De tweede fase van de competitie moet nog beginnen. De titelfinales liggen nog een eind verder weg. En toch is het één en al bedrijvigheid in de wereld van het volleybal.
Het gegeven b.v. dat de Lotto Volley League de aanzet uitwerkt naar een BeNeLiga. Met vier ploegen (2 Belgische en 2 Nederlandse) als probeersel in de kerstperiode 2024. En met acht ploegen (4-4) op een hoger niveau in 2025.
Andere opvallende trend is de resem nieuwsjes over trainerswissels in de Liga. Nog vroeger dan ooit. Liefst zes van de negen ligaploegen zullen hun trainer-coach vervangen. De namen zijn allemaal gekend. Zo ziet VC Greenyard Maaseik de Italiaan Fulvio Bertini terugkeren naar het Franse Saint-Nazaire en dient de Nederlander Guido Görtzen (Roermond) zich als opvolger aan. Maaseik vond de tijd rijp om aan de positie van T 1 te sleutelen.
Qua spelers keert receptie-hoek Adam Bartos naar thuisland Tsjechië terug. Voor het overige zijn gesprekken opgestart met de andere spelers. Het is nog vrij windstil daar aan de Maas, al zou Pierre Perin (VBC Waremme), broer van gewezen libero Martin, op het verlanglijstje staan.
In de marge noteerden we de overstap van Seppe Van Hoyweghen en Basil Dermaux van Decospan Menen naar buur Knack en de terugkeer van Gil Hofmans en Florian Malisse (Guibertin) naar VHL Haasrode Leuven. Allemaal al doorgevoerd, nog voor de tweede ronde komende zaterdag op gang wordt gefloten.
De Champions P.O. wordt afgewerkt met zes ploegen. Tussen haakjes geven we het voorgift mee. In volgorde: Knack Roeselare (5 ptn), Greenyard Maaseik (4), Lindemans Aalst (3), Decospan Menen (2), VHL Haasrode Leuven (1) en VBC Waremme (0). Tectum Achel, Axis Guibertin en Caruur Gent spelen de Challenger P.O.. Op het spel staat daar eventueel een Europees ticket in een latere barrage tegen nrs. 5 en 6 van de Champions P.O..
Jolan Cox, jij wordt aan Knack Roeselare of Lindemans Aalst gelinkt. Je leeft al zes jaar in Maaseik, met een ‘break’ van één seizoen in het Zuid-Franse Nice. Je pakte de laatste Maaseikse landstitels in 2018 en 2019 onder hoede van Joel Banks. Je lijkt ons met je vrouw en zoontjes Oliver (3,5 jaar jong) en Luca (1ste verjaardag begin maart) zo goed als gesetteld in Maaseik. Wil je blijven?
Jolan Cox: “Ik gedij uitstekend in Limburg. Ik laat de geruchten voor wat ze waard zijn. Ik heb nog nergens getekend. Ik kan er weinig over zeggen. Aanbiedingen stromen elk jaar opnieuw toe. Maar ik vind het véél te vroeg om nu al te beslissen. Maaseik krijgt zeker voldoende gelegenheid om te onderhandelen.”
Hoe komt het dan dat andere ploegen al veel intenser frunniken aan hun transferbeleid?
“Ik kan die politiek enigszins begrijpen. De Belgische markt is piepklein, hé. Het is niet onlogisch dat sommige spelers sofort al kiezen voor de sterkste ploeg van het land. Zo werkt het nu eenmaal. Een stek bij de regerende landskampioen is zowat het hoogste wat je in België kan bereiken. Zeker als je niet in het buitenland terecht kan.”
Knack Roeselare had zelfs de luxe om in de slotmatchen van de reguliere competitie te experimenteren?
“Reglementair kan je er niks tegen inbrengen. Het is niet verboden om sommige manschappen enige rust te gunnen. Knack zat in de positie, dat het allemaal kon. De resterende teams moesten tot de laatste speeldag knokken voor hun plaatsje. Tectum Achel viel verrassend na een non-prestatie bij Caruur Gent uit de boot. Het systeem zit zo in elkaar dat je regulier, ongeacht de verzamelde punten, maar één opdracht hebt: eindigen bij de top zes.”
Ja, oké. Maar voor de top zes is het verschil in bonuspunten (van 5 naar 0) in de tweede fase toch vrij groot?
“Ik zou het belang van die bonus niet overdrijven. Een zege of een nederlaag… dat kan al een hemelsbreed verschil maken. Ik denk overigens niet dat nummers 4 tot 6 in aanmerking komen voor de titel. Na de tussenfase strijden nummers 1 en 2 voor de titel. Ik zal het later moeten verifiëren, maar ik denk dat er drie kandidaten zijn voor twee tickets: uiteraard Knack Roeselare als grote favoriet, wijzelf VC Greenyard Maaseik en niet te vergeten die hardnekkige Ajuinen van Lindemans Aalst. ‘Drie honden gaan vechten voor twee benen’. Dat wordt lekker spannend. Prima voor veel publiek op de tribunes.”
Niets belet ons om even met jou terug te blikken op de reguliere competitie. In het bijzonder op de eerste ronde van jouw ploeg.
“We lieten tien zeges noteren tegenover zes nederlagen. Dat had beter gekund. Geef ik grif toe. Ik heb er maar één woord voor: ‘wisselvalligheid’ in de resultaten. Ik kan wel een aantal beïnvloedende factoren aanstippen voor dat ongewone resultaat.”
Hoezo? Je verwijst naar de geringe voorbereidingstijd en je gedachten gaan ook uit naar de enorme sportieve dramatiek in China?
“Ja, op een haar na hebben we ons terecht olympisch ticket voor Parijs 2024 verkwanseld op de laatste kwalificatie in het Chinese Xian. Niet te vatten dat we het verkloten tegen Bulgarije. We waren zo hemels goed bezig. En dan stort alles als een kaartenhuisje in elkaar op enkele puntjes van het sportieve delirium. De impact van die domper was en is niet te vatten. Erg hé. Wellicht krijgen we zo’n kans nooit meer. Het vergde tijd om de mentale klap op te vangen en de batterijen weer op te laden. We verloren in ons team sterkhouders als de Est Henri Treial, de Griek Sakis Protopsaltis en Ferre Reggers, hij vooral. Gevolg: in héél korte tijd moesten we nieuwkomers Iribarne, Polak, Hanzic, Berkhout en Lindqvist inpassen. We begonnen sterk: 3-0 thuis tegen Waremme en 0-3 bij onze Achelse vrienden. Maar dan: drie nederlagen op een rij: 3-1 in Guibertin, 2-3 thuis tegen VHL Haasrode Leuven en 3-1 in Roeselare. Te veel ups en downs in ons spel, zo moet ik de periodes van hoge piekmomenten en soms diep wegzakken omschrijven. In tegenstelling met het verleden hadden we ook te vaak de blessureduivel op bezoek. Bij Miguel Fornes en Elias Thys. Het ergste zou ons in de Europese bekers overkomen.”
Ook Lindemans Aalst deelde een ongewone pandoering uit: 0-3 in de Steengoed Arena?
“We waren gewoon niet scherp genoeg. Zo eenvoudig is het. Ik wil beklemtonen dat Lindemans een zeer sterke partij opdiste: 17-25 in de derde set illustreert die overmacht. Alle respect ook voor Jelte Maan. Onze T.D. hield een stevige preek, dat recht had Jelte zeker. De motivatie leek een beetje zoek. Vanaf 9 december ging het een heel stuk beter met zeven zeges in negen wedstrijden. Alleen struikelden we onbegrijpelijk bij rode lantaarn Caruur Gent. Door vermoeidheid na een Europese wedstrijd. En ook Lindemans Aalst legde ons (3-1) over de knie. Niet ideaal. We klopten als troost wel Knack Roeselare, maar ze traden aan zonder Verhanneman, Plaskie en Coolman. Die match is zo helemaal geen waardemeter, al kan Knack in theorie met die kern twee superteams opstellen. Echt waar, tussen basis en bank is het verschil bij hen niet groot. Ik hoop dat we de knop in de komende tussenfase helemaal omdraaien.”
Een heel belangrijke schakel om die knop om te draaien, is de noodgedwongen komst van de Canadese international Landon Currie (wél present op de O.S. in Parijs) na een nog veel erger menselijk drama: de tweede hartstilstand van libero Martin Perin, effectief het definitieve einde van zijn volleybalcarrière.
“Je begrijpt dat het wegvallen van Martin nog harder heeft ingehakt dan de sportieve ramp in Xian. Oké: we werden al uit de Belgische beker gekieperd door VHL Haasrode Leuven, blijkbaar ‘de luis’ in onze pels. Zij speelden hun beste match van het seizoen onder commando van Hendrik Tuerlinckx. We gaven niet thuis. Maar dan is VHL compleet teruggevallen, terwijl wij weer sterker voor de dag kwamen. Tot het uitvallen van Martin een nieuwe mentale schokgolf veroorzaakte. Het zijn gebeurtenissen die je niet meteen van jouw netvlies krijgt.”
Alle begrip: het uitvallen van Perin kostte jullie ook succes in de Europese CEV Cup?
“Ja, als je enkele uren na dat voorval met Martin Perin in Waremme dadelijk Europees moet afreizen naar Turkije… dan weet je dat jouw kansen bijzonder gelimiteerd zijn. Ter herinnering: we waren gestart in de Champions League. We moesten afrekenen met Lube Civitanova (Ita), top in eigen land. En dus heel hoog gegrepen. En ja, ik geef weer toe dat ook Praag ons zwaar heeft verrast. Oké: ik kon leven met de derde plaats en de ‘reset’ in de CEV Cup. Tot het noodlot toesloeg voor Martin. De zoveelste tegenslag, alweer mentaal zeer pijnlijk. We moesten de return van de kwartfinale in de CEV spelen tegen het Turkse topteam Fenerbahçe Istanboel, in gegeven omstandigheden een onmogelijke opdracht. Onze coach Bertini moest aanpassingen doorvoeren, met Tino Hanzic op de libero. Maar je weet ook dat alle rendement wegvalt, als iemand op een totaal ongewone positie moet aantreden. Onze Europese campagne verliep dit jaar door allerlei ongrijpbare omstandigheden tè moeilijk. Ik ben wel blij dat de club de Canadees Landon Currie kon aantrekken als libero tot einde seizoen. Die man doet het echt prima. Super in zijn defensieve rol. Of hij volgend seizoen bij Maaseik blijft, voor mij mag het héél zeker.”
Jolan, je staat nu voor de tweede fase van de competitie. Wellicht weer zwaar belastend voor spieren, pezen en knoken. Tien wedstrijden vechten op het scherp van de snee in de periode van 2 maart tot 13 april. Wat is jouw kijk op het programma van VC Greenyard?
“Het ritme is hels, jawel. Voor ons is het een noodzaak om de heenronde (vijf van tien matchen) perfect af te werken. We spelen drie keer thuis, twee keer uit. Het zal dus in die fase voor ons moeten gebeuren. Alles begint met een stevige start tegen VBC Waremme met Pierre Perin op receptie-hoek en Roman Abinet op de opposite. Bij thuiswinst kunnen we verder bouwen. Hamvraag luidt: wie is op dit ogenblik nog in topvorm? Ik hoop dat onze medische staf onze Spaanse middenman Francisco Iribarne (hamstrings) tussen de lijnen krijgt.”
Thuis de Luikenaars kloppen is een absolute ‘must’. Dan reizen jullie in de midweek naar Knack Roeselare?
“Elke match, zeker de eerste, zal al duidelijkheid scheppen. Ik ga er van uit dat Knack tegen ons wel met zijn normale basis zal starten. The ‘blue army’ is de grote favoriet. Voor ons wordt het, uit op woensdagavond, een zeer zware verplaatsing. De trip op zich is al lastig door vaak veel fileleed. Maar je weet het nooit hoe zo’n topper evolueert. Meteen daarna trekken we naar VHL Leuven: heel verraderlijk. Vooraf is het turen in de ‘glazen bol’. Met Hendrik Tuerlinckx en Simon Peeters ben je nooit klaar.”
Match 4 en 5 spelen jullie twee keer thuis. Zeer cruciaal. Tegen Decospan Menen en Lindemans Aalst. Dan zal de ranking concretere vormen aannemen.
“Heel zeker. Tegen Menen en vooral Aalst moeten we hopen op de maximale stabiliteit in onze ploeg. Dan lukt het wel. Menen is een beetje weggezakt, Aalst wordt een harde noot. Toch is het voor ons van levensbelang om een zekere voorsprong uit te bouwen met het vooruitzicht van een zware terugronde. Na halfweg wachten ons drie uitwedstrijden: naar Waremme, Aalst en Menen. Thuis ontvangen we VHL Haasrode Leuven en Knack Roeselare. Voorspellingen zijn moeilijk, elke match is belangrijk. Ik hoop dat we in het eerste deel al een voorsprong realiseren.”
Slotvraag: ben je weer kandidaat voor de nationale ploeg na alles wat gebeurd is?
“Ja, ik zeg volmondig ja. We hebben met de Red Dragons een mooie zomer gehad. Alleen het orgelpunt ontbrak. Moeilijk om te verteren. Maar we moeten verder. Ik ben benieuwd naar onze reactie in de campagne 2024.”
Jolan Cox staat ander heuglijk nieuws te wachten. De Knack-libero Dennis Deroey verwelkomt dit jaar een derde kindje. Jolan heeft aan zijn beste vriend toegezegd om het peterschap te aanvaarden.
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Greenyard Maaseik en Jolan Cox
