Op 29 september werd ex-volleyinternational Koen Baeyens 50 jaar.
Maar hij had voor zich zelf uitgemaakt dat dit volstond en hij overleed zoals gepland op diezelfde dag. “Hij zag geen uitweg meer,” meldt zijn oom Dominique Baeyens, die een dag eerder nog afscheid kon nemen van zijn familielid en ex-speler van Maes Pils Zellik, waarmee beiden hoge toppen scheerden zoals een Final Four bij de landskampioenen in het laatste decennium van de vorige eeuw. De ene in de Simonetzaal in Anderlecht, Koen in Athene.
“Je kan het niet geloven als je je Koen herinnert als de karaktervolle middenspeler met zijn imposant figuur, zijn overwinningsdrang op het terrein, een bom aan energie,” weet Dominique nog over Koen Baeyens. “Hij heeft zeker zijn stempel gedrukt op de volleybalwereld.”
Als volleyer begon hij zijn loopbaan bij Kruikenburg in 1986, om al spoedig over te stappen naar Zellik, om nadien Europees te spelen bij VT Herentals en opnieuw MP Zellik. Er volgden nog Sparvoc Lanaken, Helios Zonhoven en Everbeur, om nadien coach te worden bij Herentals, Puurs en Waremme tot 2010. In zijn glansperiode was hij niet weg te denken uit de nationale ploeg en ook als beachspeler was hij getalenteerd met collega’s als Kempenaers, Koulberg, Van Huffel, Van Mierlo en Dieter Melis.
Hij kwam ook buiten het volley in de belangstelling toen hij vijf jaar de vaste vriend werd van zangeres Natalia, die hem op een ploegvoorstelling in Herentals toezong: ‘You make me weak, you make me strong, you got me higher than the sun.’ Na de breuk leek Koen het op relationeel vlak nog te vinden bij de Herentalse Sylvie, die ook uit het volleymilieu kwam.
“Maar al sinds een vijftal jaren geraakte hij in een negatieve spiraal, hij kwam nog amper buiten uit zijn huis in Ninove, hij vond op geen enkel gebied de nodige rust en hij vond geen andere uitweg meer dan uit het leven te stappen. Iedereen heeft die beslissing gerespecteerd, hoe zwaar dat ook woog op zijn moeder, zijn vader en zijn zus. Ik heb nog een heel goed gesprek gehad met hem op de vooravond van zijn overlijden en ik begreep toen beter dan ooit hoe hij zich voelde. Hij was toen in zekere zin al wél tot rust gekomen,” besluit Dominique.
De uitvaart zal in alle intimiteit plaatsvinden.
(MC / foto’s Bart Vandenbroucke)
