Op volleykamp met Split en Danny Cannaerts

Negenentwintig jaar lang organiseert Danny Cannaerts sportkampen voor de volleyballende jeugd met vzw Split. Het begon allemaal in 1992 toen de vzw werd opgericht en daarna volgde het allereerste “Split-kamp” in 1993 in Lombardsijde en meteen in datzelfde jaar ook in Veldegem.

Gedurende al die tijd heeft hij in totaal zowat 18000 (!) meisjes en jongens op een “Split-kamp” mogen verwelkomen. De sportweken met vzw Split zijn ondertussen een begrip in het volleybalwereldje.

 Het is allemaal in de Kempen begonnen. Nu zijn de organisaties verspreid over zowat alle provincies. Maar er worden niet alleen volleybalstages georganiseerd. In het speciaal uitgerust clubhuis aan de Lichtaartseweg in Olen ligt het er barstensvol met volleybalmateriaal dat gratis kan uitgeleend worden. In het “Splithuis” staan er kasten met volleybalboeken, video’s en tijdschriften (jawel ook oude nummers van Volleybalmagazine, van voor het digitaal tijdperk). Vzw Split ondersteunt bovendien vele volleybalgebeurtenissen. We geven één sportmoment als voorbeeld: ieder jaar waren Danny Cannaerts en zijn medewerkers sponsor en schonken zij de prijs van “Rookie van het jaar” tijdens de Volleybalproms. De “Split-kampen” zijn na bijna dertig jaar legendarisch. En de mythe groeit nog verder.

Hoe is dat allemaal ontstaan?

Danny Cannaerts: “Einde jaren tachtig, begin jaren negentig bestonden de Bloso- en Sporta-kampen. Toen dacht ik: misschien kan dit anders. Daarna zijn we gaan brainstormen hoe een volleybalstage op een andere manier kon georganiseerd worden. We hebben toen de bijzondere “Split-formule” ontwikkeld en – na een aantal aanpassingen – werkt deze aanpak nog steeds fantastisch.

Jan Van Rompaey (Zandhoven), Willy Huygers (Olen), Jean-Paul Van Drogenbroeck (Denderleeuw), Mon Dilliën (Geel), Marleen Van Kerckhoven (Geel), Fons Berghmans onze boekhouder en natuurlijk mijn vrouw Ria Hendrickx – die mag ik zeker niet vergeten – zijn mensen die er vanaf het eerste uur bij waren. En die medewerkers zijn nog steeds actief, dat is uitzonderlijk. Fons Put zorgt ook al heel lang voor de speciaal ontworpen T-shirts.

Celine Van Gestel, nu een topper in de Italiaanse competitie was er ook vele jaren bij en we zijn zeer gelukkig dat verschillende toptrainers nog steeds onze affiche en onze stages een meerwaarde geven. Jens Christiaens, Dirk Luyten, Mira Juwet, Wim Deville, Wannes Rosiers, dat zijn stuk voor stuk volleyballers die garant staan voor heel veel kwaliteit.”

Wat maakt het opzet en de organisatie zo uniek?

“Iedereen van de begeleiding concentreert zich op de taak waarvoor hij of zij verantwoordelijk is. Een volleybaltrainer moet alleen training geven. Een animator houdt zich alleen bezig met animatie. Er is iemand die zich uitsluitend concentreert op de verzorging. We hebben ook een klusjesman. Die plaatst de volleybalnetten, die doet de boodschappen, die verzorgt de bar en doet nog veel meer om de anderen te helpen.

Tijdens ieder “Split-kamp” komt er een volleybalvedette. En elk kamp heeft een thema: Dizere Motple: “di” staat voor discipline, “ze” voor zelfvertrouwen, “re” voor respect, “mot” voor motivatie en “ple” voor plezier. Iedere morgen begint de dag met een spel in functie van deze thema’s.”

Een “Split-kamp” heeft een paar opmerkelijke karakteristieken.

“Bij onze sportkampen duurt een week van zondagavond tot zaterdagmorgen, dat zijn twee overnachtingen meer tegenover een ander organisatie. Dat vergroot de beleving, dat stuwt het groepsgevoel naar ongekende hoogten, dat zorgt voor een bijzondere intensiteit. We bieden twintig uur training per periode aan. Elke dag verloopt in een ander thema en heeft eigen accenten. Onderhands-bovenhands spelen, opslag en receptie, de dag daarna is het set-up en aanval en tenslotte blok en verdediging. In de loop van de dag wordt er technisch gewerkt en ’s avonds wordt dat toegepast in spelvormen met tactische aandachtspunten.

 Vrijdag is het toernooi met gemengde ploegen. De groepen delen we in zodat elk team ongeveer evenwaardig is. Dat zorgt voor spannende wedstrijdjes en een geweldige sfeer. De winnaars krijgen een wit T-shirt van vzw Split. Als je zo iemand later tegenkomt, dan weet je: hey, die heeft de finale gewonnen tijdens een “Split-kamp”. Natuurlijk is er ook een aparte wedstrijd met deelnemers tegen de leiding en we eindigen vanzelfsprekend met een afscheidsavond. Het sociaal aspect – met die gemengde ploegen – krijgt heel veel aandacht. Daar wordt sterk de nadruk op gelegd.”

Vorige zomer moest alles plots anders georganiseerd worden?

“Dat klopt, omwille van het coronavirus moesten we de hele aanpak herbekijken. De gemengde activiteiten mochten plots niet meer. De unieke momenten met alle groepen door elkaar waren ineens weg. We hebben daarvoor zelfs tijdens ieder “Split-kamp” een extra persoon in onze organisatie aangeworven. De “corona-commissaris” hield zich alleen bezig met het organiseren en het opvolgen van de nieuwe, strenge regels. Iedereen moest in zijn eigen bubbel blijven. De kantine werd in drie stukken verdeeld.

Overal werd handgel, zeep en ontsmettingsspray geplaatst. Er waren drie aparte buffetten, drie verschillende sportzalen of ruimtes buiten. Want we organiseerden meer activiteiten in open lucht. Niemand mocht in de omgeving van de andere bubbel komen. Van iedereen namen we de temperatuur. Iedereen van het kamp werd getest met een thermometer. Het was hectisch, het was anders. De aparte sfeer van de andere kampen was totaal verschillend. Het zorgde wel voor een, zeg maar, familiegevoel met die kleinere groepen waarin maar maximum vijftig deelnemers mochten zitten, in plaats van een heel groot “Split-kamp” met 150 deelnemers.”

Dat vraagt toch om een heel andere organisatie?

Inderdaad, ook voor ons, als organisatoren van vzw Split was de voorbereiding op elk kamp nog intensiever. Er was niet één vergadering met iedereen erbij. Neen, elke groep moest apart vergaderen. Per functie, per kampplaats, per volleyballeiding. In kleine groepjes, telkens opnieuw en veel online. Wij fiksen ieder jaar een bedankingsavond voor alle medewerkers in ons “Splithuis” in Olen. Dat viel ook weg. Verrassend genoeg heeft heel die historie met dat onvoorspelbaar virus ons meer inschrijvingen opgeleverd dan afzeggingen.

Natuurlijk waren er een paar ouders die toch schrik hadden om hun kinderen op een kamp te sturen. Maar dat waren er niet zo veel hoor. Integendeel: omdat men niet op reis kon, zoals anders, schreven meer ouders hun kinderen in op een “Split-kamp”. De editie van Hoogstraten, vorig jaar met Pasen, werd geannuleerd. Iedereen van dat kamp kreeg het inschrijvingsgeld teruggestort, behalve een kleine vijftien euro, omdat we al zo veel kosten hadden gemaakt.

Na elk kamp krijgen alle deelnemers een afscheidscadeau. Dat geschenkje heb ik aan alle ingeschreven volleyballertjes persoonlijk bij hen thuis gaan afgeven. Dit jaar hebben we weer acht kampen, vier in Bredene en vier weken in Veldegem. Vanaf november kon men inschrijven en alles zit alweer bijna propvol. Ik hoop van ganser harte dat het deze zomer opnieuw normaal kan verlopen.”

Na bijna dertig jaar heb je toch ongelooflijk veel meegemaakt?

“Ik denk niet dat alle verhalen voor publicatie vatbaar zijn. Maar er is niets abnormaals gebeurd gedurende al die jaren. Het was vooral een jaarlijkse opeenvolging van geweldige momenten met fantastische mensen. Vergeet niet dat al onze medewerkers vrijwilligers zijn. Zij krijgen allemaal een cadeautje en sportkledij, maar niemand wordt betaald.

We hebben ook in het buitenland “Split-kampen” georganiseerd. In Italië met Virginie De Carne, in Polen, in het Spaanse Rosas en ook in Nederland. Zowat alle volleybaltoppers zijn bij ons op bezoek geweest, want tijdens elke periode ontvingen we een gastvedette. Heel Maaseik is bij ons gepasseerd, ook de Yellow Tigers met Gert Vande Broek. Verder Hendrik Tuerlinckx, Vital Heynen, Franky Reymen, Martijn Colson, Dennis Deroey, Tim Verschueren, Tom en Gert van Walle, noem maar op. Sarah Smits en Sarah Cools waren eerst deelnemers aan onze kampen. Later kwamen ze als topvolleybalster terug op bezoek. Ik moet stoppen met mijn opsomming, want ik ga te veel mensen vergeten.”

Hoe denk je dat het verder gaat: komt er een nieuw jubileumjaar met 30 jaar Split ?

“Ik hoop dat we deze zomer terug op een gebruikelijke manier aan de slag kunnen. Er zullen nog wel reglementen zijn die gelinkt zijn aan de virusbeperkingen, maar ik vermoed dat het niet zo streng zal zijn tegenover vorig jaar. We zijn al volop bezig met de voorbereidingen op de vergaderingen voor de nieuwe “Split-kampen”. Maar de regels veranderen iedere week, dat maakt het heel moeilijk om fatsoenlijk te werken. Heel dat gedoe zal nog wel zijn gevolgen hebben. Dat zullen we nog een hele tijd moeten meedragen. Binnen twee jaar vieren we ons dertigjarig bestaan. Ik voorspel het je: dat wordt weer een unieke gebeurtenis in de geschiedenis van vzw Split.”

Tekst: Walter Vereeck

Foto’s: Split

Info: www.splitvzw.be