Fe-no-me-naal, uniek, waanzinnig knap: de vrouwenploeg van Volley Noorderkempen wordt bedolven onder bergen van lof en nog meer felicitaties. De eerstenationaler onder leiding van T 1 Eric Van Drom en T 2 Simon Hermans heeft dit seizoen alle pannen van het dak gesmasht. Afgelopen weekend kroonde de ploeg zich bij Tongeren (1-3) tot kampioen in eerste nationale.
“We hadden in de eerste set een beetje stress. Daarna kwam het team tot ontbranding, regelrecht naar de titel. De busrit huiswaarts werd één euforisch spektakel. De poort naar de Liga, de hoogste vrouwenreeks in ons land, is open gebeukt. Met ongelooflijk veel panache.”
Volley Noorderkempen zit aan een reeks van eenentwintig zeges in de interclub zonder nederlaag. De cijfers glimmen: 21 x 3 = 63 punten, meteen 63 winstsets en slechts vijf verloren sets. Met nog vijf wedstrijden voor de boeg wil Van Drom doordrammen naar 26 ongeslagen matchen en 78 op 78 haalbare punten. “Moet kunnen”, denkt de trainer. “We spelen nog vier keer thuis tegen runner-up Bevo Roeselare (toekomstig team met Hermes Oostende), tegen NRG Geel, VC Zoersel en tot slot Wevoc Wellen. Tussendoor werken we nog één verplaatsing af naar Saturnus Michelbeke. Ja, we schrijven aan een ongelooflijk succesverhaal. De titel werd in hal Diepvenneke tot het ochtendgloren gevierd. Zelf lag ik om half vijf in mijn bed, maar sommigen hebben het nog langer volgehouden.”
Van Drom (50) nam als T 1 drie jaar geleden het roer over van toenmalige headcoach Simon Hermans, nu Erics assistent. “Door corona verloor iedereen één seizoen. Eerder maakte ik het exit mee als trainer van Amigos Zoersel in de Liga A. Ondanks onze vijfde plaats werden mannen en vrouwen A opgedoekt wegens budgettaire zorgen. De stekker bij de seniores werd eruit getrokken. Spijtig, maar alle begrip.
Je kent me: ik ben nooit rancuneus en ik vond bij Volley Noorderkempen een nieuwe ‘drive’ en een geweldige ‘vibe’. Mijn vrouw Mieke Deckx staat me wonderwel bij als markeerster bij onze thuiswedstrijden. Ik moet haar op mijn blote knieën danken. We runnen een gezin met vijf kinderen tussen 17 en 22 jaar. Zonder de inzet van Mieke zou ik nooit mijn sportieve trainersdromen kunnen waarmaken. Van die vijf speelt alleen Nash Van Drom volleybal bij de tweede ploeg van Antwerpen in derde nationale. Onze andere zoon Djaru speelde wegens zijn beperking in de G-competitie. Maar hij is daarmee gestopt, omdat hij werk heeft gevonden, dat de voorrang heeft. De combinatie met sport is te moeilijk op dit moment.”
“Had je in het tussenseizoen al de ambitie om de titel te pakken?
“Ik wist vooraf dat we top-3 zouden spelen. In een gevecht tegen Bevo Roeselare en Blaasveld. Dat we nu zo’n magnifieke ongeslagen serie hebben neergezet, had ik niet kunnen voorspellen. Mijn insteek is de volgende: ik kijk niet voortdurend naar het klassement, ik bekijk onze resultaten van week tot week. Ik hamer daarbij op ‘dwingend volley’, met een brok energie, met mooie uitgevoerde opdrachten en met aandacht voor moderne evoluties in het spel. En ja, dat is optimaal gelukt.
Gaandeweg viel ik elke speeldag bijna van mijn stoel. We hadden eerst 30 punten, dan 45 en nu 63. Als we nog vijf keer knallen (78 punten) behalen we een historisch bijna unieke prestatie in dit land. We leven echt in een droom. We hebben zeven wedstrijden meer gewonnen dan achtervolger Bevo Roeselare, nota bene komend weekend onze tegenstander. En ik zou eens de rekenmachine moeten hanteren om ons scoresaldo (punten plus en tegen) te berekenen. Het is gewoon gigantisch wat mijn speelsters gepresteerd hebben.”
Kan je even de kern van de hoofdaanvalsters belichten?
“Enorm belangrijk was de komst van de West-Vlaamse Louka Maertens, die vertrok bij Michelbeke. Zij vond de liefde bij Levi, die bij Vosselaar speelt. De overstap is dus heel logisch. Louka is inzetbaar op de hoofdaanval en als receptie-hoek. Ze brengt veel gestalte, snelheid en atletisch vermogen. Ze stopt met haar positieve ‘mindset’ ook veel positieve energie in de ploegmaats, die zich allemaal naar een hoger niveau hebben getild. Prachtig om te volgen, alle meisjes hebben geweldig veel stappen gezet. Als back-up voor Louka Maertens steunen we op de Nederlandse Janneke Van Gerwen. Hier redelijk onbekend, omdat ze pas vier jaar geleden met volley is begonnen.”
Op wie kan jij rekenen aan de passing?
“Aan de set-up hebben we een mix van jongeren en ervaren speelsters. De youngsters zijn Mare Dejongh en Elise Vermeiren, zij brengen zeker zuurstof voor de toekomst. Leen Guelinckx is onze eerste spelverdeelster, ook kapitein. Zij is zo aimabel op en naast het veld. Niet te beroerd om veel verantwoordelijkheid te nemen. Ook haar ouders zijn bijna bezeten van het spelletje, dat helpt.”
Ook het midden en de libero’s leveren een hoog rendement.
“Ja, Sarah Driesen is een vaste waarde. Achter Sarah staat met Zoë Nuyens getalenteerd jong geweld paraat. Centraal heeft ons jeugdproduct Janne Sommen op twee jaar een geweldige progressie gemaakt. Ander eigen jeugdproduct Nikky Folla (pas 17) grijpt ook alle kansen. En de Nederlandse Jitske Lagarde deed het uitstekend na haar switch van receptie-hoek naar de middenaanval. Jitske etaleert een enorme werkkracht.”
Op receptie-hoek loopt het eveneens als een fluitje van een cent.
“Wat een luxe hé. Met Marthe Ceustermans op kop. Zo taai in het achterveld. Met Lisa Van den Vonder, met harde werker Lana Mees. Ook een rots in defensie. Het is wel zo dat Ceustermans stopt. Heeft met haar drukke werk te maken. En ja ook Jitske Lagarde gaat weg. Zij kiest voor een reis rond de wereld. Het is haar helemaal gegund. Zij is al een tijdje geblesseerd. Ik moet zeggen dat Bieke Ceusters van ons B-team haar uitstekend heeft vervangen.”
De interclub startte voor jullie met een thuismatch tegen Michelbeke, een ex-topklasser.
“Ja, we waren meteen op onze hoede. En we knalden ons naar 3-0 (25-19, 25-14, 25-18). Dat was bijzonder effectief voor ons vertrouwen. Dan klopten we de youngsters van Topsportschool Vilvoorde en van Zandhoven. Het was een kanonstart. De ploeg knokte nadien bijna maniakaal voor elk punt. De titeldroom kreeg concreet gestalte in een vierluik van opeenvolgende uitwedstrijden, (ja, vier), bij Roeselare, NRG Geel, Zoersel en Wellen. We pakten 12 op 12, zonder setverlies, zo groeide het besef dat we een ‘wonderseizoen’ zouden scoren. De weg naar het doel is zo prachtig, vind ik. Nog mooier dan het doel zelf.
Na dat vierluik kreeg ik een wow-gevoel, amai, waarmee zijn wij bezig. Het is pas op 18 februari dat ik binnen de groep ben beginnen praten over een mogelijke titel. Want normaal werk ik week per week, niet meteen met verre toekomstperspectieven. Het is niet te geloven welke straffe cijfers we tot vandaag hebben neergepoot. Nu we zo ver gekomen zijn, wil ik natuurlijk heel graag het absolute orgelpunt plaatsen. Ik ben nu twaalf jaar trainer en ja, dit is het leukste seizoen dat ik al meegemaakt heb. Met de volle focus op positieve resultaten, teambuilding, veel vriendschap, nog meer gedrevenheid en een typerende winnersmentaliteit. Dat zijn mijn trefwoorden. Ik geniet ervan om de puzzel, die een team toch ergens met zich brengt, ideaal op te lossen. We staan nog te weinig stil bij de fantastische wedstrijden van dit seizoen.”
Alvast zijn er veranderingen op til? Dat is eenmaal de wet in de sport.
“Het enorm hard werkende en verjongde bestuur is echt op tijd aan zijn huiswerk begonnen. Ceustermans en Lagarde worden o.a. afgelost door Julie Alaerts (receptie-hoek van Antwerpen). Van de Volleybalschool verwelkomen we de Limburgse Anouck Van Bouwel (Antwerpen) en Jana Tierens (Asterix Beveren). Bente Daniëls (mid) komt over van Oudegem. En Lisa Van den Vonder zal samen met Leen Guelinckx de set-up verzorgen.”
Jij bent ook toptrainer met veel faam en uitstraling in het beachvolleybal. Onze nationale boegbeelden worden weer met pech geconfronteerd?
“Inderdaad. Ik ben de beachcoach van Lisa Van den Vonder en Sarah Cools. Maar Sarah is helaas hervallen in haar zeer zware handblessure (breuk in pols, opnieuw). Ik vrees voor haar seizoen 2023. Ik heb Sarah speciaal bij haar thuis in Pulle (Zandhoven) opgezocht, want mentaal is deze tegenslag zo moeilijk te verwerken.”
En dus moet jij met Lisa naarstig op zoek naar een nieuwe partner. Kan je een tip van de sluier oplichten?
“Jawel, het is een hele uitdaging om dit op te lossen. Samen zijn we nog aan het zoeken, wie Lisa’s ploegmate voor dit seizoen zou kunnen worden. Ik vrees dat Sarah lang moet revalideren, want het is haar oude zware handblessure die weer opspeelt. We willen daarom graag een overleg plannen met Yellow Tiger Laura Heyrman. En ook met jong talent Jade Van Deun. Jade is zoals de Griekse middenaanvalsterTontai al tijdens het seizoen afgehaakt bij LVL Genk en heeft ruimte en tijd. Ze trekt volgend seizoen naar Antwerpen en speelt beach op het sportkot in Leuven. De redenen van hun vertrek bij Genk ken ik niet. We zien wel wat er op tafel zal komen. Ook Amber De Tant is voor mij een optie.”
Oké Eric: is Volley Noorderkempen in staat om de promotie naar de Liga in verder succes om te zetten?
“Dat denk ik zeker. Een vrouwenploeg op het hoogste niveau is budgettair alleszins iets makkelijker te runnen dan een mannenteam. Wij zijn gewapend om de stap te zetten. Beter dan Kalmthout dat helaas afhaakt op het hoogste niveau. Dat zijn wij niet van plan. Integendeel. We runnen de accommodatie in hal Diepvenneke in eigen beheer. Er komt veel volk over de vloer in deze hoogconjunctuur, zo is de hal onze grootste sponsor na het wegvallen van Hollebeekhoeve.
Ook de structuur rond voorzitter Ivan Vermeiren staat op poten, il wil de uren niet tellen die Ivan in de club injecteert. En hij kan ook heel goed taken delegeren. Nu we zoveel succes boeken, bieden zich heel logisch ook nieuwe gezichten aan. Dat is een prettige vaststelling. Ja, wij zijn klaar voor de Liga, zeker weten. Ik hoop vooral dat we in die reeks met ‘een paar knallers’ meteen stevig binnenkomen, zodat iedereen beseft dat men met Volley Noorderkempen rekening zal moeten houden.”
Jij blijft samenwerken op het hoogste niveau met Simon Hermans?
“Geen haar op mijn hoofd denkt eraan om aan ons trainingconcept ook maar iets te veranderen. Simon is een zeer belangrijke man in het team. Hij is mijn rechterhand. Onze mix is van onschatbare waarde. Hij betekent enorm veel voor mij en heeft een enorm aandeel in onze successen. Hij is van Vosselaar zelf, dus echt een insider, terwijl ik van Oud-Turnhout ben. Ik trainde vooral mannenploegen en nu voor het eerst een vrouwenteam. Simon is een encyclopedie qua vrouwenvolley, hij kent alle speelsters, alle achtergronden. Ja, ik kan me echt geen betere assistent wensen.”
Jullie willen naast Antwerpen het vrouwenvolleybal in de provincie meer op de kaart zetten.
“Dat is alleszins de bedoeling, nu Kalmthout en Zandhoven moeilijkere jaren doormaken en stappen terug moeten zetten. Wij hebben de wind in de zeilen. We willen de trainingssessies van drie naar vier optrekken. Misschien niet voor iedereen, afhankelijk van de beschikbaarheid. Maar 9 of 10 uur trainen lijkt me haalbaar. Ik moet echt benadrukken dat Volley Noorderkempen een super bloeiende club is. Met meer dan 400 aangesloten leden. Iedereen van top tot recreatie of via G-Volley kan bij Noorderkempen zijn ding doen. Dat vind ik fantastisch. We hebben niet meteen één grote hoofdsponsor. Neen, er zijn verscheidene dragende sponsors, zodat de continuïteit gewaarborgd is.”
Jullie supporters staan als een hecht blok achter het team.
“Ja, vooral ook omdat Volley Noorderkempen een zeer warme club vormt. Met tal van nevenactiviteiten voor de fans, zodat het avondje in hal ‘Diepvenneke’ een soort van totaalbeleving wordt. In de marge wordt van alles en nog wat georganiseerd: een quiz, een eetfestijn e.d. Door de promotie naar de Liga krijgen we nog meer schwung in de club. Ik heb massaal veel reacties gekregen. Gewoon geweldig. Ik besef wel dat we in de Liga voor grote verplaatsingen zullen staan: Roeselare, Tchalou, Charleroi, Oudegem… Maar we hebben genoeg vrijwilligers om te blijven drijven op de successen van de laatste jaren. Waarom zouden wij de topdagen van het vroegere Antonius Herentals niet kunnen evenaren?
Door volley aantrekkelijk te maken in de regio. Via connecties met VC Zoersel, Amigos Zoersel, Zandhoven en Antwerpen. Bij ons moet de focus gelegd worden op ‘volleybal is een feest’. Dat gevoel kunnen we versterken door een goed niveau te bieden. De gemeenten Vosselaar, Merksplas en Vlimmeren leven mee in ons verhaal. Ik hoop dat we het verhaal van enkele bijzonder boeiende seizoenen kunnen schrijven. Ons eerste aantreden in de Liga voel ik bijna aan als de spanning van een eerste schooldag. De hamvraag luidt: wat zijn wij waard in de nieuwe reeks? Wat gaat het geven? Alles zal nieuw zijn. Ik elk geval wil ik de stap zetten met een super dosis enthousiasme. Ik kijk al uit naar de grote derby tegen Antwerpen.”
Jullie willen 26 op 26 halen, 78 punten dus, een serie die bijna niet voor herhaling vatbaar zal zijn?
“Ik heb geen glazen bol. Ik kijk nu naar de afloop van dit seizoen. Nog prijzen pakken, daar gaat het om. We organiseren de finales van de Beker van Antwerpen bij ons thuis. Mijn team is finalist tegen Beerse. Alweer een uitdaging. Er is ook nog de Beker van Turnhout, een nevenevenement, waarin we ten strijde trekken tegen Zoersel. Alleen in de Beker van België gingen we er onverwacht uit in één wedstrijd bij Haasrode (3-0). Die dag waren we niet ‘vief’ genoeg. Jammer natuurlijk. Een teleurstelling. Ik had zo gehoopt om de halve finale te halen tegen Oudegem, dan in twee wedstrijden, uit en thuis.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Eric Van Drom
