Op vrijdag 4 augustus, zaterdag 5 augustus en zondag 6 augustus wordt er tijdens de Masterfinales beslist wie de nieuwe Belgisch kampioenen beachvolleybal zullen worden bij de mannen en de vrouwen. In hartje Brussel, het Muntplein en het Beursplein, zal het naar jaarlijkse gewoonte alweer een felle strijd worden. Iedere keer valt er wel een verrassing te noteren.
Vergelijk het met de ‘Cup Finals’ in het Antwerps Sportpaleis, daar spookt het ook altijd. De speciale omstandigheden – typisch voor een finale – zorgen altijd voor dat tikje meer suspens. Vraag het maar aan Dries Koekelkoren en Tom van Walle, de superfavorieten van het vorig beachseizoen. Klaar voor een afscheid door de grote poort. Hoor ook eens wat er verleden jaar gebeurde tijdens de bloedstollende finale met Lisa Van den Vonder en Sarah Cools tegenover de verrassende Belgische kampioenen Van de Broeck-Ruysschaert. Eleven Sports zendt de Masterfinales integraal uit op hun nationale zenders.
Tom van Walle, je hebt deze zomer aan een paar manches deelgenomen. Je bent er dit weekeinde op de apotheose van het BK niet bij, maar je bent wel uitstekend geplaatst om een voorbeschouwing te geven op deze Masterfinales.
Tom van Walle: “Ik ben inderdaad met vakantie en ik ga ervan profiteren om op het EK beachvolleybal in Wenen te zijn en al mijn oude bekenden te ontmoeten. De data van de Europese en Belgische finales vallen helaas samen.
De eindfase van het Belgisch kampioenschap beachvolleybal kan twee richtingen uit. Ofwel worden de Belgische ‘beachers’ alweer geconfronteerd met de suprematie van Gilles en Louis Vandecaveye. Meer dan 1500 punten voorsprong in de rangschikking van de ‘Geberit Beach Tour’. Volgens de ‘tablet-trainers’ zeggen cijfers soms meer dan duizend woorden. Maar het kan evengoed spannend worden.
Daar kunnen misschien wel de ‘ervaren rakkers’ Colson-Deroey of Douwen-Paulides voor zorgen. Die mannen weten wat het is om een finale te spelen. Amper trainingsuren in armen en benen, maar wel bakken vol ervaring.
Of wordt het Christophe Witvrouwen, die met Joppe Van Langendonck toch een mooi seizoen afwerkte. Dit tweetal kende de laatste weken een kleine terugval. Ik was vooral zeer gecharmeerd door de uitstekende en veelbelovende progressie van Wout Nuyttens en Berre Peters. (Winnaars tijdens de laatste manche te Kinrooi, red.) Kan dit jonge tweetal voor de verrassing zorgen? Misschien komt de ‘surprise’ nogmaals van Oprins-Blondeel of Van der Aa-Van Reeth. Die hebben dat vroeger al eens geflikt.”
Buiten die twee teams met jonge mannen som je daar vooral ‘dertig-plussers’ op. Is dat een teken aan de wand?
“Beachvolley is een pure ervaringssport. Dries Koekelkoren en ik stonden jaren geleden ook als jonge gasten te popelen om het de oudere generatie moeilijk te maken. Wij moesten toen ook opboksen tegen Joosen-Melis en Andelhof-Van de Plas. Of we stonden tegenover kleppers zoals Audry Frankart, Tim Verschueren, Steve Roelandt, Steven Steppe, Jeroen De Beleyr. Met Ward Coucke heb ik nog een tijd samengespeeld. Maar toen de federatie het licht op groen zette om met ons duo Koekelkoren-van Walle België te vertegenwoordigen en in het professionele circuit te stappen, moest je met hem ook rekening houden.
Weet je dat Dries en ik in 2009 geen enkele manche van het kampioenschap hadden gewonnen, maar dat we in Knokke tijdens de finale toch Belgisch kampioen werden? We waren vanaf dat moment gelanceerd, het vervolg kent u.
Toen stonden nog meer jonge teams te dringen om de overheersing van al die oude mannen te doorbreken. Een piepjonge Dennis Deroey samen met zijn broer Maarten en Hendrik Tuerlinckx, toen beachpartner van Matthijs Verhanneman bijvoorbeeld. Of Joske Urnaut. Die waren net aan hun doorbraak bezig in de zaalcompetitie van de Liga A en die konden ook in het zand hard uithalen. Ik ben ervan overtuigd. Binnenkort ontploft dat ook met de nieuwe jonge generatie. Wij deden dat ook. Dan denk ik aan Laenen-Goset of Kyan Vercauteren – hij heeft wel de lengte – met Daan Hendrikx.”
Volleybalmagazine schreef deze week nog over de stijging van het aantal Belgische deelnemers tijdens de internationale toernooien. Dat heeft jullie ontwikkeling indertijd ook een flinke boost gegeven.
“Dankzij hun deelname aan buitenlandse toernooien hebben Gilles en Louis Vandecaveye zichtbaar veel vooruitgang geboekt. Ze leren daaruit. Ik zag onlangs zelfs een gesprongen set-up, of een verrassend snelle smash vanuit eerste tempo. De variatie in aanval en service hebben zij veel meer uitgebreid. Daarmee hebben ze een voorsprong opgebouwd tegenover de concurrentie.
Ik kan de meerwaarde en het surplus aan ervaringen in de internationale beachsport niet genoeg benadrukken. In de World Tour en ook op de Olympische Spelen in Rio, waren het ook mannen van de oudere generatie die de medailles wonnen. In Brazilië en de USA draaien veel beachvolleyballers tot hun 40 jaar mee in het internationaal circuit.
Maar ik wil tegelijkertijd de opkomst van jonge talenten erg appreciëren. Dan denk ik aan de Noren en de Zweden en nu is er ook een Frans duo van 19 jaar in beeld. Het is fantastisch voor onze sport dat zij zich ertussen wringen. Zo’n mannen zorgen voor vernieuwing en een frisse wind. Dat kan in België ook, maar dan heeft het Belgisch beachvolleybal toch meer tweemeter-mannen nodig.”
Je bent het meest op de hoogte van het mannenvolleybal, maar kan je ons iets vertellen over het beachvolleybal bij de vrouwen?
“Bij de vrouwen lijkt de finale reeds gekend. Britt Ruysschaert en Els Vandesteene – deze zomer altijd gespot op het podium – starten als favoriet. De enigen die hen het vuur aan de schenen konden leggen, waren het nieuwe samengesteld duo Lisa Van den Vonder en Louka Maertens. Houden zij met coach Eric Van Drom een tactisch masterplan achter de hand tijdens de finales? De beide ploegen kennen elkaar door en door. Zes keer stonden ze reeds tegenover elkaar tijdens een finale van een manche in België. Vier keer konden Britt en Els winnen, twee keer ging de eindzege naar Lisa en Louka. Geheimen bestaan er niet meer, verrassingen wel.”
Bij de meisjes staan de jonge talenten iets sneller op. Zij dromen – waarom niet – van een verrassend grote stunt in Brussel.
“Misschien hangt er inderdaad toch sensatie in de lucht. Ik refereer naar jullie artikel over Youna Coens, samen met Jade Van Deun. Twee keer bereikten de Antwerpse meisjes de finale tijdens een Belgische manche. Ook de piepjonge Annelore Bex, samen met leeftijdsgenote Inès Piret, gelooft rotsvast in een onwaarschijnlijke ‘tour de force’.
Deze vier talentrijke ‘beachers’ verzamelden de voorbije maanden een uitgebreide en waardevolle volleybalbagage tijdens de internationale kampioenschappen. Hun vaardigheden, de beloftevolle, steeds groeiende bedrevenheid en een optelsom van vele trainingsuren kunnen op bijzondere dagen – zoals de Masterfinales – wel eens het gewenste rendement opleveren. De honger, de goesting en de ambitie om te stunten is duidelijk aanwezig. Ze moeten ons verhaal van 2009 maar eens opnieuw lezen, toen Dries en ik heel onverwacht Belgisch kampioen werden.”
De afwezigheden wegens vakantie of deelname aan een internationaal toernooi in het buitenland zorgden ervoor dat niet elke manche met het sterkste deelnemersveld afgewerkt werd. Vooral bij de mannen wordt er blijkbaar gerekend.
Tim Lemmens: “De beste vier resultaten van de zes laatst gespeelde toernooien tellen mee voor de startpositie tijdens de Masterfinales. Je moet maar een paar manches meedoen, met slechts één keer dezelfde partner, waarmee je dan in Brussel de finaleronde mag starten. Teams met een verschillende ploegsamenstelling tijdens het zomerseizoen kunnen dus kiezen met wie ze op het Muntplein staan. Zo zal Ward Van Dijck met Dries van Hest een beachkoppel vormen in Brussel. Tim Degruyter zal er plots met Seppe Baetens aan zijn zijde staan.
Bij de mannen leent de toernooiformule zich ertoe dat sommige spelers beginnen te rekenen. Het is begrijpelijk. Vele volleyballers – onder meer mijn beachpartner Anshel Ver Eecke en ikzelf – hebben een gezin. Tijdens het zaalvolleybalseizoen hebben we het heel druk. Dan kies je tijdens de zomermaanden sneller voor een vakantie met vrouw en kind. Eens je voldoende resultaten hebt bereikt, kan je vertrekken. Wij hadden vier mooie, deugddoende manches gespeeld. Met een paar knappe podiumplaatsen. Dan ga je niet het risico nemen om nog vier toernooien af te werken, met misschien minder gunstige resultaten.
Er zijn inderdaad spelers bij wie de vraag gesteld wordt. Waarom zouden we nog meer spelen en meer trainen, als we op een bepaald moment reeds een goede eindrangschikking hebben veroverd. Ons niveau spectaculair verbeteren zit er niet meer in. Maar we moeten tegelijkertijd wel op tijd in conditie zijn, want op de Masterfinales wil iedereen zo hoog mogelijk eindigen. Het mes snijdt dus aan twee kanten.
Het feit dat een manche dit jaar over twee dagen gespreid wordt, speelt ook mee. Vroeger speelden een aantal duo’s alleen op zondag. De kinderen en vrouwlief kregen dan alle aandacht op zaterdag en dat valt nu weg. Misschien ligt het aan die optelsom van fijne gezinsmomentjes, waar toch een paar spelers – lees spelersvrouwen – naar snakken. Wie weet is dat wel de oorzaak dat niet alle toernooien op volle sterkte afgewerkt werden. Er kruipt veel tijd in. Wij merkten het ook. Voor de aanvang van de zomercompetitie verschilde onze ingesteldheid toch wel een beetje tegenover – zeg maar – zes jaar geleden. Maar ik wil wel benadrukken: eens we op het veld staan, willen we nog steeds alles geven en ons helemaal smijten. Die mentaliteit krijg je er niet uit.”
De trainingsarbeid is nog zo’n aspect.
“Gilles en Louis Vandecaveye trainen zeer regelmatig en dat zie je. De tweetallen Witvrouwen-Van Langendonck en Peters-Nuyttens werken samen met de talenten van de topsportschool in Leuven. De kwaliteit bij die mannen stijgt iedere week. Die hebben een ander toekomstperspectief. En dat is positief. De vaststellingen dat Ward Van Dijck, Tom van Walle of Martijn Colson – zonder trainingsarbeid – erin slagen om verschillende keren een finale te halen, kunnen als een merkwaardig aspect beschouwd worden. De oorzaak ligt bij het ontegensprekelijk talent van deze klasbakken.
Het sterke, uitgebreide volleybalseizoen in de zaal, plus het zomerprogramma van de nationale ploegen, haalt de echte toppers weg van de strandcompetitie. Er moeten keuzes gemaakt worden naar de familie toe en topspelers moeten rekening houden met de recuperatie. Het gaat tenslotte over twee verschillende sporten. In landen, waar de absolute sterren wel doorstoten tot de wereldtop in het beachvolleybal, bestaat er geen hoogstaande zaalcompetitie. Kijk maar naar Noorwegen, Zweden, Oostenrijk of Zwitserland. In Italië of Polen daarentegen kiezen de beste spelers voor het indoorvolleybal, niet voor het zand.”
Louis en Gilles Vandecaveye, voor velen zijn jullie de grootste favorieten voor het Belgisch kampioenschap. Hoe ga je ermee om?
Louis Vandecaveye: “We willen die favorietenrol toch relativeren. Leeftijd speelt geen rol bij al onze tegenstanders. En dan heb ik het niet alleen over Colson-Deroey of Douwen-Paulides. Op die mannen zit geen sleet. Ook met de jonge aanstormende talenten moeten we rekening houden. We zijn niet verrast door de opmars van Peters-Nuyttens of Witvrouwen-Van Langendonck. En er komt nog talent aan, dat is een positieve evolutie.”
Gilles Vandecaveye: “We hebben deze zomer slechts aan vijf toernooien deelgenomen. Omdat we kozen om regelmatig in het buitenland te ‘beachen’. Maar in de Belgische ‘Geberit Beach Tour’ speelden we iedere keer een tiebreak. We beschouwen dat als een ernstig waarschuwingssignaal. Ik som even op. In Haacht: tiebreak tegen Lemmens-Ver Eecke en in Kortrijk tegen Van Dijck-van Walle. Bovendien hadden we in Waregem zelfs drie keer een derde en beslissende set nodig om tot finalewinst te komen. Pirali-Nuijtens, Peters-Nuyttens en Witvrouwen-Van Langendonck maakten het ons toen flink lastig. En tegen Berre Peters en Wout Nuyttens hadden we in Leuven alweer een tiebreak nodig.
De Masterfinales mag je niet onderschatten. Dat is altijd speciaal. Dan moeten er zes of zeven wedstrijden afgewerkt worden vooraleer je in de eindfase geraakt. Telkens tegen een tweetal dat supergemotiveerd tegenover ons staat. Daar zitten kleppers tussen, ik heb ze net opgesomd. Het gevaar loert altijd om de hoek dat je dan vroegtijdig uit het toernooi geknikkerd wordt. Het zal dus niet zomaar vanzelf gaan.”
Tekst : Walter Vereeck
Foto’s: Rudy Pollé en archief
Overzicht resultaten Geberit Beach Tour
