Woensdag om 20u30 worden de heenmatchen om de halve finale van de Beker van België bij de mannen gespeeld met Menen – Roeselare en Achel – Maaseik. Vooral Avoc Achel is toch wel het onverwachte blaadje in dit klavertje vier. Maar wie de namen bekijkt die de Nederlandse coach Jan Meertens onder zijn hoede krijgt, kijkt al een tikkeltje minder verbaasd: Allan Van de Loo, Brian Schouren, Wouter Verhees (broer van Pieter), Rob Bontje en draaischijf Tim Verschueren of allemaal kleppers die hun strepen al verdienden in de Liga A en zelfs op het internationale vlak.
Dat één van de beste spelverdelers van het land aan de grens tussen België en Nederland vertoeft om zijn sport te beoefenen, roept toch vragen op. “Ik voel inderdaad op fysiek vlak weinig verschil met drie jaar geleden. Ik heb wel altijd het geluk gekend dat ik nooit zware blessures opliep en tja, passen geven dat blijf je kunnen,” legt Tim Verschueren uit, die zijn sporen in de hoogste liga verdiende bij o.a. Averbode, Menen, Antwerpen en Lennik.
“Ik was graag bij die laatste club gebleven, maar dat kon niet omdat ze kozen voor Frank Depestele. Bij Roeselare was er toen Tervaportti, bij Antwerpen kozen ze voor een buitenlander, alleen met Maaseik is er even een gesprek geweest, maar toen ook dat niet doorging, was het duidelijk dat ik met het volley alleen niet meer aan de kost kon komen. Ik heb dan het geluk gehad om ander werk te vinden. Maar omdat ik voelde dat ik nog steeds wel een goed niveau haalde, wilde ik ook nog niet plots stoppen met het volleybal. Vandaar dat ik bij Avoc Achel terecht kwam en ik voel er mij heel goed. Qua spelniveau word ik omringd door een aantal klassespelers en dat maakt het leuk om op redelijk hoog niveau te blijven acteren,” geeft de jongeman uit Vosselaar toe. (Lees verder onder de foto.)
Hij beseft ook dat woensdag in Achel ‘de match van het jaar’ gespeeld wordt. “Dat leeft hier heel hard. Het is een Limburgse derby en uitkomen tegen een topploeg uit de Liga A moet zeker voor een volle zaal zorgen en de 600 zitjes zullen wel gevuld geraken, denk ik. Bij ons is het voor sommige spelers ook een ‘speciaal’ matchke, omdat ze vroeger nog voor Maaseik uitkwamen. Heimelijk hopen we natuurlijk weer op een stunt, maar we moeten ook realist blijven. Het is al een ferme prestatie dat wij zo ver geraakt zijn. In het begin van het seizoen vlotte het niet zo goed bij onze komende tegenstander, maar de laatste zes wedstrijden verloor Maaseik niet meer en halen ze een hoger niveau. Het is duidelijk dat zij ook veel meer in huis hebben dan wij. We kunnen alleen proberen om er heel hard van te genieten en dan zien we wel hoe het eindigt.”
Promotie
Ook in de competitie doet Achel het uitstekend. Ze staan met vier punten voorsprong op Marke aan de leiding en in de ganse competitie verloren ze nog maar twee sets. “Wij hebben gelukkig de meeste spelers van het voorbije seizoen kunnen behouden en daar kwam dan nog eens Rob Bontje bij. Dat zorgde voor continuïteit in de ploeg. We moesten niet lang zoeken om een aantal spelpatronen weer te vinden. Wel is het natuurlijk zo dat elke ploeg uit deze reeks absoluut tegen ons wil winnen. De leider verslaan, is de droom van elke ploeg. Dat voelen we wel.”
Zien we Achel dan misschien volgend seizoen toch in de Liga A, hoewel de Limburgers die eer een aantal jaren aan zich lieten voorbij gaan. “We speelden inderdaad twee keer kampioen. Na het eerste jaar klopte het wel dat we er nog niet klaar voor waren. Eind vorig seizoen dacht ik wel dat we er heel dicht bij zaten, maar ze zijn hier bijzonder voorzichtig. Zowel qua accommodaties als qua financies moet het prentje kloppen en de bestuursmensen nemen geen enkel risico. Daar kan ik inkomen, maar dit jaar zijn ze toch heel hard aan het werken om de stap te kunnen zetten als we het sportief opnieuw waar maken. Dat al die ervaren spelers ook geld kosten? Ach, ze hebben allemaal een afzonderlijk verhaal. Je kan daar geen eensluidend antwoord op geven. Het zijn allemaal spelers die nog op een goed niveau willen spelen, we vormen een sterk geheel en we brengen goed volley. Ik denk wel dat iedereen het graag zou zien, mochten we volgend seizoen in de hoogste volleyafdeling spelen,” klinkt het nog altijd even enthousiast bij Tim Verschueren.
Tekst: Marcel Coppens
Foto: Bart Vandenbroucke
