Onze eindejaarsvragen (deel 1)

Naar jaarlijkse traditie ging de redactie van Volleymagazine op zoek naar het antwoord op onze eindejaarsvragen.

De ondervraagde personen kregen deze vragen voorgelegd:

  1. Wat vond je het hoogtepunt op volleygebied in 2023?
  2. Naar wie kijk je op in het volleyball? Waarom?
  3. Wat wil je in 2024 zien veranderen/verbeteren in het volley?

Wim Cambré (internationaal scheidsrechter – kopfoto)

  1. Het is zeer moeilijk om er ééntje uit te pikken. 2023 was voor mij een aaneenschakeling van geweldige volleybalmomenten. Enerzijds in de Belgische competitie waar de kwaliteit van de ploegen dichter bij elkaar ligt en de wedstrijden daardoor echt wel interessanter worden. Anderzijds in Europa tijdens de wedstrijden van de Champions League en Golden European League, maar vooral toch ook de FIVB-competities waar ik voor de Volley Nations League wedstrijden floot in Brazilië en Zuid-Korea, met als orgelpunt de Men’s Club Worldchampionship in India begin december.

2. Er zijn veel mensen waar ik met bewondering naar kijk. De vrijwillige medewerkers die zich dagelijks inzetten om onze wedstrijden en evenementen in goede banen te leiden, de mensen uit besturen en commissies die avonden en nachten opofferen om nieuwe initiatieven te ontplooien, de professionaliteit en fairplay van topspelers, de collegialiteit van collega-scheidsrechters…. Kortom, de mensen die beseffen dat we dit allemaal samen doen om van het volleybal een feest te maken.

3. Misschien trap ik hiermee een open deur in, maar als scheidsrechter sta ik volledig achter de verdere ontwikkeling van de technologie in de wedstrijdleiding. Ik heb het dan over headsets voor betere communicatie, eScore en tablets voor het versnellen van de administratie tijdens de wedstrijd en het challenge systeem. Dit jaar zijn we van drie naar negen clubs gegaan in onze Liga’s die met het challenge systeem werken. Het is een enorme hulp om sneller en meer accurate beslissingen te nemen. Ik begrijp dat dit niet zo evident is als we kijken naar budgetten en de inspanningen die nodig zijn om dit in iedere wedstrijd te organiseren, maar mijn wens voor de competitie 2024/2025 is om tijdens alle Liga-wedstrijden met het challenge systeem te kunnen werken.

Tomas Rousseaux (speler bij Paok Saloniki)

  1. Mijn belevenissen met Modena in de Europese CEV Cup. Uniek, hoe de dubbele finale tegen mijn vroegere ploeg Knack Roeselare als in een rollercoaster op me inhakte. Een verhaal met een ongelofelijk thrillergehalte. We verliezen thuis 0-3. We trekken met het mes op de keel naar de Tomabelhal. En bijna miraculeus hebben we een ‘mission impossible’ naar onze hand gezet. Met winst in de ‘golden set’. Ik zal dat exploot nooit vergeten. Veel tijd om in Roeselare te vieren hadden we niet, omdat ons vliegtuig vroeg vertrok. Maar die schade hebben we in onze thuisbasis ingehaald.

2. Voor mij is de Braziliaan Giba de ‘Messi’ van het volleybal. De Zuid-Amerikaan is mijn grote idool. Zo’n complete speler heb ik zelden aan het werk gezien. Anderzijds bewonder ik de Italiaan Samuele Papi. Hij won in zijn carrière alle mogelijke prijzen, hij mag mee op het podium. En ook de andere Italiaan Daniele Lavia (24 jaar), receptie-hoek bij Trentino. Ik wil van dat drietal heel wat leuke elementen oppikken. Ik ambieer hun stijl en manier van spelen.

3. Ik hoop – beetje moeilijk in de economische context – op meer professionalisering bij de Ligaploegen. Ik weet dat de marktomstandigheden niet ideaal zijn, maar het blijft een doelstelling. Er is absoluut nog een lange weg af te leggen op vlak van interne werking en organisatie. Voorts reken ik op een betere TV-covering. Oké, er is de streaming. Goed zo. Mijn voorbeeldland is Polen: de volleybalsport is er immens populair. Zo worden de matchen gecoverd door Pol/Sat/Sport. De Poolse federatie zelf, ja zelf, heeft grote bedragen in die zender gepompt. Dergelijk initiatief zou ik ook in ons land willen zien. De Poolse aanpak levert op korte termijn veel ‘sponsorbenefits’ voor het volleybal op.

Stijn Van Kerckhove (waarnemend algemeen directeur)

  1. Zowel op professioneel vlak als op persoonlijk vlak was het Europees Kampioenschap in Belgie een absoluut hoogtepunt. Ik krijg weer kippenvel als ik eraan terugdenk. De rijen fans voor onze Yellow Tigers zowel in Gent als in Brussel toonden aan dat volleybal in ons land echt leeft. Wat we daar als team van Volley Vlaanderen neergezet hebben, dat vergeet ik nooit meer.

2 Deze vraag beantwoord ik graag in twee delen. Vroeger keek ik enorm op naar Vital Heynen. Een flamboyante passeur die met even veel spektakel coach werd. In het huidige tijdperk zijn mijn favorieten Wout D’heer en Silke Van Avermaet. Zij komen van mijn volleybalclub in Zele. Ook Joppe Van Langendonck en Kyan Vercauteren moeten benoemd worden, de toekomst van het beachvolley.

3.Ik hoop in 2024 te kunnen blijven bijdragen aan de uitbouw van de vrijwilligerswerking op alle niveaus. Daarnaast zou ik graag alle positieve momenten extra aangrijpen om de waardering voor iedereen te blijven benoemen. De Lotto Cup Finals moeten opnieuw het hoogtepunt van het jaar worden. We gaan voor een uitverkochte editie.

Frank Depestele (trainer Decospan Menen)

  1. Ongetwijfeld het bereiken van de Cup Finals in het Antwerpse Sportpaleis. Onze ongelooflijke fans maakten er voor de club, ploeg en mezelf een onvergetelijke dag van. Een unieke ervaring waar we nog lang fier op zullen terugkijken.
  2.  Momenteel is er niet echt iemand naar wie ik opkijk.  Ik ben setter willen worden door verschillende setters (Kent Greves/ Jan de Brandt/ Yves Dehaen) en door naar hen te kijken heb ik veel geleerd. Maar ik denk dat mijn carrière wel gelopen is hoe ik het wou, en dat dit een mooie carrière was als speler. Als trainer moet ik nog zo veel bewijzen en ik zie mijn carrière nog in zijn kinderschoenen staan.

3. Het smijtwerk vind ik voor mij één van de meest storende factoren in het volleybal. En ik spreek hier nog niet van de pushballs met 1 hand, maar die met 2 handen. Dit heeft eigenlijk niks meer met volleyball te maken. Ik hoop dan ook dat er hier snel verandering in wordt gebracht.

Teksten: redactie Volleymagazine

Foto’s: archief