Charlotte Krenicky: “We kunnen beter en dat willen we tonen tegen Polen”

Het kalf is nog niet verdronken na de 0-3-nederlaag tegen Oekraïne, maar er zal toch iets extra nodig zijn om die vierde plaats in de poule nog om te toveren naar een meer gunstige derde plek. Waar vooraf eigenlijk bijna niemand rekening mee hield, is dus toch gebeurd. De Oekraïense machine leek net iets meer geolied dan de Belgische en ook al lagen er – zeker in set twee en ook in het slot – nog kansjes om er een lange wedstrijd van te maken, de Tigers likken hun wonde na de zure nederlaag tegen de winnaar van de European Golden League.

Maar laat ons vooral niet te negatief doen en met volle moed vooruitblikken naar de wedstrijden tegen Polen en wereldkampioen Servië. En dat deden we de ochtend nadien al met Charlotte Krenicky. De ijverige en talentvolle setter, die net achter Jutta Van de Vyver staat te popelen om op het hoogste podium in Europa te laten zien wat ze in haar mars heeft.

Dat de 23-jarige Krenicky over veel potentieel beschikt, daar twijfelt niemand meer aan. Dat liet ze op jonge leeftijd al bewonderen bij Jaraco LVL Genk waar ze uiteindelijk definitief uit de schaduw trad van haar zes jaar oudere zus Barbora. De bevestiging kwam er in elk geval dit seizoen bij Asterix Avo Beveren, de club waar ze ook komend seizoen te bewonderen valt en de huidige landskampioen en bekerwinnaar. De club ook van Kris Vansnick, die Krenicky nu eveneens als bondscoach meemaakt bij de Tigers.

Op nationaal niveau leverde de begeleiding van meester tacticus Vansnick Charlotte in elk geval een mooie persoonlijke erkenning op door tweede te eindigen achter ploeggenote Nova Marring in de verkiezing tot beste speelster van het seizoen. Maar Krenicky aast zeker niet op die persoonlijke erkenning en is als setter vooral bezig met de groep. Ook wij vragen ons af hoe de Tigers omgaan met zo’n nederlaag, met de wetenschap in het achterhoofd dat er vanavond met Polen nog een sterkere tegenstander aan de andere kant van het net staat.

Heb je wat kunnen slapen na die opdonder van gisterenavond?

Charlotte Krenicky: “Het viel op zich nog wel mee. Na een wedstrijd kan ik altijd moeilijk de slaap vatten, of we nu winnen of verliezen. De adrenaline, weet je wel? Ik denk dat ik ongeveer omstreeks 1 uur ‘s nachts in slaap ben gevallen. Maar sowieso speel ik de wedstrijd nog wel enkele keren af in mijn hoofd.”

Dat zal jij niet alleen gedaan hebben, de bondscoach kennende. Heeft Kris meteen na de wedstrijd tegen jullie nog iets gezegd?

“Ik herinner het mij eigenlijk niet zo goed meer. We waren allemaal zo ontgoocheld. Silke (Van Avermaet, ligt bij Krenicky op de kamer), kan jij je nog iets herinneren? Ah ja, Kris zei dat we onze kansen in de tweede set hadden moeten afmaken. Hij heeft natuurlijk 100% gelijk. We gaan die tweede set zeker nog analyseren aan de hand van videobeelden, maar onze focus moet nu ook snel verlegd worden naar Polen.”

We zijn nu ongeveer 10 uur ‘s ochtends en je zit nog samen met Silke op de kamer. Normaal gezien hebben jullie daags na een wedstrijd toch een ochtendtraining op de planning staan? En hoe ziet jullie planning er vandaag nog uit?

“Dat klopt, maar Kris heeft die geschrapt. Zo meteen komen we samen om de nederlaag tegen Oekraïne te bespreken en al even kort vooruit te blikken naar Polen. Dan volgt er een lunch, kunnen we even rusten en volgt er een laatste videosessie in functie van Polen. We krijgen nadien nog een snack en dan gaan we al in de richting van de wedstrijd van vanavond. Alles volgt elkaar nu heel snel op natuurlijk.”

Heb je de nederlaag tegen Oekraïne al een plaats kunnen geven?

“Moeilijk! Maar iedereen was erg ontgoocheld. Het zou mooi geweest zijn als we hadden kunnen winnen. We hebben er hard voor gevochten, maar er was onvoldoende kwaliteit in de ploeg om Oekraïne te kloppen. Zij waren echt goed en fysiek ijzersterk.”

Nochtans hadden jullie bij een 21-17-voorsprong voldoende buffer om die tweede set binnen te halen?

“Daar hadden we de wedstrijd inderdaad een andere wending kunnen geven, maar we hebben het niet afgemaakt.”

Oekraïne was inderdaad sterk en sluw met receptie-hoek Dorsman en opposite Kraiduba als exponent. Hebben jullie zelf al een verklaring gevonden voor jullie mindere niveau?

“Qua opslagdruk kon het zeker een pak beter. Hun receptie was best ok, maar nu ook niet super. We hadden het gewoon erg moeilijk om over hun blok te gaan. Hun midden was erg dominant en ook aanvallend waren ze scherp. Maar we moeten eerlijk zijn: we toonden niet genoeg kwaliteit. Iedereen had wel een minder moment en we raakten soms te moeilijk uit een rotatie, zoals op het einde van set twee en ook in het slot van de wedstrijd.”

Het leek ook alsof de Oekraïners jullie plannetjes te snel konden lezen, want jullie stonden vaak tegen een tweemansblok?

“Dat is waar en dan moet ik zeker ook naar mezelf kijken. Ik heb al betere wedstrijden gespeeld. Ik gaf op het einde van set twee bijvoorbeeld twee slechte passen naar Britt (Herbots) voor de pipe en naar Silke voor de fly. Als we één van die ballen hadden kunnen scoren, waren we misschien wel uit die moeilijke rotatie geraakt. Ook in set drie lagen er kansen en iedereen geloofde er ook in dat we 24-24 hadden kunnen maken en wie weet hadden we de wedstrijd daar nog kunnen keren, maar we moeten toegeven dat er niet voldoende kwaliteit was. We hadden het te moeilijk  om te scoren en kregen de bal vaak niet snel genoeg tegen de grond.”

Voor de buitenwereld komt dit over als een gemiste kans. Oekraïne stond voor deze wedstrijd onder jullie gerangschikt op de Europese ranglijst? (ter info: ondertussen staat Oekraïne op CEV-9 en is België een plaatsje gezakt naar CEV-10)

“Maar zij wonnen wel de European Golden League en gingen er in de Challenger Cup pas uit in de halve finales tegen een dominant Frankrijk. We wisten dat ze in een goede flow zitten, dus we hebben hen zeker niet onderschat.”

Wat heb je meteen na de wedstrijd nog gedaan?

“De ontgoocheling proberen te verwerken. Gelukkig krijgen we ook even tijd om met familie en vrienden te spreken. Nadien volgde er nog een handtekeningsessie met de fans en konden we terug even naar de familie. Omstreeks 22u40 werd iedereen terug op de bus verwacht en omstreeks 23u waren we terug in ons hotel waar we nog iets kleins hebben gegeten.”

Gedane zaken nemen geen keer, jammer maar helaas. Misschien wel positief: Polen staat vanavond al te wachten, dus veel tijd om te blijven tobben is er niet.

“We kijken allemaal in dezelfde richting en willen het nu gewoon supergoed doen tegen Polen. Al mogen we niet vergeten dat zij qua niveau nog beter zijn dan Oekraïne. Polen wil hier een medaille rapen op het EK, dat zegt voldoende. De sleutel van deze wedstrijd? Ik denk dat alles zal vallen of staan met onze opslagdruk. Die moet een pak beter. We weten van onszelf dat we een pak beter kunnen en dat willen we tegen Polen laten zien!”

Het zal er bijvoorbeeld op aankomen om hun setter, de topspeelster Joanna Wolosz, niet in een zetel te laten komen?

“Inderdaad, want aanvalsters Stysiak en Rozanski zijn niet van de minsten. We zullen dus veel risico in onze service moeten leggen.”

Jullie hebben in het verleden wel al laten zien dat jullie kunnen stunten tegen een topland. En ook: als Hongarije een setje kan pakken tegen Polen, moeten jullie dat toch minstens ook kunnen?

“We gaan er in elk geval alles aan proberen te doen en we mogen vooraf zeker niet denken dat we tegen Polen niets kunnen rapen. We zijn een ploeg met speelsters die kunnen vechten voor elke bal. Wie weet dat we met de steun van ons enthousiaste thuispubliek voor de verrassing kunnen zorgen? Als we hen tot het uiterste kunnen drijven en de spanning in money time kunnen opbouwen, kunnen we hen misschien kraken. Aan ons dan om die kansjes af te maken. Ok, er ligt wel wat druk op onze schouders, juist omdat we thuis spelen, maar het geeft ons soms ook een extra boost. De sfeer in de zaal is in elk geval top.”

En dan rekenen de Tigers ook op jouw vernuft. Want ondanks het feit dat Jutta de eerste setter is, heb je toch al aardig wat speelminuten verzameld. Je viel in elke wedstrijd in, was tegen Slovenië beslissend voor setwinst met een ace en tegen Oekraïne mocht je voor het eerst zelf starten aan een set (de derde set)?

“Ik ken mijn plaats en rol in de ploeg. Jutta is de eerste setter en ik moet proberen het verschil te maken als ik mag invallen. Kijk, dat is niet altijd gemakkelijk, want vaak moet ik inkomen als het wat minder draait of probeert Kris met een dubbele wissel, samen met Pauline Martin, voor wat meer aanvallende impulsen te zorgen.”

Die concurrentie met Jutta, heb je het gevoel dat je daardoor beter gaat presteren?

“Ik zie het niet als concurrentie. We zijn gewoon twee erg verschillende setters met elk onze eigen kwaliteiten. Ik hou er bijvoorbeeld van om de fly te spelen of de passing op korte afstand. Jutta speelt graag op het midden of de shoot. Uiteindelijk hebben we allebei ook andere fysieke kwaliteiten (Krenicky is 1,86 meter groot, Van de Vyver 1,75 meter).”

Hoe kijk je voorlopig zelf terug op jouw persoonlijke prestaties dit EK?

“Ik ben super blij met de kansen die ik krijg. Ik probeer vooral aan het collectief te denken, de ploeg zo goed mogelijk te laten draaien, al ben ik ook wel blij dat ik met die ace tegen Slovenië mee voor het verschil heb gezorgd.”

Na Polen volgt met wereldkampioen Servië misschien wel de sterkste ploeg van dit EK. Hoe bekijk je die wedstrijd?

“Servië is gekomen voor de gouden medaille, dat zegt genoeg hé. Kijk, ze zijn top op elk vlak. Soms lijken ze wel bovenmenselijk of van een andere planeet. Ze hebben met Maja Ognjenovic de beste setter en met Tijana Boskovic de beste opposite van de wereld. Ze zijn fantastisch goed, dus we moeten gewoon proberen om tegen hen een zo goed mogelijk gevoel over te houden.”

De derde plaats is natuurlijk nog niet verloren, maar als we realistisch zijn, is de kans veel groter dat jullie vierde zullen worden in de poule. Dat is toch wel het scenario dat jullie vooraf wilden vermijden?

“Het doel is nog steeds om als derde te eindigen in onze groep en dan zouden we in de achtste finale toch een grotere kans maken om door te stoten. Als we toch vierde worden, wacht naar alle waarschijnlijkheid Turkije en dat is ook een ploeg die volop voor de medailles gaat.”

Je kent de bondscoach niet alleen van bij de Tigers, nu toch al zo’n drie jaar, maar ook als coach van jouw club Asterix Avo Beveren. Is Vansnick anders bij de nationale ploeg?

“Nee, hij is en blijft dezelfde persoon en coach. Kris is voor niemand trouwens een onbekende hé.”

Je ligt samen met Silke Van Avermaet op de kamer. Vertel eens: hoe loopt dat?

“Super fijn! Ik heb Silke enorm graag en beschouw haar zo’n beetje als de mama van de groep, ook al is ze eigenlijk maar één jaartje ouder. We kunnen goed praten en lachen met elkaar.”

Je ligt dus niet samen met Pauline Martine, de andere Franstalige bij de Tigers?

“Dat is zo en daar hebben we bewust voor gekozen. Met Silke kan ik mijn Nederlands nog wat beter inoefenen en bovendien kunnen we samen ook wat Frans spreken aangezien zij toch ook voor de Franse club Volley Mulhouse Alsace speelt. Het is dus een win-win (lacht).”

Silke, klopt het wat Charlotte vertelt?

Silke Van Avermaet: “Helemaal. We kunnen het erg goed met elkaar vinden. Charlotte is zo’n lieve madam. Ze kan erg goed luisteren. En vooral, ze kan echt goede knuffels geven en dat komt wel eens van pas als je zo lang van huis bent.”


Dames, wie van jullie is de grootste sfeermaker?

“Beiden, afwisselend. We zijn beiden zotte dozen. Vlak voor de wedstrijd durven we wel al eens wat hardere muziek opzetten om ons klaar te stomen. Ons favoriete liedje? Schrijf maar op: Push up van Creeds, lekker stevig. Als we willen chillen of aan het douchen zijn, kan het wel wat rustiger.”

Wat is voor jullie nu nog het ideale scenario?

“We moeten niet meer naar de score kijken en natuurlijk zouden we zwaar ontgoocheld zijn als we vierde eindigen in de poule en er in de achtste finale uitvliegen tegen Turkije. We moeten er tegen Polen en Servië gewoon alles aan doen om onze intrinsieke kwaliteiten terug te vinden. We willen onze enthousiaste supporters ook gewoon mooi volleybal laten zien en daar gaan we ons stinkende best voor doen.”

Tekst: Kenny Hennens

Foto’s: Jan Vanmedegael, Guy Verbraeken en archief