Het is van 2015 of zeven jaar geleden dat VC Greenyard Maaseik de titelfinales niet heeft gehaald. Een zware ontgoocheling. Tijd om even Jelte Maan te interviewen. Wie dacht dat de Nederlandse receptie-hoek definitief was verdwenen in de diepe coulissen van het volleybal… die heeft het verkeerd voor.
Na dertien seizoenen nam hij afscheid als speler bij VC Greenyard. Maar weldra keert hij terug door de grote poort. “Ik bevestig noch ontken op dit ogenblik, dat ik Eddy Evens zal opvolgen als nieuwe technisch directeur”, lacht Maan. “De deal is nog niet helemaal rond. Ik zal de taak ook niet fulltime kunnen uitvoeren zoals Wout Wijsmans dat deed, omdat ik me geëngageerd heb als vennoot in Right Spirits, een groothandel in sterke drank, met als doelgroep de horeca. Het bedrijf is in volle opstart.”
In elk geval is Jelte Maan door Eddy Evens vooruitgestuurd om terug te blikken op het magere Maaseikse seizoen. Daaraan koppelen we zijn meer positief getinte visie op de toekomst.
Jelte Maan ging voor het eerst in zijn leven op skivakantie in Tirol in Oostenrijk. Met een 45-koppig aantal reisgezellen, vooral connecties via zijn Maaseikse echtgenote Anneleen. De berglucht heeft hem zichbaar veel deugd gedaan. “Het was zaligmakend. Als volleyballer mocht ik dat nooit. Na twee uur intensieve les liep het al lekker voor mij.”
Maar zoals dat vaker gebeurt: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zo wil Maan zich toch weer focussen op Maaseik. Hij gaf als intermezzo één training per week bij de Nederlandse neo-ereklasser Limac. Maar hij is daarmee gestopt. “Na een slappe start kan Limac met zijn zeer ambitieuze voorzitter misschien als vijfde finishen. Prima hoor. Bovendien kan geen enkele ploeg degraderen. Er is dus ruimte om te herademen. Mijn hulp is daar niet echt meer nodig.”
First things first graag, in jouw terugblik op het tegengeslagen seizoen van Maaseik. De transfer- en de aanvangsfase liepen niet vlot. Andermaal werden, bijna naar kwalijke traditie, een zevental transfers doorgevoerd. Veel meer dan bij concurrenten Knack Roeselare of Decospan Menen. Zijn vertrokken: Lou Kindt, Mitchell Stahl, Oskar Espeland, Amir Esfandiar, Pieter Verhees, libero Just Dronkers, ook jij… de lijst is lang. Te lang. Wreekt zich dat niet?
Jelte Maan: “Daar scoor je een punt. Dat probleem van veel te weinig ‘vastigheid’ stelt zich bij Maaseik al vele jaren. Toch zit er achter dat vele gewissel wel degelijk een filosofie. Ten eerste: enige vernieuwing moet er altijd zijn, elk seizoen opnieuw, om een frisse wind te doen waaien. Ten tweede: wij willen jongeren aantrekken en ze kansen bieden in een professioneel kader. We willen die talenten afleveren, als dat lukt, aan grotere clubs in het buitenland.”
Veel vertrekkers… dat betekent massaal veel instromers. Met name Lazar Cirovic, Henri Treial, Ferre Reggers, Martin Perin, Gustavo Bonatto, Gilles Lomba en Veeti Nikkinen. Plus in januari de Est Renet Vanker als spelverdeler, toen de Iraniër Karimisouchelmaei een zware voetblessure opliep. Is het allemaal niet een beetje ‘Des Guten zu viel’. Overdaad schaadt.
“Je hebt geen ongelijk als je beweert dat Maaseik in de reguliere heenronde al tal van seizoenen echt veel werk en tijd moet investeren in het kneden van de nieuwe formatie. Er werd ook al zo vaak gewisseld aan de Maaseikse pass, door allerlei omstandigheden. Dit seizoen ontbrak de grote schwung bij het begin. Zeker toen Javad Karimisouchelmaei (gebroken voet) pardoes uitviel. De motor wilde niet aanslaan. Zeer frustrerend. En ja, dat leidde tot het spijtige exit van T 1 Joel Banks. Spelers kan je moeilijk ontslaan. Trainers zijn vaak het slachtoffer van de gang van zaken. Dat is in alle ploegsporten zo.”
Met de aanstelling van de Italiaan Fulvio Bertini en de komst van de Est Renet Vanker via de wintermercato sloeg de vlam dan toch in de pijp. Maaseik bleef in de interclub lange tijd ongeslagen. Maar in de Champions League en in de Champions Final Four liep het te vaak mis.
“Bertini is alleszins de aanzet geweest tot een kleine verrijzenis. Hij gaf het team een krachtige ‘boost’. Maar ik vind het niet zo vreemd, dat er na een fase van zeges ook een fase van nederlagen zit aan te komen. Decospan Menen in hal Vauban en Knack Roeselare knipten aan onze vleugels. Tja, er scheelde wel altijd iets. Je verliest niet zomaar. En verlies in de eindfase van het kampioenschap is moeilijk te verwerken en nog om te buigen. We kregen te maken met een stijgende onzekerheid. De Est Vanker kon uit het niets heel los beginnen aan de terugronde. Hij gaf er een fikse lap op. Maar in de Challenge Final Four lag de druk toch te hoog. Het was te complex voor Maaseik om de mindere aspecten in het spel te verbergen in de topmatchen.”
Er kwam nog bij dat Roeselare jullie de reguliere titel en ‘de pole’ afsnoepte wegens een foute opstelling van Vanker bij VHL Haasrode Leuven. Dat gaf extra ‘collateral damage’.
“Ja, ook dergelijke fratsen maakten dat de onzekerheid langer bleef hangen. Ik vond die hele scène een beetje zielig. Hoop en al heeft Vanker onterecht ocharme een halve set gespeeld tegen VHL. Daar worden we weken na datum op gepakt. Wij hadden het zelf niet eens in de gaten. Ik geef je op een briefje dat het hele gedoe vrij veel wrevel en verzuring heeft veroorzaakt. De onrust bleef rondwaren. Niets werkte nog in ons voordeel.
Ook de kalender niet, die zat helemaal niet mee. Hoe die wordt samengesteld, is me een raadsel. Voordelig voor Maaseik was de rangorde van de zes wedstrijden allerminst. Maar daar wil ik ons verlies niet op verhalen. In de eindfase zijn er geen excuses. Je moet winnen, punt uit. Al wil ik wel nog stellen dat we op het einde nog met een nieuw bommetje stress werden opgestapeld, omdat T1 Bertini en hoofdaanvaller Jolan Cox werden gedesactiveerd door een late corona-aanval.”
Vrees je niet dat Maaseik naast een ticket voor de Champions League grijpt?
“Laat me zeggen, dat ik op dit ogenblik niet weet of Menen aan die competitie wil deelnemen. Roeselare uiteraard wel. Wij graag ook. We hebben een ideaal stadion met een super goede publieke service. Ik kan in het slechtste geval hopen, dat de CEV ons een wildcard toekent op basis van verdiensten in het verleden. Dat is een paar jaar geleden nog gebeurd, toen we in de voorronde mochten aanzetten.”
Waaraan denk jij als we het even hebben over de uitbouw van een nieuwe ploeg? Ga jij als Nederlander veel spelers bij onze noorderburen zoeken?
“Dat denk ik niet meteen. De Nederlandse lager ingeschaalde competitie is niet meteen een broedbank van super talenten. Ik weet dat de naam Van Schie (Knack Roeselare) gelanceerd wordt. Maar daar is tot vandaag geen sprake van.”
Wat heeft de club volgens jou precies nodig?
“Ik denk aan een vier- of vijftal nieuwe gezichten. Jolan Cox, Henri Treial, Renet Vanker en ook trainer Fulvio Bertini (twee seizoenen) hebben verlengd. Ferre Reggers, libero Martin Perin en set-up Liam Mc Cluskey hebben nog een contract. We denken eraan Mc Cluskey te ‘stallen’ bij een andere ploeg, waar hij zeker aan de bak komt als eerste spelverdeler. Nu is hij niet klaar voor een echt leidende functie. Hij moet vooral ervaring opdoen. Ik twijfel er niet aan dat zijn zaakwaarnemer Wout Wijsmans een goede oplossing zal uitdokteren.”
Wat gaat er gebeuren met de Argentijn Jan Martinez en middenman Elias Thys?
“Daarover kan ik momenteel geen informatie kwijt. Tja, we hebben geen prijs gepakt en hebben in competitie, beker en ook Europees een zeer matige campagne achter de rug. Dat is niet de normale Maaseikse stijl. Wil Martinez nog blijven? Hij zal ook wel een resem aanbiedingen toegeschoven krijgen. Anderzijds is middenman Elias Thys een Belg. Hij is nog jong, een clubspeler, hij traint ook graag en goed. Hij moet eindelijk een beetje ‘on fire’ geraken en de bescheidenheid afleggen.”
Is Maaseik een gewond stervend dier? Of zit er nog rek op?
“Op dit ogenblik is de sfeer heel begrijpelijk te snijden. Maar als ‘gewond dier’ leven we nog. We komen als een kat met tien levens altijd terug. Onze late zege thuis in de play-offs tegen finalist Menen en ook uit in Aalst op de zesde (slot)dag van de Champions Final Four geven ons enige moed, richting een nieuwe aangename toekomst.”
Knack Roeselare was in de laatste match van de Champions Final Four al buiten schot? Lieten ze het niet een beetje hangen?
“Ach, die slotmatch Menen-Roeselare (3-2) verliep volgens het verwachte scenario. Heel normaal dat coach Steven Vanmedegael, met de ‘pole’ aan boord, niet zijn sterkste ploeg opstelt. Ik had wel verwacht dat hij Matthijs Verhanneman na zijn enkelblessure rust zou gunnen. Dat Sander Depovere topper Stijn D’Hulst aan de pass moet aflossen, is natuurlijk een gigantisch verschil op alle vlakken. En Mathijs Desmet en Rune Fasteland bleven in spaarmodus de hele tijd ook op de bank. Of dat allemaal strookt met de fairplay, dat is onze zaak niet. Dat moeten wij niet bepalen. Wij waren er niet rechtstreeks bij betrokken, wel aan de zijlijn. De formule deugt niet. Op de slotdag diende nr. 1 (Roeselare) tegen nr. 4 (Aalst) te spelen en nr. 2 (Maaseik) tegen nr. 3 (Menen). Vooral om het dan onderling definitief uit te klaren. Zeker ook heel goed voor extra spankracht. Nu viel de beslissing veel te vroeg. De kalender was een pretbederver.”
De coach van Roeselare wilde niet te veel risico’s nemen met de zware titelfinales in het vooruitzicht.
“Ik kan dat begrijpen. Stel dat D’Hulst in Menen een blessure oploopt, dan zijn hun titelfinales gewoon om zeep. Het is allemaal wikken en wegen. En Vanmedegael wil zijn jongens topfit aan de start brengen van de strijd waarin het dan echt voor de knikkers gaat: het behalen van de landstitel. Ik zou in dezelfde omstandigheden misschien op dezelfde manier handelen.”
De titelfinales stuiten op de grenzen van de beschikbare topaccommodaties in dit land. De stad Roeselare is nu eenmaal groter en rijker dan het kleinere Menen. Niet iedereen tovert zomaar een hal van enkele miljoenen euro uit zijn hoed. Zo eenvoudig is het niet.
“Het is inderdaad heel bizar dat Decospan Menen nu zijn finales in Roeselare moet spelen. De ‘Lange Munte’ in Kortrijk was niet vrij. Of een club in eigen gemeente een topsporthal ter beschikking heeft, dat is puur een politieke beslissing. Menen is al jaren aan het wachten, zoals veel andere clubs in de Liga. In competitie mogen ze wel in eigen zaal spelen, in de finales dan niet.”
In de Maaseikse wandelgangen horen we dat de Serviër Lazar Cirovic, Gilles Lomba en de boomlange Braziliaan Gustavo Bonatto zeker zullen vertrekken. Achter de naam van de Fin Veeti Nikkinen staat een vraagteken. De Iraniër Javad Karimisouchelmaei mocht revalideren in Maaseik, maar hij valt zeker weg. Bedoeling is om de jonge topper Ferre Reggers volledig ‘carte blanche’ te geven op receptie-hoek. Naast Reggers moet een mannetje komen met veel kwaliteit. Iemand die zo sterk is dat hij Reggers bovenop de volle steun kan bieden. Maaseik wil drie nieuwkomers halen op receptie-hoek, plus een middenman en een tweede spelverdeler, in het spoor van de Est Renet Vanker. Jelte Maan zelf hoopt de club weer naar de top te loodsen.
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke
