De sportieve campagne 2020-2021 in de EuroMillions Volley League zal in het collectieve geheugen worden opgeslagen als het COVID-19-seizoen. Zo werd attractief volleybal brengen, zonder publiek, een hele uitdaging.
En ja, toch is er weer extra spanning geslopen in de aan gang zijnde titelstrijd. In 2019 viel de beslissing in het voordeel van Greenyard Maaseik na vijf turbulente finales. Tegen wie? Juist ja: tegen en in Roeselare. Eindstand 2-3 voor de Maaslanders, hoewel Knack in pole position was gestart. Opmerkelijk gegeven: geen van beide finalisten kon winnen in eigen huis.
En dit jaar: Greenyard versierde op 3 april in de Tomabelhal in Roeselare een spectaculaire 1-3. De Knackies sloegen op 7 april op hun beurt keihard terug in de Steengoed Arena in Maaseik: 0-3. Tussenstand 1-1. Wie zaterdag 10 april – dag van de derde finale in Roeselare – op voorsprong komt, mag in een ‘Best of five’ voorzichtig lonken naar de landstitel.
De Argentijnse youngster Jan Martínez Franchi (23) hoopt dat VC Greenyard Maaseik weer aan zet is en straks op Schiervelde opnieuw kan stunten. Daarvoor zal het team van coach Joel Banks de knop nochtans drastisch moeten omdraaien na de matige en tegenvallende repliek in de tweede finale, waarin de losgeslagen Knackies als een pletwals over de Limburgers heen rolden.
Wat er ook gebeurt: de Argentijn Jan Martínez (tweede naam Franchi, naar moedersnaam, nvdr.) zit ‘safe’. Hij heeft zijn contract met één seizoen verlengd, terwijl de Amerikaanse middenman Mitch Stahl na één seizoen verrassend vertrekt en een nieuwe bestemming heeft gevonden met het Poolse VC Stal Nysa.
Je tekende bij. Is dat een teken dat Maaseik je bevalt?
Jan Martinez: “Zeer zeker. De omschakeling van de Argentijnse hoofdstad en metropool Buenos Aires naar het kleine Maaseik is geen probleem. Argentinië is negentig keer groter dan het kleine België. Maar die beperking van oppervlakte heeft ook zijn charmes. Alles is niet echt ver weg. Bovendien ben ik een ‘easy guy’, een gemakkelijke jongen. Ik pas me overal aan, ik ben al in zo veel landen geweest, dat ik alle regionale bekrompenheid heb afgelegd en haast overal kan aarden. In Maaseik woon ik in hetzelfde gebouw als spelverdeler Liam Mc Cluskey en de jonge Noor Oskar Espeland. Niet alle dagen zitten we samen hoor, maar sporadisch verorberen we een lekkere pizza, overigens een Argentijnse specialiteit door allerlei Italiaanse invloeden in mijn vaderland.”
Het stond in de sterren geschreven dat je volleybal zou spelen.
“Ja, toch speelde ik eerst voetbal. Met een geweldige bewondering voor Mario Kempes, Diego ‘La Pelusa’(Pluisje) Maradona, voor Lionel ‘La Pulga’ (De Vlo) Messi (hij mist nog een WK-titel op zijn palmares) en coach Diego Simeoni bij Atletico Madrid. Ik speel(de) ook graag basket en tennis. Weet je dat tennissterren Gabriela Sabatini en Guillermo Vilas zoals ik afkomstig zijn van Buenos Aires? En de illustere Juan Manuel Fangio (historische topracer in Formule 1) is me eveneens bekend.
Natuurlijk, door mijn vader Eduardo Esteban Martínez (zie foto) raakte ik in de ban van het volleybal. Papa trad met Argentinië ‘indoor’ aan op de O.S. in Los Angeles (USA, 1984) en in Seoul (Zuid-Korea, 1988, bronzen plak tegen Brazilië). Hij schakelde later over naar beachvolley. Met deelname ‘outdoor’ aan de O.S. in Atlanta (USA, 1996) en Sydney (AUS, 2000). In september wordt hij zestig jaar, hij is nog altijd actief als trainer in het beachvolleybal. Pa is trouwens mijn zaakwaarnemer en heeft ook andere spelers in zijn portefeuille. Voorts presteerde ook mijn enige en oudere zus Morena (28) als Argentijnse international sterk: onder andere op de FIVB Grand Prix, de O.S. in Rio de Janeiro (2016) en op het WK 2018. Zij heeft de pantoffels nu aan de haak gehangen. Broers heb ik niet.”
Je was er internationaal zelf ook heel vroeg bij. Als prille tiener.
“Klopt. Op mijn vijftiende werd ik voor het eerst Zuid-Amerikaans kampioen met de Argentijnse jeugdselectie. In eigen land schopten we het in 2015 tot vice-wereldkampioen. Als 19-jarige mocht ik de wereldtitel vieren op het WK U23 in de Egypische hoofdstad Caïro. We forceerden een super stunt in de finale tegen Rusland. Ik had daarnaast het grote geluk de piramides van de farao’s te kunnen bezoeken. Gigantisch gewoon. Een onvergetelijke ervaring.”
Jouw moederclub luistert naar de naam Ciudad Buenos Aires. De ploeg van ’t Stad, want ciudad is Spaans voor stad. Wat volgde daarna?
“Met Ciudad won ik één titel en één beker. Als receptie-hoek kon ik de overstap maken naar Bolivar (coach Carlos Javier Weber), ook een heel mooie Argentijnse topclub. Spelverdeler Frank Depestele, nu headcoach bij Decospan Menen, was er een jaar eerder gepasseerd. Ik speelde nooit met hem samen, wel tegen hem, toen ik nog bij Ciudad actief was. (Frank sprak destijds lovenswaardig over de kwaliteiten van Jan, nvdr.). Een andere grote leerschool werd het Braziliaanse SESC RJ in Rio de Janeiro, met wereldvedetten Wallace en Sanchez als topmaats. Maar SESC RJ bestaat niet meer wegens allerlei budgettaire perikelen.Corona deed de Braziliaanse zaak ook geen goed.”
En dus zag je brood in een overstap naar Europa, naar VC Greenyard.
“Ja, Ik wilde graag naar Europa. Mijn zus speelde al bij Torun in Polen. En papa kende VC Greenyard. Of hij ooit in België heeft gespeeld, weet ik niet. Ik kon voor goede raad ook terecht bij Daniël Castellani (vroegere ploegmaat van pa Martínez en ex-coach van Maaseik), zijn zoon Ivan Castellani (ook ex-Maaseik) en zeker ook bij Nicolas Bruno of Franco Borrero en Christian Poglajen, die resp. passages deden bij VC Greenyard of bij Knack Roeselare. Met Nicolas Bruno (Ankara Spor, Turkije) heb ik nog bijgepraat tijdens onze Europese campagne in de CEV Cup in Las Palmas. Nicolas garandeerde me een prima opvang in Maaseik.”
Je wordt vooral erkend in het wereldje inside wegens jouw geweldige technische kwaliteiten. In de opwarming toon je een bijna unieke balvaardigheid met handen en voeten. Prachtig om te zien.
“Ja, aan de technische opleiding wordt in Argentinië bijzonder veel aandacht besteed. Zo weten Argentijnen hoe ze het spelletje optimaal moeten brengen. Braziliaans volley is meer het brute powervolley. Technisch voel ik me heel goed in receptie en defensie. Aanvallend beschik ik over een rist opties. Ik kan het spel goed ‘lezen’. Ik kan smashes in het achterveld ranselen. Anderzijds mag de tegenstander ook totaal onverwachte plaatsballen van mijn kant verwachten. Ik voel vaak aan met welke techniek ik iemand het gemakkelijkst in de luren kan leggen.”
Het lijkt erop dat je stilaan kan rekenen op een vaste stek in de basis.
“Voor mij is dat een beloning voor mijn harde werk. Weet dat ik alleen de middelbare school heb afgemaakt. Ik wil echt alles zetten op een succesvolle sportieve carrière. Daar doe ik alles voor. In zoverre dat ik zelfs niet actief op zoek ben naar een relatie. Ik ben voorlopig ‘single’ en dat vind ik prima op dit moment, omdat ik weinig vrije tijd overhoud. Later hoop ik mijn weg te vinden in de immobiliënsector. Ik ben er nog niet intens mee bezig. Ik doe het op een rustig tempo. Maar af en toe volg ik in dat segment een paar cursussen online.”
Argentinië is ver weg. Mis je jouw familie?
“Toch wel, maar het lukt wel. Ik was al in Italië, Frankrijk (zie foto), Duitsland, Nederland, Tsjechië (WK U19 in 2017)…. Ik heb dankzij mijn sport heel Argentinië afgereisd. In eigen land heb ik bijna alles gezien. Tot in het wondermooie maar koude Ushuaia, in het uiterste zuiden van Vuurland.
Oeps, België heeft ook zijn leuke kanten en mijn leefstijl is gemakkelijk. Ik maak heel vlot vrienden. Ook de samenwerking met andere nationaliteiten, in overvloed bij VC Greenyard aanwezig, vormt geen kopzorg. Alleen de taal is een heikele hindernis. Te ingewikkeld. Ik kan wel ‘dank u wel’ zeggen. En heel grappig: ik kan in het Nederlands ook zeggen… (praat gebroken)… ‘sorry, maar ik spreek geen Nederlands.’
Ik houd eraan bij de Maaseikse spelers de Argentijnse keuken te promoten. Voor de vuist noem ik op: gegrilde steak (ik ben verlekkerd op vlees), dulche de leche (broodsmeersel met karamelsmaak), fernet branca (kruidenlikeur), empanadas (gevuld maanvormig broodje), alfajores (koekjes), rode wijnen, pizza en koffie. Als drank is maté mijn grote favoriet. Het is een kruidenthee in een raar bekertje en opgezogen via een rietje. Je drinkt het voor de gezelligheid met familie en vrienden. Het is de meest populaire drank in het land.”
Tot daar onze culinaire uitstap. Over naar de titelfinales in een ‘best of five’. Wat staat er te gebeuren?
“Tja, we hebben na 1-3 uit in eigen huis afgelopen woensdag de kans gemist om 2-0 voor te komen. Ik geef het toe: het zat er echt niet in. We gingen mee tot de kaap van rond 20 punten, dan haalde onze aartsrivaal snoeihard uit. Met de hele ploeg in een glansrol. Balgoochelaar Stijn D’Hulst kon aan de pass veel snelheid maken. Hun middencompartiment Pieter Coolman (6 op 6 plus 5 bloks) en Rune Fasteland (9 ptn) haalde 20 punten aan boord, wij slechts 11. Ook hun hoeken (Verhanneman, Desmet) piekten. Net als libero Dennis Deroey en opposite Hendrik Tuerlinckx. Ze waren niet weg te branden. Wij vonden dan ook geen oplossingen om tegen te prikken. Dat moet anders. Omdat beide ploegen ‘close’ aan elkaar gewaagd zijn, ligt alles nog open. Een beetje onvoorspelbaar. Als we het slim aanpakken, kan het een tweede keer ‘uit’ lukken. Maar we zullen de volle focus absoluut nodig hebben.”
Na afloop van de finales vlieg je terug naar Buenos Aires.
“Inderdaad. Ik kies meteen voor een korte break. Enkele dagen recuperatie zijn nodig, ook door de jetlag. Even later begint de grote Argentijnse selectie, waartoe ik behoor, aan de voorbereiding van drie uitdagingen voor komende zomer. Dat is ten eerste de FIVB Nations League, in de uitgave 2021 op één locatie gespeeld, in Rimini (Ita). We spelen voorts de kwalificatie voor het WK 2022. En niet te vergeten en niet te versmaden: Argentinië is er ook bij op de O.S. in Tokio (Jap). Al weet ik op dit ogenblik niet of ik mee word uitgestuurd. In de slipstream van mijn illustere papa zou een droom in vervulling gaan, als ik een olympische selectie achter mijn naam krijg.”
- Derde finale (za 10 april): Roeselare-Maaseik
Start om 20u30 en live te volgen op Telenet Play Sports, Sporza Livestream, Proximus TV en VOO
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke en Jan Martínez Franchi
