Vier prijzen in het seizoen voor Asterix Avo Beveren (Supercup, BeNe Cup, beker van België en landstitel), maar geen prijs als coach van het jaar voor Kris Vansnick en wel voor zijn Roeselaarse collega Bram Van den Hove; Vos of Stragier geen speelster van het jaar, maar wel de Roeselaarse Nikita De Paepe; geen ‘rookie’ van het jaar voor Kaat Cos, maar voor de Roeselaarse Tea Radovic (midden op de foto). (West-Vlaamse) stemmers hebben soms rare kronkels.
Maar het zal Tea Radovic een zorg wezen, al zal ze volgend seizoen vooral een beroep moeten doen op Waalse stemmen, want ze verhuist voor het komend seizoen naar Tchalou. “Als een tussenstap naar het buitenland, want ik wil nadien zeker mijn kans wagen in b.v. de Duitse competitie.”
Wie de naam Radovic in het volleywereldje uitspreekt, herinnert zich ongetwijfeld een naamgenoot, die luistert naar de naam Dragan. Niet toevallig de vader van Tea, die in België bij verschillende ploegen aan de bak kwam (Lennik, Roeselare, Maaseik, Menen) en er een pak vrienden en relaties aan overhield.
“Zo kende hij nog Ugo Blairon, de zeer goede coach van Tchalou, waar ik twee maal per dag zal kunnen trainen en dus behoorlijk wat kan bijleren. Tegelijkertijd kan ik dat combineren met afstandsonderwijs bij Vives, waar ik op eigen tempo de cursus sociaal-maatschappelijk werk zal volgen. Dat moet wel lukken, want op de topsportschool ben ik immers ook nooit blijven zitten,” weet Tea, die weliswaar in het Sloveense Lesinice geboren werd, maar al sinds haar drie maanden naar Beveren-Roeselare verhuisde. “Mijn grootouders komen uit Bled en ik heb de dubbele nationaliteit. Maar ik koos voor België.”
Ook naar de Yellow Tigers kijkt Tea met veel belangstelling en ambitie uit. “Elke dag trainen met de nationale ploeg is ook goed voor mijn niveau. Een pittig programma met de Volley Nations League, het WK en misschien doet Kris Vansnick ook nog een beroep op mij voor de Young Yellow Tigers. Wij zullen natuurlijk ook wel de nodige rust toegekend krijgen, denk ik.”
Dat Darto Bevo Roeselare de revelatie was in de vrouwencompetitie, zal niemand ontkennen. “In het begin van het seizoen hadden wij getipt op een plaats bij de top-4, maar halfweg de competitie voelden we dat het ook de top-2 kon worden. Dat ik zelf tot beste jongere uitgeroepen zou worden, had ik weliswaar niet verwacht.”
Al besefte ze ook dat haar niveau nog de hoogte kan ingaan. “Ik ben nog maar 18 jaar dit jaar en dus weet ik van mezelf dat ik nog constanter moet blijven presteren, want ik haal niet altijd hetzelfde spelpeil. En ik zal ook nog meer mijn mening moeten geven, want tegen die ervaren ploeggenoten durfde ik dat nog niet altijd.”
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: archief