Er wordt al wel eens snel gezegd dat een ploeg ‘geschiedenis’ schrijft. Maar in de voorbije zomer mochten we echt niet klagen. Drie keer werd er echt waar Belgische volleygeschiedenis geschreven. Zopas nog haalden de Red Dragons voor het eerst sinds het ontstaan van het EK een vierde plaats. Historisch! Zo geraakten Koekelkoren-van Walle voor het eerst in de geschiedenis in de halve finale van een Europees beachkampioenschap. Maar ook de jongens U17 van coach Wim de Boeck schreven geschiedenis, al viel dat wellicht minder op omdat hun prestaties in volle vakantieperiode plaats vonden en dat door een overdaad aan toernooien zelfs een goede volleyvolger door het bos de bomen niet meer zag. Maar wel historisch dus bij een Belgische jongensploeg.
“Wij eindigden inderdaad op de tweede plaats op het EK in het Turkse Konya. En die zilveren medaille is uniek in de Belgische volleygeschiedenis. De meisjes haalden met Julien Van de Vyver weliswaar eens goud in Rotterdam, maar bij de jongens vonden we vroeger alleen brons terug in drie teams: één keer met Julien en Claudio Gewehr en twee keer met Steven Vanmedegael.
Ik moet hier in ons succes echt wel veel mensen betrekken die hebben meegewerkt, want ik zie de jongens wel in de selecties, maar intussen werken ze ook nog hard bij andere trainers. En niet te vergeten: er zaten in deze selectie ook drie Walen.
Heel belangrijk was ook dat we gesteund werden door een goed kader rond deze nationale ploeg. Het was eigenlijk een toeval dat ikzelf aangeduid werd als coach van dit team,” vertelt een immer rustige Wim de Boeck, een trainer met doorzicht en psychologisch erg sterk.
“Natuurlijk heeft deze groep ook goed gewerkt. Vooral het uitschakelen van Polen in de tweede ronde, was een knappe prestatie. Op het EK zelf zaten we in een moeilijke groep, maar we beseften dat we niet helemaal kansloos waren. Zelfs na vier overwinningen (3-1 tegen Tsjechië, 3-1 tegen Wit-Rusland, 3-0 tegen Spanje, 3-2 tegen Rusland) waren we na onze 0-3 nederlaag tegen Italië nog niet zeker van een plaats in de halve finales. We moesten wachten tot Wit-Rusland door de Russen uitgeschakeld werd.” (Lees verder onder de foto.)
Hoe begeleidde Wim de Boeck zijn poulains gedurende dit toernooi en wat waren hun sterke punten?
“Wij hadden een ploeg die mentaal heel sterk stond, die speelde zonder complexen en ik heb ze altijd op het hart gedrukt dat ze plezier moesten beleven aan het spelletje en dat ze moesten blijven genieten. Eigenlijk was ‘genieten’ ook het sleutelwoord en dat hebben ze ook voluit gedaan.
Ook in de finale tegen Italië waren ze eigenlijk nooit onder de indruk. We hadden er immers al in de eerste ronde van de kwalificaties tegen gespeeld en we hadden ons toen alle twee geplaatst. Op het EK hadden we tegen hen een off-day in de groepsfase. In de finale kwamen we echter 2-1 voor nadat we in de tweede set een 8-16 achterstand hadden goed gemaakt. De vierde set eindigde op 24-26, nadat we op 24-24 stonden tegen een fysiek sterke tegenstander en in de tiebreak werd het dus nét niet. Hoe dan ook, we hebben daar behoorlijk wat respect opgebouwd bij de andere landen en we komen toch weer een stapje dichter bij de top. Het was natuurlijk ook mooi dat Joost Peeters en Simon Plaskie een plaats kregen in het ‘team van het toernooi’. Qua techniek kunnen we zeker mee met de andere landen, maar qua gestalte en qua fysiek kan het nog beter. Met D’Heer hebben we lengte en slagkracht, maar hij kwam nog niet zo lang voordien terug uit blessure.
De vraag is natuurlijk welke spelers uit dit ‘zilveren team’ zullen doorstromen naar een hoger niveau. We moeten op dat gebied met de voetjes op de grond blijven. Het blijft allemaal afwachten. Drie spelers maken intussen deel uit van een Liga A-ploeg en er is ook nog de ploeg in de B-Liga, waar ze ervaring kunnen opdoen. En in december spelen ze al een volgend toernooi met Mieke Moyaert als coach.
Ik wil toch nog wel eens speciaal het kader van deze groep feliciteren. Ze zorgden ervoor dat er plezier beleefd werd op training, maar tussendoor wisten onze spelers wel wat er van hen verwacht werd. Als ploeg heeft deze groep mooie prestaties neergezet. Het was altijd wel een beetje zoeken, maar er waren zelden of nooit conflicten. Ik ken een aantal van die jongens dan ook al van in de eerste jaren aan de Topsportschool Redingenhof in Leuven. Hoe jonger ze met de bal weten om te gaan, hoe beter. Al hoort er soms ook een tikkeltje geluk bij, maar al bij al was deze zilveren medaille absoluut verdiend en was er een correcte euforie.”
En coach Wim de Boeck zelf? “Ik ga opnieuw deeltijds werken op het Redingenhof en ik doe de detectie in de provincie Antwerpen. Er moet immers een volgende lichting opgeleid worden.”
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: CEV
(Lees meer over de resultaten van de nationale jeugdploegen onder de foto.)
De zilveren selectie bestond uit: McCluskey, Plaskie, Van Helmont, Verbruggen, Fafchamps, Peeters, Rotty, Van Elsen, Périn, D’Heer, Ocket, Van Hove.
De zomerresultaten van de nationale jeugdploegen
JONGENS:
- U21: geen WK (3de in poule finalefase na verlies tegen Duitsland, Polen, winst tegen Letland)
- U19: 7de op EK, 6de in EYOF
-
U17: zilver op EK
MEISJES:
- U20: geen WK (2de in poule van finalefase na winst tegen Bulgarije, Duitsland en verlies tegen Polen)
- U18: 22ste op EK (out in 2de ronde na verlies van Bulgarije en Oostenrijk)
- U16: 12de in laatste finaleronde EK
