Winnen en verliezen liggen o, zo dicht in mekaars buurt. Een eerste medaille op een internationaal toernooi voor het beachduo Cools-Van den Vonder, twee weken op rij topmatchen in de VNL voor ‘scheidsrechter van het jaar’ Wim Cambré en een sensationele winst voor de Yellow Tigers tegen Japan als slot van de VNL-competitie.
De vrouwenploeg van coach Gert Vande Broek zet haar traditie verder als ‘koninginnen van de tiebreak’, ze hebben met Britt Herbots de topscoorster van het toernooi in de rangen (306 punten of 25,5 gemiddeld per match), maar helaas volstonden vier overwinningen niet om rechtstreeks het behoud te verzekeren in deze topreeks van het vrouwenvolley met een weliswaar niet altijd even eerlijk systeem. En dus moet een verlenging van deze plaats bij de wereldtop veroverd worden eind deze maand in Kroatië met Tsjechië als eerste tegenstander en eventueel nadien de winnaar van Frankrijk – Colombië.
Toch kregen de Yellow Tigers van heel wat volgers en coaches uit andere ploegen veel lof toegezwaaid omwille van de inzet en het enthousiasme in deze groep, ondanks een toch wel hele reeks pechmomenten.
“Deze groep heeft zich alweer heel strijdbaar getoond, ondanks een pak ongelukkige omstandigheden. De Yellow Tigers verdienen absoluut de prijs van de strijdlust,” klinkt het ook bij bondscoach Gert Vande Broek.
Laat je gaan, Gert…
Gert Vande Broek: “Wij hadden de pech dat we niet konden uitkomen tegen Zuid-Korea, dat met een hele jonge ploeg geen enkele match won op het hele toernooi. In de tweede toernooiweek worden wij geteisterd door een Corona-uitbraak, waardoor we drie speelsters moeten missen in de cruciale wedstrijd tegen Canada. Onze aanvoerster Celine Van Gestel valt dan uit met een blessure en kan de laatste week niet meespelen, terwijl we het in de eerste week moesten stellen zonder Jodie Guilliams.”
Je bent bijgevolg al bij al tevreden over de prestaties van deze ploeg?
“Over de prestaties zeker, natuurlijk valt het eindresultaat tegen. Ik ben trots op deze groep en de manier waarop iedereen zich 100% is blijven geven tot het laatste fluitsignaal. Het is de tweede keer in de geschiedenis dat we van Japan winnen. We winnen van Thailand op een moment dat zij aan de leiding van het klassement staan. De aanvalscijfers van de ganse ploeg zijn identiek aan die van vorig jaar. Wij zijn – op de vierde set tegen Japan na – op geen enkel moment afgestraft. En die match wonnen we tenslotte. In blok/verdediging is er nog verbetering nodig.
Niet minder dan zes ploegen behaalden dit jaar vier overwinningen (Duitsland, Nederland, Canada, Polen, Bulgarije en wij). Eén match meer winnen en we spelen mee om in de Final 8 te geraken. En mocht de Poolse coach Lavarini (nvdr vorig seizoen de coach van Novara, bij wie Britt Herbots nog amper aan de bak kwam) in de slotmatch tegen Bulgarije met zijn beste ploeg, inbegrepen spelverdeelster Wolosz, (nvdr van wereldploeg Conegliano) gespeeld hebben, dan was vermoedelijk dat laatste land verwezen naar de barragewedstrijden in plaats van de Yellow Tigers.”
We zagen inderdaad de Belgische speelsters enthousiast het terrein verlaten na de knappe winst tegen Japan, maar enkele momenten later werden ze op de hoogte gebracht van de uitslag in Bulgarije – Polen…
“Zo is het inderdaad verlopen en natuurlijk was de ontgoocheling toen groot, want in deze wereldgroep wonnen we tenslotte wel één match op drie. We draaien nu al sinds 2015 mee op het hoogste vlak en dit was eigenlijk ons derde beste resultaat in heel die periode. Een (magere) troost is dat we finaal één plaats stijgen in de FIVB-ranking, waarin we nu toch 12de staan (En 8ste op de Europese ranglijst). Maar hier kopen we spijtig genoeg niets mee, waardoor de ontgoocheling nu toch de bovenhand neemt”
Ik veronderstel dat de Yellow Tigers ook wel ontgoocheld waren omdat een deel van hun vakantie nu in duigen valt met barragematchen vanaf 27 juli.
“Dat is natuurlijk ook voor een stukje waar. In plaats van zes weken vakantie worden dat nu amper twee weken. Want op 18 juli beginnen we opnieuw met de trainingen. Een korte aanloop, maar ik maak me sterk dat iedereen zal aanwezig zijn. Al deze meisjes doen dolgraag mee aan die VNL-competitie en dus willen ze er ook alles aan doen om bij de wereldgroep te blijven. Onze eerste tegenstander is Tsjechië (12de op de Europese ranglijst). Al even geleden dat we tegen hen speelden: in 2017 verloren we ervan op het EK, weliswaar met een andere ploeg als nu. Vermits je in dat toernooi uitvalt als je verliest, bekijken we het ook match per match. Maar ik garandeer je dat deze ploeg haar huid duur zal verkopen en met even veel karakter op het terrein zal komen als tijdens de VNL. En daarna zien we wel.”
Ongeacht het resultaat van die barragematchen, begin je alweer amper twee weken later met de voorbereiding op het WK, dat op 23 september begint. Zitten de Yellow Tigers dan niet – met ook nog een zwaar toernooi in Frankrijk als voorbereiding – op hun tandvlees?
“Laat ons ook niet overdrijven op dat gebied. Los van het mentale, is deze voorbereiding niet onoverkomelijk op fysiek vlak. Natuurlijk houden wij in die voorbereiding rekening met de arbeid/rustbalans. Het resultaat in de VNL verkort inderdaad een beetje onze rust, maar vergeet niet dat de landen die tussen 13 en 17 juli deelnemen aan de Final 8 van de VNL nagenoeg ook allemaal deelnemen aan het WK.
En wat dat voorbereidend toernooi in Frankrijk betreft – met om de andere dag een wedstrijd in een andere locatie tussen 9 en 18 september – ook daar spelen we tegen niks anders dan ploegen die een week later aanwezig zijn op het WK. Het zal evident zijn dat we in die wedstrijden veel zullen roteren, waardoor alle speelsters de kans zullen krijgen om zich maximaal in conditie te werken, ook de zogenaamde invalsters. Het doel van heel die voorbereiding is simpel: klaar zijn voor onze eerste en belangrijke match op het WK tegen Puerto Rico.”
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: FIVB – VolleyballWorld
