Het schooljaar begint voor de meeste studenten en leerkrachten in september. Maar voor Vital Heynen eindigt in september zijn eerste leerjaar in de Masterschool van het Belgische mannenvolley. En met 17 gewonnen matchen op 25 bij de Red Dragons zit hij aardig dicht bij een ‘onderscheiding’ op het einde van zijn eerste jaar als Belgisch bondscoach. Volleymagazine onderwierp hem aan een laatste reeks testvragen in ons ‘rapport van Vital’.
Denk je dat je alles bij mekaar kan terugblikken op een geslaagd debuut als Belgisch bondscoach?
“Ik denk zelfs dat het moeilijk wordt om onze prestaties nog te evenaren. In de World League zaten we nét niet naast een plaats bij de beste zes landen. Op de WK-kwalificaties verloren we wel één beslissende match in Slovenië, maar in Kortrijk plaatsten we ons met glans na een 5 op 5 voor dat WK 2018, nadat we vooral tegen Duitsland schitterend presteerden. Wij hebben dat daar in juli goed aangepakt. En op het recente EK halen we het beste resultaat dat een Belgische nationale mannenploeg ooit behaalde met onze Final Four. En we stranden op drie puntjes van een bronzen medaille. Met dit resultaat ben ik best tevreden…”
Maar…
“We hebben een oefenmatchen probleem. In de officiële matchen halen we 17 op 25 en in acht oefenmatchen wonnen we geen enkele keer. Maar die 17 op 25 vind ik op dit sterke internationale niveau een geweldig resultaat. We moeten misschien alleen nog leren winnen op het gepaste moment.”
Wat ervaar je nog als positief?
“Dat er in ons land heus wel de mogelijkheid bestaat om een volleycultuur uit te bouwen? Het klimaat dat geschapen wordt rond het volley laat dat zeker toe. Zowel bij de federatie, bij de nationale en federale overheden voel je overal heel veel steun voor ons project. Als ik praat met Wim Vandeven, High Performance Manager bij de ploegsporten, en met Eddy De Smedt van het BOIC, dan voel ik dat ons fundament goed zit. Veel beter dan b.v. in mijn tijd als speler.”
Wat is je tijdens de voorbije vier maanden vooral positief meegevallen?
“Dat wij om onze doelstellingen te halen, konden rekenen op een hele staff, die je tot de besten van ons land mag rekenen in het mannenvolley. Brecht Van Kerckhove, die zijn job als topcoach reeds bewezen heeft, en Steven Vanmedegael, de coming-man in de coacheswereld, met wie ik een uitstekende samenwerking had. Voeg daarbij op fysiek gebied de samenwerking met het SMAC in Leuven (het sportmedisch adviescentrum) met Styn Vereecken als meest aanwezige persoon, maar achterliggend mogen we stellen dat we eigenlijk een heel ziekenhuis achter ons hebben staan als hulp. Als je zo’n klimaat kan creëren en dat je ook op dat gebied alles met de spelers kan bespreken, dan weet je tegelijkertijd dat we in ons lange termijn project niet afhankelijk zijn van één speler die wel of niet kan spelen.” (Lees verder onder de foto.)
Zijn er spelers opgevallen in de voorbije maanden, die jou in positieve zin verrasten?
“Het was op dat gebied heel interessant deze zomer. Vooraf dacht ik dat we zouden moeten bouwen op vijf, zes spelers die al aan een hoog niveau zaten. Maar Lowie Stuer, uitgeroepen tot beste libero op het EK, had ik b.v. helemaal niet verwacht. In mijn hoofd was hij voordien zelfs onbekend. Arno Van de Velde heeft het uitstekend gedaan. Ruben van Hirtum, die voor het eerst deel uitmaakte van de selectie… Allemaal spelers die een meerwaarde gaven aan het team, die ik niet verwacht had. De groep waarop ik een beroep kan doen, is breder dan ik dacht. En dan spreek ik hier uitsluitend over de mensen die zich geëngageerd hebben om aan dit project mee te werken. Welnu, zij hebben intussen een aantal cruciale matchen gespeeld, ook als ze onder druk stonden. Eigenlijk valt dat soms nog beter mee in het buitenland: met 0-3 gaan winnen in Servië tijdens de World League of de ervaring om voor 10.000 toeschouwers te spelen in Iran. Op fysiek vlak falen ze soms nog, maar je ziet ook in de halve finale van het EK dat ze na anderhalve set toch nog opnieuw in de match terugkomen.”
Was jullie beste match in heel die campagne niet het feilloos spektakel dat jullie in Kortrijk brachten tegen Duitsland?
“Natuurlijk was ik tevreden dat we ons tegen Duitsland konden kwalificeren voor het WK. Wel niet vergeten dat Duitsland toen speelde zonder Grözer. Maar het was wel op het EK dat de ganse volleywereld toekijkt hoe je presteert. Wij startten er wel niet als een underdog en we dachten zelf dat we een kans hadden om ver te geraken. Dat we onze eerste match tegen Frankrijk wonnen, noem ik een toevalligheid. Onze zege tegen Italië was dat echter zeker niet. Ik vond het dan ook knap dat we op het einde van de zomer nog zo goed presteerden.” (Lees verder onder de foto.)
Zag je ook nog minder goede punten bij de Red Dragons?
“Ik spreek nooit over slecht, maar over minder goed. Als ik zie over welk potentieel we beschikken, dan zijn we niet op alle punten geslaagd. Zeker op fysiek vlak zijn er nog werkpunten, zowel voor individuele spelers als voor de groep. We moesten het doen met een minimale voorbereiding, we konden niet echt degelijk opbouwen en er moesten te veel matchen gespeeld worden. Ik zou graag eens een hele zomer werken aan een lange termijn planning. Misschien biedt de komende zomer daartoe de gelegenheid met normaal gezien alleen een aantal World League-wedstrijden en natuurlijk het WK als programma. Ik zie ook nog op technisch en tactisch vlak veel mogelijkheden om beter te worden. We werden b.v. tegen ‘normale’ landen al sterker dankzij onze ‘block-defense’, maar dat lukte helemaal niet meer tegen een echt topland als Rusland. We moeten dus fysiek nog sterker worden, terwijl ik besef dat er nog veel interessante jongens rondlopen voor de toekomst van onze ploeg, die nog speelkansen krijgen of kregen in Leuven, Antwerpen of Roeselare.”
Waren er deze zomer nog andere werkpunten?
“Ik zag er al wel een zekere evolutie in, maar we moeten nog altijd de juiste balans vinden tussen onze technische staff en de spelers. Er zit nog geen eenheid in en nochtans kan dat een grote winstmarge opleveren. De technische staff zat de hele tijd op dezelfde golflengte, maar dat overbrengen op de spelers lukte niet altijd.”
Hoe kan je dat oplossen?
“Door b.v. een trainingsstage te organiseren van een week, waarin nu eens geen matchen moeten gespeeld worden en waarin we meer ontspannen met mekaar kunnen omgaan met staff en spelers samen. We gaan daar na een grondige analyse zeker nog op terugkomen.”
Ben je eigenlijk zelf ooit zenuwachtig voor een match begint?
“Tegen de toplanden ben ik niet zenuwachtig, maar voor een wedstrijd als b.v. tegen Nederland, die je niet mag verliezen, was ik wel wat zenuwachtig. Als je tegen Rusland met 25-16 verliest, ga je na wat er nog kan verbeteren en zoek je naar oplossingen, maar dan ben ik niet zenuwachtig.” (Lees verder onder de foto.)
Het uiteindelijke doel bij jouw aanstelling was: het halen van de Olympische Spelen. Hoe ver staan we daar mee?
“We hebben zeker al een deel van de weg afgelegd. We hebben op dat gebied nergens punten laten liggen, zoals de Duitsers wel deden door zich niet te kwalificeren voor het WK. Bij de start mag je rekenen op vijftien landen die een kans maken om zich te kwalificeren. Ik denk dat je Duitsland, Tsjechië of Slovakije nu al mag uitschakelen, terwijl we tegen landen van het kaliber Nederland en Finland zeker winstkansen hebben. Laat ons zeggen dat er na het EK tien landen overblijven voor vijf plaatsen op de Spelen. Wij lopen nergens achter. Integendeel zelfs, ik denk dat we momenteel al voorsprong hebben op ons schema om naar de Olympische Spelen te trekken. Maar het WK 2018 is wel de voornaamste stap naar de Spelen. We moeten er minimum bij de beste zestien geraken. Ongeacht de lottrekking moeten we toch in de eerste ronde twee matchen kunnen winnen. Op het WK moeten we ook van toplanden winnen. Eindigen we daar bij de eerste tien, dan haalden we een goed resultaat. Eindigen we daar bij de eerste zes, dan mogen we ronduit van een succes spreken. Dat is dan zelfs beter als de Final Four halen op een EK.”
Je gaat dit jaar alleszins met een mooi rapport naar huis, Vital! Enneu… doe zo verder!
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: CEV
