Fulvio Bertini is sinds enkele weken de nieuwe bijzonder succesvolle trainer-coach van VC Greenyard Maaseik. Een top aanwinst, zo blijkt uit de resultaten. De Italiaan dwingt met zijn winnende scores de volle bewondering af. Met alle respect: Joel Banks kreeg de zaak niet meer onder controle.
Bertini bracht een kwakkelend Maaseik op het juiste spoor. Netjes in de pas lopend voor stuntwerk in de titelstrijd. Die belooft bijzonder interessant, mogelijk ook heel bitsig te verlopen. De zenuwen staan bij alle partijen tot het uiterste gespannen.
Bertini liet zich in de Belgische Liga op geen enkele nederlaag betrappen. Winst tegen Ankara, ook een ‘zes op zes’. Heel plots. De fans konden het bijna niet vatten. Zo hadden de Maaslanders de reguliere titel te pakken. Tot een klacht van Knack Roeselare over de ongeoorloofde opstelling van winteraankoop Renet Vanker (Est, spelverdeler) een streep door de rekening haalde.
Voor de ‘groene tafel’ kreeg Knack de reguliere titel in de schoot geworpen door het bondsparket. Maaseik dient zo Caruur Gent te bekampen in de Qualification Round, waarvan afgelopen weekend de heenwedstrijd werd afgewerkt. De reguliere top vier – Roeselare, Maaseik, Menen en Aalst – won ‘unisono’ het eerste duel tegen de nummers vijf tot acht. Daarmee zijn de krachtlijnen uitgezet. Drie returns lijken min of meer vast te liggen. Misschien moet Lindemans Aalst zwaar slag leveren tegen BDO VH Leuven Haasrode. Maar voor Leuven komt nieuw blessureleed voor Hendrik Tuerlinckx (knie) op een zeer slecht moment. ‘Wait and see’.
De returns volgen op woensdagavond 16 maart. Diezelfde top vier houdt bij 1-1 een tweede thuiswedstrijd als belle op zaterdag 19 maart achter de hand om de klus te klaren. Inzet van de tussenronde is een ticket voor de Champions Final Four voor de vier winnaars. De vier verliezers treden aan in de Challenge Final Four voor een eventueel laatste Europese ticket.
Wie schuilt er achter de naam van de nieuwe magiër bij VC Greenyard Maaseik?
We schetsen even de figuur van Fulvio Bertini. Een vleugje humor, heel spiritueel, is hem niet vreemd. Aangenaam en warm persoon. Vol gedrevenheid. De man leeft voor zijn vak. Hij is geboren in Pisa, bracht zijn jeugdjaren door in Ponsacco en hij kent uiteraard het prachtige Toscane met de praal en toeristische attractie Firenze als machtig centrum als zijn broekzak. De overheersing van het geslacht van de ‘Medici’ spreekt nog altijd tot de verbeelding.
Fulvio Bertini: “Ponsacco is een onooglijk dorpje. Maar op zestienjarige leeftijd trok ik naar het naburige Pontedera voor studies. Die plaats is bekend van de wereldberoemde fabriek van gemotoriseerde tweewielers met zeven merken. Helemaal wereldtop: Piaggio (genoemd naar de stichter Rinaldo Piaggio), Vespa (top product), Gilera, Aprilia, Moto Guzzi, Derbi en Scarabeo. Het bedrijf heeft verscheidene duizenden medewerkers in dienst. Zeg maar een tienduizendtal. Vanuit Pontedera koos ik voor universitaire studies politieke wetenschappen in Pisa.”
Zat de voorliefde voor sport bij jou in de familie?
“Niet speciaal. Mijn vader is zoals elke bezielde Italiaan een fan van voetbal. Ik trouwens ook: mijn hart klopt voor Juventus, de Oude Dame in Turijn. Pa en ma – ik ben enig kind – zijn trouwens al enkele dagen op bezoek. Heel fijn allemaal. Ook mijn vriendin Lucia kwam hier al over de vloer. Met haar heb ik nog geen nakomelingen. We hebben met de familie veel geluk, dat iedereen kan vliegen vanuit Pisa naar Eindhoven, een zeer vlotte reisbestemming. Eindhoven ligt op een 60-tal kilometer van Maaseik. Dat gaat zeer vlot. Ideaal dus. Andere sporten die me boeien zijn windsurfen en wielrennen. Ik volg de Giro en de Tour en ik heb specifiek veel bewondering voor de tijdrijder Filippo Ganna.”
Je was lang aangesloten bij Santa Croce ook in Toscane, even verder dan Pontedera, Santa Croce was in jouw jongere jaren tweede afdeling, dus A 2.
“Ja, ik heb er veel kansen gekregen. Ook professioneel. Maar ik deed ook ervaring op bij het Slovaakse Bratislava en het Franse Beauvais. Vergeet niet dat A 2, zoals dat heet, vergelijkbaar is met de Belgische topliga bij de mannen. Ik geef graag mee dat jouw landgenoot Bram Van den Dries zijn internationale doorbraak heeft doorgedrukt vanuit de Italiaanse A 2.
De A 1 is uiteraard nog een klasse apart. Omdat ik niet de grootste ben van gestalte, heb ik me vrij spoedig meer toegelegd op het vak van training en coaching. Ik heb ook in Europese competities mooie resultaten geboekt. Ik heb ook vier jaar getraind bij de Franse profploeg Nantes Rèze Métropole in de Pro A. Daar zaten de Nederlandse internationals Robin Overbeeke (nu Lindemans Aalst), Dirk Sparidans, Floris Van Rekom en Michael Parkinson in mijn selectie. Ik heb zeker ook goeie herinneringen aan de CEV Challenge Cup.
Minder goede ervaringen had ik bij mijn vorige club, het Griekse Foinikos Syros. Met dat team speelde ik dit seizoen Europees tegen VH Haasrode Leuven. Foinikos Syros, een team op één van de Griekse eilanden, slaagde erin – dat moet je ook kunnen – een zestal coaches te verslijten op zeer korte tijd. Zo boek je geen vooruitgang. Tja, de Griekse en ook – geef ik graag toe – de Italiaanse emoties kunnen soms vreselijk uitbarsten. Wat een uitbundigheid, wat een dolle beslissingen. Typisch voor de landen in de mediterrane zone rond de Middellandse zee. Ik heb trouwens ook een tijdje kantoorwerk verricht. Maar topcoach zijn, is een jongensdroom van mij. Gelukkig vond ik dank zij mijn spelersmakelaar nieuw onderdak bij VC Greenyard Maaseik. Ik moet zeggen: dit bevalt me zéér.”
Heb je ooit gehoord van je voorganger Joel Banks? Hij bezorgde VC Greenyard twee opeenvolgende landstitels. “
“Jazeker. De Belgische top is toch wel een bekend gegeven in Italië. VC Greenyard Maaseik en Knack Roeselare zijn beroemde namen. Bekend door hun vele en soms succesvolle optredens in de Champions League. Ik weet dat er een bijzondere rivaliteit vonkt tussen de twee kemphanen.”
De Belgische aanvoer van spelers lijkt een beetje opgedroogd?
“Ja, een correcte vaststelling. Alleszins kan een kransje van top Belgen terugblikken op grootse momenten in de Italiaanse competitie. Ik denk natuurlijk aan de absolute topvedette Wout Wijsmans, maar ook aan Pieter Verhees met zijn winst in de Coppa d’Italia. Het aantal Belgen is de laatste jaren wel teruggevallen. Ik denk dat Wout D’Heer (Itas Trentino) nog de enige Belgische man is in de Serie A Uno. Ter info: ik heb Joel persoonlijk nooit ontmoet. Ik heb hem ook niet gebeld om enig advies te krijgen.”
Wat zijn de grote verschillen tussen het Belgische en Italiaanse topvolley? En kunnen de Red Dragons en de Belgische clubs ooit wedijveren met de Italiaanse nationale ploeg en de clubs in de A 1?
“Tja, als ik eerlijk ben, dan moet ik u zwaar ontgoochelen. Ik denk dat dat soort ‘whisful thinking’ niet haalbaar is. Kijk naar de Italiaanse erelijsten in de competities van de CEV, diverse EK’s en verscheidene WK’s en ook spetters op de Olympische Spelen… Ik denk dat ik daarmee veel duidelijk maak. Je kan, je mag me tegenspreken, beide landen onmogelijk vergelijken. Onmogelijk. Het gaat er totaal anders aan toe. Dan gaat het om het spelniveau, de aanwezige toptalenten, de jeugdopbouw, de selectiecriteria, de hoogste budgetten, de totale covering van het product volleybal. Italië ademt sport, dat is nog altijd zo. Ik neem aan dat de Belgische clubs soms voor een uitschieter kunnen zorgen, maar je kan dat geen constante noemen. Neen, het is een wereld van verschil. Niet meetbaar.“
Het is heel vreemd: VC Greenyard kwam niet of nauwelijks van de grond dit seizoen door allerlei omstandigheden. Het was een zware beslissing, maar Banks moest vertrekken. En dan duikt plots … Fulvio Bertini op. En die rijgt de successen aan elkaar. Hoe verklaar je dat fenomeen?
“Ja, er is die opmerkelijke omslag in de resultaten. Ik zeg het heel duidelijk: dat is niet ‘mijn werk’, maar ‘ons werk’, onze verdienste? Daarmee bedoel ik het collectief. Ik heb de spelers gevraagd zich totaal te engageren, totaal te smijten. Dat is zoals met de liefde, dat vind ik de perfecte vergelijking. Als je verliefd bent, ga je voor die partner helemaal tot het uiterste. Er bestaan geen tussenfases. Het is het één of het ander: je gaat er vol voor of je laat het afweten. Maar dat laatste is niet aan de orde. Het engagement moet volledig zijn. Daarbij kost het enige tijd om progressie te maken, maar het is ons voorlopig gelukt. We winnen de laatste wedstrijden heel netjes: bij de regerende landskampioen Knack Roeselare en bij de kersverse bekerwinnaar Caruur Gent. Dat zijn twee adelbrieven. Ik heb zo alle lof voor de ‘attitude’ van mijn jongens.”
Je hebt wel een beetje gesleuteld aan de posities?
“Ja, dat klopt. Ik heb in feite de basisspelers grosso modo behouden. Maar ik heb wijzigingen doorgevoerd in onze bezetting op receptie-hoek. Ik heb een soort ruiloperatie doorgevoerd. Ik verkoos dat te doen, heel overdacht hoor, om tactische redenen. En ja, mijn ‘move’ heeft zijn uitwerking niet gemist. Een teken dat mijn ingreep werkt. Ik zeg niet dat zo’n procédé altijd effect zal hebben. Maar in dit geval dus wel. En ik ben zo blij dat dit team eindelijk aan het draaien is. Er staan zo mooie momenten in het verschiet.”
Wat denk je over het verlies van de reguliere titel voor de groene tafel en de terugkeer naar de tweede plaats?
“Ik heb besloten dat ik me niet extra en dus te veel meng in die zaak. Ik laat me niet dol draaien door factoren waarop ik geen vat heb. Ik vind het ook de goede keuze van de club dat ze die affaire ‘blauw-blauw’ laten. Goed advies van erevoorzitter Mathi Raedschelders. Hij pleit voor verzoening. Maar wel sluitende reglementen in de toekomst. Nu blijven dwarsliggen, zou toch alleen maar olie op het vuur gieten, onrust veroorzaken en de stress in het team verhogen. Daar hebben we dus niks aan. Het verdict is gevallen en er is toch weinig aan te veranderen.”
Denk je dat je de allereerste landstitel in jouw carrière kan pakken?
“Natuurlijk, daarom beoefen je topsport. Om het maximum eruit te halen. Ik hoop dat de ploeg de nu aanwezige fysieke en mentale energie kan blijven opbrengen. We moeten dit niveau hoe dan ook nog een tijd blijven vasthouden. Ik zal alles doen om de club naar grote successen te leiden. In Maaseik vond ik mijn job en kreeg ik kansen. VC Greenyard is een topclub in België, ik hoop te stunten met al mijn beschikbare mogelijkheden. En ja, ik heb nu een contract tot het einde van het seizoen. Maar ik mik heel graag op de verlenging van mijn verbintenis.”
“Woensdag 16 maart komt het vechtlustige Caruur Gent op bezoek. Mogelijk een tweede keer op zaterdag 19 maart?
“Ik zal het zo formuleren: we staan op 75 punten van de kwalificatie voor de Champions Final Four. Het zouden ook 150 punten kunnen zijn. Maar ik en trouwens iedereen in de club wil het zo kort mogelijk houden. Caruur Genk is na die knappe winst in de Belgische beker zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. We moeten in de return zeer alert zijn vanaf de eerste seconde van de wedstrijd. Ik wil zo graag ‘gold diggen’ voor Maaseik in de Champions Final Four.”
Qualification Round – woe 16/3 – tweede speeldag (20.30u.) Knack Roeselare-VBC Borgworm, VC Greenyard Maaseik-Caruur Gent, Decospan Menen-Tectum Achel, Lindemans Aalst-BDO VH Leuven Haasrode. Eventuele derde duel, de belle, op zaterdag 19 maart.
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke, Leo Peeters
