Beachvolleybal zit in de lift en daar profiteert men in Leuven optimaal van. Sinds het schooljaar 2020-2021 is Volley Vlaanderen in de Topsportschool van Campus KA Redingenhof gestart met een beachvolleybalafdeling en twee jaar later lijkt die werking een schot in de roos. De aantrekkingskracht van nieuwe leerlingen heeft er in elk geval toe geleid dat de dagelijkse leiding nood heeft aan verdere professionalisering.
Meer spelers en speelsters betekenen natuurlijk ook meer deskundige begeleiding en daar zal de 23-jarige Janne Devos vanaf september mee voor zorgen. De hoekspeelster en laatstejaarsstudente Master Lichamelijke Opvoeding aan de KU Leuven zal vanaf het nieuwe schooljaar mee instaan voor de trainingen in de Topsportschool Beachvolleybal.
Beachvolleybal was de laatste weken letterlijk en figuurlijk een hot item met een prachtige apotheose op het Muntplein in Brussel waar de slotceremonie van het Belgisch Kampioenschap zowel bij de mannen als de vrouwen verrassende winnaars opleverde. Trouwens, wat in ons land ooit de bedoeling was om tijdens de winter de conditie en het balgevoel op peil te houden, wordt ondertussen een gelijkwaardige topsportopleiding waar hopelijk ooit – laat ons toch maar even dromen – een duo zal afstuderen dat zich kan kwalificeren voor de Olympische Spelen.
De dagelijkse begeleiding in de Topsportschool Beachvolleybal gebeurde tot nog toe door Tim Van de Wielle en Rik Donckers. Die laatste blijft ook vanaf het nieuwe schooljaar aan boord als trainer, maar krijgt wel het gezelschap van Pieterjan Deprest (voor vijf en een half uur per week) en vooral Janne Devos die samen met Donckers part time aan de slag gaan in Leuven.
Janne Devos? Misschien doet de naam van deze kwieke West-Vlaamse bij u niet meteen een belletje rinkelen, maar toch is deze 23-jarige spring in het veld geen onbekende binnen het volleybalcircuit. Indoor heeft de dochter van Hermescoach Koen Devos ondanks haar jonge leeftijd toch al een degelijk palmares opgebouwd met twee seizoenen Asterix Avo, één jaar Michelbeke en de afgelopen twee seizoenen bij landskampioen Gent.
In het tussenseizoen geraakte haar transfer bekend naar het pas gepromoveerde Haasrode Leuven, maar waarschijnlijk dus nog belangrijker: ook haar aanstelling als nieuwbakken topsportcoach aan de Beachvolleybalschool van het Redingenhof.
Een rasechte West-Vlaamse afkomstig uit Koekelare die thuiskomt in het Leuvense, zo uniek is dat nu ook weer niet. Maar toch, hoe is de topsportschool bij jou terechtgekomen of omgekeerd: hoe ben jij daar in Leuven binnengeraakt?
Janne Devos: “Op de Facebookpagina van Topvolley Belgium stond een oproep. Ze waren blijkbaar op zoek naar een coach beachvolleybal. Aangezien ik ondertussen al training geef aan de jongsten, dit wel zeggen leerlingen met een leeftijd van het eerste en tweede middelbaar, heb ik me kandidaat gesteld. Ik ben ook zeker geen onbekende voor de reeds aanwezige coaches, want sinds april begeleid ik hen al samen met Rik. Ik vind het sowieso interessant om met beachvolleybal bezig te zijn, want ik speel het zelf toch ook al een enkele jaren, dus het leek me het ideale moment om deze stap te wagen.”
Handig, aangezien je ook bij Haasrode Leuven hebt getekend dat vanaf het nieuwe seizoen in de Liga A zal aantreden.
“Alle puzzelstukjes lijken inderdaad in elkaar te vallen. Ik zit al enkele jaren op kot in Leuven en ik moet toegeven dat de verplaatsingen naar Gent toch wel zwaar begonnen door te wegen. Pas op, ik ben fier op mijn periode bij Gent, want ook al speelde ik er niet zoveel, ik zette er wel grote stappen vooruit in mijn persoonlijke ontwikkeling als volleybalspeelster. En uiteindelijk zijn we kampioen gespeeld. Het minste wat je kan zeggen, is dat ik al veel tijd heb geïnvesteerd in volleybal, want ik heb ook de laatste drie jaar, van het vierde tot en met het zesde middelbaar, les gevolgd op de Topsportschool in Vilvoorde en kreeg er volleybaltraining van Fien Callens.”
Had je de keuze voor Haasrode Leuven ook gemaakt mochten de Leuvenaars in Liga B zijn blijven steken?
“Ja, want ik had mijn keuze al gemaakt. Haasrode Leuven lijkt me gewoon de ideale club, omdat ik ook nog in mijn laatste masterjaar Lichamelijke Opvoeding zit aan het Sportkot. Bovendien is het ook gewoon een leuke club waar goed wordt gewerkt.”
Laatste masterjaar aan de universiteit, Liga A-volleybal met VHL en dan ook nog eens halftijds lesgeven aan de Topsportschool Beachvolleybal… Dat lijkt me een hele boterham?
“Het gaat in elk geval een pittig jaar worden, dat staat vast. Maar als ik naar de vorige twee seizoenen bij Gent kijk met de dagelijkse trainingen van 16 tot 20 uur om dan ook nog eens twee uur op de trein te zitten, dan zal dit allemaal nog wel meevallen, denk ik.”
Aangezien je in jouw laatste masterjaar zit: heeft jouw masterproef toevallig iets met volleybal te maken?
“Dat is zo. Op dit moment zijn er voor volleybal nog niet veel toestellen op de markt om bepaalde data te meten, bijvoorbeeld zoals in het voetbal wel het geval is. Daarom onderzoeken we hoe accuraat de huidige commerciële sensor is bij het berekenen van het aantal sprongen, de spronghoogte en de impact van de landing. Deze gegevens kunnen bijvoorbeeld handig zijn voor spelers die recent uit een blessure komen, maar ook om aan blessurepreventie te doen of simpelweg interessante gegevens van een speler te verzamelen. Als je tegenwoordig naar een training op Liga A-niveau gaat kijken, is het bijvoorbeeld onmogelijk om gegevens te verzamelen over de belasting van een speler.”
Interessant! Kan dit dan ook in het beachvolleybal toegepast worden?
“Op zich kan het toestel op beide terreinen gebruikt worden om het aantal sprongen en de spronghoogte na te gaan, maar het is voorlopig niet mogelijk om de belasting van de sprong op een beachterrein te berekenen, omdat het toestel niet aan die omstandigheden is aangepast. Misschien is dit wel iets dat in de toekomst nog uitgewerkt kan worden.”
Speel je eigenlijk zelf nog beachvolleybal?
“Eerder dit seizoen speelde ik éénmalig met Hannelore Pass (17 jaar) en Inès Piret (samen met Marion Beauve Belgische Kampioen bij de U18 Meisjes) in het begin van het circuit, maar momenteel is mijn vaste partner Iris Vandewiele. Ik ken haar van mijn periode bij VDK Gent. We hebben ons zelfs kunnen plaatsen voor de Masters, ook al was het nipt. Van in het begin waren we een vast duo, maar omdat we onvoldoende punten hadden gesprokkeld, konden we niet altijd samenspelen. Uiteindelijk zijn we vijfde geworden op het BK, wat een zeer mooi resultaat is en waar we heel blij mee zijn. Als Iris nog blijft volleyballen, zullen we volgende zomer wel opnieuw een duo vormen.”
Terug naar de Topsportschool, want we willen graag meer weten over de invulling van jouw rol?
“De piekmomenten zijn eigenlijk net voorbij, want vanaf mei gebeuren de selecties. Die zal ik dus overnemen van Tim, samen met het belofteproject voor spelers en speelsters die net afgestudeerd zijn en aan hun hogere studies beginnen. Daar neemt Rik de jongens voor zijn rekening en ik de meisjes.
Samen met Rik en Pieterjan zal ik daarnaast dus ook mee voor de beachtrainingen op de Topsportschool zelf zorgen. We tellen nu zowel een groep meisjes als jongens die al twee jaar op de Topsportschool zitten en daar komt vanaf dit schooljaar een nieuwe groep meisjes bij. De onderlinge verdeling moet nog besproken worden, maar de kans is dus reëel dat we op de drie beachterreinen met twee trainers zullen staan, terwijl er vroeger vaak maar één trainer aanwezig was.”
Wat zijn jouw kwaliteiten dan als coach? Met andere woorden: waarom hebben ze voor jou gekozen? We hebben zo’n vermoeden – gezien de stijgende populariteit van beachvolleybal – dat er toch een leuk lijstje met kandidaten moet geweest zijn?
“Dat moet je aan de selectiecommissie vragen natuurlijk. (lacht) Al heb ik geen enkel idee wie de andere kandidaten waren. Als ik het dan toch over mijn pluspunten moet hebben: ik ben jong, erg gemotiveerd om bij te leren en een harde werker. Mijn grootste voordeel is misschien wel dat ik zelf op de Topsportschool heb gezeten en enorm veel heb opgestoken van Fien Callens, dus de topsportmentaliteit is me zeker niet vreemd. En ik heb ervaring met het beachvolleybal. Kijk, er zit zeker toekomst in het beachvolleybal, dus ik zie het ook als een gouden kans om mijn passie verder uit te bouwen en er mijn werk van te maken.”
De omgeving in Leuven lijkt me alvast perfect, zeker dankzij de gloednieuwe beachhal, samen met de Topsportschool uniek in Vlaanderen?
“Die hal zorgt voor een ongelooflijke meerwaarde. De kinesitherapeut zit bijvoorbeeld vlak naast de zaal evenals het krachthonk. En in de winter kan je gewoon in ideale omstandigheden blijven doortrainen.”
En toch, je bent maar 23. De spelers en speelsters aan wie je les zal geven, zullen maar enkele jaren jonger zijn terwijl je zelf, met alle respect, niet tot de top bij de Belgische vrouwen hoort. Wat gaat dat geven?
“Het is wel iets waarover ik al heb nagedacht. Op zich zal er altijd een leeftijdsverschil van minstens vijf jaar zijn. Ik denk trouwens niet dat je als speelster bij de top moet spelen om het als trainster te maken. Ik ben wel van mening dat het een meerwaarde is wanneer je als trainster competitief beachvolleybal hebt gespeeld. Het zal gewoon mijn taak zijn om het beste uit de leerlingen te halen, maar ik zal er ook geen enkel probleem mee hebben als ik ze volgend seizoen in het beachcircuit tegen kom en ze van Iris en mij zullen winnen.”
Hoe heb je je als coach ingewerkt?
“Gelukkig mocht ik tijdens mijn stage al kennismaken met de Topsportschool in Leuven en toen ik hoorde dat ze trainers zochten, ben ik ook naar de Nederlandse opleidingscentra getrokken zoals aan het strand in Vlissingen en aan het Zuiderpark in Den Haag. Natuurlijk kon ik ook rekenen op de tips van Dries Koekelkoren die me achter de schermen veel heeft geholpen.”
Training geven is één ding, maar je moet ook met een groep jongvolwassenen kunnen omgaan. Hoe zal je voor zo’n groep staan?
“Natuurlijk komt er ook psychologie en people management bij kijken. Het zijn zaken die we geleerd hebben tijdens de lessen aan de universiteit. Presteren op EK’s of WEVZA’s, dat geeft natuurlijk spanning en druk en het is aan ons als coaches om de leerlingen daar mee te leren omgaan.”
Zit het trainerschap ook niet een beetje in jouw bloed?
“Mijn vader Koen Devos is inderdaad al even trainer en zit na enkele mannenploegen ondertussen toch al zijn derde seizoen bij Hermes Oostende. Ik zie toch wel wat dingen terugkomen, al kan ik het moeilijk verwoorden. Het is de manier waarop we langs de kant staan. Als ik aan de kant naar een wedstrijd kijk, ben ik nogal een stille observator, maar als coach op het veld kan ik toch wel veeleisend zijn. Tijdens oefeningen hamer ik bijvoorbeeld op een hoge intensiteit en eis ik volle concentratie. Misschien kan je wel stellen dat ik als coach veeleisend ben en discipline hoog in het vaandel draag.”
Hoe hard kijk je uit naar september?
“Ik ben enorm enthousiast om eraan te beginnen. Ik ben al volop bezig met het uitwerken van oefeningen.”
Wanneer ga jij als coach met een tevreden gevoel van het veld kunnen stappen?
“Dat zal niet alleen afhangen van de feedback van de leerlingen, maar ook van de resultaten op toernooien. Het is toch de bedoeling dat de spelers en speelsters vooruitgang boeken en hopelijk zal dat op termijn voor ereplaatsen zorgen op belangrijke toernooien.”
Mogen we binnenkort dan meer titels verwachten zoals de eerste plaats van Joppe Van Langendonck en Kyan Vercauteren en de tweede plaats van Annelore Bex en Jade Van Deun op het WEVZA U21?
“Joppe en Kyan behaalden ook een zesde plaats op het EK U20 en dan zijn er nog Hannelore Pass en Youna Couns (zesde plaats WEVZA U21), Alexy Humblet en Jelle D’Hert (tiende plaats WEVZA U21) en Louis Laenen – Thibault Gosset (negende plaats op EK U22). Als we die resultaten kunnen evenaren en uiteindelijk verbeteren, zal ik enorm tevreden zijn.”
Tekst: Kenny Hennens
