Woensdagavond was coach Gert Vande Broek een tevreden man. “Het was een match van ‘moetes’, maar na twee spannende sets hebben we het toch gehaald: 3-0 dan nog wel (25-16, 25-23, 25-23). Dankzij alweer een sterke collectieve prestatie en enkele geslaagde wissels.”
Want hoe je het ook draait: de Yellow Tigers staan op het WK met drie spelverdeelsters, die elk op hun manier bijdroegen tot de successen. En Jutta Van de Vyver, Elise Van Sas en Charlotte Krenicky zijn het ook nog unaniem eens: “Dit hadden we enkele jaren geleden nooit verwacht.”
Krenicky: “Ploeg helpen op en naast het terrein”
Ze was vergezeld van een ploeggenote om de vragen en antwoorden te vertalen, maar die bleek uiteindelijk overbodig te zijn. In goed Nederlands beantwoordde ze alle vragen.
“Ook al heb ik niet zo veel gespeeld, toch zijn zeven matchen op twaalf dagen behoorlijk vermoeiend. Maar ik heb er ook zo veel mogelijk van genoten, want je speelt niet elk jaar een WK.
Ik ben tot hiertoe trouwens tevreden met mijn prestaties. Tegen Japan stond ik b.v. redelijk lang op het terrein. Ik weet wat mijn taak is: de ploeg helpen waar het nodig is, zowel op als naast het terrein. Zelfs één jaar geleden had ik niet durven dromen dat ik hier op een WK zou staan. Het begon wel met een aantal matchen in de VNL (Volley Nations League) en stilaan werd ik geselecteerd voor alle internationale matchen en toernooien.
Het is natuurlijk wel nog redelijk nieuw voor mij. In de match tegen Nederland beleefde ik eigenlijk de stress van mijn leven. Spelen voor 10.000 toeschouwers! Maar ik geef toe: ik kan die stress voor de buitenwereld nogal goed camoufleren. Mijn sterke punten? Ik denk vooral de tweedehandse ballen en de stabiliteit in mijn spel. En de sterke punten van de ploeg? Vooral de ‘grinta’ en de teamspirit. Iedereen helpt mekaar, we vliegen erin zonder echt onder druk te staan, want tijdens de voorbereiding op de matchen kennen we de tegenstanders al van op de video’s, die de staff voor ons heeft klaar gemaakt.
Wat nu tegen Brazilië en China? Tegen die ploegen hebben we niks te verliezen. We kunnen tegen hen spelen zonder druk en we zullen er ‘volle bak’ voor gaan. We zien dan wel waar het eindigt. En dat we drie verschillende setters hebben, is juist goed voor de ploeg. Iedereen heeft zijn verdienste in de prestaties van de voorbije weken.”
Elise Van Sas: “Zalig invallen met een block”
De Kempense Elise Van Sas combineert het volley met haar laatste jaar studies voor bio-ingenieur, maar aan dat laatste heeft ze de voorbije weken niet echt meer gedacht. Het WK gaat voor.
“Ik zat in de ruime selectie bij de Yellow Tigers. Logisch, want ik had de meeste voorbereidende toernooien ook wel meegespeeld. Maar op het einde weet je dat er één speelster moet afvallen en ik behoorde in theorie ook bij die kandidaten. Maar ik ben blij dat de staff voor mij gekozen heeft en dat ze opteert voor drie spelverdeelsters. Wij hebben trouwens alle drie onze rol kunnen spelen op dit WK. Ikzelf heb als opdracht het blok te versterken. En dan is het zalig en goed voor het vertrouwen dat ik bij mijn eerste actie kon invallen als deel van een geslaagd block, zoals tegen Argentinië. Zalig!
Ik besef natuurlijk ook dat ik soms redelijk lang in de huppelhoek moet staan, maar dat heb ik ervoor over. Zeker, ik sta liever op het terrein, maar we spelen hier tenslotte voor ons land en we zijn een sterk geheel. Dus ben ik blij dat ik een onderdeeltje van dat geheel ben.
Mijn sterke punten? Zoals gezegd: mijn gestalte en als ik mag spelen: het blok versterken. Hoewel je natuurlijk ook goede passes moet kunnen geven. In die optiek denk ik wel dat het uitstekend klikt met Britt Herbots, het koninginnenstuk van onze ploeg. In een goed geoliede ploeg zoals de Yellow Tigers is het uiteraard ook gemakkelijker spelen met collega’s van een hoge kwaliteit. Het zet me trouwens ook iets meer onder druk, want hier moet je tegen jouw limieten aanzitten. Dat kan alleen maar goed zijn om mijn spel te verdedigen.
De Yellow Tigers? Een schitterende groep, staff inbegrepen. Natuurlijk is Britt heel belangrijk voor het team, maar we hebben nog andere speelsters die voor de punten kunnen zorgen en ik vind ook dat we in verdediging aan een heel sterk toernooi bezig zijn. We zien wel waar het eindigt.”
Jutta Van de Vyver: “Ik verras mezelf”
Misschien wel tegen de verwachtingen in van velen, speelt Jutta Van de Vyver een uitstekend WK, wat zich vertaalde in zeven basisplaatsen op zeven matchen. Nochtans begon ze de voorbije clubcompetitie niet echt op hetzelfde niveau.
“Ach, de clubomstandigheden zijn dikwijls helemaal anders. Maar ik ben blij dat ik deze kans kreeg. En het is ook zo dat het niveau van de anderen mijn eigen niveau optrekt. Er zijn er hier al bij die vele watertjes doorzwommen hebben. We bezitten ook een uitstekende groep, de sfeer is geweldig. Ik had nooit durven dromen dat ik aan een WK zou deelnemen, maar ik haal hier het beste uit mezelf. Eerlijk: ik verras we zelf hier al enkele weken. Geweldig!
Fysiek vermoeid na zeven wedstrijden? Elke speelster maakt hetzelfde mee. Maar eens je aan de match begint, zit je in een nieuwe ‘flow’ en denk je niet aan vermoeidheid. Trouwens, ik slaap hier meer dan thuis. Dat is misschien ook wel nodig. Alles wordt hier ook vooraf heel goed afgesproken met de staff. Die levert uitstekend werk en we komen ook daardoor tot een mooie wisselwerking.
Mijn sterke punten? Ik vind dat ik de laatste maanden ook vooral defensief verbeterd ben, dat mijn opslagen behoorlijk doorkomen. Ik denk dat ik vooral voor de nodige stabiliteit kan zorgen. Als spelverdeler heb je graag veel ballen om in het ritme te blijven.
Of het mentaal niet belastend is om voortdurend geconcentreerd te blijven? Dat niet zo zeer, maar er spelen andere factoren mee: de emoties, winnen of verliezen. Tegen Argentinië ‘moesten’ we winnen en de stress is in alle matchen anders, maar daar heb ik niet zo veel last van.
De komende matchen? Ik heb nog nooit tegen Brazilië gespeeld. We zouden daar in het verleden nog nooit van gewonnen hebben. In de VNL verloren we wel van China, maar toen kon een halve ploeg niet meedoen. Dat was dus geen echte waardenmeter. Ach, we hebben niks te verliezen tegen geen van beide ploegen. We spelen zo goed als we kunnen en we smijten ons voor elke bal. De sterkte van onze ploeg is bovendien dat we mekaar doorheen de jaren steeds beter hebben leren kennen. Wij zijn een hecht team en het is geweldig hoe de staff van de ploeg ons begeleidt. Ik denk dat we vooral in verdedigend opzicht aan een sterk toernooi bezig zijn. En Britt Herbots is onze Ebonu, onze rots in de branding.
Mijn familie? Heel ons gezin, zowel onze ouders als mijn zus Ilka, is fier op hetgeen we hier presteren. Ik bel elke dag met Ilka. We zijn tenslotte zussen, niet? Nee, ik had bij het begin van dit WK nooit gedacht dat het zo goed zou gaan.”
Tekst: Marcel Coppens
