Een beetje tegen de verwachtingen in wisten de U18 Young Yellow Tigers een prestatie van formaat neer te zetten op het EK-kwalificatietoernooi in Herentals. Onder leiding van coach Yorick Vande Velde versloegen ze in een sensationele finale regerend Europees kampioen Italië met 3-1.
Een geweldige prestatie, die niemand zag aankomen. En ook al moeten we altijd voorzichtig blijven met dergelijke uitspraken – het gaat nog altijd maar over een kwalificatietoernooi bij de jeugd – toch durven we stellen dat dit het Belgische vrouwenvolleybal ongetwijfeld nog meer op de internationale kaart zet.
De Young Yellow Tigers hebben een prestatie van formaat neergezet, daar bestaat geen twijfel over. Of dit garanties biedt voor toekomstige successen, dat zijn een paar andere mouwen. Maar als er iets is dat de jonge ploeg van coach Yorick Vande Velde heeft bewezen, dan is het wel dat doorzettingsvermogen, teamgeest en strategische intelligentie de sleutels kunnen zijn tot succes op het hoogste niveau.
Op papier waren waarschijnlijk Nederland, al zeker Duitsland en ongetwijfeld Italië toch een pak sterker? Hoe zijn deze zeges dan tot stand gekomen? Hoe is deze jeugdige groep er toch in geslaagd om zichzelf tot het uiterste te pushen en de stress van cruciale momenten om te zetten in positieve energie? En dat vijf dagen na elkaar… We proberen hieronder in elk geval voor meer inzicht te zorgen in het mooie parcours van de Young Yellow Tigers door coach Vande Velde nog eens aan de tand te voelen.
Al bekomen van deze knotsgekke vijfdaagse?
Yorick Vande Velde: “Ik ben ondertussen al een beetje bekomen, maar ik voel toch ook veel vermoeidheid. Het is voorlopig nog steeds balanceren op een beetje ongeloof en een gevoel van grote trots. Het was sowieso elke dag een wedstrijd, altijd terug opladen, voorbereiden tot 2 of soms 3 uur ‘s nachts. Dit was pittig en intens, voor de hele ploeg, van speelsters tot de staf. Maar o, zo mooi als je dit kan afsluiten op de manier zoals wij het geflikt hebben.”
Gefeliciteerd in elk geval. Vlak voor nieuwjaar was je nog erg voorzichtig met voorspellingen, maar dit is toch best wel een indrukwekkende prestatie. Ben je er al in geslaagd om dit nuchter te analyseren?
“We wisten dat onze groepsfase haalbaar was. Spelen tegen Nederland is altijd een geladen en moeilijke wedstrijd. Spanje en Portugal waren zeker haalbaar en we kruisen dan tegen Duitsland, toch echt wel een sterke ploeg. We verloren afgelopen zomer nog van hen op het EK met 3-2. En dan volgt de apotheose tegen Italië. Ondertussen begint het toch al een beetje binnen te sijpelen dat we iets geweldigs hebben gedaan.”
Vooraleer we de finale tegen Italië analyseren, willen we het eerst nog hebben over Duitsland met toptalent Grözer. Jullie hebben de oogappel van vader Gregory best goed uit de wedstrijd gehouden of heeft het toch vooral te maken met het mindere niveau van haar ploegmaats?
“Goh, het is toch echt wel een sterke ploeg hoor. In de groepsfase verloren ze van Italië, maar ik vond ze eigenlijk sterker. Je zag meteen dat die ploeg enorme kwaliteiten heeft, maar ook wel wat pijnpunten. We starten gewoon enorm sterk, trekken de lijn door van onze opener tegen Nederland, en we overklassen hen in de eerste set. Zij doen dan eigenlijk hetzelfde met ons in de tweede set, maar je voelde aan alles dat we vat op hen kregen. Die vierde set, dat was knokken, maar als je die dan wint met 30-28 en zo de zege binnenhaalt, dat is zot.
En het is niet dat ik niet in een zege geloofde, maar je moet die pijnpunten ook kunnen uitbuiten. Voor Grözer is het vooral zoeken en aanpassen naar de juiste relatie met haar spelverdeler. In Duitsland bij SSC Palmberg Schwerin speelt ze met de setter van de nationale ploeg en dat gaat natuurlijk veel beter en sneller. Op dit toernooi moesten ze hier duidelijk in groeien, maar uiteindelijk haalt ze tegen ons wel 22 punten, waaronder drie blocks en één ace.”
En dan volgt Italië in de finale en komen de stoutste dromen van de ploeg uit. Beschrijf jouw wedstrijdbenadering eens?
“Om te beginnen zijn ze regerend Europees kampioen. Ze hadden het afgelopen jaar ook maar één keer verloren, ergens in het begin van een toernooi, omdat ze nog niet scherp waren. Maar van Italië winnen in een finale, dat is ongezien. De meisjes wisten dit ook allemaal hé. En toch zijn we erin geslaagd om uit te gaan van onze eigen sterkte en hun pijnpunten uit te buiten. Combineer dit met een sterke drive en fighting spirit, dan kan je winnen. We hadden hen tijdens dit tornooi ook al meer bezig gezien en wisten dat er mogelijkheden waren.”
Hoe bereid je dan zo’n wedstrijd voor? Je speelde de avond voordien tegen Duitsland pas om 20 uur en je vertelde ons in het vorige interview dat je wedstrijd per wedstrijd ging bekijken?
“Na Duitsland hebben we met iedereen van de staf ‘s nachts goed doorgewerkt zodat we zondagvoormiddag de speelsters een tactisch plan konden voorleggen dat haalbaar was. Met de juiste richtlijnen hebben we ze daarom twee sets weg geserveerd, goed geblokt en verdedigd. We wisten bijvoorbeeld zeer goed welke speelsters en zones we in receptie moesten viseren. Ook hun mobiliteit was een zwak punt. Sommige middenblokkers lieten bijvoorbeeld veel ruimte. Italië teert ook vooral op fysieke kracht, waardoor ze in organisatie en verdediging soms wat steken laten vallen.”
Allemaal goed en wel, maar om de receptie van Italië onder druk te zetten, moet je toch risico nemen in service? Is het dan het geluk van het moment of heb je dit afgedwongen?
“We zijn op een hoog niveau begonnen tegen Nederland en hebben dat eigenlijk een gans toernooi verder gezet. Als je dit vijf wedstrijden na elkaar kan presteren, dan spreek je niet meer over toeval, hé.”
En toch, je staat 2-0 voor, krijgt zelfs twee wedstrijdballen in de derde set, en dan dreigt het toch nog even fout te lopen nadat Italië op 2-1 komt, libero Jasmine Debout haar voet omslaat in de vierde set en 14-16 achter staat. Heb je hier een verklaring voor?
“De druk van het moment? En het besef dat je plots op twee punten van de EK-kwalificatie staat tegen de regerend Europees kampioen? Ik zag vooral dat we plots geen risico meer namen in de aanval en alle ballen begonnen te tippen. Op dat moment scoorden we hier niet mee, terwijl we wel punten maakten als we doormepten op de bal. In de weinige tijd dat er soms rest om met speelsters te praten, heb ik hen hier wel op gewezen. Ze moesten risico’s blijven nemen, want zo waren ze te pakken. Trouwens chapeau voor onze kiné, Joran Point, die Jasmine na drie of vier punten terug op het terrein heeft gekregen.”
Het zijn dergelijke fases in een wedstrijd met dit belang die cruciaal lijken in de ontwikkeling van deze speelsters toch?
“Inderdaad. Omgaan met deze stress, tegen een ploeg van dit formaat, is van onschatbare waarde.”
Enkele statistieken uit de wedstrijd tegen Italië om aan te tonen dat jullie de zege echt niet gestolen hebben: 70 recepties ontvangen, waarvan amper 6 fouten; 154 aanvallen waarvan slechts 10 fouten, 100 keer geserveerd waarvan amper 10 foutjes maar wel 12 aces tegenover amper 6 aces voor Italië. Dat zijn best wel indrukwekkende cijfers?
“We zitten voor elk aspect op 10% foutenlast en daar ben ik heel tevreden over. In totaal scoorden we 73 punten en zijn we geëindigd op +40. Italië scoort daarentegen maar 56 punten, dus bijna 20 punten minder, en eindigt op +14. We hebben het dus echt goed gedaan.”
En dan komt het moment van glorie en heb je dat ticket voor het EK beet. Hoe was de sfeer in de kleedkamer?
“Ik ben niet in de kleedkamer geweest, maar de ambiance was ongelooflijk. Natuurlijk zijn er hier en daar wel wat traantjes gevallen, maar dat is pure ontlading. Wat ik vooral heb onthouden was de ongelooflijke sfeer in de zaal. De tribunes zaten volledig vol, er waren zelfs mensen die geen zitplaats hadden. Vlaggen, toeters en vooral die djembé. Die bracht een speciale vibe in de zaal die de hele ploeg heeft meegesleurd. Wat een ongeziene emotie.”
Er zouden 1.200 toeschouwers aanwezig zijn geweest.
“Echt? Geweldig toch, en dit voor een jeugdwedstrijd. Ik heb al WEVZA’s meegemaakt waar 30 man komt kijken, zelfs als het thuisland speelt. De reacties op sociale media en van de supporters, de ouders, familie en vrienden liegen er niet om. Iedereen was positief verrast door de vechtersmentaliteit van onze ploeg. Veel mensen kwamen ons achteraf feliciteren met de vooruitgang die we geboekt hebben.”
Wat waren volgens jou de sleutelfactoren voor dit succes?
“Onze service en block-defense was vanaf Nederland top, we waren meteen bij de les. Een tweede belangrijke factor is dat we zijn blijven vechten voor elkaar en in onszelf zijn blijven geloven. De teamgeest was ongelooflijk. Natuurlijk heb ik er tijdens de korte voorbereiding een echte ploeg van proberen te maken door een grote focus te leggen op het mentale aspect, maar deze meisjes hebben ook absoluut niet veel nodig om sfeer in de ploeg te brengen en er een echte ploeg van te maken. Dat bewijst de vlotte aansluiting met de meisjes van buiten de topsportschool. Als laatste zou ik toch ook de steun van het publiek willen benadrukken.
En bij de speelsters: wij zagen dat Tea Radovic vijf wedstrijden op rij goed presteerde, dat Mila Vlahovic groeide in het toernooi en tegen Italië topscorer werd met 22 punten en dat libero Jasmine Debout de stabiele factor was in receptie. Zijn deze speelsters klaar om op korte termijn aansluiting te vinden bij de Yellow Tigers?
“Iedereen heeft haar rol tot in de puntjes uitgevoerd, dus het is zeer moeilijk om hier individueel met bloemetjes te beginnen gooien. Er zijn zeker speelsters die het potentieel hebben om tot de grote kern van de Yellow Tigers te behoren, maar er wacht iedereen nog een lange weg, hoor. Laat hen eerst nog wat groeien bij hun nationale jeugdploeg of team uit Liga A of B.”
Welke zijn nu de volgende stappen in de voorbereiding op het EK dat op 1 juli van start gaat in Griekenland en Cyprus?
“Het is nog niet bekend welk land onze bestemming is, dus dat is nog even afwachten. En aangezien het EK op 1 juli start en dit dus vlak na de examens valt, zal de voorbereiding opnieuw speciaal zijn. Maar door dit rechtstreeks ticket hebben we wel één groot voordeel en kunnen we van de krokus- en de paasvakantie gebruik maken om uitgebreid te focussen op onze werkpunten in functie van het EK.”
Is jullie status na Herentals nu veranderd?
“Ik had die vraag verwacht (lacht). Nee, ik ben gewoon blij dat we tijdens dit toernooi zijn gegroeid. Nu is het aan ons om opnieuw een stapje te zetten en beter te zijn. We zullen zien of we op het EK de ploeg op hetzelfde niveau kunnen krijgen en de speelsters dezelfde mentale focus kunnen houden. Maar laat ons er vanuit gaan dat alle landen op hun sterkst zullen zijn en Italië zich geen twee keer zal laten ringeloren. We mogen niet vergeten dat Europees volleybal, ook al is het maar bij de jeugd, het beste volleybal ter wereld is.”
Tekst: Kenny Hennens
Foto’s: Jürgen Sabarz, Kristof Straetmans, Andreas Beckmann
