Als inleiding even de situatie schetsen bij aanvang van de eindronden in de vrouwenliga. VDK Gent eindigde de reguliere competitie met een straat voorsprong op de tweede in de rangschikking. LVL Genk herpakte zich uitstekend na het verlies tegen Asterix Avo en eindigde voor de ploeg uit Beveren. Bekerwinnaar Oudegem werd vierde.
Tot zover wordt, volgens de meeste ploegen, de logica gevolgd. Charleroi eindigde samen met Oudegem op de vierde plaats – beide 27 punten – maar het setgemiddelde zorgde ervoor dat de Waalse ploeg net uit de top-4 viel. Oostende volgde op de zesde plaats met 25 punten. Tien punten meer dan Tchalou en twaalf punten meer dan Antwerpen.
Michelbeke sloot de competitie af op de negende plaats en speelt samen met twee andere ploegen een extra eindronde voor het behoud in de Liga bij de vrouwen. De verliezer van deze play-downs moet – in principe – tegen de nummer twee van 1ste nationale – na een heen- en een terugmatch – twee barrages spelen om in de hoogste volleybalreeks te blijven.
Maar eerst moest een eliminatieronde afgewerkt worden, vooraleer de definitieve stand op punt gesteld werd en de eindronden mochten starten. Het liep – zowel voor Charleroi als voor Oostende – helemaal niet zoals verwacht. Ze verslikten zich in Tchalou en Antwerpen. De ‘Carolo’s’ en de kustploeg zijn gedoemd om de play-downs te spelen, samen met Michelbeke. Interfreight Brabo Antwerpen en Tchalou Volley gaan in een ‘best of three’ formule de strijd aan voor de vijfde en de zesde plaats. In één klap maken ze hun seizoen goed. Charleroi en Oostende blijven ontredderd achter. Het is een schamele troost dat Charleroi bij de start van deze eindronde vier bonuspunten krijgt, Oostende heeft er twee en Michelbeke nul.
Dit is een onwaarschijnlijke domper voor een ambitieuze club zoals Charleroi?
Charleroi-coach Dimitri Piraux: “We aanvaarden de situatie. Maar… We waren één set verwijderd van play-off 1 en nu moesten we tegen de degradatie vechten. U begrijpt hoe groot de ontgoocheling momenteel is. Dit is geen normale situatie. Het actuele systeem van deze competitie is ‘une catastrophe’. Je hebt zestien wedstrijden hard gevochten in de competitie. Maandenlang inspanningen geleverd. Speelsters, trainersstaf, bestuur en sponsors hebben geweldig veel energie in het project gestoken. En vervolgens – na de eliminaties, zelfs het woord klinkt negatief – sta je plots verbouwereerd in de play-downs. Dit is geen juiste waardemeter voor de competitie.”
Wat moet er dan veranderen?
“Volgend seizoen wordt de competitie afgewerkt met tien ploegen – ik vermoed en ik hoop dat de club uit Leuven wil promoveren – en dat is goed omdat het een even aantal is. Geen negen teams zoals nu met een overbodig vrij weekend tot gevolg. Meer ploegen is echt niet nodig. Ik ben nu drie jaar actief in de vrouwenliga. Tijdens het eerste jaar – met 12 teams – was het spelpeil ondermaats. Te veel speelsters met te weinig niveau. De laatste twee jaar is de competitie veel spannender en is de kwaliteit duidelijk gestegen. Voor elke match moest er voluit gestreden worden. Dat hebben we ondervonden.
Hoe gaan wij reageren opdat dit niet meer zal gebeuren? We gaan ons trainingsritme verhogen en de kwaliteit opdrijven. Meer budget, meer structuur. We organiseren vijf avondtrainingen en drie extra trainingen in de voormiddag voor de profspeelsters en de jongeren. Kortom, we versterken het professionalisme in de club. Er waren drie Belgische speelsters bij Charleroi toen ik hier een aantal jaar geleden aankwam. Nu zijn dat er acht. Lise De Valkeneer keert terug naar ons, na een jaartje Gent. Met Jutta Van de Vyver zijn de gesprekken volop aan de gang. De onderhandelingen zijn vergevorderd, maar er is nog niets officieel getekend. Ik hoop dat er nog meer Vlaamse speelsters bij ons willen aansluiten en op een professionele manier willen werken.”
Hoe hard komt dit aan bij de speelsters?
Pauline Martin, volgend seizoen opnieuw bij Asterix Avo: “Wees maar zeker, dit is keihard balen. In een korte periode tuimelden we plotseling van de vierde naar de zevende plaats. We zijn geconfronteerd met de harde wetten van de sport. We hebben het niet goed aangepakt tegen Antwerpen. Misschien met een mentaliteit: het zal wel lukken. We waren toch zeer gemotiveerd, niettegenstaande we ontgoocheld waren dat de vierde plaats net door onze vingers was geglipt. We moesten wel meteen klaar zijn voor de volgende opdracht. Kenden we een mentaal dipje? Eerlijk, ik weet nog steeds niet wat er ons overkwam. We hadden tijdens de reguliere competitie ook al goedkoop puntenverlies laten noteren. We hebben onze les geleerd. We moeten als team de druk aankunnen.”
Met welke gedrevenheid kan je nu de play-downs afstuiten?
“Geloof me, de motivatie is hoger dan ooit. Als sporter wil je niet op de laatste plaats eindigen. Ik kende een mooi jaar bij Charleroi en ik wil op de best mogelijke manier afscheid nemen. De ‘drive’ is trouwens bij alle speelsters helemaal teruggekeerd.” (Ondertussen heeft Charleroi tot nu toe alle wedstrijden in deze play-downs gewonnen en is dus ‘gered’, red.)
Hoe reageert men in Oostende op deze ongewone situatie?
Yana De Leeuw: “Gefrustreerd. De doelstelling was de top-4. Nu spelen we voor het behoud. In Antwerpen en Tchalou zullen ze er anders over denken, maar deze competitieformule is niet correct. We eindigden op twee punten van play-off 1. Tchalou heeft de eliminatieronde goed getimed. Er waren trouwens meer supporters van hen in onze sporthal dan van ons. Dus, wat de sfeer betreft hebben ze eigenlijk twee thuiswedstrijden gespeeld. Alles wat we dit jaar gepresteerd hebben, wordt ineens weggeveegd. Abrupt, ijskoud, het voelt oneerlijk aan. Het is nu zo. We hadden het maar beter moeten doen, maar het blijft een immense teleurstelling.”
“Men zou de situatie toch eens moeten evalueren. Waarom speel je een hele competitie? Om de uiteindelijke rangschikking daarna door elkaar te schudden? Er zijn dit jaar voorbeelden genoeg dat het kan mislopen, zelfs met een golden set. Daar weten ze in Decospan Menen alles over en ook VDK Gent kroop zo door het oog van de naald tegen Oudegem. En Oudegem haalde via een golden set de bekerfinale. Ook het feit dat er tijdens de play-downs met bonuspunten wordt gewerkt is – zacht uitgedrukt – bijzonder raar.”
De drie ploegen zijn vroeger aan de play-downs begonnen…
“De nacompetities zijn met drie weken opgeschort omdat er Ligaspeelsters zijn die geselecteerd waren voor de nationale ploeg van de U19. Wij hebben geen nationale jeugdspeelsters in ons team, Charleroi en Michelbeke ook niet. Dus waarom zouden we deze play-downs verder uitstellen? Beter ineens doorwerken en dit drama snel achter ons laten. Ach, we moeten nu gewoon zorgen dat we niet zakken. Toffe motivatie. We gaan hier mentaal sterker uitkomen. De komende stressvolle weken en vooral volgend jaar van bij het begin alle twijfels wegduwen en opnieuw de schouders eronder zetten. Want nu spookt alleen maar door ons hoofd: het had zo veel mooier kunnen zijn.”
Het loopt uit op een rampscenario voor Oostende?
Voorzitter Philippe Develter: “Momenteel zijn de play-downs al een tijdje bezig en voor Charleroi ziet het er goed uit. Zij blijven nu al zeker in de Liga. Voor Oostende verloopt deze nacompetitie als een akelige horrorfilm.”
“Ik weet echt niet wat er gaande is. Is het faalangst of is het een tekort aan stressbestendigheid en koelbloedigheid. Zitten er speelsters met hun hoofd bij een andere ploeg? Ik breek er mijn hoofd over. Ik moet helaas vaststellen dat alle sets, die we dit seizoen met het kleinste verschil konden afsluiten, telkens verloren werden door Hermes Oostende. En het was niet omdat de tegenpartij plots een prachtig punt scoorde. Neen, het was omdat wij in de fout gingen. Het zelfvertrouwen is totaal verdwenen. En dan weet je hoe het er op zo’n momenten aan toe gaat. Groepsgesprekken, individuele gesprekken, peptalk, plus dag en nacht oorzaken zoeken. Telkens hoor ik hetzelfde vastberaden en goedbedoeld antwoord: “volgende keer zal het beter gaan”, maar dan volgt telkens een nieuwe ontgoocheling.”
Wordt er dan ingegrepen zodat dit in de toekomst niet meer zal gebeuren?
“Ik ben er kapot van. Vijftien jaar heb ik aan deze club gewerkt. We hadden capaciteiten om mee te doen met de top-4. Nu staan we allerlaatste. Wanneer wij zakken, dan stop ik met het eerste team. Dan schrijf ik volgend jaar zelfs niet meer in en doen we op een meer ontspannen manier verder met onze jeugdploegen. De vijf buitenlandse speelsters gaan we volgend seizoen niet meer bij ons laten spelen, want de meerwaarde wordt ernstig in vraag gesteld. Heel dit vreselijk scenario ontstaat reeds twee jaar vanuit een onwaarschijnlijke situatie met negen teams. Een ploeg op de negende plaats kan zakken, terwijl er in eerste nationale – met uitzondering van Leuven – geen ploegen te vinden zijn die willen stijgen. Door de bizarre reglementen leggen ze een zware hypotheek op een club op het hoogste niveau. Dat kan niet, dat mag niet en ze moeten niet afkomen dat hierover op een democratische manier gestemd is.”
Als trainer steek je er zo veel energie in, en dan krijg je dit?
Koen Devos: “Je wordt zot als trainer-coach. Je speelt tot Nieuwjaar eigenlijk super met verschillende wedstrijden die het beste doen verhopen. Met topprestaties, zelfs in de Europese competitie. We staan in Oudegem op een punt verwijderd van de bekerfinale. Dat is een bewijs dat je heel goed bezig bent. Dat nipte verlies kwam mentaal heel hard aan. Ondertussen werden we geconfronteerd met de ‘Coronaperiode’ en alles was plots weg. En dan begint het grillig verhaal en de freakachtige optelsom van de gemiste kansen. Indien de wedstrijd tegen Asterix Avo anders was verlopen, dan… Wanneer we die 3-2 tegen VDK Gent toch hadden kunnen winnen, dan… Zo ontstaat het sneeuwbaleffect en loopt de rollercoaster alleen maar naar beneden. Je probeert als trainer alles uit, echt alles. Maar je merkt wanhopig op dat het in moneytime – vooral in het tweede deel van de competitie – iedere keer misloopt en daar word je inderdaad radeloos van.”
Het kan nog positief eindigen.
Philippe Develter: “Er blijven natuurlijk nog kansen over om in de Liga te blijven. Komen er – in het ergste geval – barragewedstrijden met de tweede van eerste nationale? Dat is erg onduidelijk. Dat is weer een story waar veel mist rond hangt. Indien een ploeg uitgenodigd wordt, om via nieuwe confrontaties een extra ticket naar de Liga te veroveren, weigert te spelen en forfait geeft voor de barrages, dan zakt er geen enkele ploeg uit de eredivisie en blijft alles zoals het is. Dan is al deze behoorlijk grote stress nergens voor nodig geweest. Misschien is dat ook een thema om over na te denken.”
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: Bart Vandenbroucke
Play-downs:
- Michelbeke – Charleroi 0-3
- Oostende – Charleroi 0-3
- Michelbeke – Oostende 3-0
Nog te spelen:
- 15/04: 20u30 Charleroi – Michelbeke
- 20/04: 20u00 Oostende – Michelbeke
- 23/04: 20u30 Charleroi – Oostende
