Daags na de zwarte anticlimax voor VC Greenyard Maaseik in de titelfinales tegen landskampioen Knack Roeselare blijft het zure gevoel nog voelbaar nazinderen, omdat de Maaslanders naast de zo begeerde zeventiende landstitel hebben gegrepen voor een dol thuispubliek. Een ‘betonnen’, zeg beter een ‘stalen’ Knack Roeselare beslechtte de strijd na een thriller van jewelste, gespreid over vijf snoeiharde confrontaties. Eindstand 3-2 voor Knack, dat tweemaal kon winnen in het hol van de leeuw. En dan nog met een dubbele 0-3.
Twee staaltjes van een absoluut meesterschap waar Maaseik ondanks verwoede pogingen te weinig tegenover kon zetten. De wetten van de sport zijn soms bikkelhard. Kapitein Jolan Cox ging akkoord met de stelling dat Knack Roeselare zijn vierde opeenvolgende eindzege niet heeft gestolen. Met de Maaseikse topaanvaller overlopen we enkele prangende gebeurtenissen, die het seizoen 23-24 kleurden en bepaalden. Onder andere het vreselijke tweede voorval met de zo geliefde libero Martin Perin. Je wenst het niemand toe.
Jolan Cox: “We moeten verder, er is geen weg langs. Ik vermoed dat het bestuur enorme inspanningen zal leveren om de trend te keren. Zo kunnen wij in seizoen 24-25 de macht van de West-Vlamingen breken. De club is er om hoge ambities te formuleren en die ook waar te maken. Dat is nu vier keer op een rij niet gelukt. Het prikkelt ons om het West-Vlaamse ritme te ontregelen. Ik verwacht dat wij de oppergaai zullen afschieten in 2025.”
‘First things first’: hoe verklaar je dat VC Greenyard ver achterop hinkte in de reguliere competitie, waarin Knack ongenaakbaar de lakens uitdeelde?
“De uitleg is niet zo ver te zoeken. Ten eerste hadden we een minimale voorbereiding. Onze spelersgroep kwam pas één week voor de start ‘au grand complet’ samen. Het was kort dag. En vervolgens leek de blessureduivel in Maaseik te wonen. Om er tergend lang te blijven rondwaren. Echt, het was geen pretje. Elias Thys (rug), Joris Berkhout (spierscheur), Tino Hanzic (enkel), Miki Fornes (dubbele spierscheur), Francisco Iribarne (knie) enz…. Rampzalig gewoon. Ik bewonder coach Fulvio Bertini dat hij tot in de nachtelijke uren speurde naar opstellingen en de juiste aanpak. Het moet voor de man enorm zwaar geweest zijn. En trouwens ook voor ons. Er zou nog meer ellende volgen.”
Ja, op 4 november 2023 in de Belgische beker draaide VHL Haasrode Leuven jullie een ferme loer: 0-3 in de Steengoed Arena. Exit in de beker.
“Ja, zo deed Decospan Menen zijn voordeel om de finale te halen tegen Knack. VHL speelde in die maand op de toppen van de tenen. De combinatie Valkiers-Tuerlinckx haalde een heel knap niveau. Ze zouden dat echter niet aanhouden.”
Mag ik stellen dat het de laatste jaren mentaal ‘bijzonder zwaar’ is geweest in de topsport. Zeker in Maaseik.
“Ja, ‘corona’ was al zeer lastig. In september 2022 verloor de club zijn vroegere voorzitter Mathi Raedschelders na zijn onverwachte heengaan. Hij had de fakkel als preses wel overgedragen aan Raymond Cretskens. Maar Mathi bleef actief in de Raad van Bestuur. Zijn schat aan ervaring viel pardoes weg. We zouden nog meer tegenslag te verwerken krijgen met het uitvallen van libero Martin Perin dit jaar, uitgerekend bij zijn thuisclub Waremme, na een tweede hartstilstand, die een streep trok door zijn prachtige carrière. Zoiets blijft plakken hoor.”
(We geven Jolan een schouderklopje als steun) – Maaseik moest Ferre Reggers (Allianz Milaan) laten gaan. Ook de Cyprioot Protopsaltis en de Est Treial. En receptie-hoek Hetman besloot zonder enig overleg plots zijn biezen te pakken. Waar hij gebleven is: geen idee. Knack Roeselare had ook zijn problemen. Het vertrek opvangen van Kukartsev, Tammearu en Fasteland verliep niet van een leien dakje.
“Budgetten hé. Steven Vanmedegael had het liever anders gezien. Ook hij had kopzorgen. Hij moest moeilijke vraagstukken uitvlooien. Vooral dan op receptie-hoek en op de opposite. De nieuwe Mexicaan Diego Gonzalez Castaneda had vanalles aan de hand. Knack had zo minder wisseloplossingen ter beschikking. Ze waren in hun campagne minder overheersend. Vorig jaar (kampioen in 3 finales) leken ze me completer. Maar ik denk dat wij veel meer gekweld werden door onvoorziene omstandigheden.”
Toch lijkt het ons, dat Knack Roeselare vrij vlot met die problemen omging. Met ‘moteurke’ Stijn D’Hulst als ‘wereldspeler’ aan de pass.
“Ja, Roeselare kon het allemaal prima opvangen en nam veel voorsprong in de reguliere interclub. Te danken aan de super explosieve Seppe Rotty. In vier van de vijf finales trouwens de topscorer. Het is een pion met een enorme opslagdruk. En vergeet Simon Plaskie niet. In receptie werd hij beschermd door Dennis Deroey en Matthijs Verhanneman, zodat hij het beste van zichzelf kon geven – dat deed hij ook – in de aanvalszone als zeer wendbare hardklopper. Voeg er de efficiëntie van D’Hulst, Pieter Coolman en Verhanneman aan toe … ja, zo krijg je een superieure cocktail, zeer moeilijk om af te stoppen.”
Wat het zonet beëindigde seizoen kenmerkt: de klassieke topteams worstelden allemaal, op een paar na, met problemen?
“Daar heb je een punt. Kijk naar nr. 3 Lindemans Aalst, vooraf geproclameerd tot de grootste uitdager van de top twee…. Na een behoorlijke reguliere strijd ging het plots minder goed. Coach Christophe Achten raakte onder druk. Uiteindelijk kreeg hij het team weer op de rails. Tegen ons haalden ze een heel hoog niveau. Maar de situatie bij de Ajuinen was redelijk conflictueus. Achten koos eieren voor zijn geld met zijn overstap naar Düren in de eerste Duitse Bundesliga.
Ik zie twee lichtpunten: VHL Haasrode Leuven (vierde plaats) loste de verwachtingen in. Ook VBC Waremme zorgde voor een lift in het Luikse topvolley. Anderzijds viel het seizoen van Decospan Menen tegen. Maar het zou Menen niet zijn, als zij niet voor twee verrassingen zorgden: ze haalden voor de tweede opeenvolgende keer de bekerfinale tegen Roeselare. Simon Peeters en Hendrik Tuerlinckx waren in de halve finale bij VHL niet fit. En… niet te versmaden: ze hebben het ticket beet voor de CEV Challenge Cup. Zoiets zorgt, na hun overgangsseizoen in Rekkem, voor positieve vibes, eens zaal Vauban in Menen zelf gerenoveerd is. Onderaan heb ik respect voor Tectum Achel, Caruur Gent en Axis Guibertin. Dat zijn teams die zich nog moeten ontwikkelen om bij de top te behoren.”
Andere vaststelling: de Belgische ploegen deden het Europees ooit een heel stuk beter?
“Ja, Roeselare moest volledig afhaken na de poulefase in de Champions League. Geen vangnet voor hen. Maaseik kon de overstap maken naar de CEV Cup. Meteen in de kwartfinale bleek het Turkse Fenerbahçe veel te sterk. Door het voorval met Martin Perin moesten we zwaar schipperen op de libero. Tja, ‘Fener’ draaide ongelooflijk goed. Voorts brachten VHL Leuven en Decospan Menen Europees niet wat er van hen werd verwacht.”
We overlopen met jou heel kort de vijf finales. Valt er je iets speciaals op?
Finale 1: 3-1 thuiszege voor Maaseik
“We hadden een uitstekend aanvalsrendement. Zeker vanuit een positieve receptie, maar ook vanuit een negatieve. Het zou niet blijven duren.”
Finale 2: 3-1 thuiszege voor Roeselare
“Knack heeft ons verrast met de positieruil tussen Seppe Rotty en Matthijs Verhanneman. Zo konden zij vlotter loskomen uit bepaalde rotaties. Wij van onze kant zagen het rendement in receptie drastisch dalen.”
Finale 3: 0-3 thuisverlies van Maaseik tegen Knack
“Roeselare had een topdag. Jawel. Super sterk op alle vlakken, zeer solide. Ze scoorden vrijwel alle ballen.”
Finale 4: 2-3-zege voor Maaseik in Roeselare
“Ja, we lopen 2-1 achterop. Tot we ons volledig herpakten in blok-defense. Zo viel Roeselare volledig stil. Onvoorstelbaar. De vierde set en de belle waren onze beste acties van het hele seizoen.”
Stand 2-2. Dan finale 5: oeps, 0-3, weer winst en de titel voor Knack in Maaseik
“Ja, dat was een dramatische dreun. We waren niet goed genoeg. Stomme fouten, ‘verkramping’, misverstanden, nauwelijks enige middenactie: Polak krijgt 2 ballen, Fornes 6. Tja. Weer die grote wisselvalligheid, zo typisch voor ons seizoen. En dan balgoochelaar Stijn D’Hulst met zijn surplus aan klasse aan de andere kant van het net. Seppe Rotty, zo jong, scoorde geweldig. Hij werd terecht veel aangespeeld. Wij konden hem niet lamleggen.”
Je had zelf brute pech: een contractie in de kuitspier van je linkerbeen?
“Ja, dat kwam er ook nog bij. Met dank aan onze kiné Luc Beesmans raakte ik speelklaar. Ik was niet pijnvrij. Maar ons falen ga ik niet aan mijn kuit wijten. Dat zou een te simpel excuus zijn. Knack was mijlenver de betere in die vijfde finale.”
Hoe zal Maaseik reageren in zijn transferpolitiek om Roeselare, dat bekers en titels al vier jaar aan elkaar rijgt, de loef af te steken in 2025?
“Voor die analyse is het te vroeg. Het blijft de bedoeling de kloof dicht te rijden. Maaseik heeft als grootste doelstelling prijzen te pakken. Sam Fafchamps en Pierre Perin (beiden VBC Waremme) komen naar ons. Ook het Maaseikse jeugdtalent Tijmen Bus. Anderzijds vertrekken de Kroaat Tino Hanzic (Poitiers/Fra), de Fin Veikka Lindqvist en de Nederlander Joris Berkhout. De Spanjaar Iribarne zal blijven. Ook zijn landgenoot Fornes heeft nog een contract. Of Bartos en Vanker zullen verlengen… dat is koffiedik kijken! Ik vermoed dat onze libero Landon Currie (daags na de finale al op het vliegtuig naar huis) hoopt te blijven. Ook kan ik je de naam niet geven van de nieuwe technische directeur, nu Jelte Maan er niet meer bij is.”
Fulvio Bertini, die in het voorjaar 2022 de ontslagen Joel Banks (Joel pakte beker- en titelwinst met RVV Berlin/Dui) opvolgde, trekt de deur dicht bij Maaseik.
“Ik heb alle begrip voor zijn keuze. Ik geloof dat de Nederlander Guido Görtzen een nieuwe wind kan doen waaien. Guido heeft bijzonder veel ervaring op het allerhoogste niveau. Zelfs als olympiër. Het Franse Saint-Nazaire zal Bertini, in alle omstandigheden bijzonder positief coachend, met open armen ontvangen. Hij komt wel bij de Franse kampioen terecht!”
We keren heel even terug naar enkele discutabele fases, zondag in de eerste set. In jullie nadeel beslist?
“Heel vreemd. De videoref nam twee kwalijke beslissingen bij twee ‘challenges’. Het is niet te vatten dat we telkens het recht aan onze kant hadden, maar toch evenveel keer een beslissing in ons nadeel moesten slikken. Eerste fase: bal op Roeselaarse bodem. Neen, zegt de videoref: bal valt op de hand van D’Hulst. Fase twee: smash van Miki Fornes. Geen vinger bewoog op het beeld van de challenge. Toch gaf de VAR touché. Nou, hallo !!! Ik pleit voor opnieuw lijnrechters in alle titelfinales. Het kan gewoon niet dat overduidelijk beeldmateriaal foutief wordt beoordeeld. Zeer flagrant, dat zuivere beelden van ons grote gelijk negatief op ons conto worden afgewikkeld. Punten pikken, sorry, dat kan en mag niet, hé.”
Hoe denk je over nieuwe initiatief van een BENE-Liga? Zit er muziek in?
“Ik heb het format nog niet bestudeerd. Met ‘iets nieuws’ is het altijd afwachten of het aanslaat. We zullen een gevoel van België-Holland moeten creëren. Het project is het proberen waard. Zeker weten dat het zal bijgestuurd moeten worden. Ik zou zeggen: geef het een kans. In de regio Maaseik, dicht bij de Nederlandse grens, kan zich voor ons een tof hinterland aan Nedelandse ‘die hard fans’ ontwikkelen.”
Hoe verloopt jouw leventje de volgende weken?
“Eerst gaat de riem er even af. Voor enkele dagen toch. Want weldra worden de trainingen opgestart in Aalst voor de European Golden League. Ik ken de selectie niet, maar ik wil graag meedoen. We werken met de Red Dragons later nog twee EK-kwalificaties af. Ik ben niet zeker, ik dacht tegen Azerbeidzjan en Oostenrijk.
En we steken onze ambities in Maaseik niet weg. Nooit. Hopelijk lukt ons dat opzet op clubniveau in de campagne 2024-2025. ‘Wait and see’ of we eindelijk die zeventiende titel pakken.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Marc Mercelis
