De voorbije wedstrijden is, vooral met de Yellow Tigers op dit WK, gebleken dat de ‘mindset’ voor een wedstrijd erg belangrijk is. Hoe kijk je aan tegen een confrontatie met de wereldtop.
Vergelijk het met een trektocht, hoog in de bergen. Je staat plots voor een donkere grot. Je hebt twee keuzes. Met veel twijfels, angst en onzekerheid toch naar binnen gaan. Met de schrikwekkende hoofdgedachte: wat kan of wat zal er mij allemaal overkomen? Of vastberaden naar die nieuwe belevenis stappen. Het vizier op scherp, met gezonde nieuwsgierigheid. Klaar voor het avontuur, wilskrachtig naar de uitdaging toe.
De Tigers kiezen duidelijk voor de tweede optie.
Dan heb je als team de juiste ingesteldheid en dat merk je meteen bij de eerste acties. De verdiende zege tegen superfavoriet Italië net niet kunnen afmaken? Bladzijde omdraaien, uit de fouten leren en opnieuw er tegenaan gaan. En Nederland voor tienduizend toeschouwers anderhalve set van het terrein vegen en uiteindelijk de bloedstollende thriller winnen. Om daarna de poulefase met een nieuwe overwinning tegen Kameroen af te sluiten.
Deze successen hangen ontegensprekelijk samen met een visie. Met een fysieke en een mentale opbouw, groeiend naar een piekmoment. Gefundeerd door een masterplan. Gesteund door een team dat aan elkaar hangt. Opgemonterd door een wervelend koninginnenstuk, de alles overheersende schaakpion, die de rest mee op sleeptouw neemt.
De hele ploeg doet het fantastisch, uitblinkers op overschot. Maar toch kan er inderdaad niet naast Britt Herbots gekeken worden. Een fenomeen en de enige speelster die in een wedstrijd meer dan 40 punten kon scoren. Terecht in de media omschreven als de tijger die je nooit temmen kan. “Air”bots in plaats van Herbots. Belgische queen op een volleybalveld. Net geen ‘Royal Majesty’ maar wel ’Her Royal Highness’. Een titel die zij verdient, gebaseerd op de hoogte die zij haalt. Gebundelde explosiviteit en wilskracht, de ‘next level’ die elke coach in zijn ploeg wil hebben.
Een van de andere uitblinkers in het Belgisch team is Marlies Janssens. De Brusselse staat hoog in de topranking van de beste blokkers op dit WK.
Jullie hebben een mooi parcours afgelegd op dit WK, er komt nog veel fraais op jullie af.
Marlies Janssens: “Na de laatste poulewedstrijd tegen Kameroen hebben we met de Yellow Tigers 4 op 5 gehaald. De doelstelling was aanvankelijk 3 op 4, dus we doen een uitstekende zaak. We zijn zeer blij met ons huidig puntenaantal. We nemen de 12 punten mee naar de tweede fase van dit WK. Dat zou perspectieven kunnen bieden om de kwartfinales te bereiken.
Maar bescheidenheid blijft toch overheersen in ons team, bij coaches en speelsters. Terecht mag vanaf nu hardop de vraag gesteld worden: wat zijn de mogelijkheden in de tweede ronde en misschien nog later. Het is met het huidige puntenaantal niet onrealistisch meer om van een kwartfinale te dromen. Maar in de tweede ronde wachten ons confrontaties tegen Brazilië, China, Japan en Argentinië. Dan moet je gewoon realistisch blijven. Dat is de top van de wereld.”
Zelfs nadat jullie Italië doen sidderen? Zelfs wanneer je Nederland in hun eigen sporthal kan overklassen. Wanneer je topvolleybal niet één keer, maar herhaaldelijk demonstreert. Wordt het geen tijd om te stoppen met de traditionele underdog-rol, iets waar wij als ‘kleine’ Belgen toch zo graag in uitblinken. Hadden Nafi Thiam en Tia Hellebaut de lat niet hoger gelegd, dan hadden ze ook nooit olympisch kampioen worden.
“Maar we leggen onszelf wel hoge normen op. Dat zag je bijvoorbeeld tegen Nederland. Indien we de lat niet hoger hadden gelegd, dan hadden we die nipte setcijfers niet omgebogen tot winst. Dan was misschien hetzelfde verhaal gebeurd, zoals tegen Italië.”
Deze Belgische selectie moet zo snel mogelijk terugkeren naar de Volley Nations League, want daar hoort het nationaal team thuis, toch?
“Dat is misschien wel waar.” Wanneer een land aan de VNL-campagne deelneemt, dan worden ze er sterker van. Je hebt de confrontaties op de Volley Nations League nodig, om te kunnen presteren op een wereldkampioenschap. Het is logisch dat anders de sportieve kloof te groot wordt. We hebben dus een nieuwe uitdaging voor volgend jaar.”
“Is er gevaar voor overbelasting, ik weet het niet. De Belgische volleybalvijver is misschien niet zo groot, om dat zwaar programma jarenlang vol te houden. Maar wij vangen dat dubbel op. We werken nu met verschillende systemen, daarin kunnen verschillende speelsters geïntegreerd worden. Ten tweede hangt deze groep momenteel zo sterk aan mekaar, waardoor het mentaal opbranden geen kans krijgt. Iedereen kent haar rol. We weten wat we aan elkaar hebben. Er hangt een zeer positieve sfeer en dan kan je als team veel meer. De eerste resultaten op dit WK bewijzen dat. Nu gaan we opnieuw knokken in de tweede ronde.”
“Laat ons maar doen, met onze underdog-rol. Dan zijn we tenminste oprecht blij met elke overwinning. Als je daarentegen te veel denkt dat je zo maar kan winnen, dan is de ontgoocheling te groot wanneer die verwachte zege er niet komt. Dus underdog, ja. Ambitie en strijdlust, ook ja.”
Volleymagazine onderzocht tijdens dit WK de situatie op de internationale scène van het vrouwenvolleybal.
De Belgische nationale ploeg is bij de 16 beste teams van de wereld geraakt. Een prestatie, zonder meer. De twee finalisten van de WK-editie van 2018 – Italië en Servië – zijn de enige landen die alle wedstrijden in hun poule konden winnen. In de poulefase noteerden we toch een paar verrassingen. Thailand won van Turkije en Japan versloeg al even verrassend Brazilië.
Waar staat Korea? Niets, maar dan ook niets gewonnen op de VNL en één schamele overwinning op dit WK. Maar wel beschermd omwille van commerciële redenen door de bobo’s van de Internationale Volleybalbond. Op absoluut geen enkele sportieve basis mag dit land volgend jaar ongestraft terug in de Volley Nations League spelen. Terwijl de Belgen door een erg mistig spelschema en tegenspoed moesten degraderen na vier overwinningen in de hoogste internationale volleybalcompetitie bij de vrouwen.
Geen enkel nationale ploeg die de Yellow Tigers in de toekomst zullen ontmoeten in de CEV European Golden League – zoals Kroatië en Tsjechië – halen op dit WK deftige resultaten. Zij halen de tweede ronde van het WK niet en de dappere Belgen wel. Dankzij de ene topprestatie na de andere van kapitein Van Gestel en haar team.
Laat ons dan maar beter op deze kampioenschappen concentreren. De rest is voor later. Zelfs de Hollandse voetbalcoach Louis Van Gaal heeft met het aantrekken van ex-bondcoach Peter Murphy eindelijk ontdekt dat er heel veel intelligente dingen gebeuren in de volleybalsport. Analyseren, tegenstanders tot in de details filteren en de juiste conclusies trekken uit perfect gekozen informatie. Keiharde ballen verwerken en niet kronkelen op de grond omdat iemand je met zijn pink heeft aangeraakt.
Elke wedstrijd – vooral op een WK – is een pure uitdaging om uit de comfortzone te treden. Bij de Belgen wordt zowel de comfortzone als de uitdaging tijdens elk duel groter. “In de tweede fase van dit WK kom je alleen maar de allerbeste ploegen tegen”, verklaart Marlies Janssens.
De tweede ronde wordt afgewerkt in de immens grote Ahoy-sporttempel in Rotterdam. Genoeg plaats om heel veel Belgische supporters te ontvangen. Dit is een unieke kans om een wereldkampioenschap live mee te maken. De nationale selectie kan elke ondersteuning gebruiken.
Tekst: Walter Vereeck
Huidige stand in poule E van het WK:
- Italië 15 punten (7500 setratio)
- China 12p (4333)
- België 12p (3250)
- Japan 12p (3000)
- Brazilië 12p (2600)
- Nederland 9p (1571)
- Puerto Rico 6p (0700)
- Argentinië 5p (0500)
Programma van de tweede ronde voor de Yellow Tigers:
- Dinsdag 4 oktober: 14u15 België – Japan
- Woensdag 5 oktober: 20u15 België – Argentinië
- Zaterdag 8 oktober: 17u00 België – Brazilië
- Zondag 9 oktober: 12u30 België – China
De eerste vier uit deze poule spelen de kwartfinales in Apeldoorn.
Door de goede prestaties van de voorbije week klommen de Yellow Tigers voorlopig naar een 11de plaats op de wereldranglijst. Nooit stonden ze hoger gerangschikt!
