Weinigen zullen het hem nadoen. Op zijn 22ste heeft Zelenaar Wout ‘Woody’ D’heer (2m03) met Itas Trentino de Italiaanse landstitel te pakken. Een ongelooflijke ervaring voor de vroegere leerling van de Topsportschool in Vilvoorde. Hij verbleef er vier jaar na eerst twee jaar Latijnse op Pius X in Zele.
De middenman had via Caruur Gent en Lindemans Aalst slechts twee korte opstapjes nodig om zich te manifesteren op het allerhoogste clubniveau in Europa. Trentino behoort met Civitanova, Piacenza en Modena tot de top-vier in de Serie A 1. “Ja, toen mijn manager Wout Wijsmans me contacteerde om naar Trentino te verkassen, kon ik het nauwelijks geloven. Meteen ging een jongensdroom in vervulling.”
In zijn eerste seizoen versierde Wout 34 selecties, via vaak korte wisselbeurten. Hij won de Italiaanse Supercup en vierde zilver in de Champions League. “Mijn contract werd dan al verlengd tot 2024. In de afgelopen campagne werd ik al ruimer ingezet. In 36 wedstrijden. Met dit grote verschil: ik kreeg veel langere speelgelegenheid. Zo stond ik in de basis in de vijf titelfinales tegen Civitanova, omdat de Serviër Lisinac was uitgevallen met een hernia. Zo beleefde ik tal van hemelse momenten.”
Maar net als vorig jaar raakte D’heer geblesseerd net voor de start van de campagne van de Red Dragons. In 2022 had hij zijn enkel verzwikt. Vorige week kreeg hij een smash op de rechterpink met een open luxatie (ontwrichting) als gevolg. De blessure ging gepaard met bloedverlies, al was de pijn enigszins te harden. “Door dat vele bloed wist ik dat het ernstig was. Maar oef: mijn pink is niet gebroken”, stelt Wout. “De open wonde is genaaid. Een herstel van zes weken tot drie maanden, wordt gezegd. Alles moet perfect genezen. Ik hoop dat ik voor het EK eind augustus weer min of meer op mijn stekken ben. En ja, ik kreeg een les: voortaan zal ik al mijn vingers intapen ter preventie.”
We kennen je als een optimist. Geen European Golden League voor jou. Anderzijds keer je de problemen positief om. Je krijgt tijd voor andere ‘dingen des levens’.
Wout D’heer: “Kniezen in een hoekje is niet aan mij besteed. Ik krijg ruimte voor contacten met mijn ouders, grootouders, broers Brecht (speelt bij Berlare-Zele) en Raf. Tijd ook voor mijn vriendin Elène, studente verpleegkunde uit Lendelede. Ze kwam sporadisch op bezoek. Nu zal ik er vaker zijn voor haar. En zoals Louis Stuer en Jente De Vries studeer ik in Gent voor podoloog, het oplossen van voetproblemen. Om mijn tweede van drie studiejaren af te ronden, moet ik in deze periode examens afleggen en 160 uur stage lopen. Ik kon 100 uur al uitvoeren bij een sponsor in Trentino, gespecialiseerd in orthopedie. Ik smijt me nu op de examens en de rest van de stage, omdat ik ‘per se’ wil slagen.”
We maken de overstap naar Itas Trentino. Je hebt er al twee geweldige seizoenen beleefd.
“2022 bleef qua prijzen nog enigszins beperkt. Maar we hesen ons in de bekerfinale, de CL-finale tegen Zaksa Kedzierzyn en de halve finales van het kampioenschap. Daarin stonden we tegen Civitanova 2-0 voor, waarna we helaas drie duels op een rij prijs gaven.”
Ook dit jaar was het verschil tussen winst of verlies niet groot. Typisch voor de Italiaanse competitie.
“Klopt. We moesten de bekerfinale aan het het super sterk spelende Piacenza laten en de finale van het WK voor clubs aan Perugia (coach Andrea Anastasi). Maar Perugia, met een straat voorsprong regulier kampioen, kreeg heel bizar in tien dagen de ene na de andere dreun te verwerken: exit in de play-offs, exit in de CL Het kostte Anastasi zijn baan.”
Nog een rare kronkel: Perugia haalt nu jullie trainer Angelo Lorenzetti aan boord.
“Tja, de overstap van Lorenzetti was al vroeger geregeld. Hij werkte zeven jaar bij Trentino en wilde in schoonheid afsluiten. Ik heb enorm veel van hem geleerd. We verliezen, da’s erger, onze Bulgaarse tophitter Matej Kaziyski aan Allianz Milaan. In zijn plaats is Luxemburger Kamil Rychlicki (ex-Maaseik, ex-Perugia) aangeworven. Wij gaan voort met Fabio Soli, ex-coach van Cisterna Latina. Hij was ook bondscoach van Estland, waar hij zal afhaken.”
In principe was je derde middenman na de Serviërs Marko Podrascanin en Srecko Lisinac. Ook hier is er een verrassende wending in de maak.
“Inderdaad: Lisinac (31 j., 2m06) gaat weg. Hij kiest voor het Poolse Projekt Warschau. Hem heb ik gedoubleerd in die fantastische vijf titelfinales. De laatste thuis wonnen we met een knallende 3-0. In de plaats van Lisinac komt de Sloveen Jan Kozamernik (27 j., 2m05, ex-Resovia/Pol), die bij Trentino al speelde in 2017-2018. Podrascanin (weldra 36 j.) blijft na een zeer sterk seizoen. Maar ik denk dat ik weer kansen zal krijgen. Dat ik dus voor het team nog belangrijker kan worden. Ik ben pas 22. Het vak van middenaanvaller kan je alleen bijspijkeren door ervaring op te doen. Een pluspunt in Trentino is de sfeer in de groep. Aangesterkt door het gevoel van samenhorigheid, gegroeid tijdens de vaste dagelijkse maaltijd – allemaal samen – bij één van de sponsors. Niemand wil die ontmoetingen missen. En Bruno Da Re is als voorzitter-manager niet te evenaren. Hij levert zeer knap werk.”
Vergde het van jou een grote aanpassing in het Italiaanse topvolley?
“Neen, net echt. Italianen zijn chauvinisten, maar ze reageren nooit denigrerend. Ze communiceren ook alleen in het Italiaans. Niks gebeurt in het Engels. Zo heb ik al veel taalkennis opgestoken gewoon door te luisteren. Ik kan me goed verstaanbaar uiten. Anderzijds had ik een ‘vaderlands’ contact met Tomas Rousseaux (Modena) en Mathijs Desmet (Padova). Padova heeft zich gered en Mathijs blijft. Maar Tomas verhuist van Italië naar het Griekse PAOK Saloniki. Met Bram Van den Dries als ploegmaat.”
Trentino heeft allerlei statistieken bijgehouden. Indrukwekkend. Met zulke cijfers word je kampioen.
“Het gaat om de balans tussen winst en verlies: 53 duels gespeeld: 36x winst, 17x verlies. Totaal aantal bloks: 471 (8,8 per wedstrijd); aces: 345 (6,5 per wedstrijd). Grandioze prijsschutter was onze Bulgaar Kaziyski: 49 matchen gespeeld, goed voor 808 punten, waarvan 84 aces. In zijn spoor volgen Alessandro Michieletto: 48 matchen, 729 punten; Daniele Lavia: 51 matchen, 593 punten; Srecko Lisinac: 43 matchen, 349 punten en Marko Podrascanin: 51 matchen, 378 punten waarvan 114 punten aan het blok. Zelf speelde ik mee in 36 matchen en scoorde ik 93 punten.“
Een nieuwe landstitel, de vijfde voor Trentino in de BLM Groep Arena, was geleden van 2015. Is die klapper stevig gevierd?
“Absoluut. We zijn feestend door de stad getrokken. De supporters verzamelden op het grote plein in het centrum, we werden gehuldigd door de burgemeester en door het provinciebestuur. Heerlijk toch. De beleving van de tifosi is enorm. De fans hebben mij altijd gesteund. Ik kreeg heel veel complimentjes ter bevestiging dat ik goed gespeeld had. Zulke warme reacties doen deugd. We speelden de finales voor een kolkend publiek. De vierduizend zitjes waren telkens op een goed uur allemaal verkocht.”
Had je bij Trentino alle faciliteiten die op je verlanglijstje stonden?
“Jawel, de organisatie bij de ‘giallobluè’ (clubkleuren geel en blauw) staat als een huis. Ik had een appartement op vijf minuutjes van de sporthal. Ik leefde in een soort park, met veel groen en uitzicht op de bergen. Ik kreeg een Citroën ter beschikking, ik kon als ik wilde naar de bioscoop, al deed ik dat niet vaak. Mijn dagen waren door de drukke kalender en de vele trainingen intens gevuld. Geen tijd om me te vervelen, integendeel, ook door de stage podologie. Voor het overige volg ik RSCA Anderlecht en in het wielrennen Soudal-Quick.Step met Remco Evenepoel. Ook een potje gamen (FIFA) vind ik leuk.”
In elk geval geniet je veel waardering. Ook in eigen land. Je werd voor de tweede opeenvolgende keer verkozen tot ‘Beste Belg in het buitenland’.
“Ja, dat had ik niet verwacht. Door de prestaties van Sam Deroo bij het Russische Zenit Kazan. Ook Bram Van den Dries (PAOK) speelde opnieuw een machtig seizoen. Dat ik win, ervaar ik als een grote waardering voor mijn persoon en mijn sportieve uitstraling op zo’n jonge leeftijd.”
Je volgt de Red Dragons op de voet in de EGL. Het liep vrij vlot tegen de Kroaten.
“Ja, ik was in Kortrijk voor het eerste game. Prima score, die 3-1. Met veel publiek: 1750 tickets werden verkocht, zo liet ik me vertellen. Ferre Reggers (25 ptn) werd onze topscorer. Michiel Fransen (2m02, Tectum Achel) heeft me op de voor hem ongewone midpositie uitstekend vervangen. Met 83 % in de aanval en 3 bloks mag hij zeer tevreden zijn. Coach Emanuele Zanini drukt zijn stempel. Hij is een kei in zijn vak. Hij heeft het niveau opgetrokken. Hij is veeleisend, hard zelfs, nodig als je met jonge spelers vooruitgang wil boeken. Tegen Kroatië hadden we wel een tikje meeval in die zin dat hun vaste opposite Peta Dirlic er niet bij was wegens een omgeslagen voet. Hij speelde bij Cisterna Latina en trekt naar ‘coming team’ Allianz Milaan, waar hij de concurrent wordt van Ferre Reggers (ex-Maaseik).”
De tweede match in Noord-Macedonië ging verloren. Oeps: 3-1.
“Spijtig, zeer onverwacht. De puntenstand was 92-90: een minimaal verschil. Maar tal van omstandigheden zaten tegen. Libero Perin kreeg rust wegens last aan de knieën. Zanini heeft in de tweede set nog Rotty en Fransen gewisseld voor Simon Peeters en Verhamme. Maar Macedonië teert op ervaring, toonde koelbloedigheid in de afwerking en een groter killersinstinct.”
Daarom wordt het duel tegen Oekraïne zaterdag in Beveren de eerste ‘sleutelmatch’. Thuis moet je winnen.
“Akkoord. Oekraïne is ons zwarte beest. Dit wordt moeilijk. Ze zijn een opkomende volleynatie rond speerpunt Oleh Plotnitskyi (Perugia). Ze bevestigen hun favorietenrol met een ongenaakbare dubbele 3-0. Met de Final Four voor ogen moeten de Red Dragons uitpakken met meer opslagdruk, een sterkere defense en meer efficiëntie in de tegenaanval.”
Later mik je met veel sportieve honger op het EK en het OKT?
“Mijn deelname aan het EK hangt af van mijn herstel. Ik heb opnieuw de dokter gezien. Volgende week worden de draadjes verwijderd. De chirurg was tevreden over de mobiliteit die ik al heb in de gewrichten van mijn pink. Het komt goed. We spelen dat EK in Italië. Je begrijpt dat ik dat wil meemaken. Italië is regerend wereldkampioen (WK 2022) en Europees kampioen (EK 2021). Met Oresto Cavuto, Daniele Lavia, Alessandro Michieletto en spelverdeler Riccardo Sbertoli zijn vier jongens van Trentino geselecteerd. Het OKT in China, dat is een helse opdracht. Gelukkig spelen we niet tegen Italië, Polen of USA. Maar tegen een klepper als Argentinië wordt de kwalificatie geen makkie. De O.S. halen… blijft een droom voor elke atleet. Als ‘underdog’ hopen we verrassend uit te pakken.”
PROGRAMMA
European Golden League
Reeds gespeeld in poule B:
België-Kroatië 3-1; Oekraïne-Noord-Macedonië 3-0
Noord-Macedonië-België 3-1; Oekraïne-Kroatië 3-0
Tussenstand: 1.Oekraïne 2 2 0 6-0 6 ptn; 2. België 2 1 1 4-4 3; 3. Noord-Macedonië 2 1 1 3-4 3; 4. Kroatië 2 0 2 1-6 0 ptn.
Het vervolg
Zat 3 juni: België-Oekraïne (20u, in Beveren); Noord-Macedonië-Kroatië
Zat 10 juni: België-Noord-Macedonië (19u, in Charleroi, fandag); Kroatië-Oekraine
Woe 14 juni: Oekraïne-België; Kroatië-Noord-Macedonië
Zon 18 juni: Kroatië-België; Noord-Macedonië-Oekraïne
Yellow Tigers
Spelen zaterdag om 17u in Beveren tegen Zweden.
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: o.a. CEV, Trentino
