Brecht Van Kerckhove (44) haalde een Master L.O., maar de Ninovieter stond nooit in het onderwijs. Hij houdt van andere stevige uitdagingen. Dat wordt helemaal duidelijk als je zijn parcours van de laatste jaren even samenvat. Vier jaar assistent van Vital Heynen in Maaseik, daarna één jaar hoofdcoach bij de Limburgse topclub. Vervolgens fungeerde Brecht zes seizoenen als T 1 van topklasser Jaraco As bij de vrouwen. Gecombineerd met twee campagnes als assistent bij de Yellow Tigers. Na een ‘sabbatical period’ werd hij twee zomers eerst assistent bij Anastasi en daarna hoofdcoach bij de Red Dragons.
Op dit eigenste moment staat alweer een nieuw project in de steigers: het beloftentraject.
Jij blijft als bezige bij en volleybalfanaat één en ander combineren. Knap dat je dat allemaal in je mars hebt.
Brecht van Kerckhove: “Ja, komend seizoen geef ik bij Jaraco As de derde training en ook thematrainingen bij de jeugd U13, U15 en U17. Ook in de fusieclub As-Tongeren, omgedoopt tot LVL ‘Ladies Volley Limburg’, blijf ik actief. Ik assisteer bovenien T 1 Julien Van de Vyver tijdens twee oefensessies van de A-ploeg van LVL en ik krijg een steunende rol in de aparte nieuwe ‘Limburgse Volleybalacademie’, die zich via Julien en zijn project ‘Volley Plus’ bekommert om jong talent uit de hele Limburgse regio. In Tongeren zal ik voorts thematrainingen organiseren. Maar de juiste groepen zijn nog niet ingedeeld.”
Ondertussen, daar gaat het om, heb je een contract van vier seizoenen getekend bij Volley Vlaanderen. Met als officiële titel: technisch trainer van het ‘beloftentraject’. Kan je dat even verduidelijken?
“Het idee komt van directeur topsport Koen Hoeyberghs. Hij zat er al enkele jaren op te broeden. Hij is de grote bedenker van het hele verhaal. Dominique Baeyens houdt mee een oogje in het zeil als ‘supervisor’. Bij hem zal ik rapporteren. Het gaat ‘au fond’ erom dat een zekere continuïteit wordt doorgevoerd in functie van de nationale ploeg.
Mogelijk legt de nieuwe bondscoach Fernando Munoz (van Spaanse origine) eerst zijn aandacht bij de oudere Red Dragons. Hij arriveert normaal einde mei, hij zal met alle ‘anciens’ praten en hij krijgt Christophe Achten als assistent langs zich in de plaats van Kris Eyckmans, hoofdtrainer van topklasser VHL Haasrode Leuven en juniorescoach.
Wat is het opzet? Er moet in alle ernst gedacht worden aan de opvolging van de huidige internationals. We brengen daarom (zie de eerste lijst onderaan) een groep van een twintigtal jonge talenten bij elkaar. In de leeftijdsgroep van 18 tot 23 jaar. Bekijk het zo: ze zijn weg bij de Topsportschool in Vilvoorde. Ze zijn uitgestroomd (einde middelbaar onderwijs) en hebben zo het statuut van ‘junior’ verlaten. Ze lijken na de Topsportschool in een zwart gat te vallen. En dat mag niet. We willen al deze getalenteerde ‘uitstromers’ niet aan hun lot overlaten. Ook omdat ze vaak niet meteen een basisplaats krijgen in hun nieuwe club, hebben ze onze blijvende aandacht nodig.”
Jij moet dus die spelers blijven opvolgen. Vooral als hun club een zomerse rustperiode inlast.
“Klopt, niets doen en stilstaan, is gelijk aan achteruitgaan. We mogen het schitterende werk van TS Vilvoorde niet links laten liggen. Neen, we moeten er net op verder bouwen. De focus bij die groep ligt resoluut en specifiek op de zomermaanden, als hun clubs een beetje terugplooien naar een nulpunt in activiteit. Het is de bedoeling om nét deze groep youngsters ‘actief’ te houden. Het gaat namelijk om potentiële ‘Red Dragons’.
Het is absoluut geen goed idee als al die jongens, pakweg vanaf eind april, helemaal stilvallen en geen begeleiding meer hebben. Technisch en conditioneel zou dat een slechte zaak zijn. Daarom hopen we deze groep een alternatief te bieden voor de compleet luwe zomermaanden in hun club. Onze uitvalsbasis wordt de topsporthal in Leuven. Let wel: het is niet de bedoeling wedstrijden te spelen. En ook tijdens het seizoen willen we deze selectie steun bieden, ook als ze volledig zijn opgestart voor het lopende seizoen in hun club.
Nogmaals: het gaat om ex-juniores die het in onze visie misschien kunnen schoppen tot ‘senior’ Red Dragon, dus als een vaste waarde in de nationale ploeg. Alles staat in het teken van de opvolging op technisch, fysiek, medisch en psychologisch vlak. In de zomer hebben de meeste clubs geen full-time programma meer. Op die lacune spelen wij dan in.”
Ondertussen ben je weer thuis in het Limburgse Alken. Je keert als assistent van Vital Heynen niet meer terug naar Perugia?
“Laat me eerst zeggen en daarmee sla ik nagels met koppen: ik ben een ‘familieman’. Mijn vrouw Anouck stond er te vaak alleen voor. Ik besef dat. Nu ik in coronatijden thuis ben, waardeer ik dat thuiszijn nog honderd keer meer. Ik voel aan dat dochter Marie-Julie (7) en zoontje Thibo (4) me zwaar hebben gemist. En ik hen! Dat gevoel is wederzijds.”
Perugia was een buitenkans, een zuivere ‘opportuniteit’.
“O ja. De sportbeleving in Italië is niet te vergelijken met enig ander land.Ja, na het EK 2019 was Vital Heynen nog even bezig in Polen. Zo kreeg ik het voorstel om als tweede T2 de voorbereiding te leiden. Even later ben ik dan zelf uit het kader van de Red Dragons gestapt en opende zich via Vital een nieuwe horizon in het buitenland. Ik heb alles doorgepraat met mijn vrouw, eind november kon ik beginnen. In december kon ik de kinderen al moeilijk missen. Zo ben ik bijna elk weekend heen en weer gereisd om ‘de kids’ toch een beetje te zien opgroeien.
Tot 10 maart 2020 ben in Italië gebleven. Plots kon er door corona niet meer getraind worden. Even later werd ook fitness verboden. Ik zat daar in feite niks meer te doen. Ik deed er de opwarming en de wedstrijdanalyse, maar dat viel allemaal weg. Hier gingen dan de scholen dicht op 15 maart. Zo verhoogde de druk op mijn echtgenote. Ik heb dan snel gehandeld en ben huiswaarts gekeerd. De club met voorzitter Sirci toonde begrip. Eigenlijk is ‘corona’ in die zin voor mij een nuttig gegeven geweest, dat ik op de rem ben gaan staan, als het gaat over de ‘Sturm und Drang’ om te werken in het buitenland.
Het was, dat wél, een unieke ervaring, maar nu ik thuis ben, schat ik de waarde van het familiale leven drie keer hoger in. Ik zou nog alleen naar het buitenland trekken, als Anouck en de kinderen meekunnen. In voetbal is dat haalbaar en betaalbaar, maar ik vrees dat het in volleybal niet kan. Overigens heeft Anouck ook haar eigen professionele carrière in de evenementensector.”
Vital Heynen werkt wel verder bij Perugia.
“Ja, dat is ook heel verklaarbaar. Normaal volgden nu in de zomer de O.S. in Tokio voor Vital, bondscoach van Polen. Daarna zou er bij hem de riem voor een jaar afgaan: de optie van een ‘sabbatical year’. Maar de O.S. zijn uitgesteld, het werk in Polen staat in 2020 op een lager pitje. Zodoende heeft hij dan toch toegehapt.
Een ‘dubbelmandaat’ van club- en bondscoach is in Italië normaal verboden. Maar Andrea Gianni koppelt Modena met de nationale ploeg van Duitsland, Roberto Piazza doet dat met Milaan en Nederland en Vital met Perugia en Polen. Voor die dubbelfunctie geldt een speciale financiële maatregel, waarvan de Italiaanse bond dan beter wordt. Voor toestemming van een dubbelmandaat moet een soort taks worden betaald. Dat is van bondswege als bron van inkomsten heel goed gezien.”
Jij engageert je in vrouwenvolleybal en nu in het beloftenproject bij de mannen?
“Inderdaad. Met de ‘volle goesting”. Vanuit Alken ben ik op 35 minuutjes in Leuven. Een andere opdracht bij mannen, kan ik nu niet aannemen. Dus Axis Guibertin valt weg. Ik mag niet doen aan belangenvermenging. Ik heb wel de opdrachten bij de vrouwen van As en Tongeren. Mijn uitgangspunt in het gehele plaatje: ik zie nu dagelijks de kinderen. Dat is van onschatbare waarde. Met Vital houd ik zeker contact. Hij is mijn mentor en vice versa monitoren we elkaar met veel feedback.”
Je kan je perfect op jouw nieuwe job voorbereiden. Plots heb je een zee van tijd.
“Ja, de European League wordt niet gespeeld. Heel spijtig. Bij de vrouwen is er slechts een waterkansje op de Nations Volley League in september. Afwachten. Algemeen krijg ik inderdaad veel tijd en ruimte om de beloftengroep individueel te bevoorraden met schema’s. Met de klemtoon op hun werkpunten. Het is de bedoeling te starten na ‘corona’. Misschien zelfs met vier sessies in Leuven per week.
Het zal van de spelers veel engagement vragen. Gelukkig kunnen we ook voor de theorie aan de slag via Videocall en Zoom. Ik denk dat we met deze aanpak weer voor een meerwaarde zorgen binnen het Belgisch volleybal. Onze topclubs zoals Roeselare, Maaseik en Aalst zijn trouwens zeker zo goed georganiseerd als Perugia. Misschien zelfs beter. Onze topdrie biedt een totaalplaatje aan, helemaal geënt op wat een topsporter allemaal nodig heeft. En dat is héél wat.
Onze top werkt zelfs, meer dan de Italiaanse elite, met een planning op langere termijn. Italiaanse clubs noem ik meer ‘impulsclubs’. Ze hebben veel kapitaal, ze moeten naar niets zien. Je komt er vlot binnen, maar een ‘exit’ gaat ook snel. Toch is het afwachten hoe de budgetten in Italië ‘na corona’ zullen evolueren.
Ook qua sportpsychologie wil ik een ijzer breken, zodat het een ‘modus vivendi’ wordt, dat ook in de werking van alle Belgische topklassers een sportpsycholoog wordt betrokken. Vooral om aan de stress-beheersing van de spelers te werken. In basket is dat de gewone gang van zaken, in volleybal zijn we zover nog niet.”
Beloftenproject (18-23 jaar), speciaal traject na de Topsportschool
Spelers: Kobe Brems, Mathieu Vanneste, Seppe Rotty (Decospan Menen), Thomas Pardon, Berre Peters, Kevin Bossee, Laszlo De Paepe, Simon Peeters (BDO Haasrode-Leuven), Matthijs Desmet (Knack Roeselare), Seppe Van Hoyweghen, Tim Verstraete, Wout D’Heer (Lindemans Aalst), Simon Plaskie, Lennert Van Elsen, Bert Dufraing (Caruur Gent), Martin Perin, Samuel Fafchamps (VBC Borgworm/Waremme), Lou Kindt en Elias Thys (Greenyard Maaseik).
Kader: hoofdtrainer Brecht Van Kerckhove. Fysical trainer: Fons Vranken. Kiné: Stijn Vereecken (Smac).
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke
