In het weekend van 15 en 16 oktober trekt de interclub 2022-23 zich op gang in de Liga mannen. De prelude van het nieuwe schouwspel is de Supercup op zaterdag 8 oktober (aanvang 20.30 uur) tussen de regerende landskampioen Knack Roeselare en bekerwinnaar Caruur Gent. Er wordt gespeeld in de Tomabelhal op Schiervelde.
Gent kan als grote troef zijn stabiliteit uitspelen. Thiemen Ocket is de enige speler die andere oorden heeft opgezocht. Hij treedt aan bij Decospan Menen. De Oost-Vlamingen van coach Jan Van Huffel hebben drie nieuwkomers aangeworven: set-up Kobe Brems (voorheen Decospan Menen), de Fransman Abdel Aziz Doumbia (Saint-Nazaire) en de piepjonge Franstalige Belg Hugo Fischer afkomstig uit Verviers. Met youngster Hugo hadden we een uitvoerig gesprek.
Net als Martin Lallemand (zie een vorige reportage) schaafde de 23-jarige Fischer (1m99, positie opposite) verscheidene jaren zijn opleiding bij via het universitaire collegevolley in de USA. Hij is naar België teruggekeerd om de stap te wagen in onze nationale topliga.
Voor jou begon het in jouw tienerjaren allemaal in Spa en in Waremme.
“Zowat zeven jaar geleden koos ik voor een dubbele affiliatie. Met VC Spa speelde ik in tweede nationale, gecombineerd met trainingen bij VBC Waremme, waar ik als zestienjarige in 2015-2016 één seizoen het hoogste niveau meemaakte. Even later trok ik naar de Topsportschool in Vilvoorde. Met als teamgenoten Mathijs Desmet, Mathieu Vanneste, Kobe Brems en Jome Van Damme (beiden nu ook actief bij Caruur Gent), Tim Verstraete (VBC Waremme), Berre Peters (VHL Haasrode Leuven) en onder andere spelverdeler Seppe Van Hoyweghen, die Lindemans Aalst heeft verlaten voor Decospan Menen.”
Het voelde niet gemakkelijk aan in dat Nederlandstalige milieu in Vilvoorde?
“Ik beheers de Nederlandse taal niet. Dat was niet comfortabel voor mij. Het was zeker niet gemakkelijk. Maar ik vond het achteraf toch een heel goede ervaring. Met Kris Eyckmans en Dominique Baeyens als de ideale oefenmeesters.”
Je raakte na één jaar volleybalschool sterk geboeid door de lokroep van het collegevolley in de USA.
“Ja, ik wilde dolgraag sport beleven in het buitenland op een zeer hoog niveau. Ik kon aan de slag aan de Grand Canyon University in Phoenix, de hoofdstad van de staat Arizona in de Southwest, waar ik sport en training in de voormiddag ideaal kon combineren met een studie ‘mechanical engineering’, waarvan de lessen in de namiddag op het programma stonden.”
Zo heb jij vijf jaar in Phoenix doorgebracht.
“Mijn verblijf daar besloeg de periode 2017 tot afgelopen zomer 2022. Mijn pa speelde wat volleybal en hij was samen met mijn moeder en mijn twee broers (Hugo is de middenste van drie) dadelijk enthousiast dat ik de stap overzee wilde zetten.”
Geld was geen al te groot probleem. Want zo’n verblijf kost toch een smak dollars.
“Ik kon beschikken over een prima ‘scolarship’, dus een stevige beurstoelage die elk jaar, op voorspraak van de coach, een beetje groter werd. Over het bedrag van die beurs moest je dan toch even een stevig potje onderhandelen. De universteit van Phoenix is overigens best groot met 25.000 studenten ‘live’ op de campus en 70.000 studenten online. Er heerste een strenge discipline, gekoppeld aan een totaal verbod op alcohol ‘binnen de muren’. Zeer positief voor een sportman als ik met als grote droom een sportieve carrière ‘full prof’ uit te bouwen. Dat is alleszins mijn bedoeling.”
Je bent een sociale kerel, je maakte snel veel vrienden. En ook Cupido had een verzachtend effect op het klassieke heimwee naar huis.
“Ik woonde in een heel fijne omgeving. Op een leuk appartement. Met alle voorzieningen die je je kan inbeelden. Zo’n campus is een stad op zichzelf. De catering bijvoorbeeld was uitstekend georganiseerd. En ja, ik had meeval op amoureus vlak.”
De liefde maakte jouw verblijf bijzonder aangenaam.
“Ja, al in mijn eerste jaar ontmoette ik Natalia, een Tsjechische schone (zie foto) die mijn vriendin zou worden. Zij legt zich toe op beachvolley. Ze is na haar Masterstudie op dit ogenblik nog voor een jaar in de USA. Ze volgt een extra studie ‘Sportmanagement’, niet langer in Phoenix, maar in Myrtle Beach aan de Atlantische kust in South-Carolina (hoofdstad Columbia). We houden intens contact via social media zoals Facetime.”
Jouw team Antilopes Phoenix was de enige club uit Arizona die in eerste divisie aantrad. Het leverde je mooie wedstrijden op in jullie zone van de Conference League.
“Jazeker. Ik denk dat de club Pepperdine Los Angeles bij volley-insiders wel een belletje doet rinkelen. Pepperdine ligt vlakbij het beroemde Malibu. Ook teams als Southern California University in Los Angeles, kortweg UCLA, Brigham Young University in Provo (staat Utah) en zeker ook Stanford University (een private unief) of Concordia Irvine Californië hebben een ronkende reputatie. Het is toch even wennen dat ik bij mijn terugkeer afscheid heb moeten nemen van vele vrienden in Amerika. Het is voor mij opnieuw een zware aanpassing.”
Je speelt nu bij Caruur Gent, maar eerder werd je als nieuwkomer aangekondigd bij Verona in de Italiaanse Serie A 1 en daarna bij Knack Roeselare. Kan je enkele kanttekeningen maken bij die soap?
“Ik werkte samen met een Italiaanse manager uit Verona. Ik werkte er enkele proeftrainingen af. Maar de club hapte niet toe als puntje bij paaltje kwam. Ik voelde dat het niet goed zat, de man had in de sportwereld veel te weinig relaties. Hij probeerde me nog onderdak te bieden bij ploegen in Bulgarije en Slovenië. Plots deed ook Knack Roeselare een bod. Maar opnieuw ontstonden er complicaties met mijn Italiaanse agent en de Belgische landskampioen, hoewel ik graag was ingegaan op die aanbieding.”
Er zat andermaal een ferme kink in de kabel?
“Ja, het kwam zo ver, dat ik die Italiaanse manager heb laten vallen en dan contact heb gezocht met Wout Wijsmans. Hij kon Caruur Gent voor me vinden. Ik hoop met succes te scoren, de rest zal dan wel automatisch volgen in de toekomst. Het argument dat Caruur de Fransman Doumbia heeft aangeworven, is voor mij een opsteker. Met die ploegmaat zal ik in mijn nieuwe biotoop – ik woon nu in Lochristi op een tiental kilometer van Gent – heel goed kunnen communiceren. En beetje bij beetje gaat mijn kennis van het Nederlands vooruit.”
Hoe schat je het nieuwe Caruur Gent in?
“Er is een mooie kern van twaalf spelers samengesteld. Met uitzondering van onze Finse libero Niklas Breilin zijn alle posities dubbel bezet. Ik ga op de opposite in concurrentie met de legendarische Nederlander Jente De Vries. In competitie moeten we zeker even goed kunnen doen als vorig seizoen. Of zelfs een tikje méér. En Caruur heeft van de Belgische beker geproefd na de spectaculaire bekerzege tegen Lindemans Aalst. We willen ook dit seizoen zo ver mogelijk komen in de bekercompetitie. Ik volg de visie van onze P.R. Henk Silversmet. We weten dat het opnieuw kan, dat heeft de club vorig seizoen afdoende bewezen.”
Is de voorbereiding heel goed verlopen?
“Ja, we mogen tevreden zijn. Met winst van het toernooi van Tectum Achel. En zeer behoorlijke uitslagen zoals bijvoorbeeld thuis tegen Decospan Menen (2-3), thuis tegen de Nederlandse kampioen Lycurgus Groningen (3-2), en thuis tegen de Nederlandse bekerwinnaar Draisma Apeldoorn (3-2).”
Door de zege in de Belgische beker treden jullie aan in de CEV Cup tegen het ervaren Turkse Arkas Izmir. Hoe kijk tegen de Europese campagne aan?”
“Ondanks de geringe Europese ervaring hoopt iedereen in de club een ronde verder te komen. Coach Jan Van Huffel zal de tegenstander intensief scouten. Makkelijk wordt het niet. Arkas was wel de verliezer van de Turkse Supercup tegen Ziraat Bankasi Ankara, met de Nederlanders Wouter ter Maat en Bert Tuinstra in de rangen. Zij kregen bij Ziraat van Arkas vrij weinig weerwerk.”
Voor jullie is de CEV Cup een fase in het groeiproces.
“Zo mag je het stellen, ja. Pas begin november, bij de komst van Izmir in de zestiende finales naar de Edugo Arena, zullen we ervaren of we iets kunnen betekenen tegen de Turkse bekerwinnaar. Ik hoop het deze tegenstander aartsmoeilijk te maken. Belangrijk voor een eventuele volgende ronde is uiteraard een vleiend resultaat in eigen huis. Zo kunnen we vol vertrouwen de return op 16 november afhandelen. De twee Gentse hoofdsponsors hebben zich naar verluidt geëngageerd om de Europese kosten te dragen.”
De eerste grote test wordt de Supercup in en tegen Knack Roeselare.
“Ik ben niet alleen nieuwsgierig naar onze prestatie maar ook naar de slagkracht van Knack. Is Roeselare klaar voor deze eerste wedstrijd ‘met inzet’. Zij moeten met Simon Plaskie (receptie-hoek), de Braziliaan Maicon Leite (midden), Seppe Rotty (receptie-hoek) en de Argentijn Pablo Kukartsev (opposite) vier nieuwe spelers inpassen. De spelers die gebleven zijn, hebben ook een uitmuntende reputatie: Dennis Deroey, Stijn D’Hulst, Pieter Coolman (elfde seizoen), Michiel Ahyi, Matthijs Verhanneman (vijftiende seizoen!), Märt Tammearu, Sander Depovere en Rune Fasteland. Dat is een pleiade van vedetten onder hoede van topcoach Steven Vanmedegael en zijn assistent Bram Van den Hove.
Hun voorbereiding begon in Düren en in Berlijn (Dui). Maar misschien heeft Roeselare na 2-2 in een sparring tegen het Franse Tourcoing toch nog wat werk. Op een toernooi in Polen konden ze tegen topteams Skra Belchatow en Jastrzebski Wegiel geen set pakken. Dat is de hamvraag: zijn ze klaar om vol gas te geven voor hun tiende zege in de Supercup. Of kunnen wij als ‘underdog’ onze bekerstunt tegen Lindemans Aalst zaterdag extra in de verf zetten? Kleine opmerking daarbij: Knack zal zeker zijn thuisvoordeel willen uitbuiten.”
Dat lijkt ons een moeilijk te breken sterk twaalftal?
“Daar kan je van op aan. Voor ons is het een hele uitdaging na een zeer intense voorbereiding. Maar gelukkig heeft de coach ook momenten van recuperatie ingecalculeerd. Caruur Gent is geen voltallige ‘profploeg’, dat is Knack dus wel. Ons team is een mix van studenten, werkende spelers en enkele profs. Het is niet zo eenvoudig om dan de perfecte balans te vinden. Maar elke wedstrijd moet gespeeld worden. Ik verwacht een bijzonder harde veldslag. Een zege zou uiteraard ‘de max’ zijn.”
Slotvraagje voor jou: zou je jonge talenten aanraden naar de USA te trekken?
“Net als Martin Lallemand antwoord ik op die vraag met een volmondig ‘ja’. Het is een heuse aanrader. Ik ben honderd procent zeker dat het de beste beslissing van mijn jeugd is geweest. Ik had nooit mijn huidige niveau kunnen bereiken, als ik in eigen land was gebleven.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Hugo Fischer
Gerdy Geleyn (Knack Roeselare): “De Supercup is van ons”
Support manager Gerdy Geleyn (Knack) blikt optimistisch vooruit. “Het is logisch dat we in eigen huis de Supercup aanvatten als favoriet. Ik zeg dat niet alleen omdat we in onze Tomabelhal steunen op een sterk thuisgevoel, maar ook omdat onze voorbereiding in tegenstelling tot andere seizoenen heel goed is verlopen. Steven Vanmedegael traint al geruime tijd met een bijna volledige kern. Alleen de Argentijn Pablo Kukartsev landde hier later, omdat hij pas na afloop van het het WK kon aansluiten.”
Geleyn looft het transferbeleid van het bestuur. “We moesten met Mathijs Desmet (Padova, Ita) een groot talent uit eigen rangen laten gaan. Daarnaast verlieten François Lecat, Stijn Van Schie en Arno Van de Velde de club. We denken dat we met Simon Plaskie en Seppe Rotty twee van de meest bepalende spelers van Decospan Menen, en dus twee toppers, hebben aangeworven. Zo hebben we op de hoek, met blijvers Matthijs Verhanneman en Märt Tammearu, niet aan kwaliteit ingeboet. De spelverdeling en de liberopositie zijn ongewijzigd. Dat zit snor.”
“Met de Braziliaan Maicon Leite hebben we concurrentie voor Coolman en Fasteland binnengehaald. De nieuwe Argentijnse hoofdaanvaller Pablo Kukartsev werd uitgeroepen tot MVP in de Spaanse competitie. Met Michel Ahyi houden we een andere stevige opposite achter de hand. Ja, het ziet er mooi uit.
Zo gaan we met vertrouwen de strijd aan in de Supercup. Maar oppassen: de weg naar succes is niet altijd een evidentie. Gevaar loert altijd om de hoek. Maar zeker weten: normaal is de Supercup van ons.” (LP)
