”
Van 9 tot 11 augustus staan de olympische kwalificatietoernooien op het programma op zes locaties. De Red Dragons blikken in Ahoy in Rotterdam tegenstanders USA, Nederland en Zuid-Korea in de ogen. Vital Heynen (50), bondscoach van Polen, zet voor het OKT aan in Gdansk in eigen land tegen Tunesië, Slovenië en Frankrijk. Vital mikt in eigen huis op een olympisch ticket. Mag vriend Brecht Van Kerckhove er ook van dromen met de Red Dragons? Via een paar stunts? “Brecht beschikt alleszins over een stevige Belgische ploeg. Voorwaarde: liefst blessurevrij blijven”, zegt Heynen.
Vital Heynen: “De openingswedstrijd op vrijdag 9 augustus tegen USA is voor de Belgen natuurlijk ‘de sleutel’. Elke wedstrijd moet gespeeld worden. Alles kan. Maar ook Nederland wordt een taaie brok. De ‘Lange Mannen’ zijn fysiek heel sterk. En Oranje zal in eigen land niet spelen met de rem op. Zuid-Korea is de onberekenbare factor. Zelf zal ik met Polen de handen vol hebben met Frankrijk. Gelukkig is er in januari 2020 nog een ultieme olympische herkansing in de Duitse hoofdstad Berlijn.”
Je zegt Berlijn, Duitsland. Dat brengt ons naadloos bij je opstap bij VfB Friedrichshafen in de Duitse Bundesliga. Waarom?
“Eerlijk gezegd: er ontbrak iets. Ik pakte in drie jaar drie Supercups en drie Duitse bekers. De titel had ik er graag bijgenomen. En dat is niet gelukt. We waren een paar keer verliezend titelfinalist. Tja, soms is het dan voor een trainer genoeg geweest. De Poolse bond was in mijn gezichtsveld opgedoken. Ze boden me een contract aan tot Tokio 2020. Dan is het moeilijk om ‘neen’ te zeggen. Na 2020 kan er trouwens nog een vervolg komen: ik sta voor alles open. Het is allemaal te doen, héél bespreekbaar voor mij. Die wereldtitel voor Polen 2018 was natuurlijk een uitzonderlijke climax. Maar er staat al een nieuw doel op mijn bucketlist: een olympische medaille. Bij voorkeur goud met ‘Polska’. VfB Friedrichshafen past niet langer meer in dat verhaal. Zeker na mijn ‘deal’ met de Italiaanse topclub Perugia. Dat wordt een heel andere piste. Ik hoop veel te genieten.”
Hoe kwam je tot een akkoord met voorzitter Gino Sirci? Hij staat er om bekend dat hij trainers zonder topsucces (titel/beker) snel ontslaat, zoals dat Daniel Castellani (ex-Maaseik), Kovac en afgelopen seizoen toptrainer Lorenzo Bernardi overkwam. Je bent de vijfde coach in het rijtje sinds Perugia aan de top speelt.
“Ik werd al gepolst voor de job in de winter van 2018. Ik heb dan mijn CV doorgespeeld: wat heb ik gepresteerd, wie ben ik, wat wens ik, welke mogelijkheden bieden jullie als club? En voilà, er is een akkoord uit de bus gekomen. Let wel: ik heb slechts getekend voor één seizoen. Méér wilde ik niet meteen afdwingen. Als ik slaag in de nieuwe uitdaging op het hoogste niveau in ‘volleybal-droomland’ Italië, kan uiteraard de verbintenis altijd worden verlengd. Dat sensationele bericht in de Gazzetta dello Sport doe ik af als je reinste prietpraat. Puur uit de lucht gegrepen. Zou mijn licentie voor Italië niet in orde zijn? Hallo, toch wel. Er is totaal geen probleem. Weet je: journalisten schrijven graag, dat is heel fijn en ook hun goed recht en hun taak. Meestal zijn de berichten correct, maar sommige artikels zijn dat toch een beetje minder. ‘Fake nieuws’. Afin, ik maak er geen rel van. Qua licentie kan ik op beide oren slapen.”
Je had al snel na enkele contacten een boontje voor Perugia’s president Sirci. Waarom? Is hij als ‘sterke man’ een beetje vergelijkbaar met voorzitter Mathi Raedschelders van Greenyard Maaseik?
“Dat zou kunnen. Nog niet aan gedacht. Toen ik de president sprak, kreeg ik alleszins meteen een goed gevoel. We lijken in onze doelstellingen harmonieus op elkaar. Een tweede element is de stad Perugia in het mooie Umbrië. Die stad leeft voor het volleybal. Zo zijn er nog altijd mogelijkheden om te groeien. Het derde aspect in mijn beslissing is het schitterende team dat ik onder mijn hoede zal krijgen. Situatie, team en moment: ze waren in die optiek ideaal om de stap te zetten. Mijn aangeboren nieuwsgierigheid werd namelijk stevig geprikkeld. Ik ga ervoor. De allereerste uitdaging – dat weet ik – is het veroveren van de ‘scudetto’: een tweede Italiaanse landstitel voor de club en de voorzitter. Die titel zal ik met hart en ziel najagen.”
Mag je aan de bak bij Perugia van de Poolse federatie? Hebben zij voorwaarden gesteld?
“Niet echt, neen. Nergens in mijn contract met de Poolse federatie staat dat ik in de wintermaanden geen team mag coachen. Het is wel zo dat ik de federatie grondig moet informeren. Dat doe ik dan ook. Geen probleem. Voor het land is mijn debuut in de Italiaanse Serie A 1 ook een opportuniteit, omdat de Poolse topvedette met Cubaanse roots Wilfredo Leon (26) bij Perugia aantreedt. Ik krijg misschien maar één keer die kans in mijn leven. Dus, de vraag: doe ik het of doe ik het niet…. die stelde zich niet echt. Perugia is ‘top’. Perfect passend in mijn ambities. Ik wil altijd prijzen pakken, altijd. Ik kan bovendien Wilfredo Leon zeer specifiek van nabij begeleiden. Hij kan diensten bewijzen voor de club en uiteraard ook voor de Poolse nationale ploeg.”
Tegelijk met de Red Dragons in Rotterdam spelen jullie het OKT in Gdansk. Je doel is….?
“Winnen uiteraard. Het OKT is een absolute (!) prioriteit. Voor een wereldkampioen is present zijn in Tokio 2020 gewoon een ‘must’. We hebben een goede voorbereiding achter de rug. Met oefenpartijen tegen Nederland en via het befaamde toernooi Wagner tegen Brazilië, Servië en Finland. Over het latere EK in september in poule D tegen organisator Nederland, Montenegro, Estland, Tsjechië en Oekraïne heb ik nog geen seconde nagedacht. Ook heb ik de EK-poule van de Belgen tegen Slovakije, Oostenrijk, Spanje en toplanden Duitsland en Servië nog niet bestudeerd. Na het EK volgt voor ons de World Cup in Japan. Daarna begin ik met veel gretigheid aan het hoofdstuk Perugia.”
“De trainingen bij Sir Safety Conad Perugia starten op 22 augustus. Ga je dan al lijnen uitzetten?”
“Dat zal maar gedeeltelijk gebeuren. Ik heb afgesproken dat ik twee dagen ter plaatse zal zijn. Er zijn met Ricci, Piccinelli en Zhukouski slechts drie spelers van de kern van de Block Devils aanwezig. De anderen hebben verplichtingen met hun nationale ploegen. Ik trouwens ook. Na twee dagen reis ik door naar Polen. Overigens zal mijn goede vriend Fons Vranken uit Dilsen-Stokkem de fysieke lijn en de aanpak van blessurepreventie bepalen. Twee Belgen aan de Italiaanse top? Da’s toch sjiek, hé. We gaan de handen vol hebben om het nieuwe Perugia te kneden. Blijvers zijn passeur De Cecco, ‘Magnum’ Atanasejevic, Leon, Lanza, Podrascanin, Piccinelli, Ricci en libero Colaci. De nieuwe gezichten worden Russo (Ravenna), de Oekraïner Plotnitskiy (Monza), de Kroaat Zhukouski (Vibo Valentia) en de Est Taht (Arkas Izmir). Uit zijn de Oostenrijker Berger (Piacenza), de Canadees Hoag (Rzeszow), Della Lunga (Bergamo), Galassi (Trento) en de Amerikaan Seif (toekomst?).”
Wat is jouw formule voor succes?
“Hard werken, hard werken en nog eens hard werken. Anders krijg je je kofferbak aan prijzen nooit vol. Die aanpak van ‘hard doorzetten’ hanteerde ik al in België (Maaseik/nationale ploeg Red Dragons), Polen (Bydgosczc/nationale ploeg), Duitsland (VfB Friedrichshafen/nationale ploeg), Frankrijk (Tours VB) en Turkije (Ziraat Bankasi Ankara). En heel belangrijk: je moet helemaal overtuigd zijn van jouw doel. Ik ben blij dat ik met mijn visie kan en mag werken voor een Italiaanse topclub, het ‘Walhalla’. Of ik ooit naar het Belgische clubvolley terugkeer… geen flauw idee, ik vermoed van niet. Al moet je in dit vak heel vaak herbronnen, omdat je niet in de toekomst kan kijken. En het moet ook allemaal een beetje compatibel blijven met het leven van mijn echtgenote en de drie dochters.”
Je bent al vlijtig Italiaans aan het leren. Waarom?
“Engels is inderdaad heel vaak de voertaal in het trainerswereldje. Maar ik denk dat ik meer vertrouwen kan kweken, als ik de Italiaanse spelers en het bestuur in hun moedertaal kan aanspreken. Zoiets schept een band.”
==
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke/CEV
- Sporza zendt de wedstrijden van de Red Dragons live uit op Canvas of op Eén en via sporza.be.
