Enkele landstitels eind jaren ’80, een viertal Belgische bekers, de laatste in 2015. Die exploten ogen nog altijd mooi op de erelijst, maar die grote successen wachten bij Lindemans Aalst, in een vroeger leven VC Lennik, Go Pass Lennik en Euphony Asse-Lennik, al enkele jaren op een herhaling. Lindemans Aalst heeft het de laatste seizoenen wat moeilijker.
Dat beseft ook CEO Pascal Debels (52), die met hart en ziel leeft voor de volleybalsport. Toch heeft de club goede bedoelingen. Ook in de persoon van nieuwe trainer Christophe Achten, die afgelopen woensdag na een serie verlieswedstrijden eindelijk de zege pakte tegen VHL Leuven: 3-1. De eerste zege in de Champions Play-offs.
En of er gevierd werd. Ja, tot na middernacht. Meteen wipte Lindemans voorbij Menen naar de vijfde positie. En dat geeft de burger moed. Op termijn willen de Ajuinen na vijfendertig jaar een nieuwe Belgische titel veroveren. De club is sedert 1984 present op het hoogste niveau, dus voor het 39ste jaar. In augustus 2012 werd ‘het nieuwe’ Asse-Lennik geboren. Tot de vereniging in 2016 onder de naam Lindemans Aalst naar zaal Schotte en de contreien van de legendarische bendeleider Jan De Lichte en schrijver Louis-Paul Boon verkaste.
Over een en ander hadden we een boeiende tête-à-tête met de heren Debels en Achten. We starten met Pascal Debels, Christophe Achten zorgt in dit artikel na al zijn perikelen bij het Duitse United Volleys Frankfurt voor de finishing touch.
Pascal Debels is CEO van VC Lindemans Aalst. De man is een ondernemer ‘pur sang’. Hij leidt als bestuurder en eigenaar een viertal bedrijven. OMES is actief in de verkoop en installaties van zonnepanelen, warmtepompen, airco, laadpalen enz.. OMES INVEST verleent financieringsmogelijkheden in verband met duurzame energie. Dan is er CONNECTING PEOPLE PRO, zuiver gericht op bedrijven. Het gaat om Telecom (via Orange) en om energie-oplossingen via Octa+. En dan is hij ook bezig met volleybalclub Lindemans Aalst.
Pascal Debels: “Het volleybal is inderdaad een vorm van vierde bedrijf. Hoe ben ik erin gerold? In 2010-2011 is de familie Van Snick met het volleybal gestopt. De tijden van ‘ons Marie Jeanne’. Er kwam in 2011-2012 een nieuw bestuur aan de macht. Maar dat heeft niet lang geduurd. Wel geteld één seizoen. Met Euphony fungeerde ik toen als hoofdsponsor. Plots kreeg ik telefoon, dat het bestuur de stekker uit de club zou trekken. Voor mij kon dat niet. Ik heb overlegd met de bond en in augustus 2012 heb ik me laten overhalen om door te zetten. Ik kreeg twee weken respijt, ik twijfelde, dat geef ik toe, maar een aantal mensen sprongen toch mee op de kar, die ik wilde trekken.”
Pascal Debels schrok zich wel een hoedje. In zijn eerste jaar moest hij meteen Champions League spelen. Hij zei ‘wablief’. Hij moest een zaal gaan zoeken. Gevonden in het Gentse. De verhuis kostte aan de kant van de inkomsten zes euro per toeschouwerzitje. Er groeide een put van 230.000 euro. De vier aandeelhouders konden er niet van slapen, maar Pascal, voorzitter Jan Luppens (11 jaar preses), Alain Cammaert (Iveco) en Erik Van Snick slaagden er toch in dat tekort te dempen.
Debels: “Die vier aandeelhouders zijn nog altijd actief, hoewel er dus lijken uit de kast waren gevallen. Er volgde nog meer rampspoed, want in 2013-2014 ging hoofdsponsor Euphony failliet. De sponsoring van 100.000 euro werd ons door de neus geboord. Eerlijk gezegd, ik dacht toen aan stoppen. Maar ik ben een leeuw van sterrenbeeld en ik kon het niet over mijn hart krijgen om af te haken, hoewel mijn brein zei: Pascal, hou er mee op. Ook mijn boekhouder gaf mij die raad. Maar tja, opgeven staat niet in mijn woordenboek.”
Heel gek: BE Happy 2, een internationale webshop zou dan de naamsponsor worden in seizoen 2014-2015. Alweer een verhaaltje dat niet lang duurde. En dan gebeurde het ongelooflijke: het team won in 2015 de Belgische cup in de allereerste bekerfinale in het Antwerpse Sportpaleis. In het bijzijn van 14.000 toeschouwers. Een record. Heel de omgeving in Lennik werd gemobiliseerd om die triomf te beleven. De media, ook Sportweekend, profiteerden mee van die golf van succes.
Debels:“Niet te geloven, in dat seizoen haalden we bovendien de halve finale van de CEV Cup. Met een return tegen Dinamo Moskou in zaal Molenbos in Zellik. En datzelfde jaar werden we vicekampioen na de finales van de play-offs tegen Knack Roeselare.”
Met Frank Depestele aan de pass en brouwerij Lindemans als nieuwe naamsponsor haalde Asse-Lennik in 2015-2016 de Supercup en de Final 12 in de Champions League. De formule is nu wel veranderd. En dat jaar werd ook het allerlaatste seizoen in de tot op de draad versleten hal Molenbos in Zellik, die later trouwens tegen de vlakte ging. De geschiedenis van het Molenbos is helemaal uitgewist. Onder leiding van manager Walter Colson, papa van Martijn (Caruur Gent), werd de verhuis naar zaal Schotte in Aalst op een perfecte manier uitgevoerd. De afstand voor Walter, pendelen tussen Lommel en Aalst, werd – alle begrip – veel te zwaar. Maar de club is de man zeer dankbaar.
Debels: “Ik heb dan de taak van Walter opnieuw overgenomen in het tweede seizoen in Aalst. We werden derde in ons eerste seizoen in Schotte, ook het jaar nadien in 2017-2018. Een jaar later opnieuw derde, plus we stonden ook alweer in de bekerfinale. Toch absoluut niet slecht hé. Maar mensen vergeten vlug.”
En dan volgt het ‘rampjaar’ 2019-2020. COVID!!! COVID!!! COVID!!! Lindemans Aalst eindigde regulier als eerste en speelde ook opnieuw de bekerfinale (februari 2020), maar alle competitie werd in maart 202 dichtgegooid. De titel van kampioen werd niet toegekend. Pascal Debels ijverde wel voor die titel. Maar achteraf begreep hij het plaatje wel. Er waren geen play-offs gespeeld. Wel volgde een hele zware discussie over de tickets voor de Champions League. Debels en Roeselare eisten de tickets op.
Debels: “2020 was een waardeloos jaar. In seizoen 2020-2021 werd het niet echt beter. Het werd één groot débacle. Spelen zonder publiek achter gesloten deuren. Ook geen normale CL. Heel erg. We moesten op één vaste locatie in Polen spelen. Veel véél te zwaar.”
De miserie was nog niet op zijn einde. Lindemans Aalst finishte in 2020-2021 als zesde en zag zich een Europees ticket door de neus geboord. ‘Shocking’, nooit gebeurd. De allereerste keer. Al was Pascal Debels, open en eerlijk als hij is, er niet rouwig om. De club moest geen investeringen doen in een Europese campagne.
“Debels: “Niemand spreekt er nog over. Maar we haalden in het seizoen 2021-2022 opnieuw de finale van de Beker van België. Tegen Caruur Gent. Verlies. Een niet te vatten domper. Voor mij een onverklaarbare nederlaag. Een kleine opluchting nadien was dat we ons ten nadele van VH Leuven konden plaatsen voor de play-offs 1-4.”
In 2022, in de aanloop naar het huidige seizoen werden drastische beslissingen genomen. Debels wilde in functie van zijn bedrijven toch een beetje afkicken. Zo kreeg headcoach Johan Devoghel na tien jaar trainerschap de kans om algemeen manager te worden.
Debels: “Ik ben zo blij dat Johan na die klap in de bekerfinale toch de functie heeft aanvaard. Ik vond hem de ideale kandidaat. Hij zat al zeventien jaar bij de club. Hij kent veel mensen, hij is zeer commercieel ingesteld, hij voelt bovendien de sport aan in alle details. Het is een extra kost, maar ik kan ook niet alles blijven combineren. Alain Dardenne, T 1 van eerstenatioinaler Hemiksem-Schelle, was al een tijdje onze adviseur. Hij komt nu prominent meer naar voor als sportief manager. Hij is het geschikte klankbord voor Johan. Die twee vinden elkaar wel.”
VC Lennik en Asse-Lennik kregen al veel tegenslagen te verteren. Ook in 2023 zat het niet mee. De aanstelling van Idner Martins voor dit seizoen werd al snel een voorbeeld van ‘miscasting’ genoemd. Goeie man, absoluut, maar de resultaten bleven ver onder de maat. Dan heeft de trainer in alle sporten de boter gegeten. Een ingreep van het bestuur werd onafwendbaar.
Debels: “Voor de aanwerving van Martins hadden we ons laten overhalen door managers. Al hadden we Christophe Achten al vroeg in ons achterhoofd, toen Johan Devoghel stopte. Achten was bij ons eerder assistent van Marko Klok in 2012 en 2013. Hij zat in de coulissen van ons geheugen, maar hij was niet vrij. Hij heeft ons wel nog aan twee spelers – Lennart Heckel en Leon Meyer – geholpen van het ter ziele gegane United Volleys Frankfurt. We konden een heel gunstige deal maken, met hulp van Christophe, bij de Duitse Volleybalbond. Christophe wist toen nog niet dat hij later zijn wagonnetje bij ons zou kunnen aanhaken. De Zwitser Robin Baghdady kon van United Volleys Frankfurt overstappen naar VC Greenyard Maaseik. En geluk bij een ongeluk: plots kwam Achten vrij, omdat Frankfurt opdoekte. Het kostte ons niet veel tijd om hem te overhalen om Idner Martins op te volgen.”
Sinds de verloren bekerfinale tegen Caruur Gent sputtert de machine lichtjes bij Lindemans Aalst. Regulier was het dit seizoen (zes zeges, tien nederlagen) opnieuw zwaar knokken om de Champions play-offs te bereiken. Dat lukte op het nippertje. Dan was het wachten tot de vierde speeldag in de Champions play-offs op een eerste zege.
Debels: “Ja, we hebben die eerste zege afgelopen week heel zwaar gevierd. Dat mocht ook voor Christophe Achten, die eindelijk de trend heeft gekeerd. Ik krijg weer hoop. Ik voorspel dat we op vrij korte termijn weer kunnen aansluiten bij topteams Knack Roeselare en Greenyard Maaseik.”
Youngster Robbe Van de Velde heeft voor twee campagnes bijgetekend. Berre Peters (VHL Leuven) is een certitude. Mogelijk ook Lennert Beelaert, eveneens van VHL. Verder circuleren de namen van Bram Van den Dries (PAOK Saloniki) en libero Bert Dufraing (VH Leuven). Het is een zekerheid dat de huidige libero Seppe Baetens mag uitkijken naar een nieuwe ploeg. Lindemans Aalst wachtte vroeger traditioneel erg lang om aanwervingen te doen. Vaak te laat. Daarom hebben de Ajuinen het geweer van schouder veranderd.
Debels: “We zijn nog nooit zo vroeg begonnen als dit jaar met de samenstelling van een nieuw valabel team. Dat we vroeger wilden handelen, heeft ook te maken met de social media, waar het gonst van geruchten, zodat je er als de kippen bij moet zijn om iemand aan te trekken. Het is nog koffiedik kijken, maar we hadden nu maar twee Belgen in onze rangen. Dat zal veranderen. We hopen uit te breiden naar zes. Zo moet er meer binding ontstaan met de fans. Zeker weten, u hoort nog van ons.”
T1 Christophe Achten: “Nieuwe groei en vroegere schwung bereiken”
“Ik heb enkele zwarte maanden achter de rug in 2022. Die periode was mentaal niet te onderschatten”, opent Maaseikenaar Christophe Achten (44) ons gesprek. “Het failliet van mijn Duitse club United Volleys Frankfurt was een klap in mijn gezicht. Wie had dat durven denken? Ik zag Frankfurt als een mogelijke springplank naar de Duitse grootheid Berlin Recycling Volleys, maar dat is allemaal in duigen gevallen. Daar is Joel Banks (ook bondscoach van Finland) nu de nieuwe headcoach na zijn exit bij Belchatow in Polen. Ik heb enkele maanden een beetje moeten ploeteren. Ik deed even een interim in het onderwijs. Tot ‘Dame Fortuna’ mijn pad kruiste door de vacature die was ontstaan bij Lindemans Aalst.”
Christophe is in een lange juridische procedure verwikkeld met United Volleys Frankfurt, dat zich failliet liet verklaren. Al driemaal trok hij naar de zittingen van het Duitse gerecht in Frankfurt (kostprijs 100 euro per rit) voor sessies van amper twintig minuten. Hopelijk is het bijna de laatste keer. Het conflict gaat voor hem de goede richting uit.
“Mijn grote geluk: ik ben in België gesyndiceerd. Zo kreeg ik in Duitsland rechtsbijstand van mijn vakbond. Ik ben die mensen van het syndicaat heel dankbaar. Het gerecht heeft bepaald dat ik als trainer-coach recht heb op een ontslagvergoeding, omdat ik nog een geldig contract had. Ik had namelijk getekend voor twee seizoenen. Pech wel voor het grootste gedeelte van de spelers, die einde contract waren. Zij vissen helaas achter het net. Ik kan rekenen op het zgn. ‘faillissementfonds’ dat in Duitsland bestaat. Het zou kunnen gaan over een schadevergoeding en uitbetaling van 25.000 euro. Maar het is nog altijd af te wachten of het effectief zo zal uitgevoerd worden.”
Met Lindemans Aalst wil Achten naar de vierde plaats. Meteen verzekerd zo van Europese deelname. Plaatsen vijf en zes zijn te ‘tricky’, omdat er nog een eindronde volgt tegen de top twee van de Challenge play-offs. Vijf en zes spelen thuis als hoogst gerangschikten thuis eerst een barrage in één enkele wedstrijd tegen de nrs. 2 en 1 van de Challenge play-offs. De twee winnaars spelen vervolgens tegen elkaar voor het laatste Europese ticket.
“Het is een rare formule, maar soit, het is wat het is. Zo zijn de regels gemaakt door de Liga voor dit seizoen. Al vind ik het niet normaal dat teams uit de Challenge play-offs nog aanspraak kunnen maken op deelname in 2023-2024 in de Europacup. Het voelt goed aan dat we door onze driepunter tegen VH Leuven en één punt in Decospan Menen mochten oprukken naar de vijfde plaats. Het deed zoveel deugd, zeker voor de fans en de sponsors, na een lange reeks van ontgoochelingen. In die trieste serie zaten wel vier confrontaties tegen Roeselare en Maaseik, heen en terug. Ik mik nu graag op de vierde plaats. Caruur Gent staat als derde al een beetje ver weg. Maar stek vier pakken, is geen utopie. Dat Roeselare en Maaseik de titelfinales zullen spelen, staat buiten kijf. Ze zijn gewoon te sterk. Ik heb nu de vraag gesteld aan het bestuur, dat ik mee mag bouwen aan een stabiele basis met jonge talenten. Dat is een eerste vereiste om nieuwe groei en de volle vroegere schwung in de club te brengen.”
Christophe Achten zit wel met één probleem in de maag. De heikele verkeersdrukte op de Belgische wegen. De dagelijkse rit van Ranst naar Aalst (75 km enkel) neemt soms liefst vier uur in beslag. Door wegenwerken in het Antwerpse. Zeker bij regenweer of in de spits gaat het bijzonder traag. Verloren tijd waarin hij niets kan doen, dan alleen maar het stuur van zijn auto vasthouden.
“Ik vind het hard, jawel. Ik ben zulke verre verplaatsingen verleerd. Als coach in IJsland,, in Finland bij Raison Loimu en bij de Duitse teams Netzhoppers KW-Bestensee, TV Rottenburg en United Volleys Frankfurt woonde ik maximaal op tien minuutjes van de sporthal. Nooit werd ik met zo’n tergend zwaar verkeer geconfronteerd.”
In de media stond te lezen dat Achten voor twee jaar heeft bijgetekend. Hij meldt een kleine nuance.
“Dat moet allemaal nog officieel worden beklonken. Maar ik heb goede hoop dat er een regeling komt. Het seizoen eindigt in april en start pas weer na de zomer. Voor die tussenperiode moet er een invulling komen. Ik tekende in december 2022 een contract voor vijf maanden. Dat loopt dus weldra af. Vroeger was ik in de zomermaanden T 2 bij de Red Dragons van Dominique Baeyens, maar door de komst van de Italiaan Zanini is ook dat allemaal veranderd. Enfin, we zien wel.”
We ronden graag af met een fijne noot. Christophe Achten heeft een vreugdevolle periode in het vooruitzicht. Met zijn eega – voormalige (beach)topper Stephanie Van Bree – heeft hij al een dochtertje Estée (2,5 jaar in de zomer). Begin juli kondigt zich gezinsuitbreiding aan in Ranst.
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Pascal Debels, Stephanie Van Bree, Lindemans Aalst.
