De familie Reggers en bij uitstek haar hele entourage beleven leuke tijden. Ferre Reggers (19 jaar, 2m03) slaat almaar meer gensters bij VC Greenyard Maaseik. Hij is in topvorm voor de titelfinales tegen Roeselare die van start gaan op vrijdag 28 april in de Tomabelhal.
Vriendin Anna Koulberg (Asterix Avo Beveren) komt zeker kijken. Zijn één jaar jongere broer Cisse schrijft bovendien ook aan een mooi verhaal bij Volley Haasrode Leuven B, getraind door David Verwimp, met promotiekansen in derde nationale, op twee puntjes van leider Eternit Kovok Kapelle-op-den-Bos.
In de zomer hoopt Ferre brokken te maken bij de Red Dragons in de European Golden League. Er wacht voorts het EK 2023 in Italië. Land van zijn dromen. En die droom gaat weldra uitkomen. Het staat vast dat Ferre naar het volleyballand van melk en honing verkast. Maar eerst wachten enkele andere uitdagingen.
Heel merkwaardig: de nog piepjonge Ferre Reggers heeft al een schitterend palmares bij elkaar gepoetst. Het begon voor hem allemaal bij Lizards Lubbeek-Leuven, destijds trotse eigenaar van een jeugdlabel met vijf sterren. “Ik stapte na vier jaar in het gewone middelbaar onderwijs over naar de topsportschool in Vilvoorde, waar ik mijn vijfde en zesde middelbaar afwikkelde. Ik koos daarna voor onderwijs marketing op lange afstand aan VIVES in Kortrijk. Maar mijn studie staat momenteel volledig ‘on hold’. Ik heb aangevoeld dat marketing niet helemaal mijn ding is. Misschien schakel ik later over naar een andere richting. Maar eerst wil ik zuiver alles op alles zetten op mijn toekomst in het volleybal.”
De topsportschool maakte van jou, Ferre Reggers, al snel een prijzenpakker.
Ferre Reggers: “De basis werd inderdaad gelegd via de internationale ervaringen die ik dankzij Vilvoorde kon opdoen. Als 17-jarige werd ik geselecteerd voor het U20-team van coach Kris Eyckmans. Op het EK 2020 in het Tsjechische Brno werd ik als tophitter en als beste opposite bekroond met twee awards. En de bronzen medaille daar gold als een schitterende waardering voor de prestaties van de hele spelersgroep, want alleen kan je niets bereiken in deze sport.”
Je talent ontpopte zich al heel snel. We vermoeden dat je nu meedraait in een sprookje. Het lijkt je allemaal zo vlot te lukken?
“Ja, ook op het EK U18 in Italië knalde ik als beste scorer er stevig op los. Bij het WEVZA-kampioenschap U19 in Frankrijk was het andermaal prijs. Ik speelde ook mee in de zeer drukke zomer 2021 op het WK U19 in Teheran (Iran), waar een zware lockdown gold. Ik zag zo helaas niks van de stad. En een paar weken later stond het WK U21 in Italië op mijn programma. We pakten de vijfde plaats. Alweer een magnifiek eindresultaat. Seppe Rotty (Knack Roeselare) blonk uit als onze sterkste man. Begin juli ’23 speel ik mee op het WK U21 in Bahrein. Weer onder Kris Eyckmans. Liam McCluskey en Martin Perin zijn er door de leeftijdsgrens niet meer bij. Wel in de spotlights staan Sybren Peters, broer van Berre, en ook Robbe Van Loon (Borgworm) is geselecteerd.”
Dan werden de wegen van de Young Red Dragons gescheiden. Ze waaierden uit naar alle windstreken.
“Ja, behalve dan spelverdeler Liam McCluskey die even bij VC Greenyard Maaseik meespeelde en dan verkaste naar Orion Doetinchem (Ned). Zijn contract wordt met een jaar verlengd. Libero Martin Perin is nog altijd mijn ploegmaat in Maaseik.”
In Maaseik heb je nu wel andere buren gekregen op het appartement.
“Klopt. Ik woon nog altijd op het gelijkvloers. In mijn eerste seizoen woonden soulmate Liam McCluskey en ook de Finse international Juho Kaunisto (speelde bij Borgworm) in hetzelfde blok. Maar ze zijn allebei vertrokken. Kaunisto kon aan de slag bij de Nederlandse topklasser Numidia/VC Limac Linne Maasbracht in Nederlands-Limburg. De club biedt de Fin echter geen contractverlenging meer aan. De Deen Tobias Kjaer (Caruur Gent) trekt er wel naartoe. De Maaseikse TD Jelte Maan heeft er een voet aan huis.
Mijn nieuwe bovenbuur is onze Spaanse middenman Miguel Angel Fornes. Omdat hij samenleeft met zijn Spaanse vriendin, laat ik dat gezinnetje met rust. Fornes is een aangename gast, maar door de situatie zoeken we elkaar niet al te vaak op. En dat vind ik meer dan oké. Hij legt de focus op zijn eigen familiaal leven. Ik kan dat helemaal begrijpen.”
Trainer Joel Banks werd in jouw eerste seizoen bij Maaseik opgevolgd door de Italiaan Fulvio Bertini.
“Ja, die wissel gebeurde verrassend midden vorig seizoen. Het lijkt me dat Bertini zal blijven, hoewel er nog niets is gecommuniceerd over een verlengd contract. Banks was op zich ook zeer interessant. Hij trok naar het Poolse Belchatow waar het voor hem niet naar wens verliep. Ik denk dat hij nu enkele maanden in België zal vertoeven bij zijn echtgenote en kinderen in Lanaken. Hij heeft de Belgische nationaliteit verworven.”
Joel Banks begint straks aan een nieuw avontuur in Duitsland.
“Klopt. Komend seizoen wordt hij headcoach bij de Duitse topclub RVV Recycling Volleys Berlijn. Omdat Banks ook coach is van de nationale ploeg van Finland hebben we het aan hem te danken dat in België een grote instroom ontstond van getalenteerde jonge en boomlange Finse talenten. Zo heeft Maaseik Veeti Nikkinen (2m08) aangetrokken. De man met wie ik kooklessen volgde. Maar Veeti werd getroffen door een zware dubbele hernia. Een operatieve ingreep drong zich op. Die is uitgevoerd. Hij is nu aan zijn revalidatie bezig. Ik heb hem al ontmoet. Hij heeft afwisselend in Finland en bij ons al lichtjes getraind. Maar hij mag niet springen. Ik weet niet of hij volgend seizoen in Maaseik te bewonderen zal zijn.”
Jij zal weldra jouw tweede seizoen voltooien bij VC Greenyard. Bespeur je elementen van ‘groei’ voor jezelf?
“Heel zeker. Zowel fysiek als mentaal. Toen ik in Maaseik aankwam, was ik nog een ‘jochie’. Lang en vooral zeer smal. Door intensieve arbeid in het krachthonk is er zeven kg bij gekomen. Het jongetje van weleer is meer mans geworden. Dat verschil is heel goed voelbaar. Alles gaat veel gemakkelijker. Ik kan méér doen zonder me te forceren en zonder mijn grenzen af te tasten. Er zit nog veel rek op. Ik ben snel, heel explosief, lenig en flexibel. Mijn zelfvertrouwen heeft een fikse boost gekregen. Mijn prestatiedata zijn ook mooi verbeterd. Mijn spronghoogte bedraagt nu 3m55, mijn reikwijdte 3m62. Dat zijn zeer respectabele waarden. Alleen moet ik nog bakken ervaring opdoen.”
In welke elementen van het spel kan je nog vooruitgang boeken?
“Ik wil meer constante in mijn opslag. Ik werk er super hard aan. Maar ik denk dat het enige tijd zal vergen. Zoals ik nu bezig ben in het leerproces, verwacht ik dat de beterschap in mijn service een beetje vanzelf zal komen. Ik moet ook voorzichtig zijn als youngster. Ik heb soms last van kleine kwaaltjes, die ik per se onder controle wil houden. Goed dat onze kapitein Jolan Cox op mijn positie perfect zijn plan trekt, zodat ik sporadisch een beetje rust krijg. Ik versta me heel goed met hem. Ik hoop dat hij nog even bij Maaseik zal aantreden. Die kwaaltjes van mij hebben betrekking op vanalles en nog wat. Het gaat niet om verstuikingen maar om probleempjes met de spieren. Je begrijpt dat overbelasting altijd om de hoek loert door de overdrukke kalender.”
Die kalender wordt nog altijd niet ontlast. Er wacht een drukke periode na het einde van de interclub.
“Ja, ik vind het op zich wel heel tof. Ik houd van uitdagingen. In 2022 heb ik bij de Red Dragons altijd in de basis gestaan. De European Golden League staat weer op het programma. Dat is de springplank naar de Volley Nations League. Die VNL was in de vorige campagne geen uitdrukkelijk doel, maar nu wel. En vanaf eind augustus en in september zijn we erbij op het EK in Italië.
In de selectie van coach Zanini staat mijn naam op de ‘long list’. Net als de namen van Martin Perin, Elias Thys en Jolan Cox. Toeval of niet: dat zijn de vier Belgen bij Greenyard Maaseik. In de internationale confrontaties stuiten we alleszins op het Estland van onze ploegmaats Henri Treial (middenman) en set-up Renet Vanker. Of Vanker zal opdoemen, weet ik niet. Vorig seizoen liep hij er alleszins niet bij. Mijn bedoeling is nu snel uit te groeien tot een volwaardige Red Dragon van ‘the next generation 2.00’.”
Keren we even terug naar de reguliere competitie en de play-offs. Jouw oordeel graag?
“Heel gek hé. Het valt op dat VHL Haasrode Leuven en Caruur Gent ons niet liggen. We lieten vrij ongelukkige uitslagen optekenen. Op de openingsspeeldag regulier lieten we tegen Gent een puntje glippen. Dus in de eerste match van het seizoen. Het heeft ook lang geduurd eer we Knack Roeselare voor het eerst konden verslaan. In de CEV Cup verloren we tegen datzelfde Knack na 3-0 winst in de return de uiteindelijke kwalificatie voor de halve finale na die bizarre ketser op de rug van de Argentijn Pablo Kukartsev. Dat overkwam ons in de slotfase van de beslissende golden set: 15-17. Dat is om door de grond te zakken. Je moet soms niet alleen jouw allerhoogste niveau halen, maar ook een enorme portie ‘chance’ hebben.”
Knack Roeselare heeft de ‘pole position’ veroverd bij de start van de titelfinales. Oeps, denk je dan?
“Dat is zo. Knack is eerst aan zet. Hoe wij moeten reageren, dat ligt voor de hand. Om kampioen te worden, moeten we stevig stunten. Zeg mij, waarom dat niet zou kunnen? Ik blijf stellen, dat de kansen 50-50 zijn. Het zogezegd onmogelijke werd door Maaseik ook al waar gemaakt in 2018 en vooral in 2019. Dus alles kan, de titelstrijd ligt helemaal open. De beide finalisten hanteren trouwens een andere speelstijl. Roeselare staat voor veel controle, een lage risicofactor en een zeer constant niveau. Maaseik neemt meer risico. Gevolg is dat we soms meer foutjes maken. Als we die manco’s uitvlakken, dan kunnen we heel ver geraken.”
Het staat als een paal boven water dat je jouw kort verblijf in Maaseik liefst met de titel afrondt.
“Ik geef toe dat mijn manager (Wout Wijsmans, nvdr.) voor mij een club heeft gevonden in Italië. Maar excuseer, de naam kan ik op dit ogenblik niet vrijgeven. Ik koos eerder bij de aanbiedingen van Roeselare, Maaseik, Aalst en VH Haasrode Leuven resoluut voor Maaseik vanuit mijn buikgevoel en ik heb de perfecte keuze gemaakt. Dat McCluskey en Perin er speelden, gaf mee de doorslag. Vanaf de eerste seconde zat het goed in Limburg. Dankzij het werk in de club kan ik de opstap naar droomland Italië uitvoeren.”
Volleymagazine heeft stellig de indruk dat je als jongeman meer bent opengebloeid.
“Ik zal nooit extreem uitbundig zijn, maar ik ben opener geworden. En ja, pas goed op: daag me niet uit, want dan kan ik keihard uit de pijp komen. Op het eerste gezicht lijk ik een stille jongen. Maar owee als de stop van de krater vliegt. Als iemand mij prikkelt doorheen het net, dan ga ik beter presteren. Ik hoop dat de titelfinales een bijzonder spannend verloop zullen hebben. Met veel intensiteit.”
Roeselare en Maaseik of omgekeerd zullen nog jaren aan de top staan?
“Ja, dat denk is zeker. Het is nog altijd aan Roeselare en Maaseik om de Belgische top uitstraling te geven. Beide clubs hebben de hoogste budgetten. Ze zijn zelfs nog stijgend. Zo hebben concurrenten enige moeite om bij het topduo aan te sluiten. Ik denk niet dat op korte termijn veel zal veranderen in de machtsverhoudingen: de klassieke top twee tegen de rest van het peloton.
Voorts zou de Liga het product volleybal aantrekkelijker moeten maken. Maar het is niet aan mij als jonge snaak om oplossingen voor te stellen. Alleszins moet de media-aandacht een groot stuk stijgen. Na de pandemie wil ik het publiek weer ‘en masse’ in de zalen zien. Alleen zo is groei mogelijk. Stevige Europese campagnes, zoals die van Roeselare, kunnen helpen voor meer animo en publieke en mediagenieke stuwkracht.”
We schrijven niet voor ‘de boekskes’. Maar onze slotvraag behelst toch jouw relationele sfeer. Trekt jouw nieuwe vriendin Anna Koulberg, dochter van het beroemdste vroegere Belgische volleybalkoppel ‘Sacha en Anja’, met jou mee naar Italië? Zij is 18 jaar, met een gestalte van 1m87, een uitstekende middenaanvalster, ze is ook Yellow Tiger. Zij zit net als jij in de portefeuille van manager Wout Wijsmans. Zij kan zeer fraaie adelbrieven voorleggen.
“Zie het zo: Anna heeft puur haar eigen carrière. Zij blijft voorlopig in Meise wonen. Niet voor altijd, dat niet. Maar ze is een jaar jonger dan ik. Zo heb ik het duidelijk met haar uitgepraat, dat ze haar eigen pad moet volgen. Zij heeft van mij het volste recht om een eigen gepast traject en een topcarrière uit te bouwen. Ze moet nog effe groeien. Ik denk dat ze dan best nog even doorgaat bij Asterix Avo Beveren. Beter kan je in dit land niet omringd worden. Onze relatie wordt absoluut niet beïnvloed door de keuze van een bepaald land of een buitenlandse club. De afstand België-Italië is trouwens niet zo groot. Liefde overbrugt alle grenzen. Anderhalf tot twee uurtjes vliegen, dan zijn we knusjes en ‘close’ bij elkaar.”
Kalender van de titelfinales (‘Best of 5’):
Vrijdag 28 april – 20u30: Knack Roeselare – VC Greenyard Maaseik
Dinsdag 2 mei – 20u30: VC Greenyard Maaseik – Knack Roeselare
Vrijdag 5 mei – 20u30: Knack Roeselare – VC Greenyard Maaseik
Indien nodig
Dinsdag 9 mei – 20u30: VC Greenyard Maaseik – Knack Roeselare
Vrijdag 12 mei – 20u30: Knack Roeselare – VC Greenyard Maaseik
Tekst: Leo Peeters
