De Belgische jeugdploegen hebben reeds een flinke traditie opgebouwd tijdens de internationale kampioenschappen. Medailles, ereplaatsen en – dat mag nog eens herinnerd worden – met Golden Girls goud in Rotterdam en in 2010 winst van de Youth Olympics in Singapore. Daar mag nu de zilveren medaille van de Young Yellow Tigers aan toegevoegd worden. De selectie van U18 verbaasde, onder leiding van Yorick Vande Velde, vriend en vijand tijdens het EK in Roemenië met een reeks prachtprestaties die eindigden in de finale tegen Bulgarije. De zilveren medaille was onverwacht, maar daardoor blinkt ze nog mooier.
Uitblinkers opsommen heeft geen zin, want dit was een aaneenschakeling van stunts door het hele team. Maar toch zorgde Liese Verhelst voor een apart verhaal. Door het wegvallen van Mila Vlahovic – jammerlijk uitgeschakeld door een zware kwetsuur – moest de coaching-staff op zoek naar oplossingen voor de positie van hoofdaanvalster. De keuze viel op Liese Verhelst. De 1.86 meter lange West-Vlaamse werd vlak na dit EK opgenomen in het dreamteam als beste opposite. Libero Jasmine Debout kreeg ook een plaatsje in deze groep, boordevol met uitblinkers van alle landen. Een prachtige beloning voor een uitstekend toernooi.
Papa Wouter Verhelst – jarenlang middenblokker bij Knack Roeselare en de Red Dragons – was bijzonder fier op de prestatie van zijn dochter (en van heel de Belgische selectie uiteraard).
Wouter, heb je de prestaties van Liese van dichtbij meegemaakt?
Wouter Verhelst: Natuurlijk, we waren een paar wedstrijden ter plaatse in Roemenië. Helaas moesten we veel te snel naar huis – het werk riep ons terug – maar ik moet eerlijk toegeven dat niemand verwacht had dat de Belgische selectie een halve finale of zelfs de finale zou spelen. Het was fantastisch natuurlijk dat ze steeds langer op dit EK mochten blijven.
Jouw dochter kwam pas later bij deze groep U18. Ze zit zelfs niet in de Topsportschool. Dat maakt haar prestatie nog straffer.
Liese zal vanaf september haar laatste humaniorajaar in Vilvoorde afwerken. Zij heeft tot het vijfde middelbaar Latijn-wiskunde gestudeerd. Nu stapt ze over naar de Topsportschool. Ze is helemaal klaar voor iets nieuws. Andere uitdagingen in combinatie met topvolleybal. Op het einde van 2022 sloot zij aan bij deze selectie. Eigenlijk is ze een receptie-hoekspeelster, maar omwille van de blessure van Mila Vlahovic, werd ze klaargestoomd voor haar nieuwe functie als hoofdaanvalster.
De nieuwe tactische zoektocht bleek een scherpzinnige opportuniteit voor de coaches. Ze moesten noodgedwongen andere opstellingen uitproberen. Ik moet zeggen dat Yorick Vande Velde dat uitstekend aangepakt heeft met veel individuele gesprekken. De empathische benadering zorgde voor een goede sfeer en veel vertrouwen, rekening houdend met de gevoelens van de speelsters. Ook de inbreng van teammanager Justine D’Hondt mag wel eens vermeld worden. Zij zorgde voor de vrouwelijke ‘approach’.
Je hebt zelf heel wat meegemaakt met vier landstitels en drie keer winst van de Belgische beker met Knack Roeselare. Bovendien promoveerde je een paar jaar geleden met Rembert Torhout naar Nationale 1, waar je nog steeds volleybalt. Herken je veel van jezelf in je dochter, want we herinneren jou als rustige, maar erg efficiënte middenman.
We hebben twee dochters. Ik begeleid de jeugd U17 en U19 in Torhout. Met die laatste groep werden we dit jaar Vlaams kampioen. Liese was erbij. De andere dochter Ella is jonger. Zij is allround, technischer en zij doet het ook heel goed als spelverdeelster.
Ik was vooral gecharmeerd door de onbevangenheid waarmee Liese tijdens dit EK volleybalde. Ook andere supporters bleken onder de indruk van haar uitstraling. De attitude om te blijven doorzetten, steeds naar het team gericht, werd sterk geapprecieerd. Mede door de aanpak van de coaches is zij helemaal open gebloeid. Dan ben je een toch wel een hele trotse papa. En mama is uiteraard ook heel fier op haar ‘zilveren’ dochter.
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: CEV
