Op de vorige Volley Proms nog ‘Rookie van het jaar’, deze editie ‘Beste Belg in het buitenland’. Het zal zeker niet de laatste onderscheiding worden voor Ferre Reggers, een naam die steeds luider klinkt in de wereld van het internationaal topvolleybal.
Na slechts één seizoen in Italië, waar hij zich bij de elite van Milaan voegde, is zijn invloed onmiskenbaar. Met zijn team Powervolley Allianz Milano vecht hij trouwens nog voor de derde plaats tegen Trentino, de ploeg van onze andere landgenoot Wout D’Heer, die derde werd in de verkiezing. Het zijn wedstrijden op het scherp van de snee, na een slopend seizoen, terwijl het vet bijna van de soep is. Toch wil Reggers voor de Milanista nog minstens drie keer schitteren, in het slechtste geval vier, om dat historische Champions League-ticket binnen te halen.
Bericht eind februari, bron: www.legavolley.it, de officiële website van de Italiaanse Serie A. We citeren: “Allianz Milano kondigt de contractverlenging aan van Ferre Reggers tot 2027. De 2,03m lange Belgische opposite, nog geen 21 jaar oud, heeft een nieuw voorstel ondertekend dat hem nog drie seizoenen aan de Milanese kleuren zal binden. De speler is een van de positieve verrassingen van de gehele Credem Banca 2023/2024 SuperLega tot nu toe. Na zijn aankomst in Milaan als rookie afgelopen zomer, vestigde hij zich onmiddellijk als één van de leiders van het toernooi in de opposite-positie. Hij heeft al meer dan 200 winnende aanvallen opgetekend en twee keer de titel van MVP (thuiswedstrijden tegen Civitanova en Taranto) in de wacht gesleept.”
En dan volgen nog meer lofbetuigingen aan het adres van de Pellenbergenaar: “Een moderne en veelzijdige speler, al uitgerust met goede techniek en kracht, een uitstekende springer, Reggers heeft nog steeds veel ruimte voor verbetering. Hij werd ook kortstondig door coach Roberto Piazza gebruikt als receptie-hoek. Internationaal, voordat hij zich bij het grote publiek opdrong met uitstekende prestaties in het Europees Kampioenschap 2023 met het Belgische nationale team, was hij in de U21 Wereldbeker 2021 in Cagliari opgenomen in het ideale zestal.”
Een jonge beloftevolle Belg, in het nog altijd beloofde volleyballand, die zo’n mooie woorden krijgt toegeschreven: het moet al geleden zijn van de periode van de manager van Reggers, Wout Wijsmans, dat een landgenoot zoveel eer te beurt viel. En dan moesten de belangrijkste felicitaties nog komen, daags na de eerste in de best-of-five-reeks tegen Trentino, waar Powervolley Milano met 3-2 ging verliezen. Ter info: na een zware avond en lange terugreis naar zijn appartement nabij het centrum van de Italiaanse stad, lag Reggers pas in zijn bed omstreeks half drie ‘s nachts.
Proficiat Ferre met jouw welverdiende verkiezing als ‘Beste Belg in het buitenland’. Ben je wakker genoeg om te duiden wat dit voor je betekent?
Ferre Reggers: “Bedankt. En nee, ik had het echt niet verwacht, vooral niet met Sam Deroo in deze mini-competitie. Hij wint alles in Rusland, dus ik ben verrast en ontzettend blij met deze titel. Het bevestigt in elk geval wel dat we op de goede weg zijn.”
Dat zeg je heel bescheiden. Is dat ook zo met Milaan in de strijd om de derde plek?
“Goh, er zat zeker meer in dan die 3-2. Het was een speciale wedstrijd. Om eerlijk te zijn, was het niveau van beide ploegen niet zoals het hoorde te zijn. Dat komt mede door de motivatie en de drive. Het feit dat de zaal in Trento nog niet half was vol gelopen, zegt misschien genoeg. Als ik over onze ploeg moet spreken, kan ik alleen maar bevestigen dat er nog niet het vuur in zat van tijdens onze kwartfinale tegen Piacenza (2 x winst) of onze halve finale tegen Perugia (1 zege, 3 nederlagen). Voor de neutrale toeschouwer was het zeker geen mooie wedstrijd om naar te kijken.”
Oei, net nu onder andere Bert Dufraing (libero, Aalst) en Robbe Van de Velde (receptie-hoek, volgend seizoen Düren) aandachtig toeschouwer waren. Heb je ze nog gesproken?
“Kort. Ze verblijven bij hun goede vriend Wout D’Heer in Trento. Jammer, inderdaad. Het is een kwestie van opladen nu. De grootste storende factor voor mij is dat we ondertussen al bijna twee maanden bezig zijn met de play-offs. Dat begint er toch wel op in te hakken. Misschien is het zelfs een beetje decompressie.”
Nochtans, het belang is groot genoeg. Al zeker voor Trentino. Ze spelen weliswaar nog de finale van de Champions League begin mei, maar voor hen is de derde plaats toch een must. Hoe zit dat bij jullie?
“Voor ons is die derde plaats een gouden kans. Onze doelstelling aan het begin van het seizoen was beter doen dan vorig seizoen. Toen stond Milaan in de halve finale van de beker en eindigde het vierde in de competitie. Slechter kunnen we dus al zeker niet, en het bestuur heeft ook al laten blijken dat het tevreden is over onze prestaties. Nu moeten we onszelf nog een paar keer tot het uiterste pushen om die derde plaats te behalen zodat de club volgend seizoen voor het eerst in haar geschiedenis Champions League kan spelen.”
Ben je tevreden over jouw prestatie tegen Trentino? Je werd topschutter met 24 punten.
“Het kon beter. Het was niet slecht, maar je weet al wel dat ik niet zo snel tevreden ben. Er slopen af en toe wat foutjes in mijn spel die er niet in zouden mogen zitten. Echt slecht was ik niet, maar ik wil meer, dus ik ben niet tevreden.”
Dat is natuurlijk wel de mentaliteit van een echte topsporter en winnaar. Zijn dat zaken die je in Italië hebt opgepikt?
“Misschien wel. Ik had in elk geval niet verwacht dat het zo goed ging lopen. Misschien heb ik daarom de trofee van ‘Beste Belg’ verdiend.”
Verklaar je nader?
“Ik had hier op dit moment, ongeveer een jaar geleden, voor twee jaar getekend met een plan. Ook al stond dat plan niet op papier, we hadden het zo besproken met de coach en mijn manager Wout Wijsmans dat ik in het begin van het seizoen niet zo veel zou spelen om vooral hard te trainen en dan naar het einde van het seizoen iets meer te beginnen spelen. Stapje voor stapje, eerst voeling krijgen met de nieuwe gang van zaken, het hogere tempo van de competitie, de betere spelers van de wereld aan de overkant. Ik herhaal: dat was het plan. En ik voelde meteen dat de coach dat enerzijds een goed idee vond, maar dat hij mij anderzijds ook zeker kansen ging geven.”
Is dat even anders uitgedraaid nadat jouw Kroatische concurrent, Petar Dirlic, na twee of drie weken competitie al zijn enkel omsloeg.
“Mijn eerste wedstrijd in de basis was echt niet goed. Ik had natuurlijk alweer geen rust gekregen tijdens de zomer en die zware ontgoocheling na het OKT en het mislopen van onze gouden kans om naar de Olympische Spelen te gaan, zat misschien nog in mijn lichaam. Maar nadien heb ik de knop omgedraaid en ben ik meteen goed beginnen spelen. Alleen in januari en februari heb ik nog een dipje gekend, maar ondertussen voel ik mij fysiek en mentaal weer topfit.”
En Dirlic, nochtans aangetrokken als eerste opposite, bleef gewoon op de bank zitten?
“Moest ik hem zijn, ik zou daar absoluut niet blij mee geweest zijn. Maar Petar is een gouden kerel en is daar super goed mee omgegaan. Ik zie hem ook niet als een concurrent en andersom is dat net hetzelfde. Misschien ligt zijn focus dit jaar ook net iets minder hard op het volleybal, omdat hij ook vader is geworden van een dochtertje.”
We kunnen alleen maar besluiten dat je jouw overstap van de Belgische naar de Italiaanse competitie schijnbaar zonder al te veel moeite hebt verteerd en dat is bijzonder knap voor een kerel die midden juli nog 21 moet worden.
“Dankjewel, dat apprecieer ik, maar ik ben er nog niet. Voor de buitenwereld lijkt het misschien makkelijk, maar dat was het zeker niet. Mijn start hier, vlak na het OKT, was enorm zwaar, vooral de combinatie van fysieke en mentale belasting. Ik had er super veel zin in, dat in elk geval, maar op training kon ik er nog niet vol tegenaan gaan, omdat ik voelde dat die decompressie nog in mijn lichaam zat.”
En ook dat heb je toch weer prima verteerd.
“Tijdens mijn eerste wedstrijd in de basis, voelde ik super veel druk. Gelukkig was het in die periode nog niet zo belangrijk om te winnen. Na een maandje heb ik meer vertrouwen gekregen.”
Hoe zit het eigenlijk met jouw Italiaans?
“Best wel goed. Op de club begrijp ik alles wat er gezegd wordt. Ik ken mijn ploegmaats ondertussen zo goed, dat ik weet hoe ze spreken en wat ze bedoelen met bepaalde woorden of uitdrukkingen. Buiten de club loopt het wat moeilijker, omdat je dan mensen tegenkomt die in een ander dialect praten. Maar voor mijn eerste seizoen vind ik dat het best goed loopt. Ik denk eraan om taallessen te volgen, maar dat zal toch pas voor na de play-offs zijn. Mijn huidige kennis heb ik opgedaan door te praten met de ploegmaats. In het begin probeerde ik een online cursus, maar je doet veel meer kennis op door te praten in het echte leven.”
Welke typische gewoontes heb je al overgenomen?
“Als het goed weer is en we hebben een vrije dag, dan zoek ik een plekje in het park in de buurt van mijn appartement en kan er met vrienden of ploegmaats al eens een aperitiefje bijzitten. Koffie drink ik nog niet, al heb je hier haast op elke hoek van de straat wel zo’n barretje waar ze ‘s morgens hun espresso drinken en croissant eten. Ik hou het dan thuis op mijn yoghurt en granola.” (lacht)
Voel je je thuis in de hoofdstad van de mode?
“Zeker. Mijn appartementje is in orde, door de club geregeld. Ik kan vaak met een ploegmaat naar de training en als dat niet lukt, neem ik de tram op 20 minuten van ons complex. Ideaal. Kijk, het is een heel nieuw leven, maar het gaat me hier goed af. Ik heb ook mijn momenten voor mezelf en daar hou ik wel van. Ik ben iemand die ook graag alleen is, al ga ik elke vrije dag wel iets doen hoor. Gaan shoppen bijvoorbeeld, daar is Milaan ideaal voor. Af en toe komen er vrienden of familie langs. Ook Anna (Koulberg, middenspeelster bij Asterix) is al twee keer langs geweest. Ik verveel me hier zeker niet, integendeel.”
Wanneer mogen we je terug in België verwachten?
“De laatst mogelijke wedstrijd in de best-of-five, dus bij een 2-2-stand, staat gepland op 30 april. Tegen 2 of 3 mei zal ik dus terug in België zijn. De voorbereiding op de Golden League met de Dragons start al op 6 mei, maar als ik op 30 april nog moet spelen, heb ik met bondscoach Zanini al afgesproken dat ik nog enkele dagen extra vrij krijg. Ik ga ze zeker kunnen gebruiken, want ik heb al drie zomers op rij nauwelijks vakantie gehad.”
Na de Golden League volgen er ook nog 2 EK-kwalificatiewedstrijden, maar daarvoor zal de voorbereiding waarschijnlijk pas midden juli beginnen?
“Inderdaad, omdat we toch ook niet te lang willen stilzitten en Zanini kennende, die zal hard en veel willen trainen. We hebben in elk geval de zekerheid gekregen dat we tussendoor twee of drie weken vakantie hebben. Dat zal dus mijn eerste echte vakantie worden in zeer lange tijd. Ik kijk er echt naar uit.”
Nog een laatste vraagje: je hebt in het midden van dit seizoen al bijgetekend tot 2027. Dat is wel lang. Waarom meteen drie jaar erbij?
“Inderdaad, dat is lang, maar ik voel me hier gewoon super goed. De coach blijft, ook onze eerste spelverdeler Paolo Porro heeft bijgetekend, dus alles is hier aanwezig om ook volgend seizoen en de periode daarna te blijven groeien. Momenteel kan ik me dus geen betere club wensen.”
Tekst: Kenny Hennens
Foto’s: archief, Milano
De stand:
- Ferre Reggers (Allianz Milano) 70p.
- Sam Deroo (Zenit Kazan) 9p
- Wout D’Heer (Trentino) 7p
