Joppe Van Langendonck (20 jaar) en Kyan Vercauteren (19 jaar) kroonden zich in Roi-Et, een stadje in het Noordoosten van Thailand, tot wereldkampioen beachvolleybal bij de categorie U21. Zij realiseerden deze krachttoer na veel trainingsenergie tijdens een snelle ‘Masterclass’ in Leuven met coach Rik Donckers, die moest uitpakken met een blitzopleiding beachvolleybal. Het moest immers allemaal snel gaan. Gecombineerd met de ludieke actie op het internet: “Elke euro brengt studenten 2 km dichterbij WK U21”, ontstonden de mogelijkheden om naar de wereldkampioenschappen in Azië te gaan.
De gouden medaille was vorige zondag, zelfs tot woensdagavond, plots geen achteloos feitje in de pers. De unieke gebeurtenis kreeg een grote nieuwswaarde, dat tot stand werd gebracht door de jonge talenten en hun coach. Het werd vanzelfsprekend opgemerkt door de media. De wereldtitel en vooral de weg naar het goud sloeg in als een bom. Terecht, want een WK winnen, doe je niet zomaar. De nieuwsleverancier Belga, sportzender Sporza, VTM televisie, regionale televisiezenders, de sociale kanalen en zelfs de kranten – zij kennen meestal alleen maar voetbal en wielrennen – gaven gretige aandacht aan dit exploot. Volleymagazine ging uitgebreid op zoek en sprak met een hele reeks mensen die betrokken waren bij dit gigantisch succes.
Dit is een buitengewone en een uitzonderlijke prestatie met een hoge historische waarde. Vooral de manier waarop alles tot stand kwam, is meer dan merkwaardig. Het klinkt als een sprookje. Er waren eens… twee jonge, beloftevolle kerels die vanuit een bescheiden niveau in de zaal – dankzij crowdfunding notabene – hun volleybaldroom waarmaakten en in het verre, tropische Thailand wereldkampioen werden.
Hoe beginnen sprookjes? Lang, lang geleden… werd er reeds geschiedenis geschreven in de beachvolleybalsport door Liesbeth Mouha en Liesbet Van Breedam. ‘Remember’ de Olympische Spelen van Peking in 2008. Ook de exploten van Tom van Walle en Dries Koekelkoren staan in sierlijk grote letters genoteerd in de verhalenbundel van het Belgisch volleybal.
Al die vorige successen zorgden evenwel voor inspiratie, het deed anderen dromen – zoals dat nu eenmaal gebeurt bij sprookjes – en daardoor worden er, zeer recent door de nieuwe generatie, topresultaten genoteerd. De broers Vandecaveye bijvoorbeeld, met eindzeges tijdens de CEV-toernooien in Ljubljana en Lille. Ook de jonge talenten Youna Coens en Jade Van Deun zorgden voor stunts. Zij werden onder meer West-Europees kampioen bij de U20. Annelore Bex en Inès Piret lieten ook reeds mooie resultaten noteren. Of wat denkt u van het huzarenstukje van Sarah Cools en Lisa Van den Vonder die vorige maand hun comeback vierden en de CEV Beach Pro Tour in Mallorca wonnen.
Dries Koekelkoren, dit weergaloos resultaat van het duo Vercauteren-Van Langendonck is een regelrechte promotie voor de beachvolleybalsport in ons land. De bouwstenen zijn gelegd. Met deze degelijke fundamenten en adelbrieven moet er iets uit voortvloeien.
Dries Koekelkoren: “Dit is ongekend in het Belgisch beachvolleybal. Dit is uniek. Het is een nieuw momentum waarmee we iets moeten doen. Het eerste momentum was het beachparcours van het olympisch duo Mouha-Van Breedam. Daar is niets mee gedaan. Dan kwam het tweede moment toen Tom van Walle en ik ons project hebben opgestart. Daar had meer kunnen gerealiseerd worden. En nu is deze wereldtitel het derde onwaarschijnlijk succesverhaal met Kyan Vercauteren en Joppe Van Langendonck. De zaadjes zijn geplant. Hier moet inderdaad iets uit voortvloeien.”
Dit vraagt dus om concrete plannen en ondersteuning. Hier moet geld voor vrijgemaakt worden door de Belgische Federatie, Sport Vlaanderen en het BOIC. Met een ijzersterk programma zijn de veelbelovende talenten Vercauteren-Van Langendonck zonder meer kwalitatief sterke kandidaten voor deelname aan het profcircuit en zijn zij mogelijke kanshebbers voor de Olympische Spelen van Los Angeles 2028. Zeg maar, een project dringt zich op, zoals jij en Tom Van Walle indertijd hebben neergezet.
“Een structurele planning moet hand in hand gaan met beach- en zaalvolleybal. De ‘topsportvisie’ moet daarom herbekeken worden. Het programma van de nationale teams in de zaal moet niet losgelaten worden omdat we nu wereldkampioenen beachvolleybal hebben. Het moet elkaar aanvullen. Het moet in een hybride versie gegoten worden, waarbij middelen gevonden worden voor beach en indoor.
Kyan Vercauteren en Joppe Van Langendonck komen in het rijtje met de Noren Mol-Sørum en de Zweden Hellvig-Ahman, die werden ook wereldkampioen bij de U21. Kijk wat voor absolute wereldtoppers dit nu zijn. Zij zijn enorm geëvolueerd dankzij de juiste signalen en de juiste acties door hun nationale federaties. Om een project perfect te laten verlopen moet er vol voor een sportbeleid met beachvolleybal gekozen worden. Eerst door de spelers en vervolgens door iedereen die bij zo’n onderneming betrokken is. Dus moet er een juiste omkadering gecreëerd worden met een voltijdse bondscoach, scouter, kine, en zo meer. Dat kan in een samenwerkingsverband met de nationale ploegen.
Het engagement dat het tweetal Vercauteren-Van Langendonck nu getoond hebben, is veelbelovend. Het was heel concreet en doelgericht. Ze wilden zich zo hard bewijzen, zeker na hun inzamelactie. Dit moet een duurzaam verhaal worden. De Olympische Spelen haal je niet alleen met puur engagement. Daar is veel meer voor nodig.”
Als beachvoorzitter bekijk je het ruimer, lazen we in jouw enthousiaste reactie. Je spreekt zelfs van een ondersteuning voor meer teams in de toekomst. Maar je waarschuwt tegelijkertijd voor verwenning zoals in Nederland of andere sterke beachlanden, terwijl wij in Vlaanderen allemaal jaloers zijn op de mogelijkheden en de accommodatie die zij wel kunnen en willen aanbieden.
“Een traject moet steeds gelinkt worden aan de grote kampioenschappen. Met specifieke doelen zoals een EK, een WK of de Olympische Spelen. Daar kunnen drie, vier teams bij betrokken worden die elkaar naar een hoger niveau stuwen. Met de opkomende talenten van de topsportschool erbij zoals Daan Hendrickx of Alexy Humblet. Of bij de vrouwen met Youna Coens en Jade Van Deun of Lisa Van den Vonder en Sarah Cools. Wanneer voor hen een degelijk programma wordt opgesteld met uitgebreide mogelijkheden om zich te ontwikkelen en met deelname aan internationale toernooien, dan geloof ik erin.
Wat die “verwencultuur” betreft, wil ik graag meer uitleg geven. In enkele andere toplanden staat voor de toppers een heel degelijke structuur piekfijn op punt. Met een zeer knappe omkadering en een optimaal beleid en organisatie. Voor de jeugd is dit ook het geval. Mijn vraag is: levert dit genoeg rendement op en zorgt dit voor de juiste ingesteldheid. Bij internationale toernooien verblijven de jongste spelers vaak ook in het ‘main-draw’ hotel. Alles wordt hen in de schoot geworpen, zij moeten er niet te veel voor doen. Wij moesten iedere keer – in sobere omstandigheden – hard werken om tot de hoofdtabel te geraken. Dan pas kregen we een plaatsje in de betere ‘main-draw’ hotels. Dat voelde aan als een beloning voor al onze inspanningen.
Wat stelden we indertijd vast? De jonge beloften van die landen boden bij een achterstand amper weerstand tijdens de spannendste momenten. Wanneer het er echt om ging, moesten ze dikwijls afhaken. Die ‘over-mijn-lijk’ mentaliteit ontbrak. Het vechten voor een beloning was onvoldoende aanwezig, de verbetenheid ontbrak. Dat bedoel ik met die verwendheid. De weg naar de echte top is hard en niet vanzelfsprekend.”
Je hebt vorig jaar nog met Kyan Vercauteren op het Ladeuzeplein in Leuven samengespeeld tijdens het Pro Future toernooi in Leuven. De groeicapaciteiten van deze kerel waren je niet onbekend.
“Kyan is rustig en heel bescheiden. Op psychisch vlak is dat een enorm pluspunt tijdens de stressmomenten. Hij blijft overzicht behouden. Joppe is meer een aanjager, een motor en altijd enthousiast. Mentaal is dat een ideale combinatie. Ze vullen elkaar zeer goed aan.”
Joppe Van Langendonck speelde vorige zomer de Masterfinales in Brussel en won toen zilver samen met Christophe Witvrouwen. En met zijn maatje Kyan Vercauteren werd hij zesde tijdens het EK U20. Dat bewijst het enorme potentieel van deze mannen.
“Talenten moeten een platform krijgen. De support zie ik heel breed. Onze beachtoernooien moeten nog professioneler worden. Deze toppers worden onze nieuwe ambassadeurs van het Belgisch beachlandschap en daar moeten de organisatoren op inpikken. Ik wil naast een Future-toernooi ook nog een Challenge-toernooi naar België halen. Want ik voorspel dat onze beste teams – en daar reken ik naast Kyan en Joppe bijvoorbeeld ook Sarah en Lisa bij – in de toekomst het Future-niveau zullen overstijgen.
Er komen volgende zomer nieuwe locaties bij. Het Belgisch beachcircuit wordt uitgebreid. Dat geeft ruimte om – op organisatorisch vlak – de huidige categorieën ‘Pro- en Challenge’ uit te breiden met een ‘Grand Slam’ editie. Nog groter, nog beter.”
Kyan, jij speelt bij Vamos Stekene en je maatje Joppe volleybalt bij Mendo Booischot. Vanuit de nationale reeksen in de zaal en na slechts een paar maanden specifieke voorbereiding op dit WK eindigt dat allemaal met een gouden medaille rond jullie nek. Zotter kan het niet.
Kyan Vercauteren: “Die eindoverwinning, dat was niet normaal. Niemand had dit verwacht. Daarom voelt deze wereldtitel nog specialer aan. Onze voorbereiding was inderdaad kort en misschien niet optimaal. Het resultaat en dat plaatsje op de hoogste podiumplaats mag daarom, zonder enige twijfel verrassend genoemd worden, maar dat maakt heel dit avontuur net zo wondermooi.”
Joppe Van Langendonck: “Van zoiets kan je alleen maar dromen. Twee gewone zaalspelers die dan die wereldtitel in het beachvolleybal grijpen. We hadden gehoopt op een kwartfinale en een plaats in de topacht. En dan eindigt het met goud.”
Zeven overwinningen op rij – ongeslagen – en onderweg eventjes de favorieten Canet-Rotar opzij zetten. Die Franse topspelers werden wereldkampioen U19 en waren ook eerste op het EK U20. Het vertrouwen kon niet meer stuk, veronderstellen we.
Kyan Vercauteren: “We kregen niet de zwaarste tegenstanders in het begin van dit WK. De loting was vrij gunstig, dus kregen we de kans om te groeien tijdens dit toernooi. Dan kwam die zeer verrassende zege tijdens de halve finale tegen de Franse ploeg. We konden vrijuit spelen. Dan kan het niet meer stuk, daarna steeg het geloof heel sterk.”
Joppe Van Langendonck: ”De Franse ploeg toonde zich tijdens dit WK als beste team. Die mannen zijn echt klaar voor de absolute top. Maar we voelden tijdens die halve finale meteen dat we meekonden. Een blokje zetten, toch een tactisch balletje pakken, je kent dat. We voelden ze verzwakken en we hebben onze kans gegrepen.”
En dan die finale. In drie zinderende sets een tiebreak winnen met 13-15 tegen de Oostenrijkers Hammarberg en Berger. Voor hen werd het alleen maar erger. Bij jullie volgde een ongekende vreugde-explosie. Dat laatste en beslissende matchpunt ging de wereld rond.
Kyan Vercauteren: “Met die mannen uit Oostenrijk hadden we zelfs samen getraind. We kwamen eigenlijk goed overeen met hen. Het werd een bijzonder spannende finalewedstrijd. Natuurlijk volgt na het laatste punt die ontlading, onwaarschijnlijk. Een prachtig gevoel voor ons alle twee en uiteraard ook voor onze coach.
De reactie van het lokale publiek ginder was te zot voor woorden. Wij waren plots supersterren. Eigenlijk was die sfeer reeds aanwezig vanaf het moment dat we in Thailand aankwamen. Iedereen wilde met ons op de foto. Dat is een hele andere cultuur ginder. Het is echt fantastisch om die uitbundige beleving en de oprechte vreugde van die enthousiaste supporters mee te maken.”
Haalden jullie extra motivatie uit die ‘crowdfunding’? Dachten jullie: al deze mensen die ons steunden met ons project en voor die broodnodige 5000 euro zorgden, mogen we niet ontgoochelen?
Kyan Vercauteren: “Ja, dat heeft ons wel geholpen. Het gaf ons al een subliem gevoel dat we die 5000 euro konden halen. Dat is de extra trigger die ons enorme motivatie gaf. Dat is het eerste dat we niet verwacht hadden. Wij wilden echt iets terugdoen, want met zo’n actie voel je heel concreet aan dat alle mensen in ons geloven. En tijdens het WK ontvingen we bovendien al die positieve reacties en aanmoedigingen, telkens wanneer we een ronde verder geraakten. Dan zet je nog een tandje bij natuurlijk. En dan kwam die gouden medaille. Het tweede huzarenstukje dat we niet verwacht hadden. Nu ben ik volop bezig om zo veel mogelijk op de stroom van felicitaties te antwoorden, om te bedanken en te reageren. Dat is gewoon een dagtaak. Zo veel berichten. Het is te gek.
Ook die hartverwarmende ontvangst in Zaventem. We wisten van niets en plots staat de aankomsthal vol met vrienden en familieleden en zelfs mannen van de club. Ook TV Oost kwam een reportage maken en TopVolley Belgium was er ook. Dat doet toch wel iets.”
Hoe zien jullie het vervolg? Joppe is bezig aan zijn studies scheikunde en Kyan studeert kine. Wordt het gewone leven terug opgepikt. Wordt er teruggekeerd naar de clubs en de studieboeken – en daarna zien we wel – of willen jullie voluit voor een ‘full programm en full commitment’ als beachvolleyballer gaan?
Kyan Vercauteren: “We hebben ons woord gegeven naar de clubs toe. Dus dit volleybalseizoen werken we gewoon af zoals afgesproken. Dit schooljaar doen we vanzelfsprekend verder, ook daarvoor hebben we ons geëngageerd. Met de ondersteunende faciliteiten die we krijgen via het topsportstatuut – puur naar de studies toe – is dat voorlopig gelukt. We blijven ondertussen, net zoals vroeger, nog meetrainen met de topsportschool in Leuven. Maar steeds in combinatie met de zaaltrainingen bij de club.
Ik ben op 17-jarige leeftijd ingestapt in het beloftenproject. Joppe is een jaar eerder op diezelfde leeftijd gestart. We deden mee met de beachtrainingen, maar we zaten niet op school in Leuven. Toch vormen we één groep met die mannen. Het vorige beachseizoen heb ik trouwens meestal afgewerkt met Daan Hendrickx aan mijn zijde. Hij zit wel in de topsportschool. En Joppe vormde een tweetal met Christophe Witvrouwen. Hij combineert beach en zaal bij Volley Haasrode Leuven.”
Joppe Van Langendonck: “De toekomst? Tja, dat is een groot vraagteken. Dit moeten we eerst zelf rustig reflecteren en een juiste plaats geven. We hebben onze handen vol momenteel. We moeten onze lessen inhalen, we praten verbazend veel met de media. Iedereen wil ons blijkbaar horen.
Een concreet beachproject op professionele basis moet nog besproken worden. Als er een zeer duidelijk voorstel komt, dan gaan we daar zeker over nadenken. Het zou een logische stap zijn, wanneer we een vast beachduo zouden vormen. Dat is voorlopig toekomstmuziek en het is helemaal nog niet ter sprake gekomen. Maar een parcours zoals Dries Koekelkoren en Tom van Walle hebben afgelegd, dat spreekt ons wel aan. Maar de realistische toekomst ziet er na twee dagen rust voorlopig anders uit. Vrijdag ga ik opnieuw meetrainen bij Mendo Booischot.”
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: FIVB
