Bij de Finse topclub Raision Loimu heeft ex-assistent-bondscoach Christophe Achten heel knap werk geleverd. De club uit Scandinavië kwam al haar verplichtingen prima na. Maar vele maanden op je eentje (over)leven in het Hoge Noorden is niet altijd een makkie. De toekomst oogt ietsje warmer voor Christophe, na zijn mooie keuze voor de Duitse volleybalclub Rottenburg in de eerste Bundesliga.
De grillige vriestemperaturen, de verre afstanden, de moeilijkheid van de Finse taal. Ja, er zijn soms hinderpalen. En zo gooit Maaseikenaar Achten het roer om. Dichterbij huis wenkt de Duitse Bundesliga. Ook eega Stephanie Van Bree verandert van club. Zij verlaat Asterix Avo.
Laat het ons even hebben over Loimu. Was je er echt tevreden?
“Toch wel hoor. Maar ik denk dat mijn verhaal in Finland ‘af’ was. In twee seizoenen voerde ik de club van de elfde naar de zevende en dan de vijfde plaats. Méér progressie? Dat wordt een moeilijke kwestie. Ik had soms discussie met de voorzitter. Iemand met eigen en heel andere ideeën. Dat mag hoor. Maar onze visies strookten niet altijd met elkaar. Ik wilde graag nog een stap vooruitzetten. Maar het is dan de club die voor de nodige middelen moet zorgen. Dat is dan weer een ander probleem. Raision Loimu kan budgettair niet echt concurreren met de toppers zoals de nummer één VaLePa Sastamala, nummer twee Savo Volley in en rond Kuopio en nummer drie Hurrikani Loima, een club die veel succes heeft in een klein dorp. Volleybal, dat leeft daar! Maar versta me niet verkeerd: ik heb geen seconde spijt van die twee jaar Finland. Zeer leerrijk. Ik kon er mijn werk doen in goede omstandigheden. Ik mocht twee seizoenen werken als professionele hoofdcoach. Alleen de taal is uiteraard een zware hindernis in de communicatie.”
Heel verrassend: Maaseik-coach Joel Banks heeft de opdracht aanvaard als bondscoach van Finland. Jouw mening?
“Die optie is verrassend. Maar in Finland gaat men nooit over ‘één nacht ijs’. Neen, neen. De Finse federatie heeft in Europa en in de wereld veel ervaring met zijn nationale ploeg. Ik vind dat Finland met Joel een uitstekende keuze heeft gemaakt. De ploeg bestaat uit veel jongeren. Het voordeel is dat die nog heel veel marge hebben. Altijd leuk opbouwen voor een coach. Vele Finnen vroegen me: die Banks, wie is dat? Hij is nog relatief onbekend. Maar ik ben er zeker van dat hij van zich zal laten spreken.”
Je trekt niet naar Menen ondanks enkele geruchten. Het wordt de Duitse Bundesliga. Bij het vrij onbekende Rottenburg. Vanwaar die keuze?
“Menen heeft gekozen voor Frank Depestele. Heel fijn voor Frank en de club. Hij is een heus uithangbord. Mij trok de Duitse Bundesliga aan. Rottenburg heeft zeventien jaar gewerkt met dezelfde coach en wilde verandering. Ik ben naar de sollicitatie gereden met een uitgekiend plan. De Duitsers waren zeer verrast en snel geïnteresseerd. Ik kon goede plannen op tafel ontvouwen. Ik was ook duidelijk het best voorbereid van twintig kandidaten. Dat ben ik achteraf te weten gekomen.”
Wat voor een club is Rottenburg?
“Rottenburg am Neckar is een stad van 42.000 inwoners, 50 km ten zuiden van Stuttgart. De plaats heeft Romeinse roots en ligt in de bondsstaat Baden-Würtemberg. De Neckar is een bijrivier van de Rijn. Heel charmant, al dat water in dat stadje. Het team speelt gemiddeld voor 1600 supporters, die komen opdagen uit de grotere regio Tübingen, goed voor 70.000 inwoners. Dit seizoen piekte de ploeg in het slot van de competitie met 2.400 toeschouwers. Toch is het moeilijk overleven. Ze hadden het de laatste drie seizoenen keilastig om zich sportief te handhaven. Uiteraard is dat behoud ook voor mij de allereerste uitdaging. De verdere doelstelling is het behalen van een plaats in de play-offs, dat zou ‘de max’ zijn. Nur nebenbei gesagt: ik ben zeer goed ontvangen. Ja, met een etentje op uitnodiging van de Raad van Bestuur. Rottenburg is toch geen kleintje heb ik gemerkt. Met vier mensen full-time in dienst. Hun budget benadert de begroting van Lindemans Aalst. De RvB staat er garant voor, dat de vereniging zeer professioneel wordt gerund. Ondertussen zijn we bezig met de opbouw van het team voor volgend seizoen. Voorlopig kan ik beschikken over zeven Duitsers, onder wie Tim Grözer (naaste familie van wereldvedette Georg bij het Russische Sint-Petersburg) en bijkomend twee buitenlanders. Het gaat om de Amerikaanse middenman Mitchel Penning (2m02) en een libero uit Japan. Maar zijn naam is nog geheim, hij moet nog tekenen. Natuurlijk is elf spelers niet genoeg, er moeten twee of drie man bijkomen. Daar zijn we mee bezig.”
In Finland was je vrouw Stephanie Van Bree er niet bij. Verandert dat nu?
“Niet echt. Of slechts een heel klein beetje. Stephanie wil haar carrière verlengen en zal aantreden bij Oudegem. ‘Steph’ was daar al actief, tien jaar geleden in 2009. Ze wordt er één van de meer ervaren speelsters. De alom geprezen Sacha Koulberg vertrekt. Fien Callens wordt de nieuwe trainer-coach. Maar uiteraard ga ik niet in Oudegem maar in Rottenburg wonen. Dat kan niet anders. Het is zowat vijf uur rijden. Ik ga trachten per twee weken toch één dag naar huis te komen in Ranst.”
Je bent ook bondscoach van de nationale mannenploeg van IJsland. Hoe gaat dat verder?
“Op 7 mei vlieg ik naar Reykjavik. We beginnen er aan een voorbereiding van drie weken. Dan reizen we op 26 mei af naar de ‘Small State Games’ of de ‘Spelen voor kleinere Europese landen’ in Montenegro. Het organiserende land is vrijwel zeker van de gouden plak. Het vliegtuig zal vol zitten met allerlei IJslandse atleten. Niet alleen volleyballers. Die Spelen vinden plaats in Budva. Misschien moet ik Kristof Hoho eens bellen. Hij heeft in Budva gespeeld en kan me altijd goede raad geven. Voorts zou Dejan Radic (ex-Lennik) me een bezoekje willen brengen. Dat is zo afgesproken. Na afloop van die Spelen in Budva loopt mijn contract in juni bij IJsland af. Als ik een zilveren of bronzen medaille haal tegen San Marino, Andorra, Liechtenstein, Schotland, Cyprus, de Faer-Oer of Luxemburg – dat is de bedoeling – dan opent dit misschien een perspectief op verlenging. Dat moet ik dan grondig bekijken. (lacht). Het verblijf is vrij ‘basic’, zonder veel franjes van enige luxe. Maar ik zou mogen verhuizen van een piepkleine hotelkamer naar een appartement. Dus alles kits. Bij de IJslandse bond mis ik duidelijk absoluut wel een figuur zoals Sabine Neukermans, de immer vlijtige secretaresse in dienst bij Volley Vlaanderen. Sabine heeft heel veel kennis opgebouwd en ze heeft een duivel-doet-al mentaliteit. Zo iemand kan op korte tijd héél veel organiseren en oplossen. Zo boek je sneller vooruitgang. Maar zo’n gedreven persoon als Sabine mist de IJslandse federatie.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Christophe Achten/Leo Peeters
