Een trip naar Ekaterinburg, diep in Rusland, ruim twee uur vliegen oostwaarts voorbij Moskou – in het kader van de CEV Cup – is niet te vergelijken met een snoepreisje naar Valencia of Athene. Heen en weer 8800 km afleggen naar Ekaterinburg, valt niet te onderschatten. Niettemin heeft VCO Oudegem uit de Liga A een helse maar beste aangename zesdaagse achter de rug. Bakken ervaring rijker.
Het tijdsverschil van vier uur veroorzaakte veel vermoeidheid. Maar T 1 Fien Callens, teammanager Jeroen Devey en de meegereisde kiné Laure Lauwerys hoor je niet klagen.
Ook het Oudegemse bestuur staat sterk genoeg om de kost van de exodus – te ramen op goed 25.000 euro – budgettair op te vangen. “We beschikken misschien over de beste bestuursentourage van de Belgische top,” geeft Fien Callens de clubleiding een dikke pluim voor al het benevole werk.
LUIK 1: terugblik op de Europese trip naar Rusland
“Ja, heen moesten we na een avondvlucht een tussenstop met overnachting inlassen in de Russische hoofdstad Moskou. Doorvliegen kon niet, acht uur bivakkeren op de luchthaven met een grote groep was geen optie. Zo hebben we wijselijk een klein hotel gezocht, louter om te overnachten. Met het voordeel dat we een bezoek konden brengen aan het beroemde ‘Rode Plein’. Toch een unieke ervaring. ’s Anderendaags zijn we dan geland in Ekaterinburg. Daar hadden we nog een autobusrit voor de boeg van 160 km, omdat onze twee wedstrijden in Nihzny Tagil werden georganiseerd. Ik moet zeggen dat de Russen van Uralochka NTMK – NTMK is actief in de staalnijverheid – ons gedienstig geholpen hebben. Wij hebben zowaar lof gekregen voor ons spel en voor de tegenstand die we opgepookt hebben,” weet Fien Callens, die voor het derde jaar coach is bij Oudegem.
Na 3-0 bij het Griekse Santorini hadden jullie nooit gedacht die reis voorbij de Oeral te organiseren?
Fien Callens: “Dat was inderdaad niet ingecalculeerd. Op het Cycladen-eiland Santorini hebben we schitterend veel weerstand geboden. Maar de kansen op kwalificatie waren vrij beperkt. En eigenlijk ook niet voorzien. Tot Santorini – toegegeven, toch een stukje sterker dan wij – wegens corona forfait gaf voor de return en we voor voldongen feiten werden gesteld. We wilden het ticket nog graag aan de Griekse dames doorgeven. Maar de CEV ging daarmee niet akkoord. We hebben dan Ekaterinburg gecontacteerd, omdat we zelf niet wensten te organiseren. Stel dat je een massa kosten maakt en dat corona weer toeslaat. Daar wilden we niet aan beginnen. Terecht, ja.”
Voor de planning van de reis konden jullie zeer gewaardeerde hulp inschakelen?
“Dat was een meevaller: de mama van libero Nel Demeyer runt een reisbureau. Zij heeft uitstekend werk geleverd. Alles is goed gegaan. Ook met de Covid Safety bewijstesten (CST) en de PCR-testen. Heen hebben we die PCR’s gedaan bij dokter Parys in Aalst. En opnieuw bij onze thuiskomst op Airport Zaventem. Zoiets neemt wel veel tijd in beslag. Ik ben zelf een hele tijd in quarantaine beland, omdat ik persoonlijk mijn resultaat nog niet had ontvangen. Sommige meisjes wel. Niemand heeft positief getest. Dat is een hele opluchting.”
Van de stad Ekaterinburg hebben jullie weinig of niks gezien?
“Neen, maar we hadden geen seconde te klagen. In Nizhny Tagil lag ons hotel op vijf minuutjes ‘bussen’ tot aan de hal. Op de verhouding prijs-kwaliteit heb ik voor ons verblijf niets aan te merken. We werden hartelijk verwelkomd. We kregen ook de ruimte om een dag extra power- en baltraining te regelen. Neen, ik heb geen enkel puntje van kritiek.”
Jullie speelden twee keer uit. Zo heb je weinig kansen op succes?
“Dat is misschien waar. Maar we moesten sowieso eenmaal naar Rusland. Het was gemakkelijker en efficiënter om twee keer uit te spelen, gerelateerd aan alle onvoorspelbare fratsen van COVID-19. Bovendien heeft ook de gedachte meegespeeld in die keuze, dat we tegen het Russische topvolley weinig kansen hadden. De tegenstander is een volledige (dure!) profploeg. Fysiek zeer sterk, met veel gestalte en draaiend op veel routine. De dubbele confrontatie werd een mooie leerschool voor mijn ploeg.”
VCO verloor beide wedstrijden. Logisch. Toch klink je niet ontgoocheld?
“Match 1 draaide uit op 3-0. Sets: 25-16, 25-15, 25-16. We hadden te veel moeite om opslag en receptie onder controle te krijgen. Van bij het eerste balcontact word je zwaar onder druk gezet. Zo raakten we moeilijk in ons spel. Toch zag ik soms goede rally’s en stevige acties in bepaalde rotaties. Ekaterinburg rondde ook het tweede duel af met 3-0. Setstanden: 25-20, 25-10, 25-20. Maar die wedstrijd kon me meer bekoren. We hadden meer controle in receptie en konden tactisch serveren. Twee keer scoren we een ‘twintiger’. Ik had nooit de indruk dat wij van het kastje naar de muur werden gespeeld. Ik heb heel fijne punten gezien. Hun trainer en teammanager prezen ons trouwens voor onze vechtersmentaliteit. Ik denk dat we in enkele fases werkelijk topsportniveau hebben gehaald. Met een uitstekende afwisseling tussen ‘focus’ en ‘fun’. Mijn team creëerde een stevige ‘vibe’ en nog meer ‘drive’. Natuurlijk: zo’n Russisch team speelt erg ‘sec’, dominant vanuit een fysiek overwicht. Toch hebben wij veel energie, overtuiging en enthousiasme uitgestraald. Dat kon ik echt waarderen. Deze wedstrijden waren ondanks de dubbele nederlaag beslist zinvol. Ach, je moet enig realisme aan de dag leggen. Tegen zulke profploegen hebben Belgische teams heel weinig kans. Ik ben verder zeer benieuwd wat Laura Heyrman met haar Turkse team Eczasibasi er tegen de Russen van terecht zal brengen in de kwartfinales.”
LUIK 2: terugblik op de interclub tegen LVL Genk
Fien Callens vreesde vooraf voor de thuistopper van zondagavond in de Liga tegen LVL Genk. Een Europese trip heeft altijd zijn weerslag op de fysieke paraatheid. Ze kreeg gelijk: 0-3 (20-25, 22-25, 18-25). Vaak volgt – dat zie je vaker – een ‘decompressie’ – voor clubs die zijn aangetreden aan het Europese front.
Fien Callens: “Daar heb je een punt. Misschien waren we tegen LVL Genk niet voldoende hersteld van de vermoeiende Europese en verre van alledaagse verplaatsing? De inzet was de reguliere tweede plaats in de Liga. Dat wordt ‘een moeilijke’. Maar oké, de echte beslissingen vallen pas later. LVL Genk heeft een complementaire ploeg. Met dreiging op alle fronten. Het is een taaie en ambitieuze tegenstander met een stevige fighting spirit. Nu ja, zij staan tweede achter VDK Gent, wij derde. Maar ik kijk niet meteen naar de ranking, omdat het klassement een verwrongen beeld geeft. Mij gaat het er om, hoe we na de druk in Rusland nu thuis met een andere druk zullen omgaan. Altijd winnen, is niet vanzelfsprekend. En woensdag wacht ons een totaal andere wedstrijd in de Beker van België.”
LUIK 3: de volle focus op de return BvB halve finale. Woensdag 22/12 (20u00) tegen Hermes Oostende. Inzet: een ticket voor het Sportpaleis.
VCO Oudegem start in de beker met het voordeel van een 2-3 uitzege in de heenwedstrijd, behaald in de Mister V. Arena in Oostende. Maar veel koop je daar niet dadelijk voor als uitgangspositie. De andere halve finale ligt veel meer open. In eigen huis moet VDK Gent tegen Antwerp al zwaar in de knoei raken, zeg maar loodzwaar falen, om de finale te missen. Dat is dus een totaal ander verhaal, een niet vergelijkbare situatie.
Fien Callens: “Het ging heen tussen Oostende en Oudegem om een nipt verschil. Details beslissen vaak over de afloop. De return lijkt mij ook 50-50, dus fiftyfifty. Onze 2-3-zege levert niet direct een groot voordeel op. We moeten goed beseffen dat Oostende bij winst met 0-3 of 1-3 naar de finale doorstoot. Bij 2-3-winst mag de kustploeg nog de beslissende challenge spelen in de ‘Golden Set’. Zo ver mag het nooit komen. We zullen er hard invliegen en gaan voor elk punt. Ik denk dat mijn meisjes voor de finaleplaats tot het uiterste willen gaan. Ik vind dat we in eigen huis kordaat moeten winnen. Anders verdienen we onze stek in de bekerfinale niet in het Antwerpse Sportpaleis.”
Voor de speelsters wordt een korte break ingelast. Maar jijzelf hebt het bijzonder druk?
“Ja, na de topper tegen Hermes Oostende krijgt het team vrij van donderdag 23 tot volgende week woensdag 29 december. Daarna zal mijn man Dries Koekelkoren enkele dagen het team weer in conditie brengen. Hij neemt het even van me over. Zelf ben ik eind van het jaar in volle voorbereiding op de kwalificatie voor het EK U17 meisjes in Herentals.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke
