Laura Heyrman: “Tijd genomen om alles op een rijtje te zetten”

Italië wordt dikwijls als voorbeeld genoemd van het professionele volleybal in Europa. Maar af en toe merk je dat er van die voorbeeldfunctie niet altijd veel in huis komt. Ook in het volleywereldje wordt er soms eerder op korte dan op lange termijn gedacht en zijn resultaten er het voornaamste dat telt. Onze landgenote Laura Heyrman (25), onze talentvolste middenspeelster bij de Yellow Tigers, mocht het de voorbije maanden ondervinden.

“Op het einde van het seizoen 2016-17 eindigden we bij Modena in de bekerfinale en in de finale van de play-offs. De sponsors verwachtten dat we in het seizoen 2017-18 beter zouden doen dan het jaar voordien. Een haast onmogelijke opgave en dat bleek ook al spoedig. Gevolg: Modena stopte ermee en de titel van de club werd doorverkocht aan Cuneo, de ploeg waar Lise Van Hecke volgend seizoen zal spelen.”

Je had nochtans zelf een behoorlijk regelmatig seizoen achter de rug.
Laura Heyrman: “Ik probeerde zo veel mogelijk alles van me af te zetten en gewoon mijn ding te doen. Maar het mocht niet baten. Zelf was ik inderdaad tevreden over mijn seizoen.”

Je was er nochtans zo’n beetje het boegbeeld van kledingsponsor Liu-Jo…
“Dat is zo. Maar Liu-Jo is ondertussen sponsor geworden in het voetbal. En daar zullen ze mij allicht niet meer nodig hebben (lacht).

Studeer je ook nog steeds psychologie vanop langere afstand?
“Zeker. Al valt dat niet steeds mee vanop afstand. Het gaat traag vooruit, hé! Volgend schooljaar ben ik ingeschreven in de campus Antwerpen. Ik zit er in het tweede jaar en ik kreeg er uiteraard ook een aantal privileges omdat ik in het buitenland speel.”

Je was nu ruim vijf jaar in Italië en je scoorde steeds hoog. Er zullen toch wel ploegen zijn die in jou geïnteresseerd zijn?
“Alle plaatsen in Italië waren blijkbaar al volzet. Ik wacht rustig af. Er zijn nog wel een aantal opties, maar nog niks ligt er vast.”

Deze zomer vroeg je vrijwillig een rustperiode aan voor de Yellow Tigers. Waarom precies?
“Dat was altijd al het plan. Even rusten. Tijd nemen om alles eens op een rijtje te zetten en op mezelf terugvallen. Daar kwam bij dat ik een knieoperatie moest ondergaan. Een geslaagde operatie, maar ik moet wel een beetje voorzichtig zijn in de toekomst, want ook het kleine kraakbeen zou een beetje geraakt zijn. Ik lag dus bijna drie maanden stil en daarom ben ik blij dat ik stilaan weer het ritme kan opnemen bij de nieuwe start van de Yellow Tigers.”

Heb je hun resultaten deze zomer een beetje gevolgd? De jongere generatie heeft dat niet slecht gedaan, hé!
“Ik heb de revalidatie in Antwerpen doorgemaakt, zodat ik ze b.v. in Italië niet heb zien spelen. Ze hebben zich relatief gemakkelijk kunnen handhaven bij de (sub)top van de wereld en dat hadden velen wellicht niet verwacht. Ze hebben dat dus inderdaad goed gedaan en ik denk ook dat ze de juiste mentaliteit bezitten.”

Bij de EK-kwalificaties ben je er opnieuw bij. Wat is de bedoeling?
“We zijn deze week nog maar net begonnen en sommige meisjes moet ik zeker nog beter leren kennen. Maar mijn betrachting is alleszins om de ploeg zo veel mogelijk te helpen. Ons kwalificeren is een absolute must met misschien Slovenië als zwaarste concurrent, terwijl we van Israël en IJsland relatief gemakkelijk zouden moeten winnen. Bovendien stoten twee landen door naar dat EK. Tijd voor de meisjes in de nationale ploeg dus om stappen te zetten. Mijn carrière wordt steeds langer, maar op korte termijn is het mijn ambitie om ons voor het EK te kwalificeren.”

Bij de vorige generatie speelsters, waar jij ook toe behoorde, was het de droom om de Olympische Spelen te halen, waar jullie bijna in geslaagd waren ook. Wat is nu de doelstelling?
“We moeten eerste zien hoe alles verder gaat. Deze groep moet stap voor stap groeien. Maar tot waar dat kan gaan, moeten we nog afwachten. Die jonge meisjes hebben natuurlijk nog veel te leren. Ze moeten nog groeien. Heel moeilijk te zeggen hoe ver we zullen geraken in dit nieuwe project.”

Hoe werd je na bijna een jaar aanwezigheid ontvangen door de groep?
“Heel tof. Dit is zeker een groep waar iets mee te bereiken valt. Wat hebben zij nog nodig om bij te leren en waar kan ik ze misschien in helpen? Dit project moet opnieuw een doel krijgen en de komende weken zullen we ons dus vooral concentreren om klaar te zijn voor de dubbele ontmoeting tegen Slovenië: in de Arenahal in Deurne en in Slovenië. Als we die confrontatie goed doorstaan, dan worden de twee matchen in januari 2018 allicht zelfs van minder belang. Op mij kunnen ze rekenen.”

Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: Bart Vandenbroucke