd, maar ons lijkt de wedstrijd tegen Duitsland cruciaal om een optie te nemen op de derde plaats?
“Eén ding is zeker, we gaan van moeilijk naar gemakkelijker. Hopelijk kunnen we tegen Italië en Servië zo lang mogelijk op het terrein staan zodat we op die manier naar ons beste niveau groeien, want daarvoor heb je sterke tegenstanders nodig. Daarom ben ik best wel tevreden met de loting, want de laatste drie wedstrijden zijn de wedstrijden die we willen winnen. Tegen Italië en Servië moeten we ons geen illusie maken. Als we hopen op een setje, zou de ontgoocheling nadien misschien te groot kunnen zijn.”
Jij waarschuwt wel nog voor Estland?
“Dat is voor mij de cruciale wedstrijd. Het is een zeer degelijke ploeg. Ze wonnen recent nog van een compleet Oekraïne, een land waar wij de laatste twee wedstrijden toch tegen verloren hebben.”
En wat met Duitsland?
“Moeilijk. Georg Grozer (opposite Arkas Spor) is er terug bij, evenals Lukas Kampa (setter, Gdansk). We zijn de underdog.”
Wat is de ambitie dan?
“We willen de kwartfinale halen, dus de top acht. Maar het heeft geen zin om daar te veel over te praten. Vorig EK waren we met veel tamtam begonnen en we overleven niet eens de groepsfase. Al bestaat de kans dat we deze keer ook nog leergeld moeten betalen.”
Je bent, met alle respect, één van de weinige anciens die niet afzegt voor de Dragons. Wat is jouw motivatie?
“Ik wil er gewoon erg graag bij zijn en de eer van mijn land verdedigen. Ik geniet van volleybal en ik heb altijd enorm graag voor de nationale ploeg gespeeld. Het is niet altijd even vlot gegaan, maar de Dragons blijven een deel van wie ik ben. Natuurlijk is zo’n EK of een drukke zomer een aanslag op uw lichaam, omdat je na een zwaar seizoen nog twee of drie maanden langer moet meedraaien. Medisch gezien is dit eigenlijk onverantwoord. Bijkomend ben ik nu toch goed anderhalve maand langer in België dan normaal en kan ik extra veel tijd met mijn zoontje Bas (5) spenderen. Hij is een flink bazeke.”
Zoals zijn papa, die nu ook bij de bobo’s van de FIVB op tafel gaat kloppen. Tijdens de finaleweek van de VNL was je in Polen als secretaris van de atletencommissie voor de FIVB. Leg eens uit?
“Ik was kandidaat in 2021 en werd ook meteen verkozen. Waarom ik dit doe? Ik vind dat er veel volleyballers zijn die graag eens zagen of hun beklag doen over het zware programma of de organisatie van een toernooi, maar ze doen uiteindelijk niets. Het leek mij de ideale manier om iets te veranderen en een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van deze mooie sport.”
We zijn nu drie jaar verder. Zijn er ondertussen stappen gezet?
“Dat denk ik wel. Ten eerste op het vlak van naamsbekendheid. Zo is er een duidelijk aanspreekpunt, dus intern leveren we zeker een meerwaarde. Over de organisatie van de VNL van twee zomers geleden waren er bijvoorbeeld veel klachten (slechte voeding, amateuristische accommodaties en verblijven).”
Ok, dat is nobel. Waarvoor ben je momenteel nog aan het ijveren?
“Ik wil echt wel dat de kalender geoptimaliseerd wordt. Er zijn nu doorheen het jaar zeker enkele dode momenten, waardoor de zomer nog altijd te druk is met als gevolg dat er nooit echt rust is. Je weet als speler zelfs niet wanneer je jouw verlof moet boeken, terwijl atleten wel recht hebben op vakantie.”
En beweegt er iets op dit vlak?
“Ik heb er goede hoop op om in functie van de kalender van 2025 vooruitgang te boeken. Het blijft wel iets delicaat, want je moet deze zaken aftoetsen bij zowel lokale organisaties van liga’s en clubs als grotere federaties. Er zijn enorm veel stakeholders waarmee men rekening moet houden. In België stelt volleybal misschien niet zo heel veel voor, maar in Italië of Polen ligt dat bijvoorbeeld helemaal anders”
Kan je iets concreter zijn?
“Ik zou de spelers graag rust gunnen voor een periode van vijf tot zes weken. Ik ga er in elk geval mijn stinkende best voor doen.”
Dat doe je alleen maar, omdat je het gevoel hebt dat er echt naar jou geluisterd wordt?
“Dat is zo. Ik doe dit als vrijwilliger en krijg er niets voor in de plaats. Er is veel overleg en er wordt echt wel geluisterd. Anders zou ik die uren voorbereiding in functie van zo’n vergaderingen en de tweemaandelijkse online meetings niet blijven volhouden.”
Top! Hopelijk kan je mee voor het verschil zorgen. Nog even terug naar het EK: hoe ver is Sam Deroo verwijderd van een absolute topprestatie om Belgie terug op de volleybalkaart te zetten?
“Ik zit aan 95% van mijn kunnen. Dat is meer dan genoeg om te presteren. Hopelijk kan iedereen nog wat aan zijn fysieke mogelijkheden schaven en blijven we het hele EK fit. We moeten uitgaan van een sterk en scherp collectief. Misschien wordt dat wel de sleutel voor deze groep.”
Tekst: Kenny Hennens
Foto’s: FIVB, archief
De Belgische selectie:
- Spelverdelers: Stijn D’Hulst, Seppe Van Hoyweghen.
- Opposite: Jolan Cox, Ferre Reggers.
- Libero: Martin Perin, Jelle Ribbens.
- Midden: Wout D’Heer, Elias Thys, Robbe Van de Velde, Michiel Franssen.
- Receptie-hoek: Sam Deroo, Seppe Rotty, Mathijs Desmet, Matthijs Verhanneman.
Programma poule A:
28/08 – 21u: België – Italië (Bologna)
30/08 – 18u Duitsland – Estland; 21u Zwitserland – Servië (Perugia)
31/08 – 18u: Servië – België; 21u Italië – Estland (Perugia)
01/09 – 18u Duitsland – Zwitserland; 21u Italië – Servië (Perugia)
03/09 – 18u Estland – Zwitserland; 21u: België – Duitsland (Ancona)
04/09 – 18u Servië – Estland; 21u Italië – Zwitserland (Ancona)
05/08 – 18u: België – Estland; 21u Duitsland – Servië (Ancona)
06/09 – 18u: Zwitserland – België, 21u Duitsland – Italië (Ancona)
Achtste finales tegen de eerste vier uit poule C met Tsjechië, Denemarken, Montenegro, Noord-Macedonië, Polen en Nederland.
Alle wedstrijden van de Red Dragons worden uitgezonden op Sporza/Ketnet/Canvas.
