Wat al enkele weken waarschijnlijk leek, werd woensdag bevestigd: Vital Heynen (48) wordt de nieuwe Poolse bondscoach, zodat de Belgische bond op zoek moet naar een nieuwe bondscoach. Vital wil even ‘sec’ praten over zijn overgang naar Polen. Op de persconferentie voor de Poolse pers was een vertaler nog erg noodzakelijk, maar de Limburger beloofde onze collega’s beterschap. “Binnen drie maanden geef ik een interview in het Pools. Maar dan toch nog liefst een kort interview. Al wil ik de essentiële zaken toch wel in het Pools verteld krijgen.” Wij vroegen hem nog iets meer uitleg.
Welke argumenten hebben de Poolse bond overtuigd om voor jou te kiezen?
“Ik heb drie uur gepraat met het bestuur van de Poolse bond en misschien waren ze toen mijn gezaag beu en zegden ze: ‘Het is al goed. Stop maar, je krijgt de job’. Nee, het is logisch dat de keuze voor een bondscoach een lang proces was, want in een land als Polen zijn er bijzonder veel mensen die iets van volley afweten. Ik heb ook nog interessante gesprekken gehad met de mensen van de technische commissie. En ach, de keuze hangt dan van een aantal details af.”
De Poolse ploeg mag dan in een overgangspositie zitten; ze zijn toch lang niet meer het sterke team dat vier jaar geleden wereldkampioen werd. Zit er dan zo veel aankomend talent in de wachtkamer?
“Ik heb hier de Poolse bekerfinale meegemaakt en ik zag b.v. bij bekerwinnaar Gdansk een aantal jonge talenten aan het werk. Zet die bij een aantal meer ervaren spelers en ik denk dat we hier iets groots mee kunnen beginnen. Voor de bond is hun opdracht vervuld bij de keuze van een nieuwe coach. Voor mij begint de job hier nog maar. Ik ga alleszins de komende maanden praten met alle kandidaat-internationals. Ik ga daar b.v. voor naar Istamboel om er met iemand als Konarski te spreken. Ik wil horen hoe de spelers tegenover de ganse situatie staan en wat zelf hun verzuchtingen zijn.”
Er zitten toch nogal wat problemen bij het Poolse volley?
“Ik wil niet praten over problemen. Ik vind dat je alles positief moet bekijken en dan zeg ik dat ik alleen mogelijkheden zie. En dan zeg ik ook dat het probleem misschien het feit is dat er te veel goede spelers in Polen zijn.”
Wat is jouw belofte aan de Poolse bond qua resultaten?
“Ik bracht voor de bondsmensen een chocoladen (Belgische chocolade) beker mee, maar ik beloofde de bondsvoorzitter dat ik hem één echte medaille zou meebrengen van de Olympische Spelen in 2020. Daar een medaille halen is het uiteindelijke doel. Dat wil niet zeggen dat we ons niet op andere toernooien toeleggen. Ik wil altijd winnen en dus als eerste eindigen, maar is dat niet dadelijk zo, dan kan een zesde plaats ook goed zijn. Maar als je dan bij de laatste zes zit, wil je toch ook weer proberen om als eerste te eindigen. Ik wil hier wel stap voor stap vooruit gaan. Het is niet omdat er een nieuwe coach komt, dat plots alles helemaal verandert. ”
Wat wil je alleszins veranderen in Polen?
“Nadat ik met alle spelers gesproken heb gedurende de komende maanden, wil ik een oplossing zoeken die het beste is voor iedereen. Als een speler vindt dat hij rust nodig heeft, dan probeer ik daar zeker rekening mee te houden. Want laat ons ernstig wezen: het volley vraagt veel te veel van de spelers. Ik neem het voorbeeld van Sam Deroo. Die heeft vorige zomer heel de campagne meegemaakt met de Belgische ploeg, enkele dagen later moest hij starten in de Poolse competitie, meedoen met Kedzierzyn aan het WK voor clubs en na het beëindigen van de huidige competitie zou hij opnieuw moeten starten bij de nationale ploeg. Dat is ondoenbaar. Dat geldt voor alle spelers. Kijk naar de pas opgerichte Nations Cup: daarin spelen alle ploegen vijftien wedstrijden op vier weken tijd. Ik kan me geen nationale ploeg voorstellen die al die matchen met hetzelfde team zal spelen. De mogelijkheid dus om daar een aantal nieuwe jongeren aan toe te voegen.”
Kan je tegelijkertijd nog een clubteam blijven trainen?
“Ik heb ondervonden dat de Poolse bond achter mij staat. Alles wat ik vroeg – de keuze van spelers, de samenstelling van de staff en de toelating om tegelijkertijd een clubteam te trainen – hebben ze aanvaard. Ik vind die combinatie trouwens een goede zaak. In 2009 combineerde ik twee jobs, in 2012 zelfs vier jobs. Op die manier ben ik ook 360 dagen per jaar met volley bezig. Alleen op de verjaardag van mijn vrouw mag dat even niet. Ik ben de Poolse bond dan ook dankbaar dat ik hier volledig mijn job kan doen zoals ik dat graag heb. Eigenlijk net zoals dat in België het geval was en ook hen ben ik dankbaar.” (Lees verder onder de foto.)
Was het niet moeilijk om afscheid te nemen van de Red Dragons?
“Dit was één van de moeilijkste beslissingen die ik ooit moest nemen. Het is ook maar de eerste keer dat ik een contract verbreek en ik hoop dat het ook de laatste keer is. Maar de wereldkampioen meldt zich, toont interesse en wil spreken. Dan doe je dat. Ik kreeg de kans om met een goede Belgische ploeg de Europese subtop te bereiken, maar dan komt Polen en dat is de wereldtop. Heel moeilijk om te beslissen, zeker omdat ik ook nog eens Belg ben. Maar ik ben steeds in contact gebleven met de Belgische bond bij elke stap die ik zette, ook vanuit Friedrichshafen, ik denk dus dat ik constant iedereen op de hoogte gebracht heb.”
Hoe kijk je terug op jouw periode met de Red Dragons?
“Ik ben blij dat ik als coach een steentje kon bijdragen om de ploeg verder naar de top te begeleiden. Ik kan alleen maar hopen dat mijn opvolger daar nog meer stenen kan toe bijdragen.”
Tekst: Marcel Coppens
