“Volleybal blijft mijn passie,” vat Steven Vanmedegael zijn levensvisie in enkele woorden samen. Zelfs al wordt de 37-jarige succescoach van Knack Roeselare binnen een tweetal weken voor de tweede keer vader.
En dat zal dan net gebeuren in een superdrukke periode voor ‘de Knack’, dat morgen donderdag ook de Europese campagne aanvat met een thuisduel tegen het Turkse Ziraat Bankasi Ankara. Meteen al een zware uitdaging op sportief gebied.
En dan was er vorige zondag nog de Belgische competitietopper tegen Haasrode Leuven met de leidersplaats als inzet. Maar daar hechtte Steven Vanmedegael minder belang aan, ondanks de fenomenale score..
“Goed dat Leuven voortaan in de grote zaal van Sportoase speelt en niet meer in dat kleine zaaltje met de lage plafonds. Het is natuurlijk altijd leuk om tegen Hendrik Tuerlinckx en Matthias Valkiers te spelen, maar ik beschouwde deze wedstrijd eerder als een voorbereidingsmatch op het Europese duel met Ankara,” stelt Steven.
Naar jullie normen trouwens een vrij ongewone voorbereiding op het nieuwe seizoen met spelers die opgeroepen werden voor het EK, het OKT…
Steven Vanmedegael: “Hey duurde inderdaad even voor we de volledige groep bij mekaar hadden. En dan kwamen daar nog de blessures bij van Diego Gonzalez, Seppe Rotty, Simon Plaskie… Helemaal niet het gevolg van overbelasting, maar wel een hand gebroken, een bal op het oog… Daarom is voor mij het eerste gedeelte van de competitie meer een onderdeel van de voorbereiding op de rest van het seizoen.”
Was het geen probleem om de mannen op te vangen, die zwaar ontgoocheld uit het OKT terugkwamen?
“Dat viel best mee. Natuurlijk kregen zij een aantal dagen rust en fysiek wilden we de toekomst van het seizoen niet hypothekeren. Maar zij hebben wel vrij snel opnieuw de gepaste motivatie opgepakt en als coach had ik er weinig problemen mee. Tegelijkertijd was het voor de anderen ook het moment om te tonen dat zij redelijk klaar waren dankzij de voorbereiding die zij genoten. Omdat de competitie ook veel vroeger begon dan anders, is het precies deze groep die ervoor zorgde dat we vrij vlot de Supercup wonnen. Een week later verloren we wel ons eerste punt tegen datzelfde Menen, zonder dat de OKT-spelers erbij waren en we toen ook al met kleine blessures te kampen hadden.”
Ondertussen lijken jullie probleemloos alle ploegen te domineren, inbegrepen concurrent Maaseik…
“Hola, dat lijkt me een voorbarige conclusie. Teams zoals Aalst en Achel moeten zeker nog beter kunnen en nog echt in gang schieten. We zijn nog maar amper aan 1/3 van de competitie bezig. Maaseik draaide tegen ons nog niet zoals het wil, maar dat komt zeker in orde, want Jolan Cox is opnieuw aan het groeien en hun aanwinsten zijn best goede spelers.”
Even naar jullie ploeg terug. Denk je dat jullie team hetzelfde niveau kan halen als vorig seizoen? Zelfs na het vertrek van Kukartsev…
“Het spreekt vanzelf dat we met Kukartsev in de ploeg een heel hoog niveau haalden. Het was ook door omstandigheden dat we hem konden binnen halen en een gewoonweg schitterend seizoen maakten. Of we nu hetzelfde niveau kunnen halen met deze groep, weet ik eigenlijk nog niet omwille van die blessures. Zijn vervanger Diego Gonzalez bezit zeker veel potentieel, hij is zeer leergierig en ik denk dat hij op een hoog niveau kan presteren.
Met Simon Plaskie blijft iemand in de ploeg met veel inzicht. Jasper Wijkstra krijgt ook alle kansen om zich te ontwikkelen. Met de Est Henri Treial kunnen we zeker stappen zetten om nog tot een beter resultaat te komen in aanval-blok en in het midden. Lennert Van Elsen is nog herstellend van een zware blessure op het einde van vorig seizoen. De nieuwkomers kunnen alleen maar beter worden door samen te trainen, als we iedereen speelklaar hebben. We gaan dus knokken om met de volledige groep te kunnen aantreden in de halve finales van de beker.”
Intussen starten jullie deze week wel in de Champions League. Wat mogen we daarin van Knack Roeselare verwachten?
“Laat me vooraf zeggen dat ik vind dat we in één van de sterkste poules geloot werden. Heel wat andere poules lijken me veel gemakkelijker. Natuurlijk is het ook wel leuk om de confrontatie aan te gaan met een aantal topploegen. Een tweede plaats in deze groep en mogelijke plaatsing voor de play-offs in de Champions League zou een ontzettend succes zijn. Natuurlijk gaan we daarvoor vechten en knokken, maar als derde eindigen zou ook een succes zijn, want dan bekeren we minstens verder in de CEV Cup.”
Jullie speelden daarin vorig seizoen nog de finale. Wat heeft dat voor de club opgeleverd?
“Eigenlijk was dat puur voor de eer. Natuurlijk was het een leuke ervaring en de spelers kunnen het voor de rest van hun carrière of hun leven op hun cv bijschrijven. We kregen er iets meer mediabelangstelling voor, iedereen vond het goed gedaan met een ongelooflijk parcours. Maar sportief gezien kwamen we twee dagen later opnieuw aan de bak en daar verscheen nagenoeg nergens nog iets van. De hype was voorbij.
We kregen van het CEV wel een klein bedrag, maar het bestuur had veel kosten gemaakt om alles optimaal te regelen, dat het financieel gewoon een ‘break-even’ bleek. Het Europees verhaal was wel leuk voor de sponsors, maar veel return kregen ze niet en nieuwe sponsors stonden niet in drommen aan te schuiven.”
Een moeilijke reeks dit seizoen. Bekijk je even de tegenstanders?
“Ziraat Ankara kon in laatste instantie nog Anderson uit Rusland weghalen. Ze hebben dus een uitstekende spelverdeler, een ploeg met enkele springveren, power, fysiek en ex-speler van het jaar Ter Maat in de rangen.
Het Griekse Olympiakos komt uit de kwalificaties, maar won wel al die wedstrijden met 3-0 of 3-1. De ploeg van coach Castellani won de Supercup tegen het PAOK van Bram Van den Dries, bezit met Travica een uitmuntende spelverdeler en met Stern, Hidalgo en Bonatto jongens die je niet zal zien in de Belgische competitie.
Het Poolse Zakza Kedziercyn won wél de Poolse Supercup, maar verloor in de volgende match tegen Rzeszow met 3-0. De reden? Zij spelen momenteel met hun derde spelverdeler omdat één en twee geblesseerd zijn. Met Kaczmarek bezitten ze de opposite van de Poolse Europese kampioenenploeg, met verder Janusz, de Amerikaanse middenman Smith en zelfs Twan Wiltenburg (ex-Achel) plus de Finse coach Sammuelvo, ons welbekend.”
Wat is er nodig om ook in ons land met een Europese topclub uit te pakken?
“De Belgische bevolking hecht gewoon te weinig belangstelling aan sporten buiten het voetbal, wielrennen en cyclo-cross. Daardoor krijgen we in het volley ook minder mogelijkheden. Elk detail in het voetbal wordt uitvergroot, elk belangrijk punt in het volley komt nauwelijks aan bod. Dat de Belgische volleyballers bijna naar de Olympische Spelen konden, werd pas de voorlaatste dag nieuws. Volley komt nooit op de voorpagina. Daardoor komt er ook geen geld naar onze sport en zullen we de komende 20 jaar nooit hoger geraken.”
Ook niet met de huidige jongere generatie, die bij jullie talrijk aanwezig is: Plaskie, Rotty, Van Elsen, Depovere, Fischer…
“Zij moeten de komende twee jaren trachten door te dringen tot de basisploeg dankzij veel trainingen. Dat is de grote uitdaging.”
Eenzelfde doelstelling als bij de ploeg van Slovakije, die je deze zomer trainde en waar je een contract van drie jaar plus één kreeg?
“Inderdaad. Als je weet dat de vorige generatie er stopte en slechts één set te kort kwam om zich te plaatsen voor het EK. Met de nieuwe, jongere generatie is de doelstelling om ons wel te plaatsen voor het EK. Verschillende spelers zijn er nu uitgeweken naar betere competities om ervaring op te doen. Het groot probleem is dat ik geen grein ‘feeling’ heb met het Slovaaks. (lacht)”
Ook bij Knack Roeselare ben je als coach einde contract. Nog geen onderhandelingen na 11 jaar trainer en assistent-trainer met 7 titels, 7 bekers en 5 Supercup op jouw palmares. En misschien interesse van het buitenland?
“Nee, nog niet samen gezeten over dat onderwerp. Allicht nog iets te vroeg. Gewoonlijk beginnen dergelijke gesprekken in december. Vooraleer andere opties te onderzoeken, wil ik altijd eerst met mijn huidige werknemer rond de tafel zitten. Om echter als Belgische club op te tornen tegen de top van Europa heb je grotere budgetten nodig om andere types spelers binnen te halen. Intussen proberen wij met onze Belgische kern aan spelers mee te doen en het die topploegen zo moeilijk mogelijk te maken. Maar eerst moeten we hier altijd wel zorgen dat we onze kern rond krijgen binnen het clubbudget.”
Op weg naar een tweede titel op rij als ‘coach van het jaar’?
“Die titel interesseert me niet. Het zegt genoeg dat ik die vorig seizoen pas voor het eerst toegewezen kreeg. Ik wilde ook best trainer van de nationale ploeg worden, maar ik kreeg nooit een reactie. Misschien helpt een sollicitatie bij Volleymagazine wel? (lacht) Neen, het is eerder een uitdaging om het met deze groep bij Roeselare goed te doen. Een ander team als vorig seizoen, dat nog technisch en tactisch moet bijgeschoold worden. Plus dat het seizoen erg kort is om aan een ploeg te bouwen: amper 6 maanden.”
Je staat ook bekend als de coach die met een tablet langs de lijn staat. Is dat geen taak voor een scouter of een assistent-coach?
“Het heeft veel voordelen, hoor! Ik kan de situatie elke vijf seconden bekijken en ik krijg de scoutingscijfers tijdens de wedstrijd. Anders verlies je te veel tijd met de communicatie via andere mensen. Gedurende twee, drie seizoenen hebben we heel ons scoutingssysteem verfijnd.
In Slovakije is het systeem zelfs nog beter. Hier zijn er te weinig mensen aan geïnteresseerd. En de kennis van het actuele volley ligt niet heel hoog. Wie kan zich hier toptrainer noemen? Emile Rousseaux, Vital Heynen en dat is het. En een volgende generatie coaches zie ik niet klaar staan. Het zou nochtans het peil van ons volley optillen. Wie wil er b.v. overdag trainen? Bij de clubs is er dan weer te weinig budget voor. Ik stel ook voor dat de federatie bovenop de cursussen voor A-trainers ook cursussen voor toptrainers inlast.”
Blijft er met jouw professioneel werk als trainer nog tijd over voor jouw gezin of voor ontspanning?
“Volley is nu éénmaal mijn passie en die zet ik niet zo maar eventjes in de kast. Daar zet ik niet veel voor opzij. Maar natuurlijk tracht ik de vrije momenten samen met mijn gezin te besteden. Ik heb het geluk dat mijn vrouw beseft dat ik soms in een drukke periode zit. En als er wat vrije tijd komt, dan kunnen we altijd wel een babysit inschakelen voor een avondje onder ons beiden. Of soms ga ik wel eens een balletje slaan op het golfterrein.
Dat er binnenkort een broertje of zusje bijkomt bij ons 1,7 jaar oud zoontje is een gezinsbeslissing, waarbij we beiden zo weinig mogelijk trachten in te leveren in ons professioneel leven.”
Wat zijn nu uiteindelijk voor jou de voornaamste ambities dit seizoen?
“De Supercup hebben we al gewonnen. Nu willen we iedereen zo veel mogelijk recupereren om de halve finales van de beker te winnen en dan nadien in het Sportpaleis nog eens de beker in de hoogte te steken.
Tussendoor willen we zo hoog mogelijk scoren in de Champions League, met daarin mogelijk een plaats in de play-offs als ultieme doel. En dan komen de Belgische play-offs eraan. Ik wil nu éénmaal graag alle finales spelen. Ik denk trouwens dat ik bij Roeselare slechts één keer in al die jaren die doelstelling gemist heb. En – het klinkt misschien raar – maar ik denk dat we dit jaar een betere spelersgroep hebben dan vorig jaar. De sfeer is zeker beter en er zijn dit seizoen minder ego’s, die al eens botsen.”
Ben je tevreden van het ‘format’ van deze competitie?
‘Ik vind het ‘format’ helemaal verkeerd. Er wordt te weinig belangstelling gehecht aan het eerste gedeelte van de competitie. Ik vind dat er meer moet geïnvesteerd worden om alle matchen belangrijker te maken.
En leg het bovendien maar eens uit aan de supporters en aan de sponsors dat je eerste eindigde in twee gedeeltes van de competitie, maar dat je toch nog geen kampioen bent. Dat ploegen nu moeten spelen om bij de eerste zes te eindigen is geen goed uitgangspunt voor een competitie. In het voetbal worden op het einde van de reguliere competitie de punten tenminste in tweeën gedeeld.”
Zie je oplossingen?
“Een probleem blijft alvast dat je niet over meer spelers en meer mensen in vast dienstverband kan beschikken. Maar dat de competitie langer kan duren dan zes, zeven maanden lijkt toch wel in meer landen ingang te vinden. Als zelfs landen als Italië en Brazilië in die richting denken, opent perspectieven. Waarom zou je de aandacht voor competities en nationale ploegen niet beter met mekaar kunnen combineren met b.v. een internationale tussenkalender van enkele maanden voor de nationale ploegen. Zou dat ook de mediabelangstelling niet opnieuw aanwakkeren?”
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: Jan Vanmedegael
Programma Champions League – poule A
- 23/11: 20u30 Knack Roeselare – Ziraat Bank Ankara
- 29/11: 19u00 Olympiakos Piraeus – Roeselare
- 13/12: 20u30 Roeselare – Kedzierzyn
- 20/12: 20u30 Roeselare -Olympiakos
- 10/01: 17u00 Ankara – Roeselare
- 17/01: 20u30 Kedzierzyn – Roeselare
