Valt er dit seizoen iets te beginnen tegen Knack Roeselare? De West-Vlaamse trots raast als een TGV door onze competitie, pikte zonder tussenstop ook nog eens de Belgische beker mee en mag zich morgen in de heenwedstrijd van de halve finales van de Europese CEV Cup meten met Bluenergy Daiko Volley Piacenza, één van de beste Italiaanse ploegen van het moment. Een kansloze partij? Niet meteen, want Italiaanse ploegen liggen Roeselare wel. Denk maar aan de twee nipte nederlagen tegen wereldploeg Civitanova in de groepsfase van de Champions League.
Maar hoe komt het nu dat Roeselare onklopbaar lijkt in eigen land en ook nog eens met vertrouwen mag uitkijken naar de komende clash tussen twee nationale bekerwinnaars? Zonder verpinken, durven we één grote constante opschrijven: Pablo Kukartsev. De Argentijnse hoofdaanvaller is namelijk goed op weg om de revelatie van dit seizoen te worden en ‘Kuka’ zal die status zeker vasthouden als Roeselare straks de dubbel en wie weet – dromen mag voor één keer – zelfs kans maakt op de treble.
De volleyballoopbaan van Pablo Kukartsev leest als een marathon. Man van vele oorlogen, verzamelaar van verschillende titels, ruwe bolster op het veld, maar blanke pit daarbuiten. Zijn karakter en persoonlijkheid op het parket heeft hij in elk geval van zijn ouders, Sergei en Mila, die beiden van Russische afkomst zijn.
Toch werd Pablo geboren in Argentinië, al groeide hij vanaf zijn vijf à zes jaar op in Spanje. “Mijn ouders moesten Rusland verlaten en belandden in Argentinië toen mijn moeder zwanger was. Ze speelden beiden volleybal, het was de belangrijkste sport in mijn familie. Mijn vader zijn carrière was kort omwille van een zware knieblessure, maar hij werd als setter wel wereldkampioen met de Sovjet-Unie. Ook mijn moeder speelde trouwens voor de nationale ploeg en zij heeft mij in de sport geïntroduceerd. Gelukkig maar”, aldus een ontspannen Kukartsev aan de vooravond van één van zijn belangrijkste wedstrijden in zijn leven. “Weet je dat ik nog nooit in een halve finale van een Europese clubcompetitie heb gestaan? Het is een droom die werkelijkheid wordt.”
En dat nog wel met een Belgische ploeg. Had je dit geloofd als men je dit pakweg vijf jaar geleden had verteld?
Pablo Kukartsev: “Waarom niet? Het kan misschien raar klinken, maar voordat ik bij Roeselare belandde, volgde ik de Belgische competitie al jaren. Niet elke wedstrijd natuurlijk, maar de topploegen zoals Roeselare en Maaseik zeker wel. Ze trokken mijn aandacht toen ik ze haast elk seizoen aan het werk zag in de Europese competities. Ik vroeg mezelf af hoe een Belgische club dit kon verwezenlijken. België blijft een klein land en is op sportvlak toch vooral bekend door voetbal en wielrennen. Maar vroeger kon je haast elke wedstrijd gratis op livestream bekijken, al bestaat die website (laola) ondertussen niet meer. Het is dus niet dat ik niet wist waar ik ging terechtkomen.”
En hoe valt het leven in Roeselare mee? Dat is en blijft toch een rustige centrumstad waar, met alle respect, niet zo veel te beleven valt?
“Dat klopt, maar ik vind het juist goed zo. Zo ligt de focus alleen op het volleybal. Al ben ik sinds mijn aankomst in september samen met mijn vrouw Alba wel al verschillende steden gaan bezoeken zoals Brugge, Gent en Brussel. Prachtige plaatsen om te vertoeven. We wilden toch wat van België gezien hebben voordat Alba moest bevallen.”
We zouden het nog bijna vergeten… Ook van harte proficiat met de geboorte van jullie zoontje Luca! Hoe stellen mama en kleine spruit het ondertussen?
“Prima, we kunnen niet beter wensen. Luca is nu 2,5 maand oud en doet het ongelooflijk goed. Hij eet en slaapt goed en ook de mama is prima hersteld. Ik heb het gevoel dat Alba nog sterker is dan voor de bevalling. Die trouwens ook prima is verlopen, met dank aan iedereen van het AZ Delta Ziekenhuis. Het was een unieke ervaring.”
Maar als Argentijn die een groot deel van zijn leven in Spanje heeft gewoond en gespeeld, moet het toch aanpassen zijn?
“Dat valt best wel mee. Iedereen is hier zo vriendelijk en behulpzaam. We wonen ook goed, dichtbij enkele ploegmakkers en het centrum van de stad. Al hunker ik soms wel naar het klimaat van Almeria. Gaan liggen aan het strand in het zonnetje, heerlijk is dat! En ook nog eens goed voor de recuperatie. Hier kan het echt wel koud zijn. Ik ben dat de laatste jaren niet meer gewend geweest.”
Is de zon dan het enige wat je mist?
“Misschien ook wel de Spaanse gastronomie. Hoewel ik hier ook al lekker heb gegeten hoor, zoals mosselen met frietjes. Jullie staan toch bekend om jullie frieten hé? Al besef ik natuurlijk ook dat je dit als sportman tot een minimum moet beperken (lacht).”
En jouw beste herinneringen aan het buitenland?
“Ik heb overal goede herinneringen meegenomen. Ik ben gestart in Argentinië en speelde er na drie seizoenen kampioen bij mijn laatste club (Bolivar Volley). In het seizoen 2017-2018 deed ik bij Yurga-Samotlor Nizhnevartovsk in Rusland ervaring op in één van de beste competities ter wereld, maar werd ik gehinderd door een zware enkelblessure. De laatste twee maanden van die jaargang trok ik voor het eerst naar Europa en speelde ik met Cannes nog kampioen in de tweede klasse. Al blik ik misschien nog het meest tevreden terug naar mijn periode in Spanje: met Guaguas won ik zowel de beker als de titel en ook met Almería speelde ik kampioen en werd ik MVP van de finale van de play-offs.”
Overal waar je belandt, boek je blijkbaar successen. Met Roeselare ziet dat er niet anders uit?
“Wat kan ik zeggen? Ik wil overal een goede indruk achterlaten en ik hoop dat dit in Roeselare ook het geval zal zijn. Uiteindelijk is het mijn doel om trofeeën binnen te halen. En hier in Roeselare krijg ik die kans, dat wist ik vooraf. Nog een reden waarom ik voor Roeselare heb getekend? Deze club speelt elk seizoen in de Champions League, het hoogst haalbare en een droom voor elke speler op clubniveau. Daarom zie ik mijn transfer van Almería naar Roeselare echt wel als een verbetering, ook al is de Spaanse competitie de laatste twee seizoenen echt wel sterker geworden en ligt het niveau er toch iets hoger dan in België.”
Hoe vond je de ontvangst in Roeselare?
“Top, het is hier één grote familie. Ik voelde me meteen thuis in de ploeg, hoewel ik hier pas in september aankwam nadat ik met Argentinië nog op het WK moest spelen. Ook de supporters hebben mij snel in hun armen genomen. Ze noemen mij ‘Kuka’, dat vind ik wel fijn.”
In Almería noemden de fans jou ‘de architect’. Van waar komt die bijnaam?
“Geen enkel idee. Misschien omdat ik een belangrijke schakel was in de laatste successen van de club. Ze noemden mij ook wel eens ‘de viking’, waarschijnlijk door mijn krachtige manier van vieren. ‘Koning Midas’ heb ik ook wel eens horen vallen.”
De man die alles wat hij aanraakt in goud doet veranderen. Dat is een mooi compliment.
“Wat wil je dat ik zeg? Ik doe altijd mijn best en probeer de supporters zo veel mogelijk terug te geven.”
Je speelt hier nu sinds oktober. Wat viel jou op?
“Dat je hier toch elke wedstrijd moet vechten om te winnen. Niet dat elke tegenstander even sterk is, maar dat wil niet zeggen dat ze geen hoog niveau halen. Bovendien zijn hier heel wat ploegen die spelen met jonge en talentvolle jongens.”
Welke Belgische speler is jou ondertussen bijgebleven?
“Zonder twijfel Ferre Reggers, een jonge kerel die veel in zijn mars heeft.”
Reggers is inderdaad ons grootste volleybaltalent.
“Iedereen ziet dat hij over een enorm potentieel bezit. Hij is technisch goed en krachtig… Als hij zo blijft voortwerken, zal hij zeker de nieuwe ster van het Belgische volleybal worden en misschien wel van Europa. Ik zou hem in één adem durven noemen met Alessandro Michieletto (Trentino), de nieuwe held van het Italiaanse volleybal.”
Van Italiaans volleybal gesproken, dinsdag krijgt Roeselare een nieuwe kans om te laten zien dat het thuishoort bij de subtop van Europa. Hoe zie jij die heenwedstrijd van de halve finale van de CEV Cup tegen Piacenza tegemoet?
“Heerlijk toch, ik kijk er enorm naar uit. En zoals ik al zei, dit zal het de eerste keer zijn dat ik in de halve finale sta van een Europese bekercompetitie. Kijk, ik acht ons zeker niet kansloos. Ik vind het ook goed dat we eerst thuis mogen spelen.”
Nochtans, ondanks de uitschuiver afgelopen weekend tegen Cisterna in de competitie (3-0 nederlaag) lijken zij in bloedvorm te steken. Piacenza won net zoals jullie de Italiaanse beker met een droge 3-0 tegen topploeg Trentino en schakelde in de halve finales competitieleider Perugia uit.
“Piacenza heeft een ongelooflijk sterke ploeg, daar bestaat geen twijfel over. Maar toch vind ik dat we thuis niet kansloos zijn. En niet onbelangrijk, wij zullen frisser aan de start komen, aangezien zij waarschijnlijk pas maandag naar België zullen afreizen en ook nog zaterdagavond moesten spelen. Als wij top zijn en ons potentieel tonen, kunnen wij iedereen aan, zelfs Piacenza.”
Hoe ver zijn jullie verwijderd van jullie topvorm?
“We zijn stap voor stap aan het groeien. Niet vergeten dat we toch al heel wat wedstrijden hebben gespeeld waardoor ik soms toch wel wat vermoeidheid in de groep merk. En we hebben toch wel wat blessureleed gekend, waardoor we op training vaak maar met negen of tien spelers aanwezig waren, wat niet altijd ideaal is.”
We vermoeden dat je het over Simon Plaskie en Seppe Rotty hebt. Die laatste is in elk geval terug beschikbaar en liet tijdens de bekerfinale zijn talent bewonderen. Wat is jouw mening over hem?
“Toen je daarnet vroeg welke Belgische speler mij is bijgebleven, antwoordde ik Ferre Reggers. Maar eigenlijk mag Seppe daar gerust naast staan, want hij is ook iemand met enorm veel potentieel, technische capaciteiten en kracht. Wat mij vooral opvalt: hij is nog jong, maar niet gemakkelijk onder de indruk van de omstandigheden. Dat bewees hij in het Sportpaleis. Ik heb daar trouwens genoten van de sfeer, die was echt top. We gaan Seppe trouwens zeker kunnen gebruiken tegen Piacenza. Dat worden toch ook twee wedstrijden die veel spanning zullen teweegbrengen.”
Van spanning gesproken… Dat doet ons denken aan jouw wedstrijdpunt tijdens de golden set in de kwartfinale van de CEV Cup tegen Maaseik. Heb je in jouw carrière ooit al zo’n bal gescoord? En op wat een moment dan nog. Ondertussen ben je daardoor wel de ganse wereld rondgegaan!
“Nee, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik voelde die bal tegen mijn gezicht komen en dan ben ik even van de wereld geweest. Ik viel en voelde dat iedereen naar mij kwam gelopen. Ik ben dan maar mee beginnen te juichen, zonder dat ik wist dat het een punt was waardoor wij hadden gewonnen. Daarna heb ik gewoon intens genoten.”
Maaseik heeft daar wel laten zien dat het een taaie tegenstander wordt in de play-offs. Het is in elk geval een ander Maaseik in vergelijking met het begin van het seizoen?
“Ze doen tegen ons bijna iets onmogelijk he. We moesten gewoon twee sets winnen, maar ze ontnamen ons elke kans tot setwinst. Ondertussen weten wij natuurlijk wel hoe we een tiebreak moeten spelen, maar ze kunnen heel gevaarlijk uit de hoek komen. We zullen rekening met hen moeten houden, want ze hebben getoond dat ze van ons kunnen winnen.”
Stel dat Roeselare opnieuw kampioen speelt, zien we jou hier dan volgend seizoen nog spelen?
“Vraag je nu naar de kans dat ik bij Roeselare een nieuw contract teken? Ik zou zeggen: ‘fiftyfifty.’ We hebben al met elkaar gesproken en de onderhandelingen gaan de goede richting uit, maar ik kijk toch nog even de kat uit de boom.”
Het kan niet anders dat jouw prestaties dit seizoen ook buitenlandse interesse hebben opgewekt?
“Dat klopt. Er zijn ook ploegen uit andere competities die zich al hebben gemeld, maar meer kan ik daar voorlopig niet over zeggen. Kijk, alles moet kloppen, zowel voor mijn persoonlijke ontwikkeling als voor mijn gezin. Maar dat zijn zaken die ik samen met mijn vrouw en mijn manager bespreek. Mijn focus is en blijft nu bij Roeselare, want de weken van de waarheid komen eraan.”
Ben jij zo iemand die, naarmate er een topwedstrijd nadert, steeds meer jeuk begint te krijgen in zijn vingers?
“Absoluut. Ik ben 200% gemotiveerd. Ik merk dat men tevreden is over mij, maar ik weet dat ik nog beter kan. Of laat het mij anders stellen: ik wil nog meer laten zien en nog minder fouten maken, bijvoorbeeld met mijn service.”
Op 23 maart mag je 30 kaarsjes uitblazen. Wat mogen we jou wensen?
“Eerlijk, ik heb alles wat ik nodig heb: een prachtige vrouw, een ongelooflijke zoon… Ik kan echt niets meer wensen. Of misschien gewoon nog een goede gezondheid zodat ik nog enkele jaren op het hoogste niveau kan meedraaien in het volleybal.”
Op jouw verjaardag zijn we net een dikke week na de terugwedstrijd tegen Piacenza…
“Ach ja, waarom geen finale! Maar laat ons dat stap voor stap bekijken. Eerst moeten we thuis goed presteren en winnen en dan kunnen we verder kijken. Maar ik kan het niet genoeg benadrukken: we moeten in onszelf geloven, vol voor onze kans gaan en niet beginnen twijfelen, want dan zijn we al vooraf verloren.”
Tekst: Kenny Hennens
Heenwedstrijden halve finales CEV Cup:
07/03/2023 (20u15): Knack Roeselare vs Volley Piacenza
08/03/2023 (20u30: Modena vs Belchatow
Terugwedstrijden op 15/03 om 20u30.
