Marnix Steyaert geeft Fien Callens digitaal advies vanuit Mallorca

Volkomen terecht staan meestal spelers, speelsters en coaches in de schijnwerpers. Maar om succes te boeken, is ook ‘back-up’ nodig vanuit de achtergrond in de tweede lijn door assistent-trainers, dokters, kinés en scouters. Zo geven we Oost-Vlaming Marnix Steyaert even een platform om zijn rijke carrière als assistent en vooral als scouter/analist toe te lichten.

In het volleybal is hij door de wol geverfd en is hij zo’n man uit het tweede echelon, ondertussen uitgeweken naar Soller op het Baleareneiland Mallorca. Van daaruit engageert hij zich dankzij de digitale wereld nog altijd voor topklasser VC Oudegem in de Liga A bij de vrouwen. Steyaert is een specialist in scouting. Eerst met het programma Provoline en sinds 2007 met de systemen Data Volley en Data Video.

Je zag het levenslicht in 1958 in Oost-Vlaanderen. In mei krijg je 63 jaren op je teller. Kan je iets vertellen over jouw jeugdjaren?

Marnix Steyaert: “Ik ben geboren in Sint-Amandsberg (Gent). Mijn jeugdjaren bracht ik door in het landelijke Kalken, een deelgemeente van Laarne, op een vijftiental kilometer van hoofdstad Gent. Rond mijn twintigste ben ik alleen gaan wonen in de Oost-Vlaamse hoofdstad. Ik heb eventjes gevoetbald bij Hogerop Kalken, maar voetbal was niet mijn ding. Via vrienden rolde ik toevallig in de volleybalsport. Van 1973 tot 1990 speelde ik achtereenvolgens bij VC Kalken, Destelbergen, Oostakker en Wachtebeke. Ik was op het laatst in die periode ook trainer van een drietal jeugdploegen.”

Verrassend is jouw beroepskeuze: je bent treinbestuurder geworden.

“Na het lager onderwijs in Kalken koos ik voor de richting Elektronica A 2 aan het Scheppersinstituut in Wetteren. Daarna haalde ik een diploma van regent L.O. aan de normaalschool in Gent. Misschien een vreemde beslissing, maar in 1979 koos ik voor de Belgische Spoorwegen, de NMBS, als treinbestuurder. In 1992 ben ik verantwoordelijke geworden voor het personeel bij Infrabel van een onderhoudsploeg in de Gentse regio. In 2012 werd ik verantwoordelijke voor het personeel en de planning van de vernieuwingswerken bij Infrabel in Merelbeke. In 2016 ging ik met pensioen.”

We schakelen even terug naar jouw sportieve loopbaan. In 1991 kon je aan de slag bij VDK Gent als assistent van Michel Van Ghelue. VDK werd geleid door voorzitter Harry Rumes. Guy Seeuws was er toen ook al bij. Het is meteen de prille start van jouw carrière als scouter.

“Ja, door die mensen kreeg ik veel kansen. De scouting stond in haar kinderschoenen. Veel ploegen waren er niet mee bezig. Maar samen met Michel Van Ghelue ben ik er geleidelijk mee gestart. We trokken vrij simpele lijntjes op papier, we berekenden smashrichtingen, ook scoringspercentages. Vrij snel raakte die scouting in een stroomversnelling met Provoline. Ik heb er jaren mee gewerkt. Daarna volgden Data Volley en Data Video. Zo kon je twee teams tegelijk scouten, met als resultaat een schat aan informatie over de tegenstander.”

Legendarisch is jouw samenwerking met Sacha Koulberg, nu de headcoach van Waremme/Borgworm.

“Ja, inderdaad. Ruim 25 jaar geleden mocht ik de Belgische landstitel vieren met het damestopteam Karcher Herentals van Dore Wellens. Sacha was de headcoach. Het waren gouden tijden met toppers als Duyck, Moga, De Coen en Laforge. Ik heb er drie maanden gewerkt. En die samenwerking – ik ben Koulberg daarna quasi overal gevolgd – zou leiden tot een jarenlange ondersteuning als assistent of als scouter.”

Is Sacha Koulberg de rode draad in jouw schitterende carrière?

“Ik kan dat volmondig bevestigen. Hij was 25 jaar of een kwarteeuw mijn ‘compagnon de route’. Met die fantastische start bij Karcher Herentals. Daarna stonden we zij aan zij bij VC Duvel Puurs en in Antwerpen, dat een topteam had met kleppers als Roelandt, Shittu, Joosen en Melis.”

Jullie werkten ook samen bij de vrouwen van Lennik en bij de nationale vrouwenploeg.

“Ja. Die functie als assistent combineerde ik extra met de scouting van de Europese matchen van Herentals, de huidige Yellow Tigers en de nationale ploeg van Slovenië, met standplaats in Brno. Eén van de hoogtepunten was onze winst met Belgium op de Springcup in Polen. In het bijzijn van 3.000 uitzinnige Polen. Met speelsters Katrien De Decker, Tatiana Teterina, Olga Barinova, Virginie De Carne, Frauke Dirickx, Anja Duyck, Daisy De Coen en Vanessa Wouters. Dat waren toptijden.”

Daarna volgt een lange periode bij Dauphines Charleroi tot 2006?

“We hebben ook in die fase veel succes geboekt. Ik spreek mijn waardering uit voor topspeelsters zoals Bland, De Decker, Duyck, Domokos, De Coen, Szewczyk en ook Piatkowska en Vahen. Het schitterende werk resulteerde in de landstitel in seizoen 2005-2006. Ook alweer een heel eind geleden.”

Na Charleroi droegen jij en Sacha Koulberg grote hoofdstukken bij aan de grootse historiek van VC Oudegem.

“Laat me stellen dat ik eerst twee seizoenen werkte bij Oudegem met trainster Anja Duyck. Sacha Koulberg volgde later. Ik combineerde mijn functie bij Oudegem met de taak van assistent/scouter van Michel Van Ghelue bij Saturnus Michelbeke en een scoutingsfunctie voor het Sloveense Maribor in de Europese CEV Cup. Ondertussen ging Sacha Koulberg een tijd aan de slag bij Go Pass Lennik.”

Heel verrassend: jij pakte als scouter met Charleroi weer de landstitel. Met Svetlana Ilic als trainster in 2009.

“Ja, ik was erbij. Een memorabel seizoen. Absoluut. We werden kampioen na vijf wedstrijden tegen Asterix Kieldrecht. De tiebreak in match vijf zou de beslissing brengen.”

Vanaf 2009-2010 begint dan een lange periode bij Oudegem?

“Anja Duyck was dus trainster bij Oudegem tot in 2011 met toppers als Van Bree en Allemeersch. De naam Savicka doet misschien ook een belletje rinkelen. Ik bleef bovendien werken voor het Charleroi van Sacha Koulberg, met speelsters als Lowette, Fedotova, Savchenko,, Renneboogh, Vahen, Piatkowska en De Haes. Ik knapte bovendien nog taken op voor Svetlana Ilic, een veeleisende trainster, die was overgestapt naar het Zwitserse Voléro Zürich.’

In seizoen 2011-2012 dook jouw maatje Sacha Koulberg op bij VC Oudegem?

“Ja, Sacha volgde Anja Duyck op. Onze wegen kwamen weer samen. Voor een periode van een achttal seizoenen. We bouwden aan een topteam met Jasmien Biebauw, Lore Gilles, Lorena Cianci, Juwet, Dovogja, Ruysschaert, Eva Piatkowska en de onvolprezen libero Valérie Courtois. Een jaar later, in 2013, pakten we de Belgische beker. Een hoogtepunt. De jaren nadien passeerden een pak toppers de revue in Oudegem, zelfs Virginie De Carne was erbij. Ik ga veel namen vergeten in de opsomming: Jutta Van de Vyver, Jolien Wittock, Jodie Guilliams, Lisa Neyt, Linde Hervent en Lara Nagels. Ook Marlies Janssens en voorts Elise Van Sas, Gajdosova, Bieke Kindt, Voets en Daniëls. In 2019 kwam Fien Callens aan het roer. Met haar man Dries Koekelkoren even later als assistent.”

Ondertussen ging je na 37 jaar dienst bij de NMBS met pensioen en was je eind 2016 een nieuw leven begonnen op Mallorca.

“Ja, ik ben voor de tweede keer gehuwd. Met de Spaanse Maria de Lluc. Zij is lerares Catalaans en een fervente wandelaarster in het mooie gebergte Tramuntana rondom Soller. Met haar heb ik al grote reizen gemaakt naar Argentinië, India, Ecuador en Peru. Eerder had ik een zoon Tom, nu 33 jaar oud, master in geschiedenis en internationale politiek. Hij heeft als hobby’s wielrennen en miniatuurtreinen. Mijn nieuwe vrouw heeft een dochter Alicia (27 jaar), afgestudeerd als antropologe. Met ook een diploma hotelmanagement.”

Vanuit Mallorca blijf je van nabij betrokken bij het Belgische topvolley in de Liga A vrouwen. Je bent nog altijd actief bij Oudegem.

“Inderdaad. Ik werk al een paar jaar heel graag met Fien Callens. Het klikt perfect. Ik ken Fien van toen ze nog speelster was. Ze is enorm gedreven op alle vlakken. Dus ook in de scouting. We hebben nieuwe dingen kunnen aanmaken in Data Volley en Data Video om zo veel mogelijk info te vergaren. Info voor haar en ook voor het team om altijd beter te presteren. Ik denk dat we vrij goed in die missie slagen. Getuige ons ticket voor de bekerfinale van dit seizoen in de Lotto Arena in Antwerpen. Ik heb bij Fien trouwens al toegezegd voor volgend seizoen.”

Stop je veel tijd in de sport?

“Toch wel, ja. Tal van ploegen trainen 20 uur per week. Dat vergt veel inzet en veel feedback. Positief is het gegeven dat minder met buitenlandse speelsters wordt gewerkt. De invloed van de Volleybalschool in Vilvoorde ervaar ik als bijzonder positief. We hebben meer input van jong Belgisch talent.”

Een goede scouting uitvoeren, is dat een kunst?

“Ja, dat zou je kunnen zeggen. Bedoeling is om zoveel mogelijk info in te tikken tijdens de wedstrijd zelf. Het kan eventueel ook met het computerprogramma Volley Metric, maar ik ben er persoonlijk geen fan van. De trainer kan op die basis na een set belangrijke info meegeven aan de ploeg. Ik krijg van de club wedstrijdbeelden doorgezonden en ik haal scoutings af op de website van de vrouwen Liga A voor een grondige analyse. De verre afstand is door de digitalisering geen enkel probleem. Heel concreet: ik maak dan montages en pdf’s voor Fien Callens, waaruit zij kan putten om een tactisch plan en een strategie uit te dokteren. De speelsters krijgen alle nuttige info bezorgd in hun mailbox. Scouting is gewoon niet meer weg te denken in het huidige volleybal.”

Heb je het naar jouw zin in Mallorca. Je bent er resident en dus officieel ingeschreven. Heb je veel ruimte voor bepaalde activiteiten en voor het ‘dolce far niente’… het zalig nietsdoen?

“Ja, er is zon en zee, ook het gebergte en mijn mooie groentetuin met appelsien- en citroenbomen. Wat moet een mens meer verlangen. Ik heb mijn motorfiets Honda Deauville 650 cc naar Mallorca gehaald om ritjes te maken. Het is puur genieten. Dromen zijn bedrog? Neen, niet voor mij. Mijn droom is uitgekomen. Al mis ik soms mijn zoon en mijn familie. Gelukkig komen ze vaak op bezoek. In Soller kom ik voluit tot leven, ik heb me nog geen enkele dag verveeld. Ik geniet van een koffietje ‘s morgens in mijn favoriete bar ‘Turismo’. Ik sla een babbeltje met lokale mensen, ik lees de krant, ik beantwoord mijn mails. Later op de dag drink ik een pintje…. En ja, ik ben ook aan het werk voor het volleybal. Ik geef soms als vervanger fysieke training op het strand aan jongeren. En ik ben in de weer om armen en hulpbehoevenden op Mallorca te steunen via het Rode Kruis. Ik heb ook een instagram account esculpturas.artofnick’, waarop je kan zien hoe ik stenen en houten beeldjes maak. Ik ging normaal een tentoonstelling organiseren. Die heb ik nog te goed, omdat corona stokken in de wielen stak.”   

Tekst: Leo Peeters

Foto’s: Marnix Steyaert