De haat tegenover Olympiacos is nog net iets heviger, maar toch. Wie in eender welke sport in het vurige zuiden de overstap maakt van de ene rivaal naar de andere, zal dat geweten hebben. Al kan Bram Van den Dries op dat vlak gerust een uitzondering genoemd worden. De imposante hoofdaanvaller keerde tijdens het tussenseizoen enigszins verrassend maar wel geruisloos terug van Panathinaikos naar PAOK waar hij twee seizoenen geleden eerder gedwongen moest vertrekken na een gekke trainerswissel.
Een teken van respect en het grootste bewijs dat Van den Dries op handen wordt gedragen in Athene, al zit zijn bijdrage aan de titel en beker daar natuurlijk ook voor iets tussen. En waarschijnlijk ook zijn bereikbaarheid, want Van den Dries is zo iemand die je met plezier een koffie betaalt in de bar, vraag dat maar aan de supporters die hem in Thessaloniki al snel terug in de armen hebben gesloten.
Zijn terugkeer naar PAOK kon hij nog niet verzilveren tegen zijn ex-werkgever – Panathinaikos bleek met 3-1 iets te sterk – maar met Van den Dries aan boord wil Panthessalonikeios Athlitikos Omilos Konstantinoupoliton opnieuw een gooi doen naar een prijs.
Toegegeven, wij hadden hem graag in levende lijve een koffie aangeboden, nagenietend van de nooit uitdovende Griekse zomer in de op één na grootste stad van de Helleense republiek. We begrijpen Van den Dries maar al te goed dat hij voor het eerst sinds zijn Italiaanse periode minstens drie jaar in één land blijft hangen. “Thessaloniki, wauw! Het overtreft werkelijk alles. Het is misschien wel de tofste stad waar ik ooit geleefd heb.
Je hebt hier mooie stranden, alles is dichtbij en het leven is hier een pak relaxer dan in Athene”, vertelt een glunderende Van den Dries (33) vanuit zijn thuisbasis. “In de eerste plaats is het al een verademing om naar de training te rijden. In Athene was dat gegarandeerd filerijden. Nu heb ik na amper twintig minuutjes mijn bestemming bereikt. De levenskwaliteit is hier gewoon zo goed. Ik geniet.”
Maak ons maar jaloers. Al hebben wij ook niet te klagen met de laatste dagen een gemiddelde temperatuur van ongeveer 20 graden. Maar toch, waarom heb je Panathinaikos verlaten na de dubbel?
Bram Van den Dries: “Ik kon eigenlijk niet blijven, vooral financieel gezien dan. Panathinaikos heeft in het tussenseizoen de Cubaanse ster en opposite Fernando Hernandez weggekaapt bij het Turkse Ankara. We speelden nog tegen hen in de halve finales van de CEV Challenge Cup. Uiteindelijk schakelden ze ons uit: in Turkije won Ankara met 3-0 en ook bij ons konden we ze niet meer verrassen en waren ze met 2-3 te sterk.
Achteraf moet Hernandez blijkbaar verklaard hebben aan alles en iedereen dat hij onze fans zo geweldig vond en dan is de bal aan het rollen gegaan. In principe zou zo’n buitenlandse stervolleyballer onbetaalbaar zijn, maar blijkbaar is een kennis van de club uit het bestuur van de voetbalclub Panathinaikos de reddende engel geweest. Die man zou het verschil bijgelegd hebben om zijn transfer te regelen zodat Panathinaikos dit seizoen de ambities waar kan maken.”
En die zijn?
“Panathinaikos en meer bepaald de voorzitter wil een Europese prijs pakken, dus daarom hebben ze zich opnieuw laten inschrijven voor de Challenge Cup.”
Die transfer van Hernandez: zoiets kan toch ook alleen maar in Griekenland gebeuren?
“En ik wist natuurlijk meteen hoe laat het was. In Griekenland hebben de meeste clubs wel twee hoofdaanvallers, maar de tweede is dan meestal een jonge Griek vooral om het budget onder controle te houden. Logisch natuurlijk. Op zich vond ik het wel spijtig, want mijn vrouw Marine en kinderen Noah en Olivia verbleven wel graag in Athene en waren er echt gelukkig. Het is dus eerder om emotionele redenen dat ik het erg vond om te vertrekken. Sportief gezien kan ik dat zeker een plaats geven. Bovendien keer ik niet terug naar het onbekende, dat helpt in elk geval ook.”
Wanneer wist je definitief dat je op zoek moest naar een andere club?
“De laatste week van de bekercompetitie hoorde ik hier en daar al wat geruchten. Nadat de beker binnen was en we voor de viering met de fans naar het voetbalstadion gingen, werd ik bij het bestuur geroepen. Een ongelooflijke ervaring, ook al voelde ik daar de bui al hangen. Maar ik ben niet rancuneus hoor. Het bestuur heeft het correct gespeeld. Zo ben ik bijvoorbeeld volledig uitbetaald geweest. Ik heb al wel andere verhalen gehoord.”
Wanneer is PAOK dan opnieuw op de proppen gekomen?
“Ik was al terug in België toen mijn manager mij op de hoogte bracht van hun interesse. Je moet weten dat de transfermolen in de Griekse competitie veel later op gang komt dan in België, dus ik heb me eigenlijk nooit zorgen gemaakt. We hebben niet lang onderhandeld. Tien dagen na het einde van de bekercompetitie was alles in kannen en kruiken en heb ik een contract voor één seizoen getekend.”
Nog even terug naar Panathinaikos. Hoe reageerden de fans toen jij besloot om hen te verlaten voor hun tweede grootste rivaal?
“Ik wist niet goed wat ik mocht verwachten. Maar uiteindelijk hebben de meeste fans mij bedankt en hebben ze mij veel succes gewenst met PAOK, zolang we maar niet van Panathinaikos zouden winnen (lacht). Ik heb eigenlijk geen enkele negatieve reactie gekregen. Ze respecteren mij natuurlijk, omdat ik de club mee aan de titel en beker heb geholpen. Dat was bijvoorbeeld wel anders voor onze jonge Griekse hoekspeler Raptis die samen met mij naar PAOK is getrokken. Hij heeft al wel wat verwensingen naar zijn hoofd gekregen.”
En uitgerekend afgelopen weekend mocht je er al meteen terug op bezoek. Jullie verloren met 3-1. Een terechte uitslag?
“Eigenlijk zat er veel meer in en we hadden zeker recht op minstens een punt. De sets waren allemaal erg close (31-29, 23-25, 25-21 en 28-26). Beide ploegen speelden nog niet op topniveau, ikzelf trouwens ook niet. Ik heb 18 punten gescoord in aanval, maar ik maakte toch iets te veel fouten. Het was spijtig genoeg wel een wedstrijd zonder supporters, want tijdens de laatste wedstrijd van Panathinaikos vorig seizoen is er Bengaals vuur afgestoken en waren de supporters ook te snel het terrein opgelopen. Daarom moeten ze twee thuiswedstrijden zonder publiek spelen. Het was natuurlijk wel fijn om de mensen van het bestuur en de spelers terug te zien.”
Wat zal jij vooral onthouden uit jouw periode in Athene?
“Die ene cruciale wedstrijd in de competitie. Vlak voor de play-offs trokken we nog naar Olympiacos. Onderweg passeerden we het voetbalstadion van Panathinaikos waar duizenden fans ons stonden op te wachten en toe te juichen. De wedstrijd zelf is dan weer stilgelegd geweest, omdat er te veel Bengaals vuur in de zaal aanwezig was.
Ook de wedstrijd voor de halve finale in de Europese Challenge Cup tegen Ankara staat in mijn geheugen gegrift. De club had iedereen binnengelaten en alle supporters zaten met witte papiertjes te zwaaien. Een ongelooflijk kippenvelmoment en zeker een wedstrijd die tot mijn all time top vijf behoort qua beleving.”
Je hebt wel een kans gemist om je al meteen onsterfbaar te maken bij de PAOK-fans, want Panthinaikos bleek in de tweede wedstrijd van de competitie met 3-1 de betere. Hoe sterk zijn jullie gewapend tegen de grote twee?
“Olympiacos en Panathinaikos hebben echt wel serieus ingekocht met dank aan enkele buitenlandse topspelers. Hernandez heb ik al genoemd, terwijl recordkampioen Olympiacos de Italiaanse spelverdeler Travica en de Sloveense opposite Stern is gaan halen. Maar we hebben zeker een competitieve ploeg met de Canadese setter Walsh, ex-Roeselare, en de Nederlander Gijs Jorna op de hoek, aangevuld met enkele jonge Grieken. Europees presteerden we al uitstekend door in de kwalificatiefase het Zwitsere Nafels met twee keer 3-1 wandelen te sturen.”
Wat zijn de ambities?
“We willen toch iets winnen, ook al worden we als de underdog beschouwd. Het zou wel tof zijn, mochten we bijvoorbeeld in de beker iets kunnen doen. De formule van de competitie is dan weer veranderd. De nummer één van de reguliere competitie speelt de halve finale tegen de nummer vier en de nummer twee tegen nummer drie in een ‘best of 5’. In één wedstrijd weet je het natuurlijk nooit, maar deze formule is niet in ons voordeel.”
Waar gaan jullie het verschil proberen te maken?
“We hebben echt wel een sterke opslag met onder meer zes jump-servers. Al zullen we wel wat moeten zoeken naar de juiste balans, al is het maar om onze foutenlast onder controle te houden. Het grootste werkpunt zal ons blok worden. In receptie zijn we dankzij de komst van Jorna toch ook een pak stabieler geworden.”
Hoe valt coach Josko Milenkoski mee? We herinneren hem ons nog van vorig seizoen toen hij Haasrode Leuven nog deed bibberen in de terugwedstrijd van de 1/16e finales van de CEV Cup. Het ziet er geen simpele gast uit?
“Het is zeker en vast afzien op training. Alles gaat er enorm intensief aan toe en dat is toch wel anders in vergelijking met vorig seizoen. Met Andreopoulos waren de trainingen veel rustiger, op zijn Grieks zeg maar. Maar goed, ik heb het liever stevig, zodat ik het gevoel krijg dat er gewerkt wordt. Milenkoski is wel iemand die veel vrijheid geeft en ruimte creëert voor persoonlijke inbreng. Hij is ook erg aanspreekbaar. Hij nam bij Syros trouwens over van de Italiaan Fulvio Bertini die ondertussen bij Maaseik zit.”
Van Maaseik gesproken: heb jij jouw ex-ploegmakker Protopsaltis uitgelegd hoe het er in Limburg aan toegaat?
“Hij heeft ook bij Friedrichshafen in Duitsland gespeeld en wilde opnieuw naar een meer professionele omgeving, dus op dat vlak heb ik hem zeker gerustgesteld. Spijtig genoeg was Maaseik er veel vroeger bij dan de Griekse teams, want Protopsaltis is een ontzettend goeie volleyballer die technisch onderlegd is en ongelooflijk veel oplost met zijn handigheid. Ik ben er zeker van dat hij een aanwinst is voor Maaseik en de Belgische competitie.”
Heb je ondertussen nog iets van hem gehoord?
“Ja, toen Martin Perin in die oefenmatch tegen Aalst gereanimeerd moest worden. Hij was er serieus van onder de indruk. Niet onlogisch als je daar zo kort bij staat natuurlijk.”
En nu we toch ook over België bezig zijn. Heb jij de Red Dragons afgelopen zomer bezig gezien?
“Ja hoor, de match in Roeselare tegen Estland heb ik op live stream bekeken. Ik vond het heel goed. De campagne voor de Europen Golden League was niet zo goed, maar nadien zag je toch vooruitgang in de groep. Ik ben in elk geval heel blij dat ze zich geplaatst hebben voor het EK van volgend jaar.”
Je voelt de vraag al komen: ga jij dan nog beschikbaar zijn voor de nationale ploeg? Ook deze zomer was je er niet bij, nochtans ken jij de nieuwe bondscoach Zanini toch goed?
“Ik heb er als jonge kerel inderdaad mee samengewerkt in Italië bij Umbria en in Frankrijk toen ik bij Beauvais speelde. Ik heb al verschillende keren met hem gepraat, maar na een vermoeiend seizoen heb ik aangegeven dat ik vooral rust wilde. Ik denk trouwens dat het tijd is voor de jongeren. Als ik zie hoe een Ferre Reggers zich op korte tijd heeft ontwikkeld… Hij zal op termijn toch tot serieus goede dingen in staat zijn.”
Is Zanini volgens jou de juiste man op de juiste plaats?
“Dat denk ik wel. Hij is iemand die heel goed met jongeren kan werken en als je kijkt naar de gemiddelde leeftijd bij de Dragons, dan weet je het wel. Ik ben ervan overtuigd dat hij de jonge garde op korte tijd naar een hoger niveau kan tillen.”
Maar je blijft er een beetje omheen wandelen. Hoe zit dat nu met jouw toekomst bij de nationale ploeg?
“Ik zeg niet dat ik 100% gestopt ben, eerder tussen de 90 en 99%. Ik hou de deur nog op een klein kiertje.”
Wat kan voor jou nog de doorslag geven?
“Ik zou zeggen: een deelname aan de Olympische Spelen. Maar dan denk ik dat je als speler 100% geëngageerd moet zijn en dat is momenteel niet het geval. Al weet je natuurlijk nooit wat er nog zal veranderen. Je mag niet vergeten dat ik al bij de nationale ploeg ben sinds 2008, dat is een eeuwigheid.”
Eind vorig jaar vertelde je ons nog dat jij en jouw gezin zich graag ergens zouden willen settelen, misschien wel in Griekenland. Denk je daar nog steeds hetzelfde over?
“Ik ben heel gelukkig hier en tot een jaar geleden dacht ik inderdaad dat het wel tof zou zijn om iets te kopen in Griekenland. Maar ondertussen zijn ook de prijzen van de huizen hier enorm gestegen, dus het zal eerder een heel klein huisje worden.” (lacht)
Wil dit zeggen dat je open staat voor een terugkeer naar België?
“Kijk, eind januari is mijn vrouw Marine bevallen van ons dochtertje Olivia, Noah (4) gaat in België naar school en onze nieuwbouw in Sint-Pieters-Leeuw zal hopelijk volgend jaar in april afgerond zijn, als er natuurlijk niet te veel vertragingen bijkomen. Dus als je mij de vraag stelt of ik ooit nog in België zal spelen, dan zeg ik: nu sta ik er veel meer open voor dan bijvoorbeeld twee jaar geleden, al zal het wel van verschillende factoren moeten afhangen.”
Tekst: Kenny Hennens
