In de annalen van het Belgischevolleybal schittert de naam Hendrik Tuerlinckx als één van de meest invloedrijke figuren van de afgelopen twintig jaar. Want ook op zijn 36ste verovert hij nog steeds de harten van volleyfans over heel het land. Al bestaat de kans dat de rijkgevulde carrière van de Leuvense aanvoerder in mineur eindigt gezien de neerwaartse spiraal waarin VHL momenteel verkeert.
Op sportief vlak kan de crisis in elk geval nog afgewend worden in de alles-of-niets-wedstrijd tegen Waremme, maar op financieel en structureel vlak blijft de club wel stappen zetten. Toch zou het een domper zijn, mocht Tuerlinckx voor het eerst in zijn volleyballeven in het vangnet van de Challenge Play Offs staan. Met een carrière, gekenmerkt door ongeëvenaarde prestaties en een onverwoestbare wilskracht, blijft Tuerlinckx in elk geval een icoon als speler en wil hij diezelfde status ook bereiken als coach.
De recente sportieve ontwikkelingen binnen Haasrode Leuven vormen de achtergrond van een kalenderjaar vol contrasten. Aan het begin van dit seizoen leek VHL namelijk onstuitbaar met zes overwinningen op rij, waaronder de toppers tegen Maaseik, dat zowel in de competitie als de beker van België slaag kreeg. Echter, na een onverwachte wending belandde de club na Kerstmis in een reeks van zeven nederlagen op rij, waardoor er nog altijd geen zekerheid bestaat over deelname aan de Champion Play Offs. Deze sportieve beproeving roept nu niet meteen vragen op over de toekomst van VHL – want die ziet er na de definitieve verhuis naar de Sportoase best wel goed uit – maar wel over de rol die Hendrik Tuerlinckx zal spelen in het herdefiniëren van de ambities.
De aanstaande transitie van speler naar coach markeert namelijk een nieuw hoofdstuk in zijn reeds indrukwekkende volleybalcarrière. Met de aankondiging dat hij vanaf volgend seizoen de nieuwe architect van VHL wordt, neemt Tuerlinckx de fakkel over van Kris Eyckmans die voor een recordperiode van elf seizoenen aan het roer stond. Deze stap is niet alleen een getuigenis van zijn passie voor de sport, maar ook van zijn toewijding voor Haasrode Leuven. Het belooft in elk geval een spannende tijd te worden waarin Tuerlinckx zijn ervaring, kennis en visie zal inzetten om de club naar nieuwe hoogten te leiden.
Maar eerst back to business, want het slot van de reguliere competitie ziet er voor VHL momenteel spannender uit dan ooit. Na de recente 0-3 pandoering tegen Aalst, maar vooral ook de nederlagen tegen Gent (1-3) en Achel (3-2) is de Champion Play Offs nog altijd geen zekerheid.
Hendrik Tuerlinckx: “Na onze blitzstart zijn onze kansen nu wat ze zijn. We hebben wonder boven wonder, na de nederlaag van Guibertin tegen Menen, nog altijd alles in eigen handen en dat is toch iets waar we energie uit moeten putten. Waremme wordt dus een echte finale, een wedstrijd die tot alles of niets zal leiden en daarmee kunnen we in één klap al het minder goede van de voorbije weken toch nog doorspoelen. Ik zal er als aanvoerder alles aan doen om de spelersgroep warm te maken voor deze belangrijke clash. Al ben ik er ook zeker van dat er bij mijn ploegmaats geen gebrek aan motivatie zal zijn.”
Hoe ga jij, een krijger van het eerste uur en absolute winnaar, hier mee om?
“Nooit eerder heb ik playdowns gespeeld en dat uitzicht alleen al is frustrerend. We moeten ons realiseren dat we, ondanks de inzet van de club, meer hadden moeten leveren. Het mislopen van de play-offs zou voor mij persoonlijk ook geen gewenst afscheid zijn als speler. Maar ook: er is nog hoop en dat is het mooie aan topsport.”
Zoek eens naar een verklaring voor deze onverwachte wending?
“Eerst en vooral wil ik benadrukken dat niemand dit had zien aankomen. Onze start was zo sterk dat we vol vertrouwen waren. Maar als we de problemen van de laatste weken moeten benoemen, blijkt het elke match weer iets anders te zijn dat ons nekt. Als er iets is dat ik dit seizoen heb geleerd, is het wel hoe complex het is om een team consistent op niveau te houden. Als zelfs Kris, onze coach, er met al zijn ervaring niet in slaagt om de groep terug op de rails te krijgen, dan zegt dat genoeg… .”
Maakt het feit dat jij volgend seizoen de fakkel van Eyckmans overneemt, het nu niet extra moeilijk om jouw stem in de kleedkamer te laten gelden?
“Op het veld ben ik nog altijd dezelfde hoor, maar inderdaad, in de kleedkamer heb ik toch al een paar keer op mijn tong moeten bijten. In de eerste plaats als teken van respect voor Kris, want ik wil niet dat men nu al begint te denken dat ik mijn plaats als coach aan het opeisen ben. Kris moet dit seizoen op zijn eigen manier afsluiten, al wil dat niet zeggen dat ik niet mijn eigen mening heb over de huidige gang van zaken. Maar nogmaals, uit respect voor Kris, hou ik dit voor mezelf.”
Het is in elk geval al een voorbode van wat jou de komende seizoenen als coach mogelijk te wachten staat. De ambities van VHL zijn groeiende, maar wie hoge doelen stelt, kan ook hard op zijn bek gaan. Wat wordt jouw focus als nieuwe coach en zijn er specifieke veranderingen die je wilt doorvoeren?
“Mijn eerste focus is stabiliteit brengen en bouwen aan een team dat jaarlijks meedoet voor de top vier. Ik wil dat Haasrode Leuven een constante factor wordt in de Belgische volleybalwereld, met af en toe een uitschieter, bijvoorbeeld in de bekercompetitie. We moeten groeien naar een situatie waarin we niet alleen voor de korte termijn plannen, maar een duurzame toekomst voor de club opbouwen. We moeten een Antwerpen-scenario, van enkele jaren geleden, absoluut vermijden.”
Hoe bereid jij je voor op de overstap van speler naar coach?
“Die voorbereiding is in volle gang. Ik ben dagelijks bezig met de transitie, van het scouten van spelers tot het leggen van financiële puzzelstukken. Ik denk dat mijn beltijd op de gsm ondertussen maal tien is gegaan. Maar het is en blijft een delicate situatie, al ben ik wel vastberaden om mijn stempel als coach te drukken, ook in de speurtocht naar nieuwe spelers.”
Scouten, het werkwoord is gevallen. Een aspect waar je als speler nauwelijks mee te maken kreeg. Naar welk type spelers zoek je?
“Als coach zal ik ernaar streven om een team te creëren met eigenschappen die ik enorm belangrijk vind en waarvan ik denk dat we die in de huidige spelerskern wat te kort komen. Servicedruk, vechtersmentaliteit, en ja, klootzakjes… Daar ben ik naar op zoek. Ik ben op zoek naar spelers die net dat tikkeltje extra kunnen brengen, vergelijkbaar met mijn eigen speelstijl. Dit betekent dat ik waarde hecht aan karakter en mentaliteit, naast het evidente spelniveau.”
Ons lijkt het dat VHL vooral nood heeft aan dubbele meters in het middencompartiment.
“Ik heb daar een andere mening over. Ik zie af van het klassieke beeld van een boomlange middenman met een float service. Ik wil moderne middenmannen die het spel kunnen veranderen en ook de nodige servicedruk kunnen brengen. Als ik kijk naar onze huidige basisploeg, maken enkel Simon Peeters en ikzelf gebruik van een jump-spin-opslag. Dat wil zeggen dat vier van de zes spelers een float hanteren en dat is te veel van hetzelfde.”
Het is duidelijk dat jij een goed beeld hebt van het type spelers dat VHL nodig heeft om sportief opnieuw dat extra stapje te zetten. Kan je al namen geven?
“Nee, er zijn gesprekken met verschillende spelers aan de gang, maar daarvoor is het nog net iets te vroeg. Wat ik wel kan zeggen, is dat buiten de Est Stefan Kaibald iedereen blijft en dat we met Filip Madjunkov nog even afwachten. We zijn wel nog op zoek naar een extra opposite, een receptie-hoekspeler, een middenman en een tweede libero. Ik geef de huidige spelers het volste vertrouwen, maar wil graag meer concurrentie. Misschien is dat ook een factor waarom het de laatste tijd wat minder gaat.”
VHL stond de voorbije seizoenen garant voor een volledig Belgische kern. Vanaf dit seizoen kwam daar met Kaibald en Madjunkov verandering in. Hoe zie jij dat?
“Ik wil graag terug naar een volledig Belgische kern. Alleen zijn we daar vorig seizoen niet in geslaagd, omdat alle beschikbare Belgische talenten al bij een andere club hadden getekend. Het is ook wel voor mij het signaal om in te zetten op de talenten van de Topsportschool.”
Op dat vlak had Eyckmans als adept van de Topsportschool een uitstekend overzicht. Al zal jij, met jouw reputatie als speler, toch ook wel wat deuren kunnen openen?
“Bekijk het eens op deze manier: we zijn blij dat Kris stopt, nu kunnen we tenminste ongegeneerd naar de talenten van de Topsportschool kijken. En ik kan je vertellen dat, toen bekend geraakte dat ik de nieuwe coach word van VHL, ik meteen verschillende telefoontjes kreeg van spelers die net daarom graag bij de club zouden tekenen. Kijk, mijn ervaring als speler geeft me een uniek inzicht in wat nodig is om op het hoogste niveau te concurreren. Ik begrijp de fysieke en mentale eisen van de sport en hoe belangrijk teamdynamiek en motivatie zijn. Deze kennis zal ik gebruiken om mijn spelers te begeleiden en te ontwikkelen.”
Bij voorzitter Jan Goedhuys klinkt het dat de club seizoen na seizoen verder wil professionaliseren. De definitieve verhuis naar de Sportoase is daar een goed voorbeeld van. Hoe zie jij dat?
“Professionalisering is voor mij een sleutelwoord in de ontwikkeling van VHL. Dit gaat verder dan alleen het sportieve aspect; het omvat de algehele structuur van de club, van de trainingen tot de organisatie van evenementen en de betrokkenheid van de gemeenschap en het stadsbestuur. Vanaf volgend seizoen zal ik fulltime als coach werken en dit gebeurt voor het eerst in de geschiedenis van de club. We zullen ook ons trainingsschema intensiveren en optimaliseren, met een focus op het gebruik van grotere zalen die beter aansluiten bij ons spel en onze ambities. Het feit dat we vanaf volgend seizoen niet meer wekelijks moeten trainen in de kleine zaal in Haasrode, zal trouwens ook weer deuren openen voor nieuwe spelers.”
In dat opzicht komt jouw ervaring bij Roeselare wel van pas?
“Ik heb dertien jaar meegelopen met de machine van Roeselare, dus ik weet wat er nodig is en zie het potentieel. Zo moeten we verder inzetten op de VIP-diners, want het verhaal begint bij de centen. We moeten ook voor nog meer betrokkenheid zorgen bij de stad. In Leuven, met al haar studenten, is er een enorm potentieel aan toeschouwers. Gelukkig bestaat ons bestuur uit zeer capabele mensen, die op dat vlak op dezelfde golflengte zitten.”
Het lijkt erop dat je nog minder thuis zal zijn dan de voorbije seizoenen. Had je er als speler niet nog één seizoen bovenop kunnen doen of is het lichaam echt op?
“Het is echt op. Ik ben 36 en kan terugblikken op een prachtige, maar ook een slopende carrière. Niet vergeten dat ik met Roeselare jaar in jaar uit tot op het einde heb meegedaan voor alle mogelijke prijzen. Misschien heb ik juist daarom voor het eerst problemen gekregen aan de schouder. Ik heb nu twee maanden intens hard gewerkt om die schouder terug op niveau te krijgen, maar mentaal was dit enorm zwaar. Ik voel aan mezelf dat het steeds moeilijker wordt om me op te laden en die overbelasting weg te werken. Als opposite val ik per seizoen een keer of 10.000 aan. Doe dat maal negentien seizoenen, dan weet je het wel.”
Wat vinden ze thuis van jouw nieuwe invulling als toekomstig coach?
“Mijn wederhelft is daar heel meegaand in en daar ben ik zeer dankbaar voor. Er zijn ook positieve kanten aan verbonden, hé. Zo zal ik de kinderen ‘s morgens altijd naar school kunnen doen en zit ik tijdens de grote vakantie toch wel met een gat. Natuurlijk zullen er veel weekends in rook opgaan, maar dat zal wat wikken en wegen worden.”
Zijn er trouwens ook andere clubs komen aankloppen of was VHL de enige optie?
“Andere clubs waren nog niet op de hoogte dat ik die stap ging zetten, dus ja, VHL was de eerste en enige club. Ik ben trouwens alleen maar in dit verhaal gestapt nadat het nieuws bekend geraakte dat Kris technisch directeur topsport bij Volley Vlaanderen ging worden en ik de vraag kreeg of ik verder wilde als speler of als coach. Al wist de club ook wel dat ik als coach stevige ambities koester. Verwacht dus zeker iemand die met heel veel passie langs de lijn zal staan. Die sterke emoties zal ik trouwens ook eisen van mijn spelers. Akkoord, persoonlijkheid kan je niet veranderen, maar ik geloof er wel in dat passie trainbaar is.”
Tekst: Kenny Hennens
Foto’s: Tuerlinckx, Jan Vanmedegael
