Afgelopen zomer haakte Jeroen Oprins (25) noodgedwongen af bij topklasser Amigos Zoersel. Die club koos voor een herstart in de Liga B met haar tweede ploeg. Hoofdaanvaller Jeroen Oprins kreeg gelukkig voor hem dé kans van zijn leven gepresenteerd: een aanbod van VC Lindemans Aalst om een profcontract te tekenen. Hij aarzelde geen seconde.
“Ik zou het mezelf mijn hele leven hebben verweten, als ik niet had toegehapt.” Oprins is ook weer geselecteerd binnen de grote selectie van de Belgische Red Dragons. De trainingen met de Red Dragons in Sportoase Leuven beginnen op 27 december. Hij is daar present. Ondertussen heeft Simon Van de Voorde definitief de RD vaarwel gezegd, maar ploegmakkers Seppe Van Hoyweghen en libero Tim Verstraete zitten er ook bij. Met zijn drieën dus van VC Lindemans. “Ik ga hard werken. Ik weet dat op 3 januari slechts veertien spelers voor het beslissend olympisch kwalificatietoernooi naar Berlijn afreizen.”
Je komt uit Poppel, maar je woont nu in Antwerpen?
Jeroen Oprins: “Ja, ik heb samen met mijn vriendin Jennifer onlangs een huis met en tuin gekocht op ‘de Luchtbal’. Zij geeft dansles in Hoboken. Die passionele taak wilde ze terecht niet opgeven. Zo heb ik de rol van ‘pendelaar’ op mij genomen. De verplaatsing naar Aalst enkel neemt door het drukke verkeer al snel anderhalf uur in beslag. Maar het kost me weinig of geen moeite. Ik heb op vraag van coach Johan Devoghel niet aan de zomerse beachcampagne meegedaan. Beachvolley is nochtans een echte hobby van mij. Maar ik begrijp dat VC Lindemans geen risico wil nemen. Ik heb in het verleden al goed mijn part gehad aan zwaar blessureleed: een ingreep aan beide binnenste meniscussen, een enkelblessure en een ingewikkelde ingreep aan de schouder. Dat laatste gebeurde uitgerekend in een wedstrijd tegen …. VC Lindemans. Een pees knapte af. Ik heb vreselijk veel pijn moeten uitstaan. Hout vasthouden nu, maar momenteel is alles oké en loopt het echt prima. Ik voel me na een half jaar revalidatie helemaal bevrijd en herboren.”
Met toch enig sentiment voor Amigos Zoersel?
“Zeker. Ik speelde meer dan zes jaar bij de club. We vormden een hechte vriendengroep. Dat valt dan spijtig genoeg allemaal uit elkaar. Ik heb me tot de laatste wedstrijd ingezet, hoewel ik vroeg wist dat de stekker eruit ging. De contacten met Amigos en voorzitter Claude Holvoet zijn absoluut niet verbroken. Integendeel. Ze zijn nog altijd hartelijk. Ik spreek mijn respect voor het bestuur uit, omdat Amigos altijd zeer fair heeft gehandeld.”
Dirk Luyten keerde terug naar Noorderkempen in de Liga B, Thomas Hofmans en Robin Blondeel vonden onderdak bij topklasser VH Leuven. Ook jij wilde in de Liga A aan de slag blijven.
“Inderdaad. Toen de optie Amigos wegviel, wilde ik niet al te snel handelen. Ik wist het van ‘die stop’ rond januari. Maar zoals ik al stelde: ik ben consequent blijven trainen en doorspelen tot het einde. Ik wil ook duidelijk zijn: de Liga B was niet mijn ambitie. Het nieuwe Amigos Zoersel – één reeks lager – begreep dat wel. Dat iedereen zomaar bereid was te blijven, is meestal in dat soort gevallen een utopische gedachte. Iedereen kiest voor de beste volgende stap in zijn carrière.”
Dries Hoeyberghs, assistent van Johan Devoghel, heeft jouw naam laten vallen bij VC Lindemans.
“Dries was een tijd mijn trainer bij Amigos, vandaar. Dat is mijn geluk geweest. Hij had altijd veel vertrouwen getoond in mijn persoon. Zo ging de bal aan het rollen en werd ik door Johan Devoghel uitgenodigd voor een gesprek en een test. Ik had het voordeel dat de Poolse opposite Patryk Strzezek andere oorden wilde opzoeken. We hebben samen alle doelstellingen doorgepraat. Ik heb dan een contract ondertekend. Een heel fijne dag in mijn jonge leven. Manager Geert Walravens heeft alles ‘pico bello’ in orde gemaakt, bijvoorbeeld het aspect ‘verzekeringen’ en de verplaatsingen. Het is allemaal heel goed geregeld. Ik heb natuurlijk mijn job als magazijnier bij I-Rental in de Antwerpse haven moeten opgeven. I-Rental mag weten, dat ik het werk graag deed. Wie weet, kan ik de draad bij dat bedrijf ooit weer opnemen. Maar deze professionele volleybalkans kon ik onder geen bedwing langs me neerleggen.”
Jullie spelen in de halve finale heen van de Belgische beker op woensdag 20 november tegen VH Haasrode. Net op dit moment sukkelt de Fin Sarmuh Kaislasalo met een blessure. Hij is jouw concurrent op de opposite.
“Heel spijtig door Sarmuh. Ik kan het helaas ook niet verhelpen. Ik ga alleszins geen enkele vorm van concurrentie uit de weg. In het begin van het seizoen startte hij vaak in de basis. Ik mocht geregeld inkomen. En sinds de wedstrijd tegen Roeselare mag ik aanzetten vanaf het eerste fluitsignaal. Ik wrijf me in de handen dat ik bij VH Haasrode twee ex-ploegmaats in de ogen blik.”
Trap ik een open deur in als ik stel dat het schitterend loopt bij VC Lindemans?
“We prijken aan de leiding met het beste setgemiddelde: setverhouding 16+ tegen slechts -3. Greenyard Maaseik en Knack Roeselare wedijveren met ons op gelijke hoogte. Ze leverden wel meer sets in. Wij wonnen liefst vijf wedstrijden ‘clean’ met 3-0. Tegen VH Leuven, Caruur Gent, Maaseik, Waremme en Decospan Menen. Het ging niet altijd even super vlot, maar we trokken dus vijf driepunters over de streep. Alleen de uittrip naar Roeselare (3-1) ging verloren. Vooral de 3-0-klapper tegen Maaseik volgde na een geweldige act. Er wolkte veel euforie op in sporthal Schotte na een ronduit fantastische avond. Alles klopte perfect in opslag, aanval, receptie en block. Maaseik knokte keihard terug, maar het maakte meer fouten bij zijn rechtstreekse scorekansen. Het wordt nu duidelijk dat er tussen de acht ereklassers min of meer een scheiding 4-4 aan het groeien is . Al wil ik Tectum Achel niet vroeg afschrijven voor de play-offs. Niemand hield rekening met de Noord-Limburgers. Men praatte begin seizoen alleen over de topdrie, niet meteen over Achel. Maar er is daar één en ander zeer sterk en zeer positief veranderd. Het valt ook op dat Menen en Gent hun wagon niet kunnen aanhaken. Het is tasten en zoeken bij Decospan Menen voor nieuwe coach Frank Depestele. Hij test bijvoorbeeld Martijn Colson op de hoofdaanval, hij posteert Anshel Ver Eecke verrassend op de libero. Een teken dat een twijfelend Decospan de juiste tred nog niet heeft gevonden: het is trouwens ook geen full prof ploeg. Ik denk dat alleen de drie leiders zuiver professioneel aantreden.”
Wat zijn de sterkste punten van VC Lindemans?
“We hebben een gemotiveerde jonge ploeg met een zevental nieuwkomers. Alleen Seppe Van Hoyweghen, Tim Smit, Janusz Gorski, Gertjan Claes en Adrian Staszewski zijn gebleven. Ten tweede heeft Johan Devoghel al iedereen kunnen inzetten. Dankzij een zeer uitgebalanceerde spelersgroep. Ten derde: veel zwakke punten hebben we eigenlijk niet. We slaan vaak toe op het juiste moment.”
Wordt VH Haasrode het kind van de bekerrekening?
“Ik denk het wel, gezien onze 3-0 in de competitie. Kampioen spelen, is natuurlijk de grootste ambitie. En ‘de dubbel’ willen we ook. In een bekerfinale tegen Greenyard Maaseik of tegen Knack Roeselare. Een derde ambitie is zo ver mogelijk doorstoten in de Europese CEV Cup. We beginnen eraan op 11 december bij Orion Doetinchem (Ned), de ex-club van onze Nederlandse middenman Twan Wiltenburg. De terugmatch in zaal Schotte staat geagendeerd op 18 december.”
Je hebt het beachvolleybal nog niet definitief opgeborgen. Mathias Blondeel, zoon van volleylegende Patje, is jouw ploegmaat.
“Klopt, maar ik ben nu prof. Ik zal na het seizoen altijd de toestemming vragen bij VC Lindemans. Indien het bestuur oordeelt, dat het niet kan, dan zal ik dat aanvaarden. Ik ben prof, ik vind het niet meer dan normaal, dat iemands werkgever beslist over bepaalde activiteiten in de zomermaanden. Plezier in het zand mag er zijn, ik ben er zo verlekkerd op, maar de club krijgt de voorrang in de weg die ik insla.”
Jij bent een echte familieman. Verrassend: je houdt ook enorm van de Spaanse taal.
“Ik heb speciaal “Mijn familie is mijn leven” in het Spaans op mijn lichaam laten tatoeëren. Spaans en de Spaanse muziek zijn voor mij de max. En er staat ook een grote wolf afgebeeld op mijn arm. Misschien een symbool voor mijn karakter: ik vlieg er altijd in, ik ga altijd voluit. Samen met Jennifer genieten we samen van onze drie katten en twee Rottweilers. Het meeste werk thuis is voor Jennifer. Tja, dat is niet zo abnormaal, omdat ik als prof een intens bestaan leid, dat heel veel tijd, inzet, mentale kracht en ook veel rust vereist. Op wandeling met de honden kan ik mijn hoofd leegmaken.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke/ Leo Peeters
