Het gonst al enkele weken van namen en dus transfers (inkomend en uitgaand) in het volleybal… Eén bedenking: de reguliere competitie is niet eens afgelopen. Het spel van aankopen en verkopen begint elk seizoen vroeger dan ooit tevoren. De Champions Play-offs met zes teams en de Challenger Play-offs met nrs. zeven tot negen moeten nog beginnen.
En toch is het circus van blijven of vertrekken al ver gevorderd. Mogelijk heeft dat te maken met een grote schaarste aan topspelers van Belgische origine. Buitenlanders zijn vrij prijzig. In ieder geval en dat is geen verzinsel: headcoach Christophe Achten (45) trekt na dit seizoen de deur dicht bij Lindemans Aalst in zaal Schotte.
Hij praatte ondermeer met VC Greenyard Maaseik. Maar daar zegt ‘het gerucht’, dat de Nederlander Guido Görtzen (Numidia Limax) de nieuwe trainer-coach zal worden. Jelte Maan, technisch directeur bij Maaseik, zou op zijn beurt de trainersfakkel van Görtzen overnemen bij Limax, topclub in wording in Nederlands-Limburg. Spelverdeler Seppe Van Hoyweghen zou Decospan Menen ruilen voor Knack Roeselare, nu Sander Depovere in de Rodenbach-stad afhaakt als tweede set-up. En coach Johan Verstappen verdwijnt bij Caruur Gent. Het zal niet de laatste verschuiving zijn.
Christophe Achten heeft als coach (T 1 en/of T 2) al een schitterend parcours afgelegd. Met binnen- en buitenlandse ervaring. Hij is een hoog gewaardeerde coach, zeker over de Belgische grenzen. Op een rijtje was hij actief bij Asterix Kieldrecht, Euphony Asse-Lennik (met Marko Klok als T 1), enkele nationale jeugdploegen, ook VC Duvel Puurs, de nationale senioresploeg van België, voorts IJsland en het Finse Loimu.
En hij was aan de slag bij drie Duitse topclubs: Rottenburg, Netzhoppers KW Bestensee in de buurt van Berlijn en United Volleys Frankfurt. “Met Rottenburg gaat het goed. Ze proberen terug te keren in de eerste Bundesliga. Netzhoppers moet knokken voor haar budget. En ja, Eintracht Frankfurt, dat is een verhaal apart”, vertelt Christophe over zijn belevenissen. “Ik ben nog altijd aan het procederen om achterstallig loon te cashen. Er zijn kleine stappen gezet. Maar lang niet genoeg. Ik leef op goede hoop dat er toch schot komt in die jurische molen.”
Zelf wil je de naam van jouw toekomstige club geheim houden. Maar oké, het wordt Duitsland, daar gaan we van uit. Dat is alom geweten. Je moet het niet bevestigen hoor. Dat eisen wij niet.
Christophe Achten: “Mijn nieuwe toekomst wordt op dinsdag 20/2 bekend gemaakt. Breek me de mond niet open. Ik mag niet voor mijn beurt praten. Ik had aanbiedingen vanuit Roemenië en Frankrijk. Maar die poorten zijn gesloten. Ik moet en mag het nieuws van mijn overstap niet zelf naar buiten brengen. Je krijgt het héél snel te horen. Binnen dit en 24 uur. Dat ik terugkeer naar onze oosterburen, tja. Ik heb drie Duitse clubs getraind. En ik had het gevoel dat mijn werk niet af was.
Beslissingen worden vaak gevoelsmatig genomen. Oké, Frankfurt was een totale afknapper. Niet te geloven. De stekker werd uit de ploeg getrokken, in het financiële hart van het land. Geen budget? Niet te vatten. Dat was even slikken. Maar de beleving in Duitsland is totaal anders dan hier. Ik moet mijn vrouw Stephanie Van Bree en de dochters Estée (3 jaar) en Pippa (8 maanden) wellicht wel missen. Maar ja, ik ben niet de man om thuis te blijven zitten. Ik wil aan het werk zijn als volleybalcoach.”
Jouw echtgenote staat vol achter jouw keuzes. Dat is fijn om te weten?
“Absoluut. Stephanie kent het volleybalwereldje ook natuurlijk. Ze gunt me alle kansen. Zij is zelf volledig uit het volleybal gestapt. Zij is na haar studies rechten druk bezig om de titel van notaris te bekomen. Het zijn zware examens. Maar ze smijt zich volledig om haar droom waar te maken. Overigens ligt mijn job als trainer niet ver zo heel ver weg in Duitsland. Pakweg 130 km van Ranst. Dat is best te doen. Dat kan blijven duren.
Weet je, dat mijn dagelijkse ritten naar Aalst bijzonder veel tijd en energie opslorpen. Het fileleed is in dit land niet meer te overzien. Ik moet passeren over de Antwerpse Ring en over de Brusselse Ring (jarenlange werken aan de viaduct in Vilvoorde, nvdr.), dan weet je het wel. Vergeet ook dat ‘binnendoor’ rijden veel sneller gaat. Neen, ook dat is een hele opgave. Aanschuiven aan tientallen verkeerslichten, echt oppassen in zones 30 km per uur en in feite evenveel opstoppingen en tijdvretend oponthoud als op de autoweg.”
Jij had toch een contract tot en met 2025?
“Ja, dat is correct. Ik ben vrij vroeg in gesprek gegaan met de club. Ik kan niet in detail treden. Is het een verschil van visies? Maakt niet uit. Maar midden januari hebben we knopen doorgehakt. Ik vond de Aalsterse werkomgeving fantastisch, ook de accommodatie en de publieke belangstelling. Je kan verrast zijn dat ik vertrek, nu het zo goed loopt. We staan tweede achter het ongenaakbare Knack Roeselare. De hoop is dat we de titelfinales kunnen bereiken. Maar nogmaals: ik heb een zekere nostalgie naar de Duitse Bundesliga. Toch een ruimere competitie dan onze Belgische interclub. ‘Nebenbei gesagt’: ik zou graag contact willen maken met voetbaltrainer Karel Geraerts (ex-Union) en momenteel actief bij Schalke 04. Karel is een Limburger, een Genkenaar van geboorte. Ik moet zeker eens met hem afspreken.”
Over het verloop van dit seizoen gesproken, dat begon niet bijster goed. Drie nederlagen op een rij. Nadien gevolgd door tien knalzeges in elf wedstrijden. Knap toch?
“Ja, het was echt ‘shocking’ dat we geconfronteerd werden met de teelbalkanker van onze Nederlandse/Braziliaanse aanwinst Hiago Crins, amper 26 jaar. Gelukkig is de middenaanvaller na een half jaar van behandeling volledig hersteld. Inzetbaar is hij nog niet echt, omdat nu pas een catheter in zijn borstkas is weg genomen, waarlangs hij chemotherapie kreeg toegediend. Hij kon dus niet eerder spelen omdat hij geen smashes op zijn lichaam mocht krijgen, maar het gaat helemaal de goede kant uit. Hij is alweer lichtjes aan het trainen. Hij komt zeker terug. En daar ben ik blij om.”
Je had ook nog met andere minder vloeiende omstandigheden te maken?
“Tja, onze ondermaatse start was voor iedereen in de club een heftig moment.Ook te wijten aan een hinderlijke en lang aanslepende enkelblessure van receptie-hoek Lennert Beelaert. En Robbe Van de Velde moest hard werken om de bittere tegenslag in China – de Red Dragons misten hun olympische kwalificatie – te verwerken. Die uitschakeling door Bulgarije heeft veel spelers zwaar op de maag gelegen. Het missen van het unieke olympische ticket kostte een periode van mentaal herstel. Robbe is nu één van onze sterspelers, een heuse keyplayer in het team. Iemand die we niet kunnen missen.
Vanaf het derde duel in de interclub voelde ik aan dat de grote kentering op komst was. We kregen ‘de flow’ te pakken, die VHL Haasrode Leuven momenteel verloren is. Die ‘flow’ heb je als trainer-coach broodnodig om vaart in de ploeg te krijgen en te behouden. Meer winning ‘drive’, meer animo en geestdrift. En dat is ook gebleken: 10 zeges in elf wedstrijden. Alleen is het volgende zo jammer: we wonnen tien matchen, we verloren er vijf. Met als kanttekening dat we vier van die vijf nederlagen in eigen huis incasseerden tegen Knack Roeselare, Caruur Gent, Decospan Menen en Tectum Achel.”
Gelukkig kon je die moeilijke start naar een succesverhaal omplooien.
“Alleen de laatste nederlaag tegen een beregoed Tectum Achel zit me dwars. Denk echt niet dat we Achel een cadeautje wilden gunnen. Neen, neen. Het ging er in onze rangen na onze geweldige wedstrijd tegen VHL Haasrode-Leuven te slordig, zeg maar veel te laks aan toe. We spelen volgend weekend de laatste reguliere wedstrijd in Roeselare. Het zou fantastisch zijn, mochten we daar twee punten kunnen pakken om Maaseik (moet uit naar Menen) achter ons te houden. Elk puntje extra als voorgift bij het begin van de Champions Play-offs is mooi meegenomen. Ik denk dat winnen in de Tomabelhal zeker mogelijk is, op voorwaarde dat we aantreden met zeven keer meer vuur dan de zeer matige inzet die ik helaas moest vaststellen tegen Achel.
Dat verlies moet een ‘leermoment’ zijn voor al mijn spelers. Misschien kan een kleine preek van mijn kant (lacht) alle neuzen in de juiste richting brengen. Er zit zeker nog ‘rek’ in het team, mogelijk kan ik de jongens pushen tot het uiterste. Uiteraard droom ik van de titelfinales. Oké, Knack Roeselare heeft de stempel van torenhoge super favoriet. Maar voor mij is niets onmogelijk. Bomen kunnen ook in de sport tot in de hemel groeien. En ja, ik hamer erop dat onze huidige tweede plaats nog niets te bieden heeft. Tot vandaag hebben we geen garantie op een Europees ticket. Toch het grote doel van de club. Nogmaals: op dit eigenste moment staan we nog nergens. Dat moeten mijn spelers echt wel beseffen. Ze moeten met de volle goesting aanzetten in die Champions Play-offs.”
Dat heeft te maken met de bijzonder straffe competitie, die regulier aan de gang is.
“Jazeker. Iedereen kan van iedereen winnen, misschien Knack buiten beschouwing gelaten. De kracht van de Knackies is de ‘stabiliteit van de kwaliteit’. Met vier ervaren rotten en jongeren als Rotty en Plaskie die alle kansen krijgen om zich te ontwikkelen. Weldra worden ze gelokt door buitenlandse clubs. Weet je dat vorig seizoen de kalender voor de play-offs al weken vooraf kon worden samengesteld. Dat is dus nu niet het geval. Posities vier tot zes zijn onzeker tot de zestiende speeldag. Dat maakt het allemaal bijzonder spannend. Voor de top drie werd al een wedstrijdschema gemaakt, maar hoe het uiteindelijk zal lopen (tien bijkomende wedstrijden na de reguliere competitie), dat zullen we pas na komend weekend te weten komen.”
Je wil in Aalst veel mensen bedanken. Met absoluut één vrijwilliger in het bijzonder.
“Ja, die wil ik niet vergeten. Het gaat om Yves ‘Djumbo’ Coopman (58). ‘Djumbo’ is zijn koosnaam. Een dot van een man. Hij wordt door de spelers op handen gedragen. Hij zorgt elke dag opnieuw dat de zaal klaar staat voor de trainingen. Ook op wedstrijddagen is hij altijd in de weer voor VC Lindemans. Ik heb een schitterend contact met hem. Hij zei me al dat hij een traantje heeft weggepinkt, toen hij vernam dat ik andere oorden zou opzoeken. Ik wil hem persoonlijk en de hele club plezieren door Lindemans Aalst een ticket voor de Champions League te bezorgen. Echt, dat zou de ‘max’ zijn bij mijn afscheid.”
Op dinsdag 20 februari volgt in zaal Schotte een intense actie rond hartbewaking.
“Ja, anderhalf jaar geleden werden we hier geconfronteerd met het hartfalen van de Maaseikse libero Martin Perin. De pechvogel is na een tweede hartstiland in zijn moederclub Waremme gedwongen om te stoppen. Heel erg, is dat. Zo spijtig. Lindemans Aalst wil daarom een concrete actie opzetten, zodat spelers en bestuursleden zo vlug mogelijk de nodige bijstand te kunnen bieden.
Op dinsdag 20/2 wordt vanaf 9u. in de sporthal Schotte in Aalst (brasserie de Looyerij) een cursus aangeboden door een gespecialiseerd agentschap, waaraan de voltallige groep van bestuur en spelers zal deelnemen. Met een theoretisch gedeelte in de voormiddag en een praktische oefening in de namiddag. Wie deelneemt, zal een certificaat krijgen, als bewijs van bekwaamheid. Het is voor Vlaanderen een primeur dat topsporters zelf een volledige opleiding krijgen, zodat ze onmiddellijk kunnen ingrijpen als een noodgeval zich voordoet.”
PS: We hoorden het niet uit de mond van Christophe Achten. Wel uit een andere betrouwbare bron. Lindemans Aalst zou trainer Frank Depestele graag willen losweken bij Decospan Menen. Wordt hij de opvolger van Achten? Lindemans Aalst heeft voorlopig drie Belgen vastgelegd: Lennert Beelaert, Robbe Van de Velde en tweede set-up Robbe Ponseele.
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Christophe Achten en Liga Volley
.
