Vooral tijdens de eerste dag van het topspektakel “King of the Court” op het Jaarbeursplein in Utrecht hebben Dries Koekelkoren en Tom van Walle indruk gemaakt. De formule om zich tot “King” te laten kronen, zorgt voor een hels ritme. Het is een flitsend format, dat perfect past bij het profiel van onze Belgische topbeachers.
Onze landgenoten toonden met hun vierde plaats dat ze klaar zijn voor het EK beachvolley, dat van 15 tot 20 september in Letland wordt gespeeld. Onze reporter volgde het voor Volleymagazine van dichtbij en kwam enthousiast terug naar huis.
In de poule op de openingsdag zaten geen kleine jongens tegen wie Dries en Tom moesten strijden: Herrera-Gavira (Spanje) de winnaars van de vorige editie “King of the Court” in Utrecht, Aye Gauthier-Rat (Frankrijk) de winnaars van het FIVB-toernooi Montpellier Open 2020, Penninga-Bouter, de kersverse nationale kampioenen van Nederland en Samoilovs-Smedins (Letland). Het laatste duo – Europees kampioen in 2015 – wou zich in de kijker spelen, want van 15 tot 20 september wordt in hun land, meer bepaald aan de Majori Beach in Jurmala, de CEV EuroBeachVolley gespeeld of het EK beachvolley. Onze Belgian Beach Boys toonden dat zij klaar zijn voor hun strijd met de Europese top. In Utrecht plaatsten ze zich iedere ronde bij de laatste drie, behalve tijdens de finale. “Wat zijn die Belgen lekker aan het ballen, zeg”, ratelde de Nederlandse speaker door de microfoon.
Het EuroBeachVolley kampioenschap is meteen het slot van het beachseizoen. Een einde van iets, dat eigenlijk nooit begonnen was, wegens zes maanden verplichte sportieve stilte op alle stranden van de wereld. De Belgische toppers hebben duidelijk niet stil gelegen tijdens die lockdown-periode. Dat moest wel, want de heropstart is minimaal. De drie korte weekends in Düsseldorf, Heerenveen en Breda, waarvoor Dries en Tom een wildcard hadden ontvangen, hebben hen zichtbaar deugd gedaan. We vermoeden dat die paar extra “King”-dagen een perfecte aanloop kunnen zijn naar meer topprestaties deze week.
Het EuroBeachVolley 2020 oogt veelbelovend. Het nationaal beachduo vliegt na Utrecht razendsnel richting Letland. Geen familiebezoek tussendoor, geen risico op besmetting. Alleen focussen op de Europese kampioenschappen. Er blijft trouwens maar één doel meer over in 2020, veel keuze is er niet. Daarna is het weer vijf maanden wachten, opladen en het niveau nog meer opkrikken via stages en trainingen. Tokio blijft een – weliswaar – verre droom. In de prachtige arena van Utrecht hoorden we Herman Van Veen in de verte zingen: “we zullen rennen, vliegen, duiken, vallen en weer doorgaan.”
Voor de wedstrijden in Utrecht moesten de organisatoren met Wilco Nijland maar ook met Michel Everaert, directeur evenementen van de Nederlandse volleybalbond, een persoonlijke toestemming krijgen van hun minister van Sport. Net zoals de voetballers – met tal van nationaliteiten in het team – kregen de beachvolleyballers uitzonderlijk de toestemming om vanuit alle hoeken van de wereld naar Nederland te reizen voor dit internationaal topevenement. Alle deelnemende teams moesten wel drie coronatests ondergaan. De goesting om opnieuw te “beachen” was groter dan de tegenzin om bijna dagelijks die staafjes in je neus en keelgat te laten proppen.
EK in Jurmala, Letland
“Voor het EK heeft de CEV ons bij loting ingedeeld in een zware poule”, blikt Dries Koekelkoren vooruit. “Tegen de Russen Semenov-Leshukov moeten we tegen hun puur fysieke manier van volleyballen opboksen. Daar hebben we het altijd moeilijk mee. Het Duits duo Doppler-Horst ligt ons veel beter, maar in een goede dag kunnen die iedereen verslaan. Plavins-Tocs zijn toppers uit Letland. Zij zijn daar zowat nationale helden. Zij zullen hartstochtelijk aangemoedigd worden. Zij halen ongetwijfeld energie uit het feit dat zij in hun thuisland kunnen volleyballen”, vult Tom van Walle het rijtje van hun Europese tegenstanders aan. “We starten als underdog in onze poule. Maar we kunnen voor een verrassing zorgen. Dat bewezen we in Utrecht, waar we de mannen uit Duitsland en Letland toch netjes achter ons konden houden.”
Inderdaad, op dit niveau zagen we de Belgian Beach Boys nog nooit volleyballen. Het waren op het Jaarbeursplein weliswaar geen gewone beachwedstrijden. Tom nam bijvoorbeeld zowat 90% van de opslagen voor zijn rekening. Het is een ander format, maar het verschil was opmerkelijk. Dit is niet meer het duo Koekelkoren-van Walle van voor het coronatijdperk. Die is Koekelkoren-van Walle 2.0 na zes maanden keihard werken. Zo was het opvallend hoe kracht en finesse wonderwel samenvloeiden. Het zorgde voor een frisse bundeling en een fraaie opeenvolging van flitsende staaltjes beachvolleybal.
Ook de organisatie op het veld was voorbeeldig, met sterk verdedigend werk. Het Belgisch beachteam heeft duidelijk een “upgrade” ondergaan. “We voelen dat we echt stappen vooruit hebben gezet”, bevestigt Dries Koekelkoren. “We hebben niet stilgelegen gedurende al die maanden hé. We zijn ook feller tegen elkaar. We weten perfect wat we willen en wat we mogen verwachten van mekaar. Na die eerste superdag hier in Utrecht haalden we niet altijd hetzelfde niveau. We bereikten uiteindelijk wel de finale en we zijn daarin spijtig genoeg net naast het podium op een vierde plaats gestrand. We onthouden vooral dat we onderweg naar de finale veel topteams achter ons konden houden.”
“We hadden het vorig jaar soms moeilijk”, geeft Tom van Walle toe. “Ik sukkelde met de schouder en dat speelde wel een rol. Het ritme zat niet altijd goed en dat zorgde voor lichte irritatie, dat verhoogde toch wel de druk. We waren voortdurend op zoek naar die echte flow. Nu vinden we regelmatig dat juiste ritme en de juiste “mindset” terug. Er is meer stabiliteit. De dipjes zijn verminderd en dat zorgt voor een veel positiever verhaal. We willen na elke wedstrijd met een goed gevoel van het terrein stappen. Na winst of verlies moet het besef aanwezig zijn dat we er alles aan gedaan hebben om ons beste niveau te halen, ongeacht het resultaat. We zijn constant bezig om onze accenten zo correct mogelijk uit te voeren en dat helpt.”
“We hebben ook wat meer maturiteit in ons volleybal gestoken”, benadrukt Dries Koekelkoren. “Geen jeugdzonden meer die ons stomme punten deed verliezen. We accepteren ook niet meer dat we onder een bepaald basisniveau zakken. Dan houden we mekaar scherp en zo stuwen we elkaar door de moeilijke momenten heen. Tijdens de sessies van ‘King of the Court’ bewezen we vooral dat we kunnen terugvechten. Ook daarin hebben we progressie gemaakt.”
“What you can do, we can do better”, schreeuwt de Nederlandse speaker door de arena van Utrecht, na een lange rally en een zoveelste magistraal punt voor de Belgian Beach Boys. De volleyballers leken voor de perfect afgeschermde toeschouwers wel gladiatoren diep beneden, met dat prachtig zicht vanuit de skyboxen.
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: FIVB en Walter Vereeck