De getalenteerde 22-jarige Zonhovenaar Liam Mc Cluskey (1m90), zoon van de legendarische papa John, is een super topspeler in wording aan de passing. Liam kreeg massaal veel sportieve genen mee. Pa en ma speelden volleybal en broer Robin (19) is een basketballer bij Beringen, einde mei aan zet als junior in de finale van de Beker van Limburg. Pa vertrekt na drie seizoenen als trainer bij Maaseik B en wordt jeugdcoördinator en trainer van Promo 4 van VC Davozon Zonhoven dames. Hij wil graag ‘thematrainingen’ organiseren voor alle jongeren uit de ruimere Zonhovense regio.
Liam himself kreeg zijn opleiding op de Volleybalschool in Vilvoorde. Kwam dan twee seizoenen aan de bak bij VC Greenyard Maaseik. Maar hij kreeg geen optie voor een derde jaar en besloot het contract te verbreken.
En kijk: hij heeft met het Nederlandse Orion Doetinchem offensief de bakens verzet. Liam voelt zich kiplekker in Nederland. “Ik heb een beter contract dan in België. We bereiken successen, met dank aan alle ploegmaats. Ik ben heel tevreden dat een BeNeliga wordt opgestart. Eerst als prille poging. Maar de formule zal wel aanslaan. Zo denk ik erover. Orion Doetinchem zal de strijd aangaan met Belgische topteams Knack Roeselare en VC Greenyard Maaseik. Je kent de Nederlandse mentaliteit: wij kunnen iedereen aan.”
Met een saluut voor de info via Willem Bekebrede, onze Nederlandse collega in de redactieraad van VM, blijkt de wisselwerking van spelers tussen Nederland en België een beetje éénrichtingsverkeer. Zijn stelling: “Tientallen Nederlanders vinden al vele decennia de weg naar het rijkere Vlaanderen. De transfers andersom van B. naar N. … die kan je in vijftig jaar bijna op één hand tellen. Ja, slechts enkelingen vonden de weg noordwaarts. Bijvoorbeeld Hugo Huybrechts (Brevok Breda), wijlen Willy Gommeren (Orawi Dordrecht en Brevok Breda) en Jef Mol (Starlift Voorburg). Voorburg bij Den Haag is de geboortestad van wielrenner Gerben Karstens en van topvolleyer Peter Blangé en de speeltuin van volleyballegende Frank Constandse. Andere opvallende présence destijds in Nederland deed Marc Spaenjers bij Delta Loyd AMVJ Amstelveen. Ook Joël Banks viel op. Een dozijn jaar geleden veroverde hij met Langhenkel Doetinchem de Nederlandse titel. Al bij al is en blijft de spoeling van Belgen in Nederland zeer beperkt.”
En nu, vele jaren later na de geciteerde illustere spelers, is met Liam Mc Cluskey een nieuwe jonge Belg opgedoken, die na zijn exit bij VC Greenyard Maaseik de Nederlandse horizon verkent en veel succes proeft bij Active Living Orion Doetinchem. Tijd dus voor een ontspannen babbel. Tot vriendin Stephanie, verpleegster in het Hasseltse ziekenhuis Virja Jesse, een seintje geeft voor een rendez-vous. Wie zijn wij om dat tegen te houden.
In elk geval, beste Liam, beleefde je een topseizoen in dienst van Orion Doetinchem? Eerst wist je spectaculair te stunten met bekerwinst.
Liam McCluskey: “Ja, Orion heeft de dubbel gepakt: de beker en de titel. Voor mij was de bekerfinale tegen Numidia VC Limax Maasbracht (coach Guido Görtzen verkast naar VC Greenyard Maaseik) een super event op 1 april. Na de lange miserie met mijn knie vond onze coach Dirk Sparidans (ex-Asse Lennik) de tijd rijp om me even in te zetten als wissel. Je gelooft het misschien niet: ik verzond tegen Limax bij de allerlaatste opslag van de wedstrijd de beslissende ace. Niet te vatten. Voor mij een bijzonder emotioneel moment.”
Ook de titelfinales tegen Draisma Dynamo Apeldoorn – coach Redbad Strikwerda – verliepen niet zonder slag of stoot? Zeer pittig zelfs.
“Dat zeg je goed. We stonden na twee gewonnen titelfinales (thuis en uit over vijf sets!), dichtbij de titel in de derde confrontatie, weer in eigen huis. We liepen uit tot 2-0 (25-23, 25-14), maar we vergaten het orgelpunt te plaatsen. Draisma Dynamo forceerde een ultieme comeback met 22-25, 21-25 en 10-15: eindstand 2-3. Die derde finale draaide door Draisma’s krachtpatserij van Cas Abraham, Jack Williams en Duco Krook andermaal op een tiebreak uit. Er waren zoveel verhitte discussies, dat het de hoogste tijd wordt om de clubs te verplichten een video-challenge systeem aan te schaffen. Een vierde titelfinale, in het hol van de leeuw, moest de beslissing brengen. Het verlies thuis van dat derde duel had als nadeel dat we geen kampioen konden worden in eigen vesting, tenzij het tot vijf finales zou komen. Maar dat wilden we niet. Zo hebben we geen enkel risico genomen.”
Jullie pakten de titel op vijandige bodem na 1-3-uitwinst. De setstanden waren 25-21, 14-25, 21-25 en 23-25. Op die manier volstond de opgebouwde 3-1-voorsprong in de titelserie voor de vaderlandse kroon.
“Ja, voor het eerst in vier jaar en na de verloren titelfinales in 2022 en 2023 (2x tegen Apeldoorn) heeft Orion Doetinchem zijn rivaal eindelijk onttroond. Het is de derde kampioenstitel in de clubhistoriek. Eerder grepen we de poleposition voor de finales, na winst in de A-poule van de BetCity Eredivisie. We wilden onze favorietenrol waarmaken. Met ‘en vedette’ Tom Knoops (op service) en via de aanvalskracht van onze Fin Samuli Kaislasalo. Bij 23-24 sloeg Jannes van der Ham toe voor de super ontlading. Ik kom even terug op de halve finales. Om door te stoten naar de finalefase hadden we vijf duels nodig om Numidia VC Limax Maasbracht te wippen. De krachtsverschillen waren bijzonder klein.”
Is de Nederlandse competitieformule dezelfde als het Belgische format?
“Neen, het gaat anders. Eerst de reguliere fase met tien clubs. Niet zes ploegen (zo is in België), maar slechts vier teams spelen de titel play-off over zes duels, 3 thuis en 3 uit. Zes ploegen werken de challenge play-off af: de zgn. dalersronde. De nrs. 1 en 2 uit die ronde spelen kwartfinales tegen nrs. 3 en 4 van de titel play-off. Nrs. 1 en 2 van de titel play-off (wij en Apeldoorn) waren vrij in de kwartfinales, dus rechtstreeks geplaatst voor de halve finales: wij tegen Numidia Limax Maasbracht en Apeldoorn tegen Lycurgus Groningen. De winnaars (wij en Apeldoorn) zijn doorgestoten naar de titelfinales.”
Heb je veel mogen spelen?
“In de periode voor mijn knieblessure was ik vaste basispion. Op 9 december 2023 sloeg de blessureduivel toe, op verplaatsing in Nijmegen. Ik was nooit ziek, zelden of nooit onbeschikbaar. Nu ging mijn rechter knieschijf uit de kom. Ik heb eerst op krukken gelopen, ik stak vele maanden in de lappenmand. Een loodzware test voor mijn mentale weerbaarheid. Maar ik heb doorgezet bij de kiné en in het krachthonk. Men probeerde eerst die knieschijf te stabiliseren. Zodat ik voorzichtig kon stappen. Dat ging met de dag beter. Het lukte zodanig goed, dat ik die ene ace kon slaan, die besliste over bekerwinst. Coach Sparidans gaf me de opdracht niet te ‘floaten’, maar een ‘bom’ af te vuren. Ik had er een weekje op getraind. Al te gek.”
Als ik het goed begrijp, staat een operatieve ingreep geprogrammeerd?
“Ja. Begin juli ga ik onder het mes in het ziekenhuis van Maaseik. Om die reden heb ik afgemeld voor de Red Dragons in de European Golden League. Het wordt een enigszins complexe operatie. Het gaat om de aanhechting van de knieschijf aan het scheenbeen, er wordt een element weggenomen uit de hamstrings om een speciaal versterkend bandje te plaatsen. Dat zou de beste oplossing zijn op lange termijn. Ik hoop volledig hersteld te mogen beginnen aan mijn derde seizoen in Doetinchem. Een terugkeer naar België is niet aan de orde. Al is de kalender nog veel drukker beladen dan de Belgische. Tot einde maart (reguliere competitie, dubbel Europees duel, poulematchen play-off 1) speelde Orion 49 sets. Europees waren we in de CEV Challenge Cup in de eerste ronde (nov. ’23) niet klaar om het Slowaakse Komarno te verslaan. Na de reguliere competitie en de poule in play-off 1 kwamen er in april 2024 nog 47 sets extra bovenop. Met de bekerfinale, plus vijf halve finales tegen Limax (5x vijf sets) en vier titelfinales tegen Apeldoorn.”
Kan je wat vertellen over een mentaliteitsverschil?
“Dat bestaat. Nederlanders zijn sowieso ‘to the point’, veel meer persoonlijk gericht. Bekvechten aan en door het net, wordt geaccepteerd. Net zoals Roeselare dat doet, gaan Nederlandse spelers soms allemaal tegelijk in discussie met de arbitrage. Het mag zogezegd niet, maar het wordt getolereerd.”
Is alles goed geregeld: onderdak, auto, vergoedingen, de trainingsessies?
“O ja, niks op aan te merken. Mijn voorwaarden zijn verbeterd in vergelijking met mijn passage in Maaseik. Daar had ik een contract van drie jaar. Maar na twee jaar wilde Maaseik me elders parkeren. Ik heb dan mijn contract verbroken om vrij te kunnen beslissen. Gelukkig wilde Dirk Sparidans me graag hebben. Ik heb met drie andere spelers een kamer in het clubhuis, op vijf minuutjes met de fiets tot aan de sporthal, met plaats voor 2.000 fans. Het is een leuk complex. Sponsors willen nog een stukje renoveren om in perfecte omstandigheden te trainen en te spelen. Vier keer per week eten we bij een sponsorend restaurant. Op maandag, dinsdag en donderdag wordt twee keer daags getraind. Op woensdag en vrijdag één keer. Zo heb ik tijd om een A-trainerslicentie te verwerven. Mijn studie sport- en cultuurmanagement heb ik ‘on hold’ gezet.”
Het je veel bijgeleerd in Nederland?
“Absoluut. Mijn spel is na twee seizoenen bij Orion geëvolueerd. Ik heb een groter zelfvertrouwen gekweekt. Ik speel beduidend meer dan in België en niet te versmaden: ik ben mentaal extra weerbaar geworden. Ik koester nog altijd mijn opleiding in de Volleybalschool in Vilvoorde. Met uitstekende oefenmeesters als Kris Eyckmans en Dominique Baeyens. Ik groeide op in die gouden generatie: Wout D’Heer, Ferre Reggers, Lennert Van Elsen, Simon Plaskie, Seppe Rotty, Martin Perin e.a. Ik zal nooit onze vijfde plaats vergeten op het WK U21 in Italië, waar we Brazilië, Bulgarije en Iran op de rooster legden. Magnifieke herinneringen! Als die lichting volledig samenkomt bij de Red Dragons, dan ga je nog wat beleven.”
Op welke plaats zou Orion Doetinchem eindigen in de Belgische Liga? En wat denk je over het initiatief om een BeNeliga op te starten?
“Zeker op de derde plaats. Misschien zou Orion het Maaseik erg lastig maken voor de tweede stek. Knack Roeselare is hoog gegrepen, maar tegen het gros van de Belgische teams (Aalst, VHL, Waremme, Menen) kunnen we gegarandeerd winnen. Zo ben ik ‘pro’ een BeNeliga met vier ploegen uit elk land. Of het een succesformule is? Dat kan je niet inschatten, als je het niet probeert. Die BeNeliga kan voor een boost zorgen, zodat Belgische spelers meer gegeerd worden op de Nederlandse transfermarkt. Een andere gegeven zou ook een positieve impuls bieden… nl. als Oranje via de VNL naar de O.S. in Parijs kan. Maar dat zal moeilijk zijn.”
Je aardt dus wonderwel in het zeer gezelllige Doetinchem?
“Ja, we werden kampioen, de avond voor Koningsdag. Die avond wordt ‘Koningsnacht’ genoemd. Het werd in het stadscentrum een ongebreideld supportersfeest. Met toeters en bellen en sloten bier. Nederlanders kunnen ‘feesten als de beesten’, wees daar zeker van.”
Zal er in het team veel veranderen?
“Toch wel. Blijvers (7) zijn Beau Wortelboer, Luuk Hoge Bavel, Edson Felicissimo, Tom Koops, Lubos Bartunek, Jannes Van der Ham, ikzelf en het volledige kader met T 1 Dirk Sparidans en assistenten Pim Kamps, Joost Joosten en Yannick Van Harskamp (ex-Maaseik). Zeven spelers vertrekken: Alex Meijs (naar Limax Maasbracht), Mats Bleeker (Huizen/Amsterdam), Sam Talbott (?), Lucas Gustavsson (terug naar Zweden), Sakari Mäkinen (terug naar Finland), Samuli Kaislasalo (naar Pineto, A 2/Ita) en Stijn Held (naar Barneveld/broer Marcus speelt bij Caruur Gent). De eerste nieuwkomers: Cas Abraham (R/H, Apeldoorn) en Edvin Svärd (Zweed, libero, ook van Apeldoorn).”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: via Liam McCluskey en Active Living Orion Doetinchem
