Zondag wordt het een historische dag in de clubgeschiedenis van volleyclub Black&White Company Lendelede, want dan speelt de vrouwenploeg om 15u30 voor het eerst in de geschiedenis een thuismatch in de Liga A. Met landskampioen en bekerwinnaar Asterix Avo Beveren dan nog als tegenstander. En wie treffen we als bekende figuur terug in de selectie van Lendelede? Yana de Leeuw, nog steeds één van de beste spelverdeelsters uit de Liga en in haar jongere jaren ook één van de betere speelsters bij Asterix Kieldrecht.
“Voor mij is het bijgevolg opnieuw een heel speciale match, want het is intussen al enkele jaartjes geleden dat ik nog tegen mijn ex-ploeg speelde. Ik ken zelfs de meeste meisjes in de ploeg niet meer. Maar spelen tegen Gert Vande Broek vind ik nog altijd leuk. Wij hebben samen op sportief gebied veel mooie momenten meegemaakt, ik heb er ook heel veel geleerd en dus kijk ik ernaar uit, ook al moet er voor ons niks in deze match,” weet de 27-jarige Yana, intussen mama van Vince (4,5 jaar) en een meisjestweeling van nog geen twee jaar. Ze is ook nog werkzaam bij Roularta in Roeselare, niet toevallig de ploeg van haar echtgenoot Matthijs Verhanneman. “Mits een beetje planning allemaal best te combineren,” lacht ze.
Lendelede promoveerde wel omdat Oudenaarde stopte met spelen…
Yana de Leeuw: “Dat klopt. Ook wij moesten vorig seizoen erkennen dat Oudenaarde de beste ploeg uit de reeks was met de beste speelsters. Maar toen de trainer en meer dan een halve ploeg andere oorden opzocht, plus dat er zaalproblemen rezen, maakte Oudenaarde bekend dat ze niet zou stijgen. Hoed af dat ze dat ook tijdig meldden, zodat wij onze voorzorgen konden nemen.”
Wilde Lendelede eigenlijk wel promoveren?
“Lendelede is een club met een gezonde structuur en ze planden indertijd dat een plaats in de hoogste afdeling het einddoel moest zijn. We werden jaar na jaar kampioen, op één jaar na, en als dan de kans zich voordoet om in de Liga A uit te komen, dan konden we die niet laten liggen. De stap naar die reeks komt dus een jaartje eerder dan voorzien. Vorig jaar haakte de hoofdsponsor af, maar het feit dat we promoveerden, zorgde voor een nieuwe ‘boost’, waaraan we ook een nieuwe sponsor overhielden. Bovendien is Lendelede een club met heel veel toekomstmogelijkheden, want ze hebben een uitstekende jeugdwerking met veel ploegen en ze proberen die allemaal vele en goede trainingen te bezorgen.”
Waar staat ‘Black&White Company’ in feite voor?
“Dat is een communicatiebureau uit Kuurne en de voorzitter van Black&White is een absolute aanwinst voor de club. Ze noemen ons ‘de zebra’s’, want er staat ook een zwart-wit motiefje op onze truien. We slaagden erin de ganse ploeg zo veel mogelijk bij mekaar te houden en met Nymphe Verhelst, Marta Sobolska en de teruggekeerde Julie Vermander hebben we voldoende ervaring in de ploeg kunnen houden.”
Zal dat voldoende zijn om van een geslaagd debuut in Liga A te spreken?
“Als je als nieuwkomer in de hoogste afdeling terecht komt, dan is de eerste betrachting steeds het behoud te verzekeren. Natuurlijk zullen we geen kampioen spelen, wij behoren allicht tot één van de zwakkere ploegen in Liga A, maar we willen tonen dat we niet dé zwakste ploeg zijn. Zelf ken ik nog niet zo goed alle ploegen omdat ik meer dan drie jaar niet meer speelde in de hoogste afdeling.” (Lees verder onder de foto.)
Jullie verloren wel de eerste competitiewedstrijd met redelijk zware 3-0 cijfers bij Thuismakers Interfreight Antwerpen… Het commentaar was: ‘Lendelede met de beste spelverdeelster van de afdeling, maar met een receptie provinciale reeksen waardig…’
“Die eerste match kwam misschien nog iets te vroeg, want we moesten wel een aantal aanpassingen doen. Onze vaste libero moest geopereerd worden aan de duim, Julie Vermander en Marta Sobolska hadden nog last van een blessure, zodat Hanne Cappen daardoor op een voor haar ongebruikelijke plaats moest spelen. In de eerste set maakten we dan ook nog eens veel rechtstreekse fouten, maar nadien namen andere speelster hun verantwoordelijkheid en hebben we ons een beetje herpakt. Het kan dus zeker beter, want we speelden nog helemaal niet op volle sterkte.”
Is Lendelede een typische thuisploeg?
“Wij spelen thuis drie keer beter dan op verplaatsing en ik heb daar geen enkele zinnige verklaring voor. Het is wél een reputatie die we willen hoog houden. We willen iedereen duidelijk maken dat bij ons komen winnen, geen evidente zaak is. Wij halen in eigen zaal steeds een beter niveau dan op verplaatsing. Raar, hé?”
Je zat vroeger in de kern van de nationale vrouwenploeg. Geen spijt dat je niet verder gekozen hebt voor een volleycarrière?
“Als ik de vrouwen op tv hun matchen zie spelen, dan denk ik dat het wel fijn moet zijn om in die ploeg te zitten. Maar echt spijt heb ik niet, want ik heb nu datgene waarvoor ik ben gestopt met sporten: ik heb een tof gezin.”
Je bent nog ‘maar’ 27 jaar en Frauke Dirickx speelde tot haar 37ste . Kom je nog ooit terug?
“Er was inderdaad tien jaar verschil tussen ons. Zeg nooit ‘nee’, maar in de huidige omstandigheden denk ik niet dat het er nog van komt. Mochten alle trainingen en alle matchen in eigen land gespeeld worden, dan zou het misschien nog kunnen. Maar zo gaat het tegenwoordig niet meer. Ik zie me ook niet meer dan twee weken van huis weg gaan. Zo lang kan ik mijn gezin niet meer alleen laten. Zeg nooit ‘nooit’, maar je moet ook realistisch blijven. Ik zeg niet dat ik mijn plan niet meer kan trekken als spelverdeelster, maar je voelt toch het verschil als je twee, drie keer per week traint tegenover vroeger vijf dagen per week bij Asterix. Ik heb natuurlijk wel het voordeel dat ik meer ervaring heb en ik haal nog wel het niveau van Liga A, maar dat is niet hetzelfde als topniveau bij de Yellow Tigers. Ik zou ook moeten weten dat ik nog iets kan bijbrengen aan de ploeg en dat vergt dan toch weer veel trainingen.”
Jouw man Matthijs Verhanneman deed in de voorbije zomer niet mee met de Red Dragons…
“Hij zat met een rugblessure die absoluut moest genezen en hij doet ook een deel van zijn taken in ons gezin. Mocht hij opnieuw gevraagd worden om aan te treden met de nationale mannenploeg, dan zou hij daar zeker eens goed over nadenken. Er zijn immers geen bruggen opgeblazen. Maar de mannen die dit jaar deel uitmaakten van de Red Dragons hebben dat uitstekend gedaan en dus was het logisch dat de coach op hen een beroep bleef doen. Hij zet intussen alles op een goed resultaat bij Knack Roeselare en zaterdag zullen we al iets meer duidelijkheid krijgen over de klasseverhoudingen tussen Roeselare en Lindemans Aalst. Een boeiend weekeinde dus!”
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: Bart Vandenbroucke
