Het zal voor iedere volger van de Euromillions Volley League nog even wennen worden en niet in het minst voor Hendrik Tuerlinckx. De meest gelauwerde Belgische hoofdaanvaller van het afgelopen decennium zal namelijk voor het eerst in dertien jaar niet aantreden in het vertrouwde blauwe shirt van Roeselare, maar wel in de wit-zwarte uitrusting van Haasrode Leuven.
En toeval of niet: de Leuvenaars trekken de competitie op gang met een bezoekje aan Schiervelde. Een betere affiche voor de eerste speeldag kon Tuerlinckx zich niet wensen, al zal het zeker raar aanvoelen om eens niet plaats te nemen op zijn vertrouwde stek in de kleedkamer van de thuisploeg.
De onwennigheid kan zaterdag dus toch nog even plaatsmaken voor het vertrouwde buikgevoel en de nodige nostalgie. Tuerlinckx (33) zal Schiervelde sowieso laten sidderen en beven als vanouds. Al zal dat deze keer voor het eerst in zijn volleyballeven niet voor Roeselare, maar wel voor Volley Haasrode Leuven zijn. De komst van Tuerlinckx is het grootste bewijs dat het menens is voor de ambitieuze Vlaams-Brabanders die naast ‘straffe Hendrik’ ook nog twee andere Red Dragons wisten te verleiden: spelverdeler Matthias Valkiers (Frankfurt) en de beloftevolle middenman Lennert Van Elsen (Gent) die tijdens het afgelopen EK toonde dat hij klaar is voor het grote werk.
Maar of de ploeg van coach Kris Eyckmans de ambitie kan waarmaken om nog beter te doen dan de vierde plek van vorig seizoen, zal voor een groot deel afhangen van de vorm van hun nieuwe aanvoerder en aanvalsleider. Kan Tuerlinckx bijvoorbeeld dit weekend op de openingsspeeldag met zijn nieuwe werkgever al meteen verrassen in en tegen zijn vertrouwde Roeselare?
Hendrik, we herhalen het nog een laatste keer… Veel mensen zijn verbaasd over jouw transfer naar VHL. Maar gezien jouw ambities en die van de club, lijkt het erop dat je veel druk op jouw schouders krijgt?
Hendrik Tuerlinckx: “Als hoofdaanvaller en icoon van Roeselare ben ik de laatste jaren niet anders gewend geweest, dus dat is niet nieuw voor mij. Ik heb dat trouwens graag, want het houdt me scherp. Ik zal er steeds alles aan doen om te winnen, maar het is natuurlijk wel anders hier in Leuven. Bij Roeselare gingen we elk seizoen voor de titel. Met dit Haasrode Leuven mogen en moeten we ambitieus zijn, maar we moeten ook realistisch blijven: deze groep heeft nog niet de ervaring op het allerhoogste niveau zoals dat bij Roeselare wel het geval is.”
Hoe is jouw aanpassing bij Haasrode Leuven verlopen? Voel je je al thuis in het Leuvense?
“Ik mis Roeselare echt wel, daar moet ik eerlijk in zijn. Niet zozeer het sportieve, maar vooral de mensen waarmee ik dagelijks in contact kwam. En dat zijn niet alleen de medewerkers en vrienden van de club, maar zeker ook de mensen die tot mijn dagelijkse gewoontes behoorden. Na dertien jaar is het natuurlijk wennen om bijvoorbeeld mijn vaste slagerij en traiteurwinkeltje niet meer te kunnen bezoeken. De mensen kenden mij daar goed, want ik had daar mijn vaste gerechtjes zoals een salade met burrata. Of het cafeetje waar ik ‘s middags mijn koffie ging drinken. Na verloop van tijd worden die uitbaters echt vrienden. Al die banale zaken leken lange tijd zo vanzelfsprekend… . Hier in het Leuvense moet ik nieuwe gewoontes kweken. Een vaste koffiezaak lijk ik wel al gevonden te hebben. Ploeggenoot Simon Peeters klust soms wat bij in een gezellige bar in het Leuvense centrum en daar voel ik me wel goed.”
En jouw nieuwe woonplaats Averbode is natuurlijk niet te vergelijken met Roeselare?
“Dat is zo. Averbode is maar een dorpje, maar ik zie er wel de voordelen van in. De landelijke omgeving, de nabijheid van de natuur, enz. Ik hou wel van een beetje rust en vooral: ik zie mijn kinderen echt openbloeien. Ze hebben plots zoveel plaats om te ravotten, fantastisch. Toen we met ons gezin na het seizoen naar onze nieuwbouw zijn verhuisd, was er natuurlijk nog wel wat werk. Maar niet vergeten, voor het eerst in ons leven wonen Heidelinde en ik eens dicht bij onze familie en de vrienden waarmee we zijn opgegroeid.”
De oma’s en opa’s van dochters Gloria, Violet en Rachel kunnen eindelijk eens wat meer op bezoek komen?
“Dat is wennen voor hen hoor, maar allemaal heel leuk natuurlijk. Mijn oudste dochter Gloria (5) had niet de minste moeite om zich aan te passen aan haar nieuwe omgeving en voelde zich meteen thuis in haar nieuwe school. Violet (4) heeft meer afgezien en had wat tijd nodig om te acclimatiseren, maar ondertussen heeft ze ook haar draai gevonden. En mijn jongste, Rachel die in augustus ons gezin kwam vervoegen, doet het ook super. Ze was amper twee weken oud en ze sliep al tien uur aan één stuk door. Ook voor mijn vrouw Heidelinde is de terugkeer naar Averbode een verademing. Ze heeft zich meer dan tien jaar volledig weggecijferd, maar is nu terug dicht bij haar familie. Ze staat bijvoorbeeld heel dicht bij haar zus waarmee ze opnieuw dagelijks kan afspreken.”
Je straalt als jouw familie ter sprake komt. Vind je die gezelligheid ook terug bij VHL?
“Natuurlijk is het hier een zeer gemoedelijke club. Ik ken hier trouwens nog wel wat volk van vroeger, want ik heb mijn eerste stappen in het volleybal bij het voormalige Heverlee gezet vooraleer ik naar Averbode trok. Huidig clubbestuurder en CEO van Ageas, Bart De Smet, liep hier toen ook al rond.”
Klopt het dat hij je na afloop van jouw driejarig contract gaat introduceren in de immowereld?
“Die kans is groot, omdat het een sector is die mij enorm interesseert en het zou me wel liggen. Mijn schoonvader zit trouwens ook in dat wereldje. Maar volleybal is en blijft mijn passie. Ik ben ondertussen bezig met een trainerscursus, maar ik vind het gevaarlijk om daar al mijn pijlen op te richten. De postjes als trainer zijn duur. Ach, ik wil er voorlopig nog niet te veel aan denken en ben vooral bezig met mijn draai hier te vinden. Vroeger woonde ik bijvoorbeeld op 10 minuten van de sporthal, dat is nu wel anders.”
Heb je ondertussen nog iets gehoord van jouw ex-ploegmaats?
“Natuurlijk. Mannen als een Stijn D’Hulst, Pieter Coolman, Matthijs Verhanneman, Ruben Van Hirtum, … de zogenaamde ‘Golden Boys’, zij zullen vrienden voor het leven blijven. Matthijs is bijvoorbeeld de peter van Rachel. We zijn zelfs getuige geweest op elkaars trouw. We babbelen nog veel in onze gezamenlijke WhatsApp-groep. Dat contact zal er dus voor altijd blijven.”
Je zei vlak na de laatste wedstrijd met Roeselare tegen Maaseik dat je nog iets wilde organiseren voor jouw afscheid. Is dat er ondertussen al van gekomen?
“Ik ben met die gasten al verschillende keren iets gaan eten, maar een echt afscheidsfeestje is er spijtig genoeg nog niet geweest. Al verwacht ik dat we dit zaterdagavond na de wedstrijd wel goed zullen maken.”
Ideaal toch dat je de competitie met VHL net mag starten in Roeselare?
“Eerlijk, het is geen toeval hoor, het is er echt om gedaan. Ik weet dat Roeselare dit aan de kalendercommissie heeft gevraagd, omdat de club op die manier voor een passend afscheid kan zorgen aangezien dit eind vorig seizoen door Corona niet mogelijk was. Kwatongen zullen misschien beweren dat dit competitievervalsing is, maar de intenties zijn goed. De kalendercommissie is daar dus in meegegaan en dat apprecieer ik wel.”
Schiervelde zou blijkbaar uitverkocht zijn?
“Fantastisch toch en dat voor een wedstrijd tegen Haasrode Leuven. Ik kijk er enorm naar uit. Ik heb echt veel zin om die wedstrijd te spelen.”
Ga je jouw emoties onder controle kunnen houden?
“Voor en tijdens de wedstrijd lukt me dat zeker. Maar na de wedstrijd zal er toch opnieuw sentiment opduiken. Al die vertrouwde mensen van dichtbij nog eens terugzien, het zal me zeker iets doen. Eindelijk ga ik hen ook eens kunnen bedanken voor al die jaren.”
Voor middernacht zal je niet thuis zijn.
“Zo heb ik ook geredeneerd. Daarom heb ik mijn voorzorgen genomen en een hotelkamer geboekt in de buurt (lacht).”
Hoe moeilijk schat jij de verplaatsing naar Roeselare in?
“Natuurlijk zullen ze het ons niet gemakkelijk maken, maar eerlijk: ik weet het echt niet. Ik heb nog nooit als bezoekende speler in Schiervelde gespeeld, dus ook dat zal speciaal zijn.”
Hoe is de voorbereiding met VHL verlopen?
“Ik ben nog maar goed een maand met deze spelersgroep en technische staf aan het trainen, omdat de zomer voor een groot deel naar het EK is gegaan. En dan is de coach nog even weggeweest naar het WK U21 in Italië. Nu, assistent Gerd Van den Bosch heeft dat in tussentijd perfect gedaan en je voelde de hand van Kris wel, maar het is toch anders dan wanneer hij effectief aanwezig is. Dan zit hij er nog veel korter op. Onze voorbereiding is, rekening houdend met de net genoemde omstandigheden, best wel goed verlopen. Ik hoor ook van de bestuursleden dat het niveau in deze periode van het seizoen al veel beter is in vergelijking met vorig seizoen. Er zit weinig afval in ons spel, we maken zelden storende fouten… . Ik geloof echt in deze groep en als we gespaard blijven van blessures, denk ik dat we voor de derde plek moeten gaan. Daar moeten we ons hoofddoel leggen. Maar ook, als we de play-offs halen en uiteindelijk opnieuw vierde eindigen, dan zal niemand spreken van een gefaald seizoen.”
Je hebt bij Perugia gewerkt onder Vincenzo Di Pinto en dan was het bij Roeselare achtereenvolgens Dominique Baeyens, Emile Rousseaux en Steven Van Medegael… waar plaats jij Kris Eyckmans in dit rijtje coaches?
“Ik ken Kris als hoofdcoach nog niet zo goed door de korte voorbereiding, maar mijn buikgevoel is zeker positief. Kris is iemand die veel communiceert, een echte people manager. Je merkt dat hij de groep bij elkaar kan krijgen en hij zorgt ervoor dat iedereen zich belangrijk voelt. Bovendien is hij ook een coach die op tactisch vlak weet waarmee hij bezig is. Ik ben op dat vlak wel wat gewoon geweest met Emile en Steven, maar het tactisch plan voor deze ploeg is zeker ook heel uitgebreid.”
Zijn jullie klaar voor Roeselare?
“Ik denk het wel. We moeten sowieso met een andere instelling aan zo’n wedstrijd beginnen dan dat ze hier in het verleden misschien deden. Die druk mogen we onszelf wel opleggen. En als we verliezen, maar we hebben toch goed volleybal laten zien, is dat ook al een stap vooruit. Ik ben er zeker van dat onze ploeg in staat is om het Roeselare, Maaseik en Aalst moeilijk te maken, zeker als we thuis spelen. Maar we gaan er elke wedstrijd vol voor moeten gaan, want de competitie belooft erg interessant te worden. Buiten Maaseik en Roeselare vind ik dat elke ploeg sterker is geworden.”
Ook Europees zal het een stapje sneller gaan voor VHL met het debuut in de CEV Cup?
“We moeten in de eerste wedstrijd tegen Budva, de kampioen van Montenegro. Ik ken die ploeg uit de Champions League periode met Roeselare en dat zijn geen sukkelaars. Het is een echte traditieclub met veel kracht en lengte. Maar deze wedstrijd is pas midden november en dus nog even ver af. Onze focus zal eerst naar de competitie en de beker gaan. We zullen waarschijnlijk uitkomen tegen Antwerpen en die wedstrijd mogen we zeker niet onderschatten, want ze hebben een kern die Liga A waardig is.”
Voor het EK wist je nog niet of je wel zou verder gaan met de nationale ploeg? Wat is jouw gevoel op dit moment?
“Ik vind dat we onze kop niet in het zand mogen steken. Het EK was echt niet goed en we moeten dringend in de spiegel kijken, want als het op deze manier verdergaat, dan is er binnen enkele jaren geen nationale ploeg meer. Ik heb over mijn persoonlijke toekomst nog geen beslissing genomen, ook al denk ik er veel over na. Enderzijds meen ik dat de Red Dragons mijn ervaring zeker nog kunnen gebruiken, anderzijds is het misschien wel tijd om een stapje opzij te zetten en plaats te maken voor onze jonge talenten. Omdat ik tijdens het EK quasi alles heb gespeeld, is bijvoorbeeld een Ferre Reggers amper aan de bak gekomen terwijl hij misschien wel de kans had moeten krijgen om eens te proeven van het niveau.”
De nationale ploeg is dus een tweestrijd aan het worden?
“Ik heb mezelf al vaak de vraag gesteld: wat is het beste voor het Belgisch volleybal? We vallen nu al uit het WK, het kan snel gaan in de wereldrangschikking. Er is zeker voldoende jong talent aanwezig, maar ze staan er nog niet. We zitten in een overgangsperiode en ik voel dat ik die gasten nog wel de nodige winnaarsmentaliteit kan bijbrengen.”
Dat is ook een deel van jouw missie bij Haasrode Leuven, toch?
“Ik heb het daar met Kris al verschillende keren over gehad en we zitten op dat vlak op dezelfde lijn. Voor de opener tegen Roeselare bijvoorbeeld vind ik echt dat we naar ginder moeten gaan met het idee dat we er iets kunnen rapen.”
Winst behoort dus tot de mogelijkheden?
“Waarom niet? Ik voel alvast veel gretigheid in deze groep en dat maakt mij alleen maar scherper. Ik denk dat de verplaatsing naar Roeselare op het ideale moment komt. Zoals ook de voorbije jaren zijn zij op dit moment zeker nog aan het opbouwen en worden ze naarmate het seizoen vordert alleen maar sterker. Wij zullen evenmin onze beste wedstrijd van het seizoen spelen, maar het is zeker wel een goede test om te zien waar wij ondertussen al staan. En ook wij kunnen alleen maar beter worden, hé.”
Tekst: Kenny Hennens
Foto’s: Bart Vandenbroucke
