Na omzwervingen in Italië, Frankrijk, Turkije, Polen en Zuid-Korea lijkt de honger naar avontuur bij Bram Van den Dries eindelijk gestild. Sinds zijn vertrek in 2009 uit België hopte hij van de ene buitenlandse competitie naar de andere en speelde hij bij twaalf verschillende clubs vooraleer hij de nodige stabiliteit terugvond in Griekenland. Eerst bij het vaak rustige, maar soms ook rumoerige PAOK in Thessaloniki en ondertussen bij de tweede grootste club van de Helleense republiek, Panathinaikos Athene.
Als Odysseus, de mythische held uit het bekende epos van Homeros, heeft hij de zoektocht naar zichzelf en het grote geluk tot een goed einde gebracht. Al is Van den Dries in de herfst van zijn carrière zeker niet volleybalmoe, wil hij eindelijk een landstitel aan zijn rijk gevuld cv toevoegen en zijn ook de Red Dragons nog geen afgesloten hoofdstuk.
“Je hebt een beetje geluk nodig om gelukkig te worden”, zei de filosoof Aristoteles ooit. Wel, het is niet toevallig dat de puzzelstukjes in het leven van Bram Van den Dries (32) in Griekenland beetje bij beetje in elkaar vallen. Dat komt niet alleen door het heerlijke mediterraanse leventje of het feit dat hij eind deze maand met zijn vrouw en ex-volleybalster Marine Kraghmann een tweede kindje verwacht. Ook sportief loopt het op wieltjes voor de doorgewinterde hoofdaanvaller, want zijn club Panathinaikos is de fiere leider in de A1 Ethniki en staat in de halve finale van de Griekse beker. Om 2021 perfect af te sluiten kon hij totaal onverwacht twee keer naar België komen om eindejaar samen met zijn familie door te brengen.
Dag Bram, blij dat je nog eens in België was?
Bram Van den Dries: “Toch wel. Dan zie ik mijn gezinnetje nog eens. In oktober en november zijn mijn vrouw Marine (32) en zoontje Noah (3,5) regelmatig naar Athene gekomen, maar aangezien Noah naar de kleuterschool in België gaat, is dat niet altijd zo evident. Het was sowieso gepland om met Kerstmis terug te keren, want dan kregen we twee dagen verlof. Normaal gezien ging ik met Oudjaar in Athene blijven, omdat we het in de heenwedstrijd van de halve finales van de beker moesten opnemen tegen Syros, maar op het laatste nippertje is die wedstrijd uitgesteld, omdat zij enkele spelers tellen die positief testten op Corona.”
Op enkele dagen tijd ben je dus twee keer op en af gevlogen?
“Toen ik met Kerstmis terugkwam, zat het vliegtuig bomvol, dus dan is het toch even oppassen. Toen ik op 30 december vanuit Athene vertrok, zat er een pak minder volk op de vlucht, dan is het allemaal toch wat aangenamer. Ik was wel verrast van het weer toen ik in Zaventem landde, maar goed, dan was het verschil met het Griekse klimaat niet te groot.”
Hoe loopt het leven daar in Athene coronagewijs?
“Voorlopig best nog ok, maar ondertussen is de omnikronvariant serieus vertegenwoordigd in Griekenland. De overheid heeft pas sinds vorige week verstrengde maatregelen in het leven geroepen, want daarvoor verliep het dagelijks leven redelijk normaal. Al moest je wel een coronapas laten zien wanneer je op restaurant wilde gaan. Nu blijven er veel zaken gesloten en mogen er uitsluitend essentiële winkels open blijven.”
Jij liep vorig jaar in maart Corona op, dus samen met de vaccinaties zou jij over voldoende antistoffen moeten beschikken. Heb je desondanks toch schrik om besmet te geraken?
“Eén van de ploegmaats testte vorige week positief. Hij werd ’s nachts plots erg ziek. Wij moesten de volgende dag meteen een test ondergaan, maar gelukkig was ik negatief.”
De Belgische volleybalcompetitie moet het ondertussen doen zonder publiek. Hoe is dat bij jullie?
“De capaciteit van de sporthallen is verminderd naar een maximale bezettingsgraad van 10%. Wij hebben een capaciteit van 1.500 à 2.000 man, dus als je de entourage van twee ploegen bij elkaar optelt, dan weet je dat er amper een handvol supporters welkom is. Tijdens de topmatchen spelen we steeds voor een vol huis, dus zonder publiek zal het opnieuw raar aanvoelen.”
Klopt het beeld dat wij Belgen van de Griekse supporters hebben? En zijn ze ook in het volleybal zo heetgebakerd?
“Absoluut. Ik ben benieuwd wat het zal geven als onze fans de sporthal niet meer binnen mogen. Dat zal niet zonder slag of stoot gebeuren. Van alle landen waar ik volleybal heb gespeeld, zijn ze hier veruit het meest fanatiek. Toen we enkele weken geleden bij aartsrivaal Olympiakos gingen spelen, ontstond er buiten een kleine oorlog. Op het einde van de eerste set begonnen plots mijn ogen te tranen. Later bleek dat de politie traangas had moeten gebruiken om de gemoederen te bedaren. Bengaals vuur zoals tijdens de basketbalwedstrijden hebben we nog niet meegemaakt, maar fans die drinken en roken in de zaal zijn hier dagelijkse kost. En dan heb ik het zeker niet alleen over gewone sigaretten. Soms ruik je de geur van popcorn of hotdogs, maar het gebeurt regelmatig dat er een walm van marihuana voorbijvliegt. Het is eens iets anders, maar het haalt mij zeker niet uit mijn concentratie.”
Hoe reageerden de supporters toen jullie regerend landskampioen Olympiakos in eigen huis met 1-3 wegbliezen?
“Uitzinnig van vreugde natuurlijk. Toen ik na de wedstrijd op weg naar huis langs een pitta-zaak stopte, kreeg ik van een fan zomaar een fles wijn in mijn handen gestopt. Zo gaat dat hier.”
Jullie maakten er in de derde set 1-2 van met een ongewone 14-25. Wat was jouw aandeel in deze indrukwekkende zege?
“In de vierde set (21-25) stonden we zelfs 11-20 voor, maar het belangrijkste is gewoon dat we drie punten pakten tegen een rechtstreekse concurrent voor de titel. We hebben vooral het verschil gemaakt in opslag-receptie. Ik heb er wel één van mijn mindere wedstrijden van dit seizoen gespeeld. 9 op 24 in de aanval, ik besef dat ik beter kan.”
Vorig seizoen bij PAOK heb je eens een monsterlijke score neergezet van 43 punten. Heb je de juiste vorm dan nog niet te pakken?
“Je kan het eigenlijk niet vergelijken. Bij PAOK kreeg ik alle ballen en was ik veruit de belangrijkste speler. Met Panathinaikos spelen we op een heel andere manier. Onze setter speelt bijvoorbeeld graag ons ijzersterk midden aan. Onze Braziliaan Rangel is onhoudbaar op de eerste tempoaanval, al hebben we ook gewoon een heel complete ploeg. Iedereen kan punten maken, dus ik heb een iets andere rol. Dat betekent onder meer dat ik veel moeilijke ballen moet verwerken.”
Beklaag je jouw overstap van PAOK naar Panathinaikos dan niet?
“Nee, ook al was ik best wel gelukkig in Thessaloniki. Alleen voelde ik de bui al hangen toen onze nieuwe coach de vader van de grootste concurrent van mijn manager was. Toen ze hem op het einde van het seizoen ontsloegen, wilde het bestuur van PAOK alsnog mijn contract verlengen, maar ze kwamen te laat. Ik had al getekend in Athene.”
Het loopt alleszins op wieltjes voor jouw ploeg, want jullie verloren in competitie nog maar één keer dit seizoen. Weliswaar tegen jouw ex-ploeg PAOK. Hoe was jouw ontvangst daar?
“De PAOK-fans waren best ok. Ze hebben mij niet meer uitgefloten dan de ploegmaats. Ik denk dat zij ook wel de reden van mijn vertrek kennen. Trouwens, tegen PAOK was het echt zoeken, omdat onze beste receptiespeler Protopsaltis geblesseerd was. Maar de top-vier van de competitie is gewoon heel erg aan elkaar gewaagd.”
Daar hoort naast Olympiakos en PAOK ook Syros bij. Zij werden door Haasrode Leuven uit de 1/16e finales van de CEV Cup geknikkerd, weliswaar na de Golden Set. Heb je gekeken?
“De week voor de heenwedstrijd in de Sportoase hadden wij Syros nog verslagen met 3-0, maar ik had niet verwacht dat VHL het in Leuven met 3-0 ging halen. Ik wist wel dat ze een kans hadden, want ik ken de manier van spelen van Kris (Eyckmans) heel goed. Hij heeft me zelfs nog gebeld voor de wedstrijd om meer over Syros te weten te komen. VHL heeft vooral het verschil gemaakt met hun float-opslagen, toch?”
Dat klopt, samen met een sterke verdediging. We vermoeden dat de afwezigheid van de ervaren Djuric er ook wel iets mee te maken had.
“Dat is inderdaad een beest. Ondertussen is hij terug fit. Afgelopen week maakte hij zijn rentree in de supercup tegen Olympiakos en was hij meteen de grote meneer met onder meer acht bloks in de derde set. Hij werd uitgeroepen tot MVP.”
Na jouw vele omzwervingen voelt het wel alsof je helemaal ingeburgerd bent in Griekenland. Ga je dan breken met jouw verleden als globetrotter?
“Ik heb bij veel clubs in verschillende landen gespeeld, dus ik begrijp jouw vraag. Ik ben op het punt gekomen dat ik meer stabiliteit wil in mijn leven. Toen ik jong was, wilde ik gewoon alles meemaken. Dat ik nooit langer dan één seizoen bij een club speelde, was niet altijd een bewuste keuze. Toen ik bij Rennes speelde en onze Noah net geboren was, wilde ik bijvoorbeeld graag blijven, maar kreeg ik de kans om naar Zuid-Korea te gaan. Financieel gezien was dat een unieke kans, maar het leven ginder was een ramp. Ik kon mij vooral niet vinden in hun cultuur: veel trainen, heel militaristisch… het compleet tegenovergestelde van nu eigenlijk. De Grieken zijn heel aangenaam, sociaal en open. En ze spreken best wel goed Engels. Dat was in mijn Italiaanse periode bijvoorbeeld anders, daar moest ik de taal wel kennen.”
Ben je dan niet van plan om Grieks te leren?
“Toch wel. De basis is er al. De trainingen verlopen in het Grieks en daar versta ik alles en natuurlijk kan ik op restaurant mijn plan trekken of een koffie bestellen. Ik ben hier gewoon heel graag. Het leven is hier niet gehaast, het is altijd goed weer en ook het eten is genieten. Athene is wel veel drukker dan Thessaloniki, maar gelukkig woon ik in Chalandri, een voorstad dichtbij de luchthaven. Ik zit er op amper vijftien minuten rijden van de club. Als het geen file is tenminste, want het verkeer in Athene is vaak een hel.”
Ga je voor het eerst in jouw carrière dan eens twee opeenvolgende seizoenen bij dezelfde club blijven?
“Er zijn nog geen onderhandelingen geweest over een verlengd verblijf. Daar is het nog een beetje vroeg voor. Ik wil de club wel doodgraag helpen aan een prijs, want als speler word je toch ook vooral beoordeeld op prestaties. Die zijn voorlopig ok, maar het kan altijd beter. Ik vind dat ik nog niet die echte topprestatie heb neergezet.”
Maar zo erg als bij de Red Dragons deze zomer is het zeker nog niet geweest?
“Mijn bijdrage is er spijtig genoeg maar beperkt gebleven, want ik was vooral invaller, maar het resultaat op het EK was inderdaad erg ontgoochelend. Het slechtste in jaren eigenlijk. Je wist dat het tegen Polen en Servië heel moeilijk ging worden, maar na de nederlaag tegen Portugal was het meteen einde verhaal.”
Als België zijnde, moet je toch altijd beter zijn dan Portugal?
“Pas op, Portugal is een goede ploeg en op een EK is het niet altijd evident. Het toont ook gewoon aan dat er in Europa heel veel goede teams zijn.”
Waar lag het dan aan?
“Individueel zijn we niet slecht, maar wij hebben ook niet de absolute topspelers. Ik denk dat we op training iets meer focus hadden moeten leggen op ons collectief. Het is gewoon spijtig dat we door ons slecht EK niet naar het WK kunnen. Vooral ook voor onze jonge talenten zoals bijvoorbeeld een Martin Perin, Lennert Van Elsen en Ferre Reggers, want zo’n ervaring is cruciaal voor hun ontwikkeling.”
Hoe geraken de Red Dragons uit dit dal?
“Simpel, met resultaten. We moeten terug opbouwen en dan denk ik dat de kwalificatiewedstrijden voor het EK ideaal zijn.”
Hoe zie je jouw toekomst bij de nationale ploeg?
“Ik denk nog niet aan stoppen, maar ik besef dat ik minder en minder belangrijk zal worden. Vorig jaar had ik trouwens al eens aangegeven dat ik sommige toernooien zoals bijvoorbeeld de Euroleague, aan mij voorbij zou laten gaan. Ik zal dit nog bespreken met de bondscoach, maar ik vind dat de jeugd op zo’n momenten kansen moet krijgen. Bovendien, met een tweede kindje op komst…”
Ah zo, proficiat Bram! Mogen we weten of Noah er een broertje of zusje bijkrijgt?
“Dankjewel. Het wordt een zusje. Ze is uitgerekend voor eind januari.”
Dan weten we al wat we jou mogen wensen voor 2022.
“Inderdaad, dat alles goed verloopt tijdens de bevalling en ons meisje gezond en wel is. Dat is het allerbelangrijkste. Marine wil nu al bevallen, want ze heeft de laatste tijd echt wel last van kwaaltjes, meer dan tijdens de zwangerschap van Noah.”
Jullie zijn aan het bouwen in Sint-Pieters-Leeuw. Betekent dit dan dat je op korte termijn van plan bent om terug te komen naar België?
“Er zijn ooit gesprekken geweest met Maaseik en Aalst, maar dat werd nooit concreet. De kans bestaat dat ik terugkom, maar ik voel mij daar momenteel nog te jong voor. En bovendien kan ik niet genoeg herhalen dat de tijd daar is om mij te settelen, misschien wel in Griekenland. Onder Thessaloniki heb je de drie schiereilandjes van Chalkidiki en daar is het echt zalig vertoeven.”
En jouw voornemens op sportief vlak?
“Ik zou graag eens kampioen spelen. Momenteel ligt het kort bij elkaar en als de reguliere competitie gedaan is, worden er nog play-offs gespeeld. De punten worden dan gehalveerd dus de wedstrijden die we nu spelen zijn maar voor anderhalf punt. De club hunkert wel naar de titel, want ook al won Panathinaikos twee seizoenen geleden in het jaar van de uitbraak van Corona de titelfinale, daarvoor was het al meer dan tien jaar geleden. We spelen nog thuis tegen PAOK en Olympiakos, dus we staan er goed voor. Het bestuur wil ook de beker winnen, maar als ik moet kiezen, geef dan toch maar de titel.”
Tekst: Kenny Hennens
Foto’s: Bart Vandenbroucke, CEV
